ตอนที่ 2275 โฉ่วโฉ่วแจ้งข่าว
ข้างนอกมีเสียงร้องที่คุ้นเคยดังแว่วเข้ามา เหมยเหมยฟังออกว่าเป็นเสียงของโฉ่วโฉ่วจึงรู้สึกแปลกใจมาก ๆ โฉ่วโฉ่วน่าจะอยู่ในสวนฟาร์มไม่ใช่เหรอ?
ทำไมถึงได้มาโผล่ที่นี่ได้ล่ะ?
ต้องทำความเข้าใจก่อนว่าสวนฟาร์มไม่ได้อยู่ใกล้กับที่พักของเหมยเหมย ขนาดขับรถยังใช้เวลาตั้งครึ่งชั่วโมงเลย!
อีกอย่างต้องผ่านถนนมาอีกตั้งหลายสาย การที่โฉ่วโฉ่วมาเองแบบนี้ช่างน่างงงวยเสียจริง
“โฉ่วโฉ่ว…เกิดอะไรขึ้น?”
เหมยเหมยวิ่งออกไป โฉ่วโฉ่วอยู่ข้างนอกประตู ขนสีดำเข้มเปล่งประกายท่ามกลางแสงแดดพร้อมประกายน้ำวาววับเลือนราง นอกจากนี้ยังมีกลิ่นเลือดจาง ๆอีกด้วย มันถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนมากมายที่ตามมาดูเรื่องสนุก ๆด้วยความตื่นเต้นพร้อมชี้มือชี้ไม้มาที่มัน
“โฉ่วโฉ่วแกได้รับบาดเจ็บเหรอ…”
เหมยเหมยเดินเข้าไปใกล้ถึงได้ค้นพบว่ามีแผลยาวที่หลังของโฉ่วโฉ่ว ดูเหมือนว่ามันจะถูกฟันด้วยอาวุธมีคม เลือดยังคงไหลอยู่จึงทำให้แผงคอเปียกชุ่มไปหมด
แต่โฉ่วโฉ่วกลับไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตัวเอง มันคุกเข่าลงเพราะต้องการให้เหมยเหมยขึ้นนั่งบนตัวมัน
ทั้งตาแก่อ้วนและภรรยาของมันถูกคนเลวพาตัวไปแล้ว หากเจ้านายไม่ไปช่วยตาแก่อ้วนและภรรยาของมันต้องตายแน่นอน
“แน่นอนว่าจะต้องเกิดเรื่องที่สวนฟาร์มแล้วแน่นอน คุณหนู ผมจะไปโทรศัพท์เดี๋ยวนี้แหละ” ลุงเหลาที่เดินตามออกมาด้วยก็สีหน้าเปลี่ยนยกใหญ่ โฉ่วโฉ่วเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของเฮ่อเหลียนชิง ในสวนฟาร์มจะมีใครกล้าทำร้ายมันได้?
แต่ตอนนี้กลับได้รับบาดเจ็บ แสดงว่าที่สวนฟาร์มจะต้องเกิดเรื่องขึ้นแล้วแน่นอน เฮ่อเหลียนชิงคงเผชิญกับเรื่องร้ายอยู่
เหมยเหมยปวดศีรษะเป็นอย่างมาก ทางด้านเหยียนหมิงซุ่นก็ติดต่อไม่ได้ ตอนแรกเธอคิดว่าจะไปปรึกษาหารือเฮ่อเหลียนชิงในวันพรุ่งนี้ แต่ใครจะคิดว่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับตาแก่นี่ด้วยอีกคน นอกจากตาแก่บ้าหนิงเฉินเซวียนแล้วใครจะไปลักพาตัวตาแก่พิการนั่นกัน!
“คนสารเลวชาติชั่ว…”
เหมยเหมยสบถคำหยาบออกมาด้วยความเกลียดชัง ถ้าหนิงเฉินเซวียนอยู่ตรงหน้า เธอคงสับตาแก่นี้เป็นชิ้น ๆจนตายไปแล้ว!
“คุณหนู ทางด้านสวนฟาร์มบอกว่านายท่านพาโฉ่วโฉ่วและม้าเซ็กเธาว์ไปแข่งที่สนามม้า คนที่ไปกับนายท่านไม่ใช่เสี่ยวเมิ่ง แต่เป็นคนที่มาใหม่ไม่กี่คน…”
ลุงเหลาเองก็รู้สึกไม่ดีนัก ปกติเสี่ยวเมิ่งอยู่กับท่านทุกวันมานานกว่าสิบปีไม่เคยอยู่ห่างเฮ่อเหลียนชิงเลยแม้แต่วินาทีเดียว แค่เพียงครั้งนี้ครั้งเดียวที่ไม่ได้ติดตามไปก็เกิดเรื่องขึ้นแล้ว ตอนคุยกันทางโทรศัพท์เมื่อครู่เสี่ยวเมิ่งเสียใจมากจนแทบอยากฆ่าตัวเองทิ้ง
ใครจะรู้ว่าตาแก่หนิงจะคลุ้มคลั่งกำเริบเสิบสานกล้าปรากฏตัวตอนกลางวันแสก ๆขนาดนี้
“เขาก็จริง ๆเลยนะ…เวลาแบบนี้จะออกไปทำไมกัน…”
เหมยเหมอดไม่ได้ที่จะตำหนิ ขาสองข้างเป็นอัมพาตก็ยังนั่งอยู่นิ่ง ๆไม่เป็น ตอนนี้เป็นอย่างไรล่ะ ยังไม่รู้เลยว่าจะมีชีวิตรอดกลับมาได้ไหม!
เธอหยิบยาออกมาป้อนให้โฉ่วโฉ่วสองสามเม็ดและช่วยทายารักษาบาดแผลให้ โชคดีที่บาดเจ็บแค่ผิวภายนอกไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เสี่ยวเปาวิ่งออกมา พอเขาเห็นโฉ่วโฉ่วดวงตาก็เป็นประกายขึ้นมาทันทีจึงรีบวิ่งมาถามไถ่สารทุกข์สุขดิบของหั่วหั่ว
แต่พอเขาถามได้ความก็ต้องร้อนใจอีกครั้ง คาดไม่ถึงเลยว่าหั่วหั่วก็โดนตาแก่นิสัยไม่ดีจับตัวไปเช่นกัน ช่างน่ารังเกียจจริง ๆ!
“…ช่วยหั่วหั่ว…”
เสี่ยวเป่าลากเหมยเหมยไปช่วยเพื่อนของเขาและเหมยซูหาน เหมยเหมยก็ร้อนใจเช่นกันแต่เธอไม่รู้ว่าเฮ่อเหลียนชิงโดนลักพาตัวไปที่ไหน แล้วจะไปช่วยที่ไหนล่ะ?
“…รู้…”
เจ้าตัวเล็กมองท่าทีสับสนข้องใจของเหมยเหมยออกจึงพูดพลางชี้ไปที่โฉ่วโฉ่ว ครั้งนี้เหมยเหมยฟังเข้าใจอย่างรวดเร็ว เธอกระซิบถามข้างหูของเสี่ยวเป่าว่า “โฉ่วโฉ่วรู้ว่าคนเลวอยู่ที่ไหนใช่ไหม?”
“อืม…” เสี่ยวเป่าพยักหน้าอย่างแรง
********
หนิงเฉินเซวียนมองเฮ่อเหลียนชิงที่ยังสลบไสลไม่ได้สติ หัวเราะเยาะออกมาหลายครั้ง ในดวงตามีความลำพองใจ
เวลากระต่ายปลิ้นปล้อนหนียังรู้จักหาที่หลบหลาย ๆที่ ฉะนั้นเขาจะแพ้สัตว์เดรัจฉานได้เช่นไร?
แน่นอนว่าต้องมีที่ซ่อนตัวมากกว่าหนึ่งที่สิ
ในเมื่อเฮ่อเหลียนเช่อทรยศหักหลังเขา งั้นเขาก็จะไม่รับลูกชายคนนี้อีกต่อไป ตัวเองรนหาที่ตายเองก็อย่าโทษว่าเขาโหดเหี้ยมแล้วกัน!
หนิงเฉินเซวียนไม่ได้กังวลเรื่องระเบิดที่ฐานลับเลยเพราะไม่มีใครสามารถเข้าไปในสถานที่แห่งนั้นได้ ต่อให้เข้าไปได้แต่ก็คงเอาชีวิตรอดกลับมาไม่ได้อยู่ดี เขาไม่เชื่อหรอกว่าเหยียนหมิงซุ่นและเฮ่อเหลียนเช่อจะไม่กลัวตาย!
…………………………………………..
ตอนที่ 2276 สวิตช์อยู่ใกล้แค่เอื้อม
เฮ่อเหลียนชิงค่อย ๆได้สติฟื้นขึ้นมา เขากำลังคุยโวโอ้อวดอยู่ที่สนามม้ากับคนอื่น แต่ไหนเลยจะคิดว่าหนิงเฉินเซวียนตาแก่สารเลวนี่จะกล้าปรากฏตัว และที่น่าโมโหก็คือเขาโดนตาแก่สารเลวนี่ห่อตัวเป็นเกี๊ยวเลย
ที่แท้คนมาใหม่ก็ไร้ประโยชน์จริง ๆ!
“ฟื้นแล้วเหรอ…”
เสียงอันเยือกเย็นของหนิงเฉินเซวียนเหมือนดังออกมาจากถ้ำน้ำแข็งก็ไม่ปาน ทั้งยังแฝงด้วยความลำพองใจอยู่บ้าง กวาดตาสำรวจเฮ่อเหลียนชิงอย่างละเอียดจากมุมสูง
“ตาแก่หนิงสารเลว…”
เฮ่อเหลียนชิงเพิ่งสบถด่าไปแส้เส้นหนึ่งก็สะบัดฟาดลงมา เจ็บจนเขาแทบหน้ามืดเหงื่อเย็นไหลซึมออกมา
“ใกล้จะตายอยู่แล้วยังพูดจาไร้สาระอยู่ได้…เหอะ…” ในมือของหนิงเฉินเซวียนถือแส้ที่ทำจากลวดเหล็กอัลลอยด์ผสมแบบพิเศษไว้อยู่ดูไม่ค่อยเข้าตานัก แต่ถ้าฟาดลงบนตัวใครแล้วก็สามารถทำให้ผิวหนังแตกจนเห็นเนื้อ ปวดแสบเข้ากระดูกได้เลยทีเดียว!
ถึงแม้ว่าเฮ่อเหลียนชิงจะเคยเข้าร่วมในการปฏิวัติและยังมีประสบการณ์ผ่านสงครามมาอย่างโชกโชน ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นโค้ชในตำนานของทหารหน่วยรบพิเศษด้วย แต่ถ้าพูดกันตามจริงแล้วเจ้าหมอนี่ไม่เคยได้รับความทุกข์ทรมานใดมากนัก ชีวิตอยู่ดีกินดีตั้งแต่เด็ก อาหารมีให้กินไม่มีเบื่อ กางเกงในทำจากผ้าไหมที่ดีที่สุด ถึงแม้ว่าจะอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ยากลำบากที่สุด เฮ่อเหลียนชิงก็สามารถทำให้ชีวิตของตัวเองสะดวกสบายกว่าคนอื่น ๆได้
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการถูกลงโทษ เพราะนี่เป็นครั้งแรก!
หนิงเฉินเซวียนรู้จักเขาดีดังนั้นจึงตัดสินใจว่าก่อนฆ่าเฮ่อเหลียนชิงจะทรมานเขาอย่างหนักหน่วงเสียก่อน จนกระทั่งเขาร้องขอชีวิตก็ไม่ได้ ตายก็ไม่ได้ หรือแม้แต่ร้องเรียกให้สวรรค์ฟ้าดินช่วยก็ไม่ได้…
ถึงขนาดกล้าลักพาตัวเสี่ยวซีของเขาไป ต่อให้ต้องตกนรกสิบแปดขุมแช่อยู่ในกระทะทองแดงก็ไม่สามารถทลายความเกลียดชังของเขาลงได้
ดังนั้น…เขาจะใช้วิธีของตัวเขาเองทรมานคนน่ารังเกียจอย่างหมอนี่อย่างเหี้ยมโหด!
ต่อหน้าเสี่ยวซี!
“หนิงเฉินเซวียนแกเลิกพูดจาปั้นน้ำเป็นตัวได้แล้ว ใครกันแน่ที่ใกล้ตาย? เหอะ แกกำลังทำสิ่งที่ผิดขัดต่อจริยธรรมของมนุษย์ พระเจ้าจะต้องส่งเทพแห่งสายฟ้ามาจัดการแกแน่…” เฮ่อเหลียนชิงพยายามฝืนความเจ็บปวดพร้อมตำหนิเสียงเย็น
ในใจของเขารู้ดี หากตกอยู่ในเงื้อมมือของหนิงเฉินเซวียนในเวลาที่บ้าคลั่งเช่นนี้ ชีวิตน้อย ๆของเขาก็ยากที่จะรักษาเอาไว้ได้
ถึงแม้จะทำใจไม่ได้อยู่บ้าง
แต่ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการซื้อเวลาให้เหยียนหมิงซุ่น หนิงเฉินเซวียนกลายเป็นหมาบ้ากัดคนมั่วซั่วไปทั่วแล้วและไม่รู้ว่าเขาจะโทรสั่งทหารพลีชีพที่ฐานลับให้จุดชนวนระเบิดเมื่อไร
ดังนั้นต่อให้เขาต้องตายก็ต้องถ่วงเวลาให้ได้มากที่สุด ถือว่าเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาทำเพื่อประชาชนอีกนับร้อยชีวิตก็แล้วกัน!
อย่างน้อยหลังความตายก็ยังมีคุณงามความดีประดับไว้อยู่บ้าง ดื่มด่ำกับความเคารพนับถือของมวลมนุษย์บนโลกนี้ ความรู้สึกแบบนี้ก็ถือว่าไม่เลวเลยทีเดียว!
พอเฮ่อเหลียนชิงคิดแบบนี้แล้วก็พลันรู้สึกว่าความตายไม่ได้น่ากลัวอะไรขนาดนั้น ถึงอย่างไรเสียเขาก็สมควรตายนานแล้ว ตลอดยี่สิบกว่าปีที่ผ่านเขาแอบหนีพญายมราชมาซึ่งถือว่ามากพอแล้ว!
แต่เขาต้องการให้หนิงเฉินเซวียนตายต่อหน้าเขาเช่นกัน!
ไม่อย่างนั้นเขาคงนอนตายตาไม่หลับ!
หนิงเฉินเซวียนระเบิดเสียงหัวเราะบ้าคลั่งอย่างชอบใจ “ฉันกำลังจะตายงั้นเหรอ…ฮ่า ๆ…เฮ่อเหลียนชิงแกดูให้ดีสิ นั่นมันอะไร…ขอแค่ฉันกดเบา ๆทางฐานลับก็จะได้รับคำสั่งพร้อมระเบิดภายในสามวินาทีเลยล่ะ…”
เขาชี้ไปที่กล่องเหล็กเล็ก ๆที่ฝาเปิดไว้อยู่ไม่ไกลจนเผยให้เห็นปุ่มสีแดงด้านใน มันเหมือนกับปุ่มหยุดฉุกเฉินบนเครื่องจักร แต่ในความเป็นจริงกลับไม่ใช่…
นี่คือสิ่งที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของผู้คนนับร้อยในทิศตะวันตกเฉียงใต้และชีวิตของเหยียนหมิงซุ่นและเฮ่อเหลียนเช่อ
แค่หนิงเฉินเซวียนกดลงไปสัญญาณก็จะถูกส่งไปยังฐานลับที่ภูเขาสือว่าน ทหารพลีชีพที่รออยู่ก็จะจุดชนวนทันทีที่ได้รับสัญญาณ หลังจากนั้นก็จะระเบิด…
เขาน่าจะรู้สึกว่าเฮ่อเหลียนชิงเป็นปลาตายบนเขียงของเขาที่ไม่สามารถกระโดดหนีไปไหนได้แล้ว หนิงเฉินเซวียนบอกความลับของเขาอย่างลำพองใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง!
หัวใจของเฮ่อเหลียนชิงเต้นแรงเพราะสวิตช์อยู่ใกล้แค่เอื้อม ขอแค่เขาสามารถตัดการเชื่อมต่อได้ ถ้าอย่างนั้นคำสั่งของหนิงเฉินเซวียนก็คงไม่ถูกปล่อยออกไป
ชนวนระเบิดที่ฐานลับก็ยิ่งมีโอกาสที่จะไม่เกิดขึ้นมากขึ้นอีก!
เฮ่อเหลียนชิงยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นเต้น แต่พอมองไปที่ขาทั้งสองข้างที่ไร้ความรู้สึกแล้วก็รู้สึกขัดใจเหลือเกิน เขาจะต้องคิดหาหนทางดี ๆถึงจะได้!
…………………………………………..