ตอนที่ 1742: การรวมตัวของขอบเขตเหนือเทพ
นอกเหนือจากเสียงของนางฟ้าเฮายู่แล้ว เจี้ยนเฉินและคนอื่น ๆ ก็โจมตีสุดพลังในเวลาเดียวกัน ผู้คนขั้นศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดยืนเรียงแถวเมื่อพวกเขาเปิดตัวการโจมตีที่ทรงพลังที่สุด
อันโดฟูและโม่หลิงปล่อยพลังทั้งหมดที่พวกเขามีโดยใช้ทักษะการต่อสู้ที่ทรงพลังที่สุดเพื่อโจมตีจุดอ่อนของค่ายกล
ดาวส่องประกายรอบ ๆ เฉินเจี้ยน ขณะที่เขาแทงออกไปอย่างหนักเท่าที่จะสามารถทำได้ด้วยกระบี่หมอกเมฆ จักรวาลที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่เปล่งประกายก็ปรากฏขึ้น พลังบริสุทธิ์และทรงพลังทะยานขึ้นจากจักรวาลซึ่งฝังอยู่บนกระบี่หมอกเมฆ มันยิงออกมาเป็นพลังแห่งปราณกระบี่
เฉินเจี้ยนใช้กระบวนท่าที่สองของเจตจำนงแยกสวรรค์โดยไม่ลังเลใด ๆ กระบี่ขยายตัวทันที
คราวนี้มันทรงพลังมากกว่าตอนที่เขาใช้กับจิตมาร แม้แต่ขั้นเทพช่วงปลายก็จะถูกระเบิดอีกครั้งกับการโจมตีของเขาเว้นแต่พวกเขาจะเป็นอัจฉริยะเช่นกัน
ปราณกระบี่สีขาวขนาดสองนิ้วปรากฏขึ้นเหนือหัวของเจี้ยนเฉินและมันก็พุ่งทะยานด้วยเจตจำนงกระบี่ เจี้ยนเฉินสั่งการด้วยความคิด ปราณกระบี่ลึกซึ้งทั้งสองเส้นถูกยิงในเวลาเดียวกัน พวกมันเคลื่อนไหวเร็วมากราวกับว่าพวกมันมีความเร็วเกินสายฟ้าโจมตีจุดอ่อนที่นางฟ้าเฮายู่ระบุไว้ในครั้งเดียว
ทุกคนได้ทำการโจมตีที่ทรงพลังที่สุดในเวลาเดียวกัน ด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ คลื่นแรงสั่นสะเทือนที่น่าสะพรึงกลัวทำให้โม่หลิง, อันโดฟูและผู้อาวุโสถอยหลังกลับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้อาวุโส ทุกคนกระอักเลือดออกจากปากโดยมีสีหน้าซีด
ขณะที่เจี้ยนเฉินใช้ปราณกระบี่ลึกซึ้งทั้งสองเส้นในเวลาเดียวกัน การโจมตีก็มาถึงระดับของขั้นเหนือเทพ มีเพียงคลื่นกระแทกแห่งพลังงานที่ทำให้ผู้อาวุโสขั้นศักดิ์สิทธิ์ได้รับบาดเจ็บอย่างมาก แม้แต่โม่หลิงและอันโดฟูก็ยังต้องถูกกระแทกจนถอยหลังไปอย่างต่อเนื่อง
เมื่อพลังงานความรุนแรงค่อย ๆ กระจายออกไป ใบหน้าของทุกคนก็มึนงงเป็นพิเศษ พวกเขาใช้การโจมตีที่ทรงพลังที่สุดโดยไม่หยุดยั้งและยังรวมถึงไพ่ตายที่ดีที่สุดของตัวเอง อย่างไรก็ตามค่ายกลยังคงเหมือนเดิม
“เฮ้อ ดูเหมือนว่านี่คือขีดจำกัดของเรา” นางฟ้าเฮายู่ถอนหายใจเบา ๆ เมื่อนางเห็นสิ่งนี้ นางรู้สึกขัดใจอย่างมาก
เจี้ยนเฉินก็ค่อนข้างหดหู่ใจเช่นกัน ค่ายกลในเส้นทางสู่สถานที่บ่มเพาะของราชาเทพต้วนมู่นั้นทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ แม้หลังจากที่เพิ่มความแข็งแกร่งขึ้นในสุสาน เขาก็ยังห่างไกลจากการทำลายค่ายกลที่นั่น
ปัง !
ในขณะนี้สุสานก็มีเสียงดังก้องขึ้นมา กระแสพลังงานที่รุนแรงปรากฏขึ้นในระยะไกลทำให้ใบหน้าของพวกเขาทั้งหมดกลับมาเคร่งเครียดอีกครั้ง
รวมถึงเจี้ยนเฉิน ทุกคนรู้สึกกดดันอย่างมากจากระลอกพลังงาน แม้แต่ขั้นเทพช่วงปลายอาจต้องล้มลงเมื่อเจอคลื่นกระแทกนี้
คลื่นกระแทกนี้มาจากการโจมตีของขั้นเหนือเทพหลายสิบคน มันทรงพลังมากจนแม้แต่ขั้นเหนือเทพก็ต้องหลีกเลี่ยง
หลังจากนั้นพลังงานดั้งเดิมหนาแน่นพุ่งเข้าสู่บ้านพักอย่างรวดเร็ว สภาพแวดล้อมภายในสุสานกลายเป็นเหมือนโลกภายนอกและตอนนี้เต็มไปด้วยพลังงานดั้งเดิมหนาแน่น
“ทางเข้าได้ถูกทุบทำลาย” เจี้ยนเฉินกล่าวอย่างเคร่งเครียดมาก ขวดแก้วหยกปรากฏในมือของเขาด้วยการสะบัดมือ เขาเทยาฟื้นฟูวิญญาณโดยตรงจากขวดแล้วกลืนเข้าไปโดยไม่สนใจว่าเขากินมันไปกี่เม็ด เขาฟื้นฟูพลังวิญญาณ
เขาจะต้องเผชิญหน้ากับขั้นเหนือเทพจำนวนมากในไม่ช้า ดังนั้นเขาจึงต้องกลับสู่สภาพที่สูงสุด
“เข้าไปในโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่ม” นางฟ้าเฮายู่กล่าวอย่างน่ากลัว หลังจากนั้นร่างลวงตาของนางก็หายไปทันทีหลังจากเข้าไปในโถงศักดิ์สิทธิ์ นางควบคุมโถงศักดิ์สิทธิ์ให้บินออกจากแหวนมิติของเจี้ยนเฉิน หล่นลงบนพื้นในฐานะห้องโถงใหญ่ ทางเข้าของโถงศักดิ์สิทธิ์เปิดกว้าง
“ถ้าพวกเจ้าไม่อยากตาย จงจำไว้ว่าทุกคนต้องปิดผนึกการบ่มเพาะไว้ในโถงศักดิ์สิทธิ์ของข้า” เสียงของนางฟ้าเฮายู่ดังออกมาจากโถงศักดิ์สิทธิ์
โม่หลิง, อันโดฟู, และผู้อาวุโสทั้งหลายต่างก็เข้าใจว่าโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มนั้นบอบบาง ไม่มีใครคัดค้าน,พวกเขาปิดผนึกการบ่มเพาะและลบพลังแห่งการมีอยู่ของตัวเองก่อนที่จะเข้าสู่โถงศักดิ์สิทธิ์อย่างรวดเร็ว
“เฉินเจี้ยน เจ้าควรเข้าไปข้างในเช่นกัน คนกำลังจะเข้ามาเป็นขั้นเหนือเทพ” เจี้ยนเฉินกล่าวเมื่อเขาเห็นเฉินเจี้ยนลังเล
เฉินเจี้ยนเป็นขั้นเทพช่วงต้น ในขณะที่ความเข้าใจเกี่ยวกับเส้นทางกระบี่ของเขาได้มาถึงขั้นเทพช่วงปลาย เขายังห่างไกลมากเมื่อเทียบกับขั้นเหนือเทพ
เฉินเจี้ยนเข้าใจเรื่องนี้อย่างชัดเจน หลังจากลังเลสักครู่,เขาก็บอกเจี้ยนเฉินให้ระมัดระวังก่อนเข้าไปในโถงศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน
เมื่อทุกคนเข้ามาในอาคาร โถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มก็ย่อตัวลงอย่างรวดเร็วก่อนจะกลับไปที่แหวนมิติของเจี้ยนเฉิน เพียงพริบตา มีเพียงเจี้ยนเฉินเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในสุสานของราชาเทพต้วนมู่
สุสานนั้นใหญ่โตมากแต่ไม่มีที่ให้ซ่อน มันเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะหนีจากการค้นหาของขั้นเหนือเทพ เป็นผลให้เจี้ยนเฉินไม่ได้ซ่อนตัว เขากลับมานั่งที่เดิมและรอให้ผู้คนเข้ามา พลังวิญญาณที่เขาเสียไปจากการใช้ปราณกระบี่ลึกซึ้งสองเส้นฟื้นตัวอย่างรวดเร็วภายใต้ความช่วยเหลือของยาฟื้นฟูวิญญาณ
ไม่กี่วินาทีต่อมา พลังแห่งการมีอยู่มหาศาลก็ปรากฏขึ้นที่ทางเข้าสุสาน ขั้นเหนือเทพนอกสุสานทุกคนเข้ามาในสุสาน สัมผัสอันทรงพลังหลายสิบครั้งของวิญญาณกวาดผ่านสุสานพักคร่าว ๆ ก่อนที่จะรวมตัวกันที่เจี้ยนเฉิน
“อืม ? มีคนอยู่ข้างในจริง ๆ ด้วย”
“ ข้าได้ยินมาว่าผู้คนเข้ามาในบ้านเมื่อหลายปีก่อน เป็นเขาหรือไม่ ? ”
เสียงประหลาดใจและความสงสัยดังขึ้นเล็กน้อยจากทางเข้า ขั้นเหนือเทพรวมตัวกันที่ทางเข้า พวกเขาบินไปหาเจี้ยนเฉิน
เหล่าขั้นเหนือเทพเคลื่อนไหวเร็วมาก ดังนั้นในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีพวกเขาทั้งหมดก็ปรากฏตัวต่อหน้าเจี้ยนเฉิน พวกเขาทั้งหมดแสดงพลังแห่งการมีอยู่ที่แข็งแกร่งซึ่งมีขนาดใหญ่เท่ากับมหาสมุทร
แถวหน้าของกลุ่มเป็นชายชรา เขาถือแผ่นอาคมแปดเหลี่ยม เขาคือปรมาจารย์เฉินหลง
เจี้ยนเฉินลืมตาของเขาช้า ๆ และยืนขึ้น หลังจากช่วงพักฟื้น พลังแห่งวิญญาณของเขาก็กลับคืนมาอย่างสมบูรณ์ เขาค่อย ๆ มองผ่านเหล่าขั้นเหนือเทพที่รวมตัวกันที่นั่นและพูดอย่างไม่แยแสว่า “ข้าไม่เคยคิดว่าจะมีขั้นเหนือเทพมากกว่าหกสิบคน ข้าประหลาดใจมาก ข้าไม่เคยคิดเลยว่าสุสานของราชาเทพต้วนมู่จะน่าสนใจมากเช่นนี้” เจี้ยนเฉินรู้สึกกดดันทางจิตใจมากเพราะเขาต้องเผชิญหน้ากับขั้นเหนือเทพจำนวนมาก แต่เขาก็ยังต้องรักษาท่าทางโดยการพูดอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัว
ขั้นเหนือเทพเพิ่มขึ้นจาก 50 คนเป็น 60 คน ผู้เชี่ยวชาญสูงสุดของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่รอบ ๆ ได้มารวมตัวกันที่นี่ พวกเขาทุกคนเป็นตัวแทนของบรรพชนขององค์กร พวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นยอดไม่กี่คนที่นั่งอยู่ในจุดสูงสุดในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา
“น้องชาย เจ้าเป็นใคร ? เจ้ามาจากตระกูลไหน ? ” ปรมาจารย์เฉินหลงเอ่ยถามพลางมองเจี้ยนเฉินอย่างใจเย็น โดยพื้นฐานแล้วไม่มีใครในกลุ่มขั้นเหนือเทพรู้เรื่องราวเกี่ยวกับหยกของราชาเทพต้วนมู่ที่มีข่าวแพร่กระจายออกไปหรือความจริงที่ว่ากลุ่มเล็ก ๆ สามตระกูลครอบครองหยกของราชาเทพ พวกเขาสงสัยจริง ๆ ว่าเจี้ยนเฉินต้องมีภูมิหลังที่ยอดเยี่ยมเมื่อพวกเขาเห็นเขาในสุสาน