ตอนที่ 2821 ท้าร้อยบุตร!
“อ่อนแอ! อ่อนแอนัก! เผ่าเลือดของเจ้านั้นรู้จักแค่โม้หรือ? กำลังแค่นี้เจ้าก็กล้าออกมาท้าทายปู่หยาง? ข้าบอกเจ้าแล้วว่าข้าจะกระทืบเจ้าจนกว่าจะลืมคืนชีพ เพราะฉะนั้นจงอย่างหวังจะได้คืนชีพเลย!”
บนท้องฟ้าร่างของหยางชิงพุ่งผ่านไปมาด้วยหอกยาวอย่างรุนแรง
พลังของแต่ละหอกนั้นหากโดนเข้าไปปาห่าวก็ต้องกระอักเลือดออกมาทันที
ปาห่าวนั้นจะอย่างไรก็เป็นถึงจักรพรรดิเที่ยงครึ่งก้าวเช่นกันแต่กลับไม่อาจต้านทานได้แม้แต่น้อย สีหน้าของเหล่ายอดฝีมือเผ่าเลือดทั้งหลายดำมืดสนิทลงทันที
ความโอหังนั้นไม่ได้น่ากลัวแต่สิ่งที่น่ากลัวคือความโอหังอวดดีที่มีฝีมือรองรับไปด้วย! โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับคนอย่างหยางชิงที่มีปากร้ายกัดกินจิตใจคนได้ แต่แม้หยางชิงจะปากร้ายปากเสียแค่ไหนเขาก็แข็งแกร่งจริงๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่เขาได้ออกเดินทางมากับเย่หยวนและสังหารหนีการตามล่าของเผ่าทะเลรวมไปถึงเรื่องที่ต้องเจอเต๋าทุกข์ที่ยิ่งใหญ่ จนเวลานี้พลังฝีมือของเขานั้นมันเหนือล้ำจนไม่อาจเทียบกับคนอื่นๆ ในระดับเดียวกันได้สิ้นเชิง
ปาห่าวนั้นไม่ได้อ่อนแอเลย
เขานั้นไม่ได้โม้เกินตัว เพราะว่าเขานั้นแทบไม่เคยแพ้ใครในระดับเดียวกันเลย แต่เทียบกับหยางชิงแล้วเขายังอ่อนแอไปมาก
หยางชิงเองก็ไม่ได้ยืนเฉยตลอดเวลาหลายวันนี้ เขาจะไปท้าทายกับทหารของทัพสวรรค์เพื่อฝึกฝนฝีมืออยู่เสมอๆ
โดยไม่พ่ายแพ้เลยแม้แต่ครั้งเดียว!
“เฮ้ย! พวกเจ้ายังยืนนิ่งกันทำไมอีก? ปู่หยางเจ้าบอกไปแล้วว่าจะสู้กับพวกเจ้าห้าสิบคนพร้อมๆ กัน ข้าก็จะรับมือพวกเจ้าห้าสิบคนให้เอง! มาพร้อมๆ กันเถอะ ให้ปู่หยางเจ้าได้สนุกหน่อย!” หยางชิงที่กำลังได้เปรียบปาห่าวอยู่นั้นยิ่งได้ใจและพูดท้าทายเหล่านายกองคนอื่นๆ
เขาคนนี้มันช่างน่าชัง!
เหล่าคนที่ได้รับเลือกให้เดินทางผ่านเส้นทางมิติมานั้นต่างล้วนเป็นยอดฝีมือหัวกะทิของเผ่าเลือด
พลังต่อสู้ของพวกเขาทั้งหลายนั้นเก่งกาจอย่างมาก แต่เวลานี้พวกเขานั้นกลับกำลังถูกมนุษย์พลังระดับเดียวกันท้าทายกดหัว!
พวกเขาย่อมจะคับแค้นสุดใจ!
“ให้ตายสิวะนี่มันคือสงครามเผ่าพันธุ์ ไม่ใช่การประลองฝีมือใดๆ ใครจะมาสนใจกฎใดอีกเล่า! โจมตีมันพร้อมกันเถอะ ฉีกปากของมันออกมาให้ได้!”
“ในเมื่อเจ้าอยากจะสู้ห้าสิบต่อหนึ่งข้าก็จะเติมเต็มความฝันเจ้าให้!”
“ไอ้มนุษย์โง่การมาท้าทายเผ่าเลือดมันคือความผิดใหญ่หลวงที่สุดในชีวิตเจ้าแล้ว!”
…
นายกองที่ออกมานั้นมันมีด้วยกันทั้งหมดสิบสองคน พวกเขานั้นต่างล้วนมีพลังชั้นบรรยากาศสวรรค์จักรพรรดิเที่ยงครึ่งก้าวทั้งสิ้น!
เมื่อคนทั้งสิบสองร่วมมือกันพลังของพวกเขาก็ย่อมจะพุ่งทะยาน แม้ว่าหยางชิงจะเก่งแค่ไหนมันก็ยังไม่เก่งได้ขนาดนั้น
“เย่หยวน เจ้าจะยังยืนมองเฉยอีกหรือ? เจ้าจะรอให้ข้าต้องตายไปก่อนหรือ? พวกมันไม่สนใจกฎกันแล้วหรือว่าเจ้าจะยังคิดรักษากฎกับพวกมันอีก?” หยางชิงร้องขึ้นเรียก
เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “เจ้าบอกว่าอยากสู้แบบห้าสิบต่อหนึ่งไม่ใช่หรือ? นี่แค่สิบสองเองนะ มันคงไม่ถึงเวลาให้ข้าต้องลงมือหรอกใช่ไหม?”
“ไอ้เจ้าบ้า! เจ้าทำให้ข้าเกือบตายทุกที! ข้าไม่อยากอยู่แล้วโว้ย!” หยางชิงร้องขึ้นมา
เขานั้นช่างเป็นตัวสร้างสีสันที่ดีเยี่ยมจริงๆ
แต่ฝีมือการเรียกเท้าของเขานั้นมันก็เรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในแผ่นดิน ไม่เช่นนั้นแล้วเย่หยวนคงไม่พาเขามาด้วย
ถึงกับเรียกจักรพรรดิเที่ยงครึ่งก้าวออกมาได้ถึงสิบสองคน มันเป็นเรื่องใหญ่มาก!
หยางชิงนั้นร้องเสียงหลงขึ้นมาครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ก็ยังไม่เสียท่าลงง่ายๆ
ตอนนี้สายตาของเย่หยวนมันกำลังก้มลงไปมองทางฐานของเผ่าเลือด เขานั้นเห็นชัดเจนว่ามีสามเงาร่างทรงพลังอยู่ แม้จะยืนอยู่ท่ามกลางทหารแต่พวกเขานั้นก็เหมือนเป็นหงส์ที่ยืนอยู่กลางดงไก่
พลังเลือดของพวกเขานั้นมันเหนือล้ำกว่าคนรอบๆ จนทำให้พวกเขานั้นต้องแสดงท่าทีหวาดกลัวและเคารพออกมา
แม้แต่จักรพรรดิเที่ยงเองก็ไม่เว้น!
เย่หยวนนั้นเข้าใจได้ทันทีว่าคนทั้งสามนั้นคงเป็นร้อยบุตรจักรพรรดิเซียนที่เขาได้ยินมาแน่แล้ว!
ร้อยบุตรจักรพรรดิเซียนนั้นมีพลังสายเลือดที่รุนแรง วันหน้านั้นพวกเขาย่อมจะสามารถก้าวขึ้นถึงชั้นบรรยากาศสวรรค์มหาจักรพรรดิได้แน่นอน
เย่หยวนนั้นได้ยินมาก่อนว่าเผ่าเลือดนั้นมีประเพณีในการเลือกร้อยบุตรจักรพรรดิเซียนขึ้นมา และเหล่าเจ้าโลกเผ่าเลือดทั้งหลายในตอนนี้เองก็ต่างล้วนเป็นยอดคนที่อยู่ในหมู่ร้อยบุตรจักรพรรดิเซียนทั้งสิ้น
แค่นี้มันก็ชัดเจนแล้วว่าร้อยบุตรจักรพรรดิเซียนนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน!
เย่หยวนนั้นมองดูพวกเขา แต่พวกเขาก็มองดูเย่หยวนอยู่เช่นกัน
“ไอ้เด็กคนนี้มีฝีมือ!” เหยียนเหมิงกล่าวขึ้นมา
หวู่ชางนั้นไม่เห็นด้วยและขัดขึ้น “มันเก่งแล้วจะทำไม? แค่ผู้บ่มเพาะนอกรีตเส้นทางนอกคอกมันจะมีค่าอะไรได้?!”
หยวนเจิ้นยิ้มรับขึ้น “อย่าเพิ่งดูถูกมันจะดีกว่า ข้าได้ยินมาว่าตอนที่หลัวชวนตามล่าคนๆ นี่ เขานั้นกลับเรียกเจ็ดเต๋าทุกข์เก้ากฎลงมา! และภายใต้พลังของเจ็ดเต๋าทุกข์เก้ากฎนั้นช่วยให้เขารอดชีวิตมาได้! ดูท่าพลังฝีมือของมันคงไม่ได้ด้อยกว่าพวกเจ้าเลย!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นทั้งเหยียนเหมิงและหวู่ชางต่างก็ทำหน้าเครียดออกมาเพราะว่าในหมู่พวกเขาทั้งสามนั้นหยวนเจิ้นเป็นคนที่มีอันดับสูงสุด อยู่ที่อันดับแปดสิบแปด ตัวหวู่ชางนั้นมีอันดับเก้าสิบสามและเหยียนเหมิงเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดอยู่ในอันดับเก้าสิบเจ็ด!
ระบบอันดับของร้อยบุตรจักรพรรดิเซียนนั้นมันเกิดขึ้นมาจากการต่อสู้นองเลือด ย่อมจะไม่มีทางปลอมแปลงได้แน่
แปดสิบแปดนั้นมันแข็งแกร่งกว่าเก้าสิบอย่างไม่ต้องสงสัย!
เรื่องนี้ไม่ต้องซักถามใดๆ กัน
เพราะฉะนั้นหยวนเจิ้นจึงสามารถดูถูกคนทั้งสองได้
เหยียนเหมิงนั้นยังไม่เท่าไหร่แต่ตัวหวู่ชางกลับร้องขึ้นอย่างไม่พอใจ “หยวนเจิ้น เจ้าอย่าเพิ่งได้ใจไป! อีกไม่นานข้าจะขึ้นไปโค่นตำแหน่งของเจ้าลงแน่!”
ร้อยบุตรจักรพรรดิเซียนนั้นต่างมีแต่คนบ้าคลั่งการต่อสู้ ฝีมือของพวกเขานั้นมันพัฒนาอย่างก้าวล้ำเสมอๆ
พวกเขาย่อมจะไม่ยอมก้มหัวให้คนอื่นๆ เพราะฉะนั้นอันดับของร้อยบุตรจักรพรรดิเซียนมันจึงมีการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอๆ
แท้จริงแล้วแม้แต่คนที่ไม่ติดร้อยอันดับแรกนั้นก็ใช่ว่าจะอ่อนแอ
อันดับเก้าสิบเจ็ดของเหยียนเหมิงนั้นมันไม่ได้ปลอดภัย
แต่ก็เพราะว่าระบบแบบนี้ที่มันทำให้เผ่าเลือดนั้นยิ่งฝึกฝนฝีมือกันอย่างบ้าคลั่งขึ้น
กอปรด้วยร่างกายที่ไม่มีวันตายนั้นแล้ว พวกเขาจึงเอาชนะคนระดับเดียวกันในเผ่าอื่นๆ ได้สิ้นเชิง เพราะฉะนั้นไม่ว่าเย่หยวนจะเก่งแค่ไหนมันก็ไม่มีทางทำให้คนทั้งสามเอาจริงเอาจังได้
หยวนเจิ้นนั้นยิ้มขึ้นมาอย่างไม่คิดสนใจ “แค่คนอย่างเจ้านี้? หึๆ หลังจากเรื่องนี้จบลงแล้วข้าวางแผนจะไปท้าทายฉีหลิน!” เมื่อได้ยินเช่นนั้นพวกหวู่ชางก็ต้องหน้าเปลี่ยนสีไปทันทีเพราะว่าฉีหลินคนนี้มันคือร้อยบุตรจักรพรรดิเซียนอันดับที่แปดสิบห้า
หากหยวนเจิ้นเอาชนะลงได้จริงแล้ว ตำแหน่งของเขามันก็คงจะพุ่งสูงขึ้นทันที!
จะบอกว่าฝีมือของเขามันพัฒนาไปได้ถึงตรงนั้นแล้ว?
และในเวลานั้นเองที่จู่ๆ เย่หยวนก็ยื่นนิ้วชี้ออกมากวักเรียกคนทั้งสามด้วยท่าทางเย้ยหยัน
จิตสังหารของคนทั้งสามนั้นปะทุขึ้นทันที
หยวนเจิ้นนั้นยิ้มกว้างกล่าวขึ้น “น่าสนใจ ไอ้บ้านี่กลับมาท้าทายเรา!”
พูดไปเขาก็ส่ายหัวไปด้วยท่าทางไม่สนใจ
ความหมายของการส่ายหัวนั้นมันชัดเจน เจ้ายังไม่มีค่าพอ!
แน่นอนว่าหยวนเจิ้นย่อมจะไม่คิดสนใจเย่หยวนเลย
เจ็ดเต๋าทุกข์เก้ากฎมันมีค่าอะไรมากมาย?
พลังฝีมือของพวกเขาทั้งหลายนั้นมันไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเหล่าจักรพรรดิเที่ยง!
การรับมือกับเจ็ดเต๋าทุกข์เก้ากฎนั้นย่อมจะไม่ยากเย็น
เย่หยวนนั้นยิ้มขึ้นมาเมื่อได้เห็นเช่นนั้น
ฟู่!
ปราณดาบนับร้อยเล่มพุ่งออกมาจากร่างของเขาเข้าสู่สนามรบตรงหน้าทันที
ฉัวะฉัวะฉัวะ!
การมาถึงของดาบชุดนี้มันเหมือนเสือร้ายที่ว่างเข้ามากลางฝูงแกะ
คนทั้งสิบสองที่ต่อสู้กับหยางชิงอยู่นั้นต่างถูกเย่หยวนลบล้างลงในพริบตา!
ใช่ มันคือการลบล้าง ไม่ใช่แค่สังหาร!
แน่นอนว่าวินาทีนั้นคนทั้งหลายคงไม่มีใครทันสังเกตว่าเย่หยวนได้ใช้ดาบเต๋าแทรกเข้าไปผนึกเลือดของพวกเขาทั้งสิบสองด้วย
การลงมือของเขานั้นมันแยบยลจนแม้แต่จักรพรรดิเที่ยงทั้งหลายก็ยังไม่อาจสังเกตเห็นได้
อีกด้านตัวหยางชิงนั้นก็ต้องอ้าปากค้างร้องลั่นขึ้น “เจ้าเก่งขึ้นอีกแล้ว!”
เมื่อผ่านเจ็ดเต๋าทุกข์เก้ากฎมาเย่หยวนย่อมจะพัฒนาตัวขึ้นไปอีกมาก
ด้วยการยืมพลังของเต๋าทุกข์นี้มา เย่หยวนก็เก่งกาจขึ้นอีกไม่น้อย
ค่ายกลดาบเอกภพของเขานั้นมันดุร้ายขึ้นมาก!
คนทั้งสองนั้นตายลงในเวลาไม่ถึงร้อยอึดใจ
ส่วนเย่หยวนก็ได้แก่นเลือดสิบสองหยดกลับไป
ภารกิจของเขาในวันนี้มันถือว่าสำเร็จไปได้ด้วยดีแล้ว
เพราะพวกเขาทั้งสิบสองนั้นเป็นถึงจักรพรรดิเที่ยงครึ่งก้าวและย่อมจะถือว่าเป็นหัวกะทิของเผ่าเลือด แก่นเลือดที่ได้มามันย่อมจะทรงค่ามากกว่าก่อนๆ สิ้นเชิง
จากนั้นเย่หยวนก็ยกมือขึ้นมากวักอีกครั้งใส่คนทั้งสาม แต่ท่าทางเย้ยหยันของเขาในตอนนี้มันเหนือล้ำกว่าก่อนหน้าอย่างสิ้นเชิง
.