รู้สึกได้ถึงความไม่สบายที่อยู่ภายในร่างกายได้หายไปหมด กู้ชิวอี๋ก็อ้าปากค้างมองดูเย่เฉิน อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามว่า “ในแพทย์แผนจีน จับชีพจรเป็นเพียงแค่การวินิจฉัยเท่านั้น ไม่ใช่การรักษาสักหน่อย ทำไมพี่แค่จับชีพจรให้ฉัน ฉันก็รู้สึกว่าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว?”
เย่เฉินเอ่ยขึ้นอย่างราบเรียบ “บนข้อมือของคนมีจุดฝังเข็มหนึ่ง ที่เป็นจุดรักษาม้ามและกระเพาะโดยเฉพาะ เธอนึกว่าพี่กำลังจับชีพจรให้กับเธอ ที่จริงแล้วพี่กำลังทำการนวดจุดฝังเข็ม”
กู้ชิวอี๋เอ่ยถามขึ้นอย่างตกใจ “จริงหรือเปล่าคะเนี่ย? อัศจรรย์ขนาดนี้เลยหรอ?”
เย่เฉินพยักหน้า เอ่ย “นี่ก็คือเหตุผลเดียวกันกับที่เวลาเธอปวดหัวแล้วนวดขมับ เพียงแต่ฝีมือของพี่ค่อนข้างมหัศจรรย์ ดังนั้นผลก็จะดียิ่งขึ้น”
กู้ชิวอี๋อดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ “พี่เย่เฉิน พี่สุดยอดมากจริงๆ！ฉันหาหมอมามากมายขนาดนั้น กินยาหลากหลายชนิดขนาดนั้น หนึ่งเดือนกว่าก็ยังไม่ดี คิดไม่ถึงว่าพี่นวดข้อมือให้กับฉันครู่เดียวก็หายแล้ว”
เย่เฉินเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าทำตัวไม่ถูก “เมื่อกี้ยังด่าพี่คือไอ้หัวหมู ตอนนี้ก็มาเรียกพี่ว่าพี่เย่เฉินอีก เธอก็เปลี่ยนง่ายเกินไปหน่อยแล้วล่ะมั้ง”
กู้ชิวอี๋อุทานอย่างออดอ้อนด้วยใบหน้าที่เขินอาย บอกว่า “หากพี่ไม่ได้แต่งงาน ฉันจะต้องเรียกพี่เย่เฉินทุกคำทุกประโยคอย่างแน่นอน ทำใจด่าพี่ไม่ลงสักประโยคหรอก”
เย่เฉินพยักหน้า “พี่รู้แล้ว ล้วนเป็นความผิดของพี่”
“พี่รู้ก็ดีแล้ว” กู้ชิวอี๋เบ้ปาก เอ่ย “คุณพ่อฉันเมื่อสักครู่นี้เพิ่งจะวีแชทวิดีโอคอลมา ถามฉันอยู่ทางนี้งานดำเนินการเป็นอย่างไรบ้าง เดิมทีฉันคิดจะบอกท่านเรื่องที่ตามหาพี่เจอ แต่ว่าคิดมาคิดไป ก็ยังอยากจะเซอร์ไพรส์ท่าน พี่บอกว่าอาทิตย์หน้าจะไปเย่นจิง ไม่ได้หลอกฉันล่ะมั้ง?”
เย่เฉินเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง “ตอนที่ทานข้าวเสร็จ พี่ก็ได้บอกภรรยาของพี่เอาไว้แล้ว จะหลอกเธอได้ยังไงกันล่ะ? ธุระทางนี้จัดการเสร็จเธอก็กลับไปก่อน พี่ทำธุระเร่งด่วนเสร็จก็จะไป”
กู้ชิวอี๋เอ่ยถามด้วยใบหน้าที่คาดหวังขึ้นมาอีกว่า “พี่เย่เฉิน พี่มีวิธีรักษาโรคของคุณพ่อฉันให้หายได้จริงๆหรอคะ?”
เย่เฉินพยักหน้า “พี่มีความมั่นใจมาก”
กู้ชิวอี๋เอ่ยด้วยความตื่นเต้นอย่างยากที่จะปิด “งั้นฉันก็จะรอพี่อยู่ที่เย่นจิงแล้ว！ขอร้องพี่จะต้องรักษาคุณพ่อของฉันให้หาย！”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย เอ่ยทีละคำทีละประโยคว่า “เธอวางใจ พี่จะต้องพยายามอย่างสุดความสามารถ”
พูดจบ เห็นเวลาดึกมากแล้ว เย่เฉินก็ลุกยืนขึ้นมา เอ่ยว่า “ดึกมากแล้ว หากไม่มีธุระอะไร พี่ก็ขอตัวกลับก่อนแล้ว”
กู้ชิวอี๋รีบเอ่ยถามขึ้นในทันที “พี่เย่เฉิน พี่ไม่นั่งอีกสักครู่หรอคะ?”
“ไม่นั่งแล้ว ดึกมากแล้ว พี่ก็ไม่รบกวนเธอพักผ่อนแล้ว”
กู้ชิวอี๋คิดจะพูดอะไร แต่คิดอยู่ชั่วขณะก็อดทนเอาไว้ได้
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอก็เอ่ยถามด้วยใบหน้าที่คาดหวัง “พี่เย่เฉิน งั้นพี่สองวันนี้ยังจะมาดูฉันอีกไหมคะ?”
เย่เฉินเอ่ย “พี่สองวันนี้ยังมีเรื่องไม่น้อยที่ต้องจัดการ อาจจะไม่มีเวลา แต่ว่าเธอไม่ต้องเป็นกังวล อาทิตย์หน้าพี่จะต้องไปเย่นจิงเยี่ยมเยียนถึงบ้านอย่างแน่นอน”
เช่นนี้กู้ชิวอี๋ถึงได้พยักหน้า เอ่ยว่า “อีกสองวันที่จะมาถึงฉันจะต้องถ่ายโฆษณายากระเพาะเก้าเสวียนให้กับพวกพี่ที่จินหลิง หากพี่มีเวลาล่ะก็ก็เข้ามาดูงาน”
“ครับ”
หลังจากที่บอกลากับกู้ชิวอี๋ เย่เฉินก็ออกจากป๋านจินฮ่านกง กลับรถกลับไปยังTomson Riviera