วันถัดมา
เที่ยวบินของกู้ชิวอี๋ บินตอนเช้าแปดโมงครึ่ง
แต่รอบรองชนะเลิศของการแข่งขันการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ เริ่มแข่งตอนสิบโมงเช้า
ดังนั้น เย่เฉินคิดว่าจะไปส่งกู้ชิวอี๋ก่อน จากนั้นค่อยไปสนามยิมเนเซียมดูการแข่งขันของฉินเอ้าเสวี่ยน
เช้าตรู่ เย่เฉินก็ไปหาเซียวฉางควนพ่อตา พูดกับเขาว่า “พ่อ ช่วงเช้าท่านใช้รถไหม? ถ้าไม่ใช้ล่ะผมขอยืมขับ ช่วงเช้าผมมีธุระนิดหน่อย”
เซียวฉางควนหัวเราะ แฮ่ๆ หนึ่งที พูดว่า “ช่วงเช้าผมต้องเป็นตัวแทนสมาคมศิลปะจีนของพวกเรา ไปมหาวิทยาลัยผู้สูงอายุฝั่งโน้นจัดการปาฐกถาเรื่องการวินิจฉัยของโบราณ”
พูดอยู่ เซียวฉางควนยังส่งสายตาให้กับเย่เฉินหนึ่งที ความหมายของสายตานั้นคือ “แกเข้าใจนะ”
เย่เฉินกระจ่างในชั่วพริบตาเดียว
ย่อมเป็นกิจกรรมครั้งก่อนที่มหาวิทยาลัยผู้สูงอายุกับสมาคมศิลปะจีนจัด พ่อตากับหานเหม่ยฉิงพบเจอกัน พอดีแม่ยายของตนเองก็ไม่ได้สงสัยในตัวเขาอีก ดังนั้นพ่อตาก็อยากจะอาศัยโอกาสนี้ เพิ่มการสัมผัสกับหานเหม่ยฉิงมากหน่อย
ครั้งนี้จัดการปาฐกถาที่มหาวิทยาลัยผู้สูงอายุ ไม่ต้องบอกตนเองก็คาดเดาออกมาได้เช่นกัน เขาย่อมพุ่งไปยังหานเหม่ยฉิงอย่างแน่นอน
ในเวลานี้ หม่าหลันเดินลงมาข้างล่างพอดี ได้ยินถึงตรงนี้ เบ้ปากต่อๆกันอย่างดูถูก “ทั้งวันมัวหมกมุ่นอยู่แต่กับสมาคมศิลปะจีนอะไรอย่างนั้น มีประโยชน์อะไรล่ะ?”
เซียวฉางควนอารมณ์ไม่ดีพูดว่า “คุณรู้เชี้ยอะไร! ตอนนี้ผมเป็นกรรมการผู้จัดการของสมาคมศิลปะจีนนะ ประธานเพ๋ยบอกแล้วว่า คราวหน้าสมาคมเปลี่ยนรุ่น ก็จะเสนอผมเป็นรองประธาน ถึงเวลานั้น ผมเซียวฉางควนอยู่ในวงการของโบราณจินหลิง ก็เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงดังคนหนึ่งแล้ว!”
หม่าหลัน ฮึ อย่างเย็นชาเสียงหนึ่ง “อย่าทำแต่สิ่งที่ไม่มีประโยชน์เหล่านั้น หาเงินกลับมาสักหน่อยจึงจะเป็นการถูกทำนองคลองธรรม ก่อนที่คุณยังไม่ได้เข้าสมาคมศิลปะจีนนี้ ค้าขายของโบราณอะไรยังได้รับผลกำไรหน่อย ทำไมหลังจากเข้าสมาคมศิลปะจีนแล้ว ก็ไม่เคยได้ยินคุณบอกว่าค้าขายของโบราณได้เงินแล้วอีกล่ะ? คุณแอบซ่อนเงินลับหลังฉันใช่หรือไม่?”
เซียวฉางควนโมโหพูดว่า “หม่าหลัน คุณอย่าลืมล่ะ เราทั้งสองตอนนี้อยู่ในสภาพแยกกันอยู่ อีกทั้งหลังจากครั้งก่อนที่คุณทำให้เงินเสียพนันไปหมด พวกเราตกลงกันไว้แล้ว ต่อจากนี้บ้านหลังนี้ผมเป็นคนบริหารเงิน ดังนั้นคุณไม่มีสิทธิ์ยุ่งกับผมเลยสักนิด!”
หม่าหลันขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพูดว่า “ใช้ได้นะไอ้แซ่เซียว มีฝีมือแล้วใช่หรือไม่? คุณคิดว่าคุณแยกกันอยู่กับฉัน ฉันก็ทำอะไรคุณไม่ได้แล้วจริงๆหรือ? เชื่อหรือไม่ว่าวันนี้เรื่องอะไรฉันก็ไม่ทำแล้ว จะไปสมาคมศิลปะจีนของพวกคุณ อาละวาดคุณอยู่ต่อหน้าพวกคุณทั้งหลาย? ฉันกลับอยากจะดูสิ ถึงเวลานั้นคุณยังมีหน้าอะไร อยู่ในสมาคมศิลปะจีนต่อไปอีก!”
พูดอยู่ หม่าหลันระบายความแค้นไม่ได้ พูดต่ออีกว่า “ไปครั้งเดียวก็ยังไม่พอ แม่มึงจัดชุดเหมาเป็นเดือนให้กับคุณ หนึ่งเดือนไปอาละวาดที่สมาคมศิลปะจีนสักยี่สิบสามสิบรอบ รับรองว่าคุณจะพอใจ!”
เซียวฉางควนแป๊บเดียวก็ตกใจจนฉีราดแล้ว
เขารู้จักนิสัยของหม่าหลัน ถ้าหากว่าเธอพูดเช่นนี้แล้ว ก็จะทำออกมาอย่างแน่นอน
ตอนนี้ตนเองยากที่จะมีฐานะที่แน่นอนอยู่ในสมาคมศิลปะจีน ทั้งอาศัยในนามของสมาคมศิลปะจีน ได้สัมผัสกับหานเหม่ยฉิงเพิ่มอีกหลายส่วน ที่ไหนจะให้หม่าหลันไปทำร้ายอย่างนี้ได้ล่ะ?
เธอหญิงปากร้ายคนนี้เดิมทีนิสัยก็อารมณ์ร้ายปากจัดมาก ตอนนี้ฟันหน้ายังหลุดออกสองซี่ ดูแล้วจะว่าขี้เหร่มากขนาดไหน ก็ขี้เหร่มากขนาดนั้นจริงๆ ไม่ว่ายังไงตัวเองก็จะให้เธอไปสมาคมศิลปะจีนขายหน้าตนเองไม่ได้!
สิ่งที่ยิ่งสำคัญกว่าคือ ถ้าหากเธอจับตามองสมาคมศิลปะจีน จากนั้นสืบตามเบาะแสได้พบเห็นหานเหม่ยฉิงกลับประเทศแล้วอีก อีกทั้งตนเองกับหานเหม่ยฉิงมากน้อยยังได้สัมผัส งั้นเธอย่อมจะอาละวาดสมาคมศิลปะจีนกับมหาวิทยาลัยผู้สูงอายุล้วนก้นชี้ฟ้า!