ตอนที่ 2341 คิดบัญชี
เหมยเหมยโกรธไม่เบาเลยจริง ๆจึงย่อมต้องมาระบายอารมณ์ที่เหยียนหมิงซุ่นอยู่แล้ว
“เธอมาหาถึงบ้านได้อย่างไร? พี่กับเธอเคยเจอกันมาก่อนใช่ไหม?”
“หวงจื้อเกาเป็นคนพามาไม่ใช่เหรอ? ฉันไม่รู้จักเขาสักหน่อย” เหยียนหมิงซุ่นแกะส้มลูกหนึ่งช้า ๆแล้วเอากลีบหนึ่งป้อนใส่ปากเหมยเหมย
แต่วันนี้ใช้ไม้นี้ไม่ได้ผลแฮะ
เหมยเหมยกลืนส้มลงท้องไปแต่ไฟโทสะไม่ได้ลดทอนลงเลยสักนิด “พี่ยังคิดจะโกหกฉันอีกเหรอ เมื่อกี้แค่แวบเดียวพี่ก็จำได้แล้วไม่ใช่เหรอ? อย่าคิดว่าฉันไม่เห็นนะ!”
เหยียนหมิงซุ่นสีหน้าเรียบนิ่งแต่ภายในใจเต้นเร็วเหมือนรัวกลอง อยู่ดี ๆก็นึกถึงประโยคหนึ่งที่โม่ซิวหย่วนเคยบอกกับเขาว่า–
ผู้หญิงทุกคนมักมีสัญชาตญาณว่องไวเหมือนเชอร์ล็อก โฮล์มส์กับเรื่องสามีมีชู้
แม้เขาไม่เคยมีชู้มาก่อนแต่เมื่อเหมยเหมยเผชิญหน้ากับภัยคุกคามที่อาจเกิดขึ้นได้จมูกก็ไวยิ่งกว่าสุนัขเสียอีก สุดยอดจริง ๆ…
“พี่จำได้ด้วยเหรอ? ทำไมพี่ไม่เห็นรู้เลย…”
ณ เวลานี้การแกล้งโง่เป็นวิธีที่ดีที่สุด
เหยียนหมิงซุ่นแกะส้มป้อนให้อีกฝ่ายไปเรื่อย ๆ ส้มหนึ่งลูกดับไฟโทสะไม่ไหวงั้นก็สองลูกสามลูกต่อไปเลย…
“พี่อย่ามาทำไขสือ…เรื่องนี้ฉันไม่มีทางจบง่าย ๆแน่ ฉันจะโทรหาป้าสะใภ้ใหญ่ตอนนี้เลย เธอมีเจตนาอะไรกันแน่…”
แม้เหมยเหมยรู้ดีว่าเหยียนหมิงซุ่นบริสุทธิ์แต่เธอก็รู้สึกแย่อยู่ดี เธอเป็นถึงภรรยาหลวงตัวจริงแต่กลับถูกนังปีศาจจิ้งจอกหน้าไม่อายมองว่าเป็นชู้รัก…
มันน่าโมโหชะมัดเลย!
“พี่โทรเอง เธอนั่งพักก่อน ระวังลูกมารายงานตัวก่อนเวลานะ…” เหยียนหมิงซุ่นประคองเหมยเหมยให้นั่งลงบนโซฟา เขากังวลใจจริง ๆว่าเจ้าเด็กอยู่ไม่นิ่งในท้องนั่นจะถูกกระตุ้นจนมุดออกมาทักมายก่อนโดยไม่บอกไม่กล่าว
“โอ๊ย…ทั้งพ่อทั้งลูกไม่มีใครน่าวางใจเลยสักคน…”
เหยียนหมิงซุ่นเพิ่งสิ้นเสียงเหมยเหมยก็รู้สึกเหมือนเจ้าตัวเล็กในท้องกำลังตีลังกา มือต่อยเท้าเตะทั้งบนทั้งล่างทั้งซ้ายทั้งขวาถี่ขึ้นจนเธอต้องประคองหน้าท้องแล้วหอบหนัก
“ใกล้คลอดแล้วเหรอ?” เหยียนหมิงซุ่นทำหน้าผวา
หรือว่าปากของเขาจะศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ?
“เปล่า…กำลังประท้วงอยู่ พี่ยังไม่รีบโทรอีก!”
เหมยเหมยตวาดเสียงใส่ น่าโมโหจริง ๆ!
เหยียนหมิงซุ่นถึงได้วางใจแล้วไปโทรศัพท์แต่โดยดี เขาโทรหาลุงใหญ่โม่โดยตรง ช่างเหนื่อยใจเสียจริง ๆ
ขนาดศาลยุติธรรมยังยากจะตัดสินเรื่องภายในครอบครัวได้ เมื่อก่อนเขาไม่เห็นด้วยกับประโยคนี้พาลคิดว่าศาลยุติธรรมต้องสติเลอะเลือนแน่ ๆ แต่ตอนนี้…ตัวเขาได้ลิ้มลองรสชาตินี้แล้ว
ยากจะตัดสินใจจริง ๆ!
พอญาติเยอะปัญหาก็เยอะตามมา
เหยียนหมิงซุ่นคร้านจะพูดเปลืองน้ำลายเลยบอกเรื่องที่หวงจื้อเกาพาโม่เฉี่ยวหลิงมาเยือนไปตรง ๆ
“ลุง ญาติมาหาผมยินดีต้อนรับ แต่คนนอกไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรก็อย่าพามาเลยนะครับ”
ลุงใหญ่โม่ใจหล่นวูบหันไปถลึงตาใส่ป้าสะใภ้ใหญ่ที่ทำหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย เขาพยายามระงับไฟโทสะแล้วตะคอกถามว่า “คุณเป็นคนบอกที่อยู่บ้านหมิงซุ่นให้หลานชายคุณเหรอ?”
ป้าสะใภ้ใหญ่ตัวสะท้านเฮือกแล้วอธิบายเสียงเบา “ยังไงก็ญาติกัน ฉันคิดว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร…”
“ญาติกันเหรอ? คนตระกูลหวงของพวกคุณเกี่ยวอะไรกับหมิงซุ่น…แถมยังกล้าพาโม่เฉี่ยวหลิงไปด้วย…ดีเลย เดี๋ยวผมค่อยคิดบัญชีกับคุณ!”
ลุงใหญ่โม่โกรธจนควันออกหูแล้วรีบขอโทษขอโพยเหยียนหมิงซุ่นทางโทรศัพท์ทั้งยังรับปากก่อนจะวางสายพร้อมปรายตาเย็นชามองภรรยาตัวเอง
“นับจากนี้ไปมาหาสู่กับคนบ้านคุณให้น้อย ๆหน่อย ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่ไว้หน้าแล้วกัน!” น้อยครั้งนักที่ลุงใหญ่โม่จะโมโห พอคนสุขุมโมโหทีก็น่าหวั่นเกรงไม่น้อย ป้าสะใภ้ใหญ่เงียบเป็นเป่าสากไม่กล้าปริเสียงแม้แต่นิดเดียว
แต่เธอก็ยังรู้สึกน้อยใจอยู่ดีเลยเรียกกำลังใจให้ตัวเองเอ่ยว่า “โม่เฉี่ยวหลิงกับจื้อเกากำลังคบหากันอยู่ จื้อเกาอยากไปสวัสดีปีใหม่เลยพาคนรักไปด้วย…มีอะไรเสียมารยาทเหรอ?”
………………………..
ตอนที่ 2342 หวังสูง
ป้าสะใภ้ใหญ่คิดไม่ตกจริง ๆ ต่อให้เป็นเพียงญาติจากการแต่งงานแต่ก็เป็นญาติไม่ใช่หรือ?
ระหว่างญาติไปมาหาสู่กันแล้วมันแย่ตรงไหน?
ลุงใหญ่โม่หมดคำพูดกับความโง่เขลาของภรรยาตัวเองจริง ๆ ญาติไปมาหาสู่กันได้แต่ปัญหาคือคนสถานะอย่างเหยียนหมิงซุ่นเป็นคนที่ไปมาหาสู่กันได้ง่าย ๆหรือ?
ไม่เห็นหรือไงว่าลุงอย่างเขายังไม่เคยไปหาหลานชายเลย!
หวงจื้อเกาเป็นเพียงญาติห่าง ๆคนหนึ่งเท่านั้นแล้วไปมาหาสู่ในฐานะอะไรล่ะ?
ต่อให้ปากบอกว่าจะไปสวัสดีปีใหม่ เหอะ…อย่าคิดว่าเขาไม่รู้ทันแผนการในใจของเจ้าหวงจื้อเกานะ หวังอยากได้ผลประโยชน์จากเหยียนหมิงซุ่นสิท่า!
“โม่เฉี่ยวหมิงหวังสูงเสียดฟ้าหล่อนจะถูกตาต้องใจหวงจื้อเกาของคุณเหรอ? ฝันกลางวันหรือเปล่า? เขาถูกใจหมิงซุ่นนู้น…แถมยังยั่วหมิงซุ่นต่อหน้าเหมยเหมยอีก…ทำเอาเหมยเหมยโมโหจนเกือบคลอดก่อนกำหนด!”
ป้าสะใภ้ใหญ่เบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
ไม่นานเธอก็บันดาลโทสะ ถลกแขนเสื้อพุ่งออกไปข้างนอก
“คุณจะไปไหน?”
“ฉันจะไปคิดบัญชีกับคนสกุลฮวา คิดว่าลูกสาวของเธอเป็นหงส์หรือไงถึงไม่ถูกใจจื้อเกาของฉัน ถุย…ฉันจะด่าให้ตายไปเลย! ”
ป้าสะใภ้ใหญ่พุ่งออกไปด้วยความโมโห แม้พ่อแม่โม่เฉี่ยวหลิงจะย้ายไปอยู่ในเมืองแต่วันเทศกาลปีใหม่ก็กลับมาอยู่ดีและขณะนี้ก็อยู่ในหมู่บ้านพอดี เธอจะไปสู้กับป้าฮวาสักตั้ง ให้คนทั้งหมู่บ้านรู้ว่าลูกสาวของเธอเป็นยายปีศาจหน้าไม่อาย
กล้าหลอกเธอหรือ?
ลุงใหญ่โม่คร้านจะห้ามภรรยาพลางคิดว่าปล่อยให้ไปอาละวาดหน่อยก็ดีเหมือนกัน ให้คนทั้งหมู่บ้านรับรู้เรื่องนี้ไปเลยเผื่อวันข้างหน้าป้าฮวาจะได้เลิกใส่ร้ายป้ายสีเหยียนหมิงซุ่นโดยไม่มีหลักฐานสักที
ไม่กี่วันหลังจากนั้นโม่ซิวหย่วนก็แวะมาหาที่บ้านด้วยตัวเองเพื่อเล่าบทสรุปของโม่เฉี่ยวหลิงให้ฟัง
“ถือว่าหวงจื้อเกายังไม่สติเลอะเลือนนัก หลังจากออกมาจากบ้านของพวกเธอเขาก็ตีตัวออกห่างโม่เฉี่ยวหลิงเลย โม่เฉี่ยวหลิงมาหาเขาอยู่หลายวันก็ไม่สนใจ ป้าสะใภ้ทะเลาะตบตีกับแม่ของโม่เฉี่ยวหลิงยกใหญ่ คนทั้งหมู่บ้านรู้เรื่องที่คางคกอย่างโม่เฉี่ยวหลิงอยากกินเนื้อห่านฟ้าแล้วด้วย…”
โม่ซิวหย่วนมองเหยียนหมิงซุ่นด้วยท่าทียียวนลอบดีใจที่ไม่รับโม่เฉี่ยวหลิงเข้าทำงานที่บริษัท ผู้หญิงประเภทนั้นก็เหมือนปลิงที่หากโดนเกาะเมื่อไรคงสลัดไม่หลุดแน่
ถ้าโม่เฉี่ยวหลิงพลาดเป้าจากเหยียนหมิงซุ่นแล้วเปลี่ยนมาเล็งเขาล่ะจะทำอย่างไร?
โม่ซิวหย่วนคิดว่าเขาไม่ได้กังวลเกินจริงเพราะความเป็นไปได้ก็สูงเหมือนกัน
กว่าเขาจะตามจีบเซียวเซียงได้สำเร็จจะให้มีเรื่องเข้าใจผิดแม้แต่น้อยไม่ได้เด็ดขาด เซียวเซียงเป็นคนที่ห้ามมีเรื่องขัดหูขัดตาให้เห็น แถมเป็นคนนิสัยใจร้อนเด็ดเดี่ยว ตอนนี้ผู้ช่วยรอบตัวเขาถูกเปลี่ยนเป็นผู้ชายหมดแล้ว!
เหยียนหมิงซุ่นสีหน้าราบเรียบแล้วขยิบตาให้เหมยเหมย
เหมยเหมยแค่นเสียงเบา ๆทีหนึ่ง “สมน้ำหน้า…หน้าด้านเหมือนแม่หล่อนไม่มีผิด เสียเวลาเปล่าที่อุตส่าห์ได้รับการศึกษามาตั้งหลายปี”
ความจริงสิ่งที่เธอโมโหที่สุดไม่ใช่เรื่องที่โม่เฉี่ยวหลิงถูกตาต้องใจเหยียนหมิงซุ่นเพราะเธอรู้ว่าเหยียนหมิงซุ่นเป็นคนจิตใจหนักแน่นไม่มีวันหลงกลอยู่แล้ว เธอแค่โมโหที่คนหน้าไม่อายคนนี้เห็นเธอเป็นชู้รักที่ต้องคอยหลบ ๆซ่อน ๆต่างหาก
ชีวิตเธอเกลียดมือที่สามที่สุดแต่ดันมีคนตาไม่ถึงหลายคนมักมองว่าเธอเป็นมือที่สามของเหยียนหมิงซุ่น
“วันหน้างานแต่งงานของฉันจะต้องป่าวประกาศให้คนทั้งโลกรู้ว่าฉันเป็นคุณนายเหยียน!” เหมยเหมยกัดฟันพูดเสียงลอดไรฟัน
“อืม…แล้วยังต้องป่าวประกาศให้คนทั้งระบบสุริยะรู้ ให้คนต่างดาวรู้ว่าเธอเป็นภรรยาของพี่ด้วย!” เหยียนหมิงซุ่นกล่าว
“เหอะ…”
เหมยเหมยพยายามปั้นหน้าตึงเพราะเธอยังทำสงครามประสาทอยู่จึงห้ามหลุดยิ้มเด็ดขาด คราวนี้จะต้องให้เหยียนหมิงซุ่นรู้ว่าเธอโกรธมากจริง ๆ โกรธมากสุด ๆ
โม่ซิวหย่วนยักไหล่พลางลุกเดินออกไป เขานัดเซียวเซียงทานมื้อเย็นใต้แสงเทียนไว้ คร้านจะมาอยู่กินอาหารหมา[1]ที่นี่ เขาก็มีแฟนสาวแล้วเหมือนกันนี่นา!
เหยียนหมิงซุ่นก็ไม่ได้สนใจเขา ทั้งยังพูดมุกตลกฝืด ๆไม่กี่ประโยคจนเหมยเหมยห้ามใจไม่อยู่ถูกหยอดจนหัวเราะหน้าบานดั่งดอกไม้แรกแย้ม แล้วยังจะสนใจสงครามประสาทอะไรอีกล่ะ เธอลืมไปตั้งนานแล้ว
“หมิงต๋าฟื้นแล้ว ขอแค่ตรวจร่างกายแล้วไม่เจอปัญหาอะไรก็กลับมาฉลองคืนส่งท้ายปีเก่าที่บ้านได้แล้ว” เหยียนหมิงซุ่นกล่าว
……………………………….
[1] กินอาหารหมา คนจีนมักใช้เปรียบเปรยคนที่ถูกคู่รักสวีทหวานใส่