หยุนไฉยีโยนฮู้หนึ่งออกไปโดยไม่ลังเล ม่านแสงดินเหลืองก็โผล่ออกมาเพื่อปกป้องร่างกายของนางทั้งหมด
บูม!
เกิดเสียงดังก้องกังวาน หยุนไฉยีรู้สึกถึงพลังที่รุนแรงอย่างยิ่งที่พุ่งเข้าหานาง ม่านแสงที่สร้างขึ้นโดยฮู้ป้องกันระดับมกุฎ ทำให้เกิดเสียงแตกและรอยแตกหลายอันก็เปิดออก
หลังจากนั้น มือใหญ่ก็ตบลงมา ม่านแสงป้องกันก็แตกออกจากกันเป็นเสี่ยงๆ หยุนไฉยีรู้สึกถึงอันตรายที่รุนแรงมาก แต่รู้สึกว่าปริภูมิรอบตัวถูกกักขัง แม้แต่การเคลื่อนไหวก็ช้าลงหลายเท่า
“ปริภูมิผูกมัด ลดเวลา!?”
หยุนไฉยีเกิดในโลกาชั้นฟ้า ดังนั้นนางจึงมีความรู้มาก แต่ในวินาทีต่อมา มือใหญ่ได้จับลำคอของนางไว้ ภาวะขาดอากาศหายใจถูกส่งขึ้นมา
“ชีวิต ความตาย เวลา ปริภูมิ!”
ในใจของหยุนไฉยีมีความสยองขวัญที่ไม่สามารถแสดงออกมาเป็นคำพูดได้ กฎทั้งสี่ชั้นยอดของจักรวาล คน ๆ นี้ได้ฝึกฝนหมด และอย่างน้อยดูเหมือนว่าจะฝึกฝนถึงแดนดั้งเดิมขั้นที่ 5
“น่ากลัวเกินไปแล้ว เขาคือใคร?” ในใจหยุนไฉยีรู้สึกหวาดกลัวมาก ในขณะนี้ชีวิตของนางอยู่ในมือของอีกฝ่ายหนึ่ง เพียงแค่คิด นางก็จะตายโดยไม่มีที่ฝังศพของนาง
“ไอ้เวร!”
หลิวเทียนลู่โกรธจัด หลัวซิวโจมตีเร็วเกินไป และเขาไม่ลังเลที่จะเปิดเผยความแข็งแกร่งของเขา เขาจับหยุนไฉยีในการเผชิญหน้าเพียงครั้งเดียว ดังนั้นเขาจึงไม่มีโอกาสเคลื่อนไหวเพื่อช่วยเหลือนาง
“ปล่อยนางซะ!” หลิวเทียนลู่ตะโกนอย่างเย็นชา
“หากถ้าข้าไม่ปล่อยล่ะ?” หลัวซิวเย้ยหยันอย่างเหยียดหยาม และจับคอของหยุนไฉยียกขึ้นจากพื้นด้วยมือข้างเดียว “ถ้าข้าจำไม่ผิด นางเป็นคู่หมั้นของเจ้าใช่หรือไม่?”
“เจ้าต้องการพูดอะไร?” หลิวเทียนลู่สงบอารมณ์และจ้องมองหลัวซิว
“ข้าต้องการทำการแลกเปลี่ยนกับเจ้า” หลัวซิวพูดอย่างเฉยเมย “เอาเด็กชายคนนั้นที่เจ้ามีในงานประมูลมาให้ข้า แล้วข้าจะปล่อยนางไป”
การจับตัวประกันเป็นการกระทำที่จนปัญหาสำหรับหลัวซิว หลิวเทียนลู่มีของขลังจ้าวมหาเทพป้องร่าง เว้นแต่ว่าเขาจะใช้ตำหนักวัฏสงสารหรือดาราโบราณมกุฎเทพ ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่สามารถทำลายการป้องกันของระฆังดำได้
แต่ ตำหนักวัฏสงสารสำคัญเกินไป เขาไม่สามารถใช้มันได้ง่ายๆ สำหรับดาราโบราณมกุฎเทพ อาจไม่สามารถฆ่าได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว หากหลิวเทียนลู่หลบหนีปได้ไ จะมีปัญหาไม่รู้จบ
จึงเป็นเหตุผลที่หลัวซิวโจมตีจับหยุนไฉยี เพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน เขาช่วยเสี่ยวเจียงหมิงออกมาก่อน จากนั้นจึงวางแผนอีกครั้ง เพื่อหาโอกาสฆ่าเขาทิ้ง
“เจ้าคือหลัวซิว!?”
ดวงตาของหลิวเทียนลู่เป็นประกายทันที “เมื่อก่อนค้นหาก็ไม่เจอ เจ้าคือคนที่ป้าเซี่ยหานกำลังตามหา!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ใจของหลัวซิวกระตุก แต่สีหน้าของเขาไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ เขาพูดอย่างเฉยเมย “ข้าไม่เข้าใจสิ่งที่เจ้ากำลังพูด และข้าก็ไม่ใช่หลัวซิว ข้าคือเย่ห้าวหราน”
“เจ้าไม่จำเป็นต้องเสแสร้ง แม้ข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าใช้วิธีลับอะไรในการเปลี่ยนรูปลักษณ์ของตน แต่ข้าสามารถแน่ใจได้ว่าเจ้าคือหลัวซิว” หลิวเทียนลู่เย้ยหยัน
“เจ้าคิดว่าจุดประสงค์ที่ข้าเอาเด็กชายคนนั้นออกมาที่งานประมูลมีจุดประสงค์อะไร? ตอนที่ข้าอยู่พิภพล่าง ป้าเซี่ยหานบอกข้าว่าถ้ามีคนต้องการช่วยเด็กชายคนนั้นออกไปจากข้า คนๆ นี้ต้องเป็นคนที่นางตามหา”
“ข้าไม่รู้จักป้าเซี่ยหานที่เจ้าพูดถึง” หลัวซิวปฏิเสธอย่างราบเรียบ ในใจของเขาเต็มไปด้วยความระแวดระวัง
“แล้วทำไมเจ้าถึงอยากช่วยเด็กชายคนนี้” หลิวเทียนลู่ยกมือขึ้นและปล่อยเสี่ยวเจียงหมิงออกมาจากของขลัง ใช้ออร่าล็อคเขาไว้ เขาแค่คิดเท่านั้นก็สามารถ ฆ่าเสี่ยวเจียงหมิงได้