ตอนที่ 2355 สี่จุดสี่กิโลกรัม
“คลอดแล้ว…คุณหนูคลอดแล้ว…”
เหยียนหมิงซุ่นชะงักอยู่ที่เดิมยังไม่ได้สติอยู่นาน ป้าฟางกลับทำหน้ายินดีและร้องขึ้นอย่างดีใจ เหยียนหมิงซุ่นถึงได้สติขึ้นว่าลูกชายของเขาออกมาแล้วจึงรีบเร่งฝีเท้าเร็วกว่าเดิม
เจ้าเด็กนี่ทรมานแม่ของเขาให้ลำบากขนาดนี้ จะต้องซ้อมให้หนัก ๆสักหน่อย
หัวหน้าพยาบาลอุ้มเด็กทารกที่ห่อด้วยผ้าออกมายื่นให้เหยียนหมิงซุ่นแล้วยิ้มกล่าว “ยินดีด้วย ได้ลูกสาว หนักสี่จุดสี่กิโลกรัม แข็งแรงมากเลย”
เธอทำคลอดมามากมาย เป็นครั้งแรกที่ได้เจอเด็กทารกหน้าตาน่ารักและแข็งแรงขนาดนี้ แขนขามีเรี่ยวมีแรงเชียวละ!
เหยียนหมิงซุ่นตัวแข็งทื่อและมองข้ามคำว่าลูกสาวจากปากหัวหน้าพยาบาลไป มัวแต่สังเกตกับคำว่าหนักสี่จุดสี่กิโลกรัมก็นึกอยากตีก้นเจ้าตัวน้อยอย่างอดไม่ได้
ตัวโตขนาดนี้ มิน่าเหมยเหมยถึงได้คลอดลำบากนัก
“ภรรยาผมเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?” เหยียนหมิงซุ่นถาม
“ดีมาก แค่หมดแรงจนสลบไป”
พอเห็นเหยียนหมิงซุ่นสีหน้าตึงเครียดเกร็งไปทั้งตัว หัวหน้าพยาบาลเลยพูดเสริมว่า “เป็นอาการปกติ ไม่มีปัญหาอะไร คุณลองอุ้มลูกสิ น่ารักมากเลยนะ!”
เหยียนหมิงซุ่นแค่ปรายตามองเจ้าตัวเล็กแวบหนึ่งอย่างคร้านจะยื่นมือไปรับแล้วเลือกเดินไปที่ห้องคลอด หากไม่เจอเหมยเหมยเขาวางใจไม่ลง
หัวหน้าพยาบาลยื่นมือรอเก้อ เด็กทารกตัวอวบในอ้อมแขนลืมตาโตและหมุนกลอกไปไม่หยุดคล้ายกำลังประเมินโลกที่แสนจะแปลกใหม่
“ฉันอุ้มเอง ขอบคุณนะ!”
ป้าฟางรับเด็กทารกไว้แล้วมองเธอด้วยสีหน้ารักใคร่ “แข็งแรงดีจัง ดูผมสิดำเงาเชียว ตัวขาวอวบอ้วน เนื้อแน่นด้วย…”
ลุงเหลาก็เขยิบเข้ามาหยอกเล่นกับเจ้าตัวเล็ก เมื่อครู่ทั้งคู่อยู่ห่างไปหน่อยเลยไม่ได้ยินที่หัวหน้าพยาบาลพูดชัดเจน พอเห็นเจ้าตัวเล็กทั้งตัวขาวทั้งอ้วนและเนื้อแน่นขนาดนี้ก็ปักใจเชื่อว่าเป็นลูกชายแน่นอน
“คุณรีบไปบอกข่าวดีให้คุณย่ากับคุณปู่สิ ลืมไปเลยเนี่ย” ป้าฟางเตือน
“จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”
ลุงเหลารีบไปรับคุณย่าหยางกับคุณปู่เหยียนทันที
เหมยเหมยหมดเรี่ยวแรง พอลูกเพิ่งคลอดออกมาก็สลบเหมือดไป ผมเปียกชุ่มจนแนบติดหน้าผาก สีหน้าซีดเซียวดูอ่อนแรงอย่างมาก เหยียนหมิงซุ่นขมวดคิ้วแล้วตรวจชีพจรของเหมยเหมยทีหนึ่งถึงจะอ่อนไปหน่อยแต่ก็นับว่ามั่นคงทีเดียว เห็นทีคงเหนื่อยมากจริง ๆเลยค่อยสบายใจหน่อย
เขาจัดผมเผ้าให้เหมยเหมยแล้วจูบหน้าผากเธอทีหนึ่ง ถึงให้พยาบาลพาเหมยเหมยไปที่ห้องพักผู้ป่วย
“อุแว้…อุแว้…”
เสียงร้องไห้ดังขึ้นอีกครั้ง หัวหน้าพยาบาลรีบพูดขึ้นว่า “เด็กทารกหิวแล้ว สามารถป้อนน้ำกลูโคสได้”
“เตรียมไว้หมดแล้ว ฉันจะชงน้ำหวานเดี๋ยวนี้”
ป้าฟางอุ้มเด็กทารกกลับห้องพักผู้ป่วยอย่างไวซึ่งเป็นห้องพักวีไอพีที่ทางโรงพยาบาลตระเตรียมไว้แต่แรก ดูดีราวกับห้องโรงแรม สภาพแวดล้อมดีมาก
เจ้าตัวเล็กหิวแล้วจริง ๆ ป้าฟางลองอุณหภูมิของน้ำกลูโคส หลังจากเห็นว่าอุณหภูมิพอดีถึงยัดจุกนมให้ เจ้าตัวเล็กยื่นมือออกมาด้วยสัญชาตญาณแล้วเริ่มใช้แรงดูดอย่างเอร็ดอร่อย มีเม็ดเหงื่อเล็ก ๆผุดตามหน้าผาก ทุ่มแรงกับการดื่มเสียจริง ๆ!
“เหลนชายของฉัน…ดูขนาดตัวนี่สิ…ดูแรงที่ดื่มนมนี่สิ…แข็งแรงกว่าคราวพ่อของเธอเยอะเลย”
คุณย่าหยางเร่งเท้าพุ่งเข้ามาเหมือนโบยบิน เห็นเด็กทารกที่กำลังพยายามดื่มน้ำหวานก็ยิ้มจนหน้ายับ คอยระมัดระวังกลัวจะทำให้เจ้าตัวเล็กตกใจเอาได้
“คุณย่า ยังจำพนันของเราได้ไหม? ท่านแพ้แล้วนะ!” ป้าฟางยิ้มตาหยีเอ่ย
คุณย่าหยางโบกมือปัดอย่างไม่ใส่ใจ “จำได้ ๆ ผู้ชายหรือผู้หญิงก็เหมือนกันทั้งนั้น จะว่าไปแล้วก็แปลก ท้องเหมยเหมยกลมขนาดนี้ ตามปกติแล้วน่าจะเป็นเด็กผู้หญิงสิ!”
………………………
ตอนที่ 2356 นกน้อยบินหนีไปแล้ว
ป้าฟางยิ้มกล่าว “ก็ไม่แน่หรอก เมื่อคราวที่ฉันคลอดเจ้าลูกชายของฉัน ท้องก็กลมดิกเลย คุณหนูชอบทานเปรี้ยวต้องเป็นลูกชายแน่ ๆ”
คุณย่าหยางยิ้มกว้าง “ไม่ว่าจะลูกชายหรือลูกสาวฉันก็ชอบทั้งนั้น เหมยเหมยยังสบายดีใช่ไหม?”
“ยังสบายดี แค่เหนื่อยไปหน่อย” เหยียนหมิงซุ่นตอบ
คุณย่าหยางเดินไปลูบศีรษะเหมยเหมยอย่างสงสาร พลางเอ่ยต่อเหยียนหมิงซุ่นว่า “ผู้หญิงคลอดลูกทรมานมาก เหมือนผ่านนรกมาหนหนึ่ง จากนี้ไปหลานต้องดีกับเหมยเหมยยิ่งกว่าเดิมนะ”
เหยียนหมิงซุ่นพยักหน้ารับ ไม่ต้องให้คุณย่าเตือนเขาก็จะดีกับเหมยเหมยอยู่แล้ว
อีกอย่างเหยียนหมิงซุ่นตัดสินใจแน่วแน่ว่าไม่เอาลูกคนที่สองอีก เจ็บครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว
“อืม…”
เหมยเหมยครางเบา ๆทีหนึ่ง เปลือกตาขยับ เหยียนหมิงซุ่นรีบปรี่เข้าไปหาเพราะเหมยเหมยฟื้นแล้ว
“ลูกล่ะ?”
เหมยเหมยตื่นมาก็รีบสอดส่องหาทันที ป้าฟางอุ้มเด็กทารกไปแล้วยิ้มกล่าว “เด็กอยู่นี่ค่ะ เมื่อกี้เพิ่งดื่มน้ำหวานไปครึ่งขวด หลับไปแล้ว”
เจ้าตัวเล็กอิ่มท้องไม่นานก็หลับไป ขนตายาวราวกับใบพัด จมูกสูดหายใจเข้าออก พวงแก้มนุ่มนิ่มเห็นแล้วก็อยากกัดสักที
มองเพียงปราดเดียวเหมยเหมยก็ใจอ่อนยวบ นี่คือลูกของเธอ…เธอยินดีทุ่มทั้งชีวิตเพื่อปกป้องลูกน้อยของเธอ!
“ลูกชายหรือลูกสาวเหรอ?” เหมยเหมยถาม
“ลูกชาย!” คุณย่าหยางกับป้าฟางตอบเป็นเสียงเดียวกัน
เหยียนหมิงซุ่นกลับชะงักสีหน้าดูสับสน
เหมือนมีอะไรที่ถูกเขามองข้ามไป!
เหมยเหมยยิ้ม “มิน่าถึงได้แรงเยอะขนาดนี้ อยู่ในท้องไม่เคยสงบเลย วัน ๆเอาแต่เตะต่อยไปมา”
“นั่นสิ ผู้ชายแรงเยอะ เจริญอาหารด้วย เมื่อกี้ก็ดื่มน้ำกลูโคสครึ่งขวดไปจนเกลี้ยงเลย!” ป้าฟางพูดยิ้ม ๆ
“อืม…อืม…”
เจ้าตัวเล็กบิดตัวไปมาหัวคิ้วขมวดเข้าหากัน สีหน้าดูตึงเครียดที่รู้สึกไม่มีความสุขเท่าไร
“ลูกเป็นอะไร?” เหมยเหมยหมายจะหยัดตัวลุกด้วยความเป็นห่วงแต่คุณย่าหยางห้ามไว้ “ไม่เป็นไร ต้องฉี่แล้วแน่ ๆ ฉันจะเปลี่ยนผ้าอ้อมให้”
คุณย่าหยางเอาผ้าอ้อมสะอาดออกมาจากถุง ส่วนป้าฟางมือหนึ่งอุ้มเด็กทารกขึ้นมา ส่วนอีกมือหนึ่งก็ดึงเอาผ้าอ้อมชุ่มน้ำออกมาอย่างคล่องมือ
“ฉี่ได้เต็มที่จริง ๆ เปียกไปทั้งผืนเลย…เอ๊ะ…”
ป้าฟางเพิ่งพูดได้ครึ่งประโยคก็มองช่วงล่างของเด็กทารกด้วยสีหน้าตกใจและสายตาประหลาดใจ
คนที่ทำหน้าตกใจอีกคนยังมีคุณย่าหยางที่เกิดความเงียบขึ้นในชั่วขณะ เหมยเหมยชักจะรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา “เป็นอะไรไป? ลูกเป็นอะไรไปเหรอ?”
“เปล่า ๆ ลูกสบายดี เพียงแต่…” ป้าฟางมองเหยียนหมิงซุ่นอย่างลังเล
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ทำไมอยู่ ๆเด็กผู้ชายถึงกลายเป็นเด็กผู้หญิงได้ล่ะ?
นกน้อยบินหายไปแล้ว?
เหยียนหมิงซุ่นเองก็รู้สึกถึงความผิดปกติเลยเดินมาดู แวบแรกก็นึกออกแล้วว่าเรื่องอะไรที่ถูกเขามองข้ามไป
“ผมจำได้แล้ว เมื่อกี้หัวหน้าพยาบาลบอกผมว่าเป็นลูกสาว ไม่ใช่ลูกชาย เป็นเด็กผู้หญิง” เหยียนหมิงซุ่นหันไปบอกกับเหมยเหมยอย่างรู้สึกผิด
เขามักจะใจเย็นฉลาดหลักแหลมและไม่เคยตื่นตระหนกตกใจอย่างวันนี้มาก่อน หากให้ลูกน้องรู้เข้าต้องโดนหัวเราะเยาะแน่
“เด็กผู้หญิงเหรอ? แล้วเมื่อกี้ทำไมถึงบอกว่าเป็นเด็กผู้ชายล่ะ?” คุณย่าหยางสงสัย ป้าฟางมั่นอกมั่นใจนักหนาว่าเป็นผู้ชายจนเธอก็เชื่อไปสุดหัวใจแล้ว ไหงกลับกลายเป็นผู้หญิงไปได้
เปลี่ยนไวไปหน่อยหรือเปล่า?
แต่แน่นอนว่าเหลนสาวเธอก็ชอบมากเหมือนกัน
ป้าฟางถึงเพิ่งนึกได้ว่าเธอกับลุงเหลายังไม่เคยเปิดผ้าอ้อมดูสักแวบเดียวก็มั่นใจว่าเป็นเด็กผู้ชายแล้ว ในเมื่อหนักตั้งสี่จุดสี่กิโลกรัมนี่นา!
…………………