ในกลางอากาศ ถึงขนาดล้วนแฝงไว้ด้วยเสียงลมแตกของฉินเอ้าเสวี่ยน
ใบหน้าVictoriaสะดุ้งตกใจทันที!
เธอเคยเห็นการแข่งขันที่ฉินเอ้าเสวี่ยนแข่งกันกับเฉียนอานน่ามาก่อน รู้ว่าแรงระเบิดของฉินเอ้าเสวี่ยนแข็งแกร่งมาก เท้านี้เตะเข้ามา เกรงว่าตนเองจะเหมือนเฉียนอานน่าตีลังกาลอยออกไปจากเวทีประลองโดยตรง
ดังนั้น ขาขวาของเธอถอยหลังก้าวหนึ่งอย่างรวดเร็ว ขาซ้ายขวากลายเป็นสามเหลี่ยมกับพื้น ใช้เหลี่ยมนี้มาเพิ่มความมั่นคงของด้านล่างตนเอง จากนั้นแขนทั้งสองข้างขวางอยู่ข้างหน้ากาย เตรียมตัวใช้ท่าป้องกันขัดขวางการโจมตีของฉินเอ้าเสวี่ยนนี้
แต่เธอไม่ใช่เฉียนอานน่า ล้วนไม่รู้ว่าระดับความรุนแรงของหนึ่งเตะฉินเอ้าเสวี่ยนนี้ตกลงว่าแข็งแกร่งมากขนาดไหน!
เธอเพียงรู้สึกว่าแขนทั้งสองถูกแรงขนาดใหญ่โจมตีมา ต่อจากนี้ก็ได้ยินเสียงแตกหักที่กังวานสองเสียง แขนทั้งสองของตนเองถึงขนาดถูกเธอยกเท้าเตะทีเดียวกระดูกหักแล้ว!
ที่ตามมาคือความเจ็บปวดที่รุนแรง ทั้งตัวเธอต้านทานไม่ไหวความรุนแรงที่ยิ่งใหญ่แข็งแกร่งนั้นอีกเลย ทั้งตัวดั่งเฉียนอานน่าของรอบที่แล้ว ตีลังกาลอยออกไปยังข้างหลังโดยตรง!
ในสนามระเบิดความตื่นตระหนกร้องขึ้นมาขนาดใหญ่พักหนึ่ง!
ใครก็นึกไม่ถึง พลังความสามารถเท้านี้ของฉินเอ้าเสวี่ยนถึงขนาดแข็งแกร่งขนาดนี้!
และครูฝึกของVictoria ในเวลานี้ใบหน้าก็สะดุ้งตกใจอย่างยิ่งเช่นกัน เขาโยนผ้าเช็ดหน้าไปยังกลางอากาศอย่างรวดเร็ว ตื่นเต้นอย่างยิ่งวิ่งไปยังVictoria!
หลังผ่านไปสักครู่ ความเจ็บปวดของVictoriaเต็มใบหน้าถูกหมอพาออกจากสนาม ฉินเอ้าเสวี่ยนท่าเดียวชนะได้อีกครั้ง บุกเข้ารอบชิงชนะเลิศ!
ในสนามระเบิดเสียงโห่ร้องออกมาพักหนึ่ง นักแข่งประเทศจีนสามารถเข้ารอบชิงชนะเลิศของการแข่งขันซานดาวิทยาลัย เป็นการบุกทะลวงครั้งแรกที่ไม่เคยปรากฏในประวัติศาสตร์
ตอนที่ฝั่งนี้กำลังร้องดีใจด้วยความชนะ อิโตะนานาโกะกลับถูกMichaelนักแข่งสหรัฐอเมริกาตามชกอย่างรุนแรงต่อๆกัน เธอไม่ลงมือโดยตลอด ด้วยเหตุนี้ใบหน้าถูกMichaelชกโดนหลายหมัด มุมปากหางตาล้วนบอบช้ำเลือดไหล ดูแล้วเศร้าสลดอย่างมาก
Michaelทั้งแปลกใจที่อิโตะนานาโกะทำไมมีเพียงแต่ต้านทานไม่โต้กลับ ทั้งจะจับฉวยโอกาสโจมตีอิโตะนานาโกะอย่างบ้าคลั่งเช่นกัน
อยู่ที่เธอดูแล้ว อิโตะนานาโกะน่าจะไม่ได้อยู่ในสภาพเหมาะสม งั้นพอดีตนเองฉวยโอกาสนี้ ทำให้เธอพ่ายแพ้เลยทีเดียว
อิโตะนานาโกะรู้สึกถึงจุดที่ได้รับบาดเจ็บส่งความเจ็บปวดมาอย่างรุนแรง หลายครั้งอยากจะโต้กลับแต่ยังคงฝืนอดทนความวู่วามนั้นไว้
เธอกล่าวเตือนตนเองอยู่ในใจ “ฉันบุ่มบ่ามไม่ได้! ฉันจะต้องท่าเดียวเอาให้ชนะ! ฉันจะต้องท่าเดียวเอาให้ชนะอย่างแน่นอน! ฉันต้องให้เย่เฉินมองด้วยสายตาที่ทึ่งกับฉันอย่างแน่นอน! Michael คุณทุ่มหมดพลังเข้าโจมตีเถอะ! ฉันจะไม่โต้กลับ! อย่างน้อย ก่อนที่จะหาเจอช่องโหว่ถึงตายของคุณ ฉันจะไม่โต้กลับอย่างเด็ดขาด! เพราะว่าอยู่ในสายตาของฉันคุณไม่ใช่ศัตรูของฉันเลยสักนิด คุณเพียงแค่ใบคะแนนที่จะฉันพิสูจน์ตนเองกับเย่เฉินใบนั้น!”
ที่ไหนMichaelจะรู้ว่าอิโตะนานาโกะคิดอะไรอยู่ เธอเพียงแค่รู้สึกว่า ในที่สุดตนเองก็หาโอกาสที่จะลบล้างความอัปยศเจอแล้ว!
ตนเองเคยพ่ายแพ้อยู่ภายใต้มือของเธอหลายครั้ง วันนี้ ตนเองกำลังอยู่ต่อหน้าทั่วโลก ด้วยวิธีที่จะทำลายพลังที่เน่าเปื่อยอย่างรวดเร็ว ทำให้เธอพ่ายแพ้โดยสิ้นเชิง!
นึกถึงตรงนี้ เธอออกหมัดต่อๆกันไปยังอิโตะนานาโกะทันที ทุกหมัดล้วนโหดเหี้ยมอย่างยิ่ง!
ในเวลานี้ กรรมการของเวทีประลองอีกข้างหนึ่ง ประกาศว่าฉินเอ้าเสวี่ยนได้รับชัยชนะแล้ว ฉินเอ้าเสวี่ยนตื่นเต้นวิ่งลงจากเวทีกอดเย่เฉินไว้ดีใจถึงสุดขีด
เย่เฉินตบหลังของเธอตบแล้วตบอีก ยิ้มพูดว่า “ตอนนี้อย่าเพิ่งดีใจก่อนขนาดนี้ ผ่านไปอีกสองวันคุณยังมีการแข่งขันอีกรอบต้องแข่ง รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ”
ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบพยักหน้า เลื่อมใสศรัทธาและรักใคร่ชื่นชมเต็มตา พูดว่า “ครูฝึกเย่ คุณต้องรอฉันอย่างแน่นอนนะ อย่าฉวยโอกาสตอนที่ฉันไปเปลี่ยนเสื้อตนเองแอบหนีไป!”
เย่เฉินพยักหน้าต่อๆกัน “ได้ ผมรอคุณ”
ฉินเอ้าเสวี่ยนนี่จึงวางใจลงมา หลังจากโค้งคำนับแสดงการทักทายกับผู้ชม กลับไปเขตพักผ่อนหลังเวที
ในเวลานี้เย่เฉินจึงได้ให้ความสนใจในการแข่งขันของเวทีประลองข้างๆ