ตอนเย่เฉินดูทีวีอยู่ เซียวชูหรันเดินมาด้านหน้าเขา
เห็นเขากำลังดูทีวี เลยนั่งลงข้างเขา
จากนั้น เซียวชูหรันชะงักเล็กน้อย ถามเขาเสียงต่ำว่า “เย่เฉิน ถามคุณเรื่องหนึ่งนะ คุณต้องตอบฉันตามตรง ห้ามหลอกฉันนะ”
เย่เฉินพยักหน้าบอก “เมียจ๋าคุณถามสิ”
เซียวชูหรันยื่นใบเสร็จรับเงินในมือมาตรงหน้าเย่เฉิน เอ่ยปากถามว่า “ทำไมในนี้เขียนว่าเป็นชุดสกินแคร์สามชุดล่ะ? ไม่ใช่ว่าฉันไม่เชื่อใจคุณ แค่หวังว่าคุณจะอธิบายกับฉันตามตรง”
เย่เฉินอึ้งเล็กน้อยเมื่อเห็นใบเสร็จใบนั้น แต่ไม่นานก็เข้าใจ นี่ต้องเป็นเพราะเฉินจื๋อข่ายซื้อสกินแคร์เสร็จ ก็จับยัดไปในกล่องของขวัญแน่เลย
ดังนั้นเขาเลยเหล่ซ้ายแลขวา เห็นหม่าหลันไม่ได้มาด้วย เลยพูดเสียงต่ำว่า “ผมบอกคุณตามตรงนะเมียจ๋า สกินแคร์ชุดนั้นพ่อจะเอาน่ะ”
“พ่อฉัน?” เซียวชูหรันเบิกตากว้างถาม “พ่อฉันแก่ขนาดนั้นแล้ว จะเอาสกินแคร์ชั้นยอดแบบนี้ไปทำอะไรน่ะ?”
เย่เฉินยิ้มกระดากอายเล็กน้อย พลางว่า “เดิมผมไม่ควรบอกคุณ แต่คุณเป็นเมียผม ผมไม่สามารถหลอกคุณได้ แต่คุณต้องรับปากผมว่า ถ้าผมบอกคุณแล้ว คุณจะไม่ไปถามพ่อยืนยันอีกทีนะ”
เซียวชูหรันมองค้อนเขาหนึ่งที “คุณไม่ให้ฉันไปถามพ่อยืนยันอีกที ถ้าเกิดคุณหลอกฉันจะทำไงล่ะ? ถ้าเกิดคุณให้พ่อรับผิดแทนจะทำไงล่ะ?”
เย่เฉินรีบบอก “คุณเห็นสามีคุณเป็นคนแบบนั้นหรือไง? คนอย่างผมกล้าทำกล้ารับ มีหรือจะยอมให้พ่อรับผิดแทนผม?”
เซียวชูหรันพยักหน้าบอก “ได้ งั้นฉันรับปากคุณ ว่ามาสิ ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงมาไงกันแน่?”
เย่เฉินอธิบายว่า “เมื่อตอนเช้า แม่พึ่งบอกว่าอยากได้สกินแคร์แบรนด์นี้ไม่ใช่หรือไง? ตอนนั้นผมรับปากแล้ว จากนั้นตอนผมขับรถออกไปกับพ่อ พ่อก็ถามผมว่าหาเพิ่มให้อีกชุดได้ไหม บอกว่าจะเอาไปให้คุณน้าหาน”
“คุณน้าหาน?!” เซียวชูหรันอุทานอย่างตกใจ “คุณน้าหานเหม่ยฉิงที่เป็นรักแรกของเขาน่ะหรอ?”
“ใช่ไง” เย่เฉินหัวเราะบอก “นอกจากคุณน้าหานคนนี้แล้ว จะมีคุณน้าหานคนไหนอีก?”
เซียวชูหรันอดพูดอย่างโกรธๆไม่ได้ว่า “พ่อยังมีติดต่อกับคุณน้าหานหรือไงเนี่ย?! ตอนนั้นแม่หายตัวไป เขาไปกินข้าวพบหน้ากับคุณน้าหานฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร นี่แม่กลับมาแล้ว พวกเขาสองคนยังตัดเยื่อใยกันไม่ขาดอีกหรือไง?”
เย่เฉินบอก “เรื่องแบบนี้ คนเป็นลูกอย่างพวกเราอย่าไปยุ่งเลยดีกว่า เพราะตอนนี้พ่อกับแม่ก็แยกกันอยู่แล้วด้วย”
“เฮ้อ…” เซียวชูหรันถอนหายใจยาวออกมาหนึ่งที “ต่อให้แยกกันอยู่แล้ว แต่ยังไม่ได้หย่ากันซะหน่อย ไม่หย่ากันก็ต้องซื่อสัตย์ต่อกันถึงจะถูกสิ!”
เย่เฉินยักไหล่บอก “เรื่องของพ่อกับแม่ คุณไม่ใช่ไม่รู้ ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่เหมือนคู่สามีภรรยาทั่วไป ดังนั้น…”
เซียวชูหรันมั่นใจว่าเย่เฉินไม่ได้หลอกเธอเรื่องนี้ เธอเองก็ลำบากใจ เลยเอ่ยปากขึ้นว่า “ต่อไปถ้าพ่อถามจะเอาของจากคุณไปให้คุณน้าหานนั่นอีก คุณห้ามรับปากเด็ดขาดเลยนะ ต่อให้พวกเราไม่ได้ห้ามปรามอะไรเขา แต่ก็จะไปช่วยเหลือเขาไม่ได้”
เย่เฉินรับปากในทันที “ครับเมีย ผมรู้ละ! คุณวางใจได้เลย!”
….
ในเวลานี้ ที่โรงพยาบาลชุมชนจินหลิง