ไม่นาน กษัตริย์ซ่านกวนกับซ่านกวนฟู่ก็มาถึงที่พักของหยางเฉินพร้อมกัน
เพียงแต่ ครั้งนี้ ซ่านกวนฟู่แสดงบทบาทสถานะของผู้แข็งแกร่งราชวงศ์แล้ว เป็นคนที่ยืนอยู่ข้างหลังกษัตริย์ซ่านกวน บนตัวสวมเสื้อคลุมสีดำตัวหนึ่งไว้ บนหน้าใส่หน้ากากด้วย เพียงรู้สึกถึงว่า ลักษณะพลังบนตัวของเขาไม่ธรรมดา
“ฝ่าบาทมาหาผมมีธุระ?”
หยางเฉินมองเห็นกษัตริย์ซ่านกวนมาเยือน สีหน้าเรียบนิ่งมาก มองซ่านกวนฟู่ที่ยืนอยู่ด้านหลังกษัตริย์ซ่านกวนแวบหนึ่งด้วยสายตาเรียบเฉย
หยางเฉินในปัจจุบันนี้ การฝึกฝนวิถีบู๊ยังไม่ได้ฟื้นฟูตามเดิม และไม่มีทางรู้สึกถึงลักษณะพลังวิถีบู๊บนตัวของซ่านกวนฟู่ แต่สิ่งที่เขาสามารถแน่ใจได้คือ ผู้แข็งแกร่งเสื้อคลุมดำที่ใส่หน้ากากคนนี้ ความสามารถต้องแกร่งเหนือชั้นแน่
ถึงแม้เขาจะไม่มีทางสัมผัสถึงลักษณะพลังวิถีบู๊ได้ แต่จากบนตัวของซ่านกวนฟู่ ยังสามารถสัมผัสถึงความรู้สึกอันตรายมหาศาลได้
กษัตริย์ซ่านกวนมองทางหยางเฉินแบบหน้าไร้อารมณ์ จากนั้นเอ่ยปากพูดว่า “เมื่อสักครู่นี้ หลี่เจียงสงมาแล้ว พูดเรื่องที่ไม่สำคัญบางอย่าง จากนั้นก็ไปแล้ว ถึงแม้ผมจะไม่เข้าใจว่าสรุปแล้วคือเรื่องอะไรกัน แต่ผมสัมผัสได้ว่า เขาเหมือนจะประหม่าเอามากๆ”
“นอกจากนั้นแล้ว ยังมีเรื่องหนึ่ง ผมคิดว่าบางทีอาจเกี่ยวข้องกับตระกูลหลี่”
หยางเฉินพูดเรียบๆ “ฝ่าบาทมีเรื่องอะไร ก็พูดมาตามตรงเลยครับ ผมตั้งใจฟังอยู่!”
“ได้!”
กษัตริย์ซ่านกวนพยักหน้า พูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม “อีกเรื่องหนึ่ง คือเมื่อสักครู่ ผมได้รับข่าวหนึ่งมา ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดของราชวงศ์ซ่านกวน ที่ชื่อหลี่ไท่ไป๋คนหนึ่ง หายตัวไปกะทันหัน ถึงตอนนี้ยังไม่พบร่องรอยว่าเป็นหรือตาย”
“ใช่แล้ว ผมยังอยากบอกคุณหยางเรื่องหนึ่ง หลี่ไท่ไป๋คนนี้ เมื่อห้าสิบกว่าปีก่อน ก็ติดตามผมมาแล้วครับ แต่ผมยังค้นหาเจอตั้งแต่แรกว่า ก่อนหน้าที่เขาจะติดตามผม เคยเป็นคนของตระกูลหลี่”
“ผมมาหาคุณหยาง คืออยากจะดูหน่อยว่า คุณหยางรู้หรือไม่ว่าหลี่ไท่ไป๋คนนี้ ตอนนี้อยู่ที่ไหนกันแน่?”
ก่อนหน้าที่กษัตริย์ซ่านกวนจะมาหาหยางเฉิน หยางเฉินก็นึกได้แล้วว่ากษัตริย์ซ่านกวนอาจจะมาหาเขาเพื่อสอบถามเรื่องนี้ เพียงแต่สิ่งที่เขานึกไม่ถึงคือ หลี่ไท่ไป๋เป็นคนของตระกูลหลี่
กษัตริย์ซ่านกวนพูดถึงอีกว่าหลี่เจียงสงมาหาเขาแต่เช้าตรู่ และพูดเรื่องที่ไม่สำคัญบางอย่างด้วย แล้วจะไม่ให้หยางเฉินได้อย่างไร หลี่ไท่ไป๋คนนี้ อาจจะเป็นหมากที่ตระกูลหลี่สอดแทรกไว้ข้างกายกษัตริย์ซ่านกวน
“ฝ่าบาท คุณมาหาผมคนใช้การไม่ได้คนหนึ่ง จากนั้นสอบถามถึงผู้แข็งแกร่งชั้นสูงของราชวงศ์ซ่านกวน ไม่เป็นการประเมินผมสูงเกินไปบ้างเหรอครับ?”
หยางเฉินหัวเราะนิ่งๆ จากนั้นพูดว่า “ยังพูดว่า ฝ่าบาทเกิดสงสัยขึ้นมา ถึงเรื่องที่ผมสูญเสียการฝึกฝนวิถีบู๊ไปหรือเปล่า? ดังนั้นพอคุณสงสัย การหายไปของหลี่ไท่ไป๋ เลยเกี่ยวข้องกับผม?”
“คุณพูดถึงอีกว่าหลี่ไท่ไป๋เคยเป็นคนตระกูลหลี่เรื่องนี้ น่าจะอยากบอกผมว่า หลี่ไท่ไป๋คนนี้ มีความเป็นไปได้ว่าโดนผมฆ่าแล้ว? โดยเฉพาะคุณยังเดาว่า หลี่ไท่ไป๋อาจจะเป็นหมากของตระกูลหลี่ ตระกูลหลี่บอกให้หลี่ไท่ไป๋ลงมือฆ่าผม ผลปรากฏว่าหลี่ไท่ไป๋โดนผมฆ่าปิดปากแล้ว?”
“ดังนั้นพูดได้ว่า ฝ่าบาทซ่านกวนมาหาผม ความจริงเพื่อลองเชิงผม สรุปว่าวิถีบู๊เสียหายจริงแล้วหรือไม่ ไม่ทราบว่าฝ่าบาทคิดว่าผมพูดถูกไหมครับ?”
ในใจกษัตริย์ซ่านกวนแอบตื่นตกใจพอสมควร เพราะที่หยางเฉินพูดมา ก็คือทั้งหมดที่เขาคิดในใจ
ถึงแม้เขาจะรู้ตั้งแต่แรกว่า หลี่ไท่ไป๋เป็นคนของตระกูลหลี่ กลับยังคงให้หลี่ไท่ไป๋อยู่ข้างกายเขา เห็นได้ชัดว่ามีความมั่นใจว่า หลี่ไท่ไป๋อยู่ที่ราชวงศ์ ย่อมทำอะไรไม่ได้
สำหรับคนคนเดียวแบบนี้ เขาไม่ได้มีความรู้สึกอะไรมากมาย ดังนั้นพูดได้ว่า ต่อให้หลี่ไท่ไป๋โดนฆ่าจริง ก็ไม่เป็นอะไร เหตุผลที่เขามาหาหยางเฉินด้วยตนเอง เพียงเพื่อยืนยันว่าสรุปแล้วหยางเฉินฟื้นฟูความสามารถแล้วหรือยัง
ชั่วขณะนั้นกษัตริย์ซ่านกวนเงียบงันไป หลังจากนั้นครู่เดียว ถึงพูดด้วยหน้าตาเรียบเฉย “ต้องยอมรับว่า คุณฉลาดมาก คาดไม่ถึงว่าจะเดาความคิดผมถูก ในเมื่อคุณเดาถูกแล้ว งั้นก็ไม่เป็นไร คุณหยางเฉินบอกผมมาตามจริงเถอะ คุณในตอนนี้ ฟื้นวิถีบู๊กลับมาหรือยัง?”
หยางเฉินหัวเราะเรียบๆ “ฝ่าบาทซ่านกวนคิดว่าอย่างไรล่ะครับ?”
กษัตริย์ซ่านกวนส่ายหน้า “ผมไม่รู้จริงๆ ดังนั้นผมถึงมาหาคุณ ยังขอให้คุณหยางช่วยคลายความสงสัยให้ผมด้วย”
หยางเฉินหัวเราะแล้วส่ายหน้า “ฝ่าบาทซ่านกวนคิดว่าผมเป็นคนพิการ งั้นผมก็เป็นคนพิการ ถ้าฝ่าบาทคิดว่าผมไม่ใช่คนพิการ งั้นผมก็ไม่ใช่คนพิการ”
พอพูดจบลง ในห้องอันกว้างใหญ่ ชั่วพริบตาเดียวเงียบงันไร้เสียง หยางเฉินกับกษัตริย์ซ่านกวนมองกันและกันผ่านอากาศ ไม่มีใครพูดจากัน
เวลาผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่า ผ่านไปสักสองนาทีเต็มๆ กษัตริย์ซ่านกวนถึงหัวเราะฮาๆ ทันใด “ไม่เสียแรงที่เป็นคุณหยาง แม้แต่การพูดจา ยังรัดกุมเช่นนี้ ในเมื่อคุณหยางไม่ยินยอมบอกให้รู้ งั้นผมจะคิดเสียว่าวิถีบู๊ของคุณหยางฟื้นกลับมาแล้วก็พอ ในเมื่อไม่ว่าอย่างไร คุณหยางล้วนเป็นแขกพิเศษสุดของราชวงศ์ซ่านกวน”
พูดจบ เขาลุกขึ้นมาแล้ว “พรุ่งนี้เป็นวันมงคลของโหรวเอ๋อร์ ตระกูลหลี่อยากเชิญคุณหยางเป็นสักขีพยานงานแต่ง ถ้าคุณหยางสนใจ ถึงตอนนั้นสามารถเข้าร่วมได้”
หยางเฉินหัวเราะเรียบๆ “ผมกับองค์หญิงโหรวเป็นเพื่อนกัน ในเมื่อเป็นวันมงคลของเพื่อน ผมย่อมจะเข้าร่วมอยู่แล้วครับ”
“งั้นไม่รบกวนคุณหยางฝึกฝนแล้ว พรุ่งนี้เจอกัน!”
กษัตริย์ซ่านกวนพูดจบ พาซ่านกวนฟู่ออกไป
พอทั้งสองคนไปแล้ว หยางเฉินถึงแอบโล่งอกทีหนึ่ง นึกถึงบทสนทนากับกษัตริย์ซ่านกวนเมื่อสักครู่ ในใจเขารู้สึกดีใจ
เขาย่อมเข้าใจเป็นธรรมดา เหตุผลที่กษัตริย์ซ่านกวนยังไม่ลงมือต่อเขา ไม่ใช่ว่าปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพจริง แต่หวาดกลัวว่าวิถีบู๊ของเขาฟื้นตัวกลับมาแล้ว
“พรุ่งนี้ ก็คือวันแต่งงานของซ่านกวนโหรวแล้ว ถ้าภายในวันนี้ ฉันยังไม่มีทางฟื้นกลับไปที่แดนเหนือมนุษย์ กลัวว่าพรุ่งนี้คงต้องเสี่ยงอันตรายมากจริงๆ” หยางเฉินพูดด้วยท่าทางขึงขัง
เดิมทีเขาคิดว่า หลี่ไท่ไป๋เป็นคนที่กษัตริย์ซ่านกวนส่งมาฆ่าเขา ตอนนี้ดูแล้วไม่น่าใช่ แต่ว่าก่อนหน้างานแต่งงาน ตระกูลหลี่อยากจะรีบฆ่าเขาทิ้ง
เพียงแต่ ไม่ว่าอย่างไรตระกูลหลี่คงนึกไม่ถึงว่าเขาในตอนนี้ จะครอบครองร่างกายของผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม และคงนึกไม่ถึงว่าหลี่ไท่ไป๋จะขี้ขลาดขนาดนั้น ถึงเปิดโอกาสให้หยางเฉินฆ่าตนเองได้
อีกด้านหนึ่ง กษัตริย์ซ่านกวนพาซ่านกวนฟู่กลับมาถึงห้องแล้ว
“เสด็จอา ท่านสัมผัสได้ไหม หยางเฉินในตอนนี้ สรุปเป็นผู้แข็งแกร่งแดนอะไร?” กษัตริย์ซ่านกวนถามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
ซ่านกวนฟู่ถอดหน้ากากบนหน้าลง บนใบหน้า เต็มไปด้วยแววเคร่งขรึมเช่นกัน “บนตัวเจ้าหนุ่มคนนี้มีความแปลก แม้แต่ฉันอยู่ใกล้ขนาดนั้น ก็ไม่มีทางมองเขาออก”
“นี่อธิบายสถานการณ์ได้แค่สองแบบ แบบแรก วิถีบู๊เขาเสียหายจริงแล้ว ดังนั้นถึงไม่มีทางฝึกฝนกลิ่นอายวิถีบู๊ออกมา แบบที่สอง วิถีบู๊ของเขาในเวลานี้ยิ่งใหญ่มาก แม้แต่ฉัน ล้วนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา”
กษัตริย์ซ่านกวนอดรู้สึกตกใจไม่ได้ “ถ้าเป็นสถานการณ์แบบที่สองจริง งั้นราชวงศ์ซ่านกวน คงผิดใจเขาแย่จริงๆ แล้ว”
ถึงแม้เขาจะไม่ได้พุ่งเป้าไปที่หยางเฉินมาตลอด และปฏิบัติต่อหยางเฉินด้วยความเคารพ แต่เขาก็รู้ดีว่าหยางเฉินไม่ใช่คนโง่ ย่อมเข้าใจอยู่แล้ว เขาไม่รู้ว่าวิถีบู๊ของหยางเฉินฟื้นกลับตามเดิมแล้วหรือยัง ถึงได้ทำแบบนั้น
ซ่านกวนฟู่มองทางกษัตริย์ซ่านกวนก่อนจะบอกว่า “นายไม่ต้องกังวลเกินไป ถึงฉันจะเดาสถานการณ์สองแบบแล้ว แต่สถานการณ์แบบที่สอง โดยพื้นฐานเป็นไปไม่ได้ ต่อให้เป็นไปได้ ก็เป็นความหวังที่เลือนรางมากแบบนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งความเข้าใจที่ฉันมีต่อเขา ความสามารถวิถีบู๊แท้จริงของเขา มีเพียงแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม ต่อให้แกร่งแค่ไหน ยังสามารถระเบิดความสามารถแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกออกมาได้ ก็ถึงขีดสุดแล้ว”
“นอกจากว่า เขาในตอนนี้ ครอบครองความสามารถแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดไปเรียบร้อย ไม่อย่างนั้นเป็นไปไม่ได้ที่แม้แต่ฉัน ล้วนไม่มีทางรับรู้กลิ่นอายวิถีบู๊ใดๆ บนตัวเขาได้เลย”
“นายคิดว่า ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งสู้กับผู้รักษากฎของราชวงศ์เย่มา โดยเฉพาะยังได้รับบาดเจ็บหนัก สลบไปสามวันสามคืนแล้ว ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ วิถีบู๊ของเขายังจะก้าวหน้าอย่างดีได้เหรอ?
ฟังคำพูดของซ่านกวนฟู่แล้ว สีหน้ากษัตริย์ซ่านกวนถึงดูดีขึ้นมาก “หวังว่า จะคือความเป็นไปได้แบบแรกเถอะ!”
“ตอนนี้ เรื่องที่นายควรกังวล ไม่ควรเป็นหยางเฉิน แต่เป็นตระกูลหลี่!” ซ่านกวนฟู่พูดขึ้นกะทันหัน
พอได้ยิน กษัตริย์ซ่านกวนสีหน้าตกใจ “เสด็จอา ท่านคิดว่า ตระกูลหลี่จะสร้างอำนาจคุกคามต่อพวกเรา?”