ตอนที่ 2423 จักรพรรดินีเสียเลือดไม่เสียน้ำตา
เหยียนหมิงซุ่นไม่กลับมาทั้งคืน เหมยเหมยรอถึงกลางดึกก็เผลอหลับไป แล้วถูกเล่อเล่อเตะจนตื่นในเวลามื้อเที่ยงของอีกวัน
เพราะเจ้าเด็กอ้วนหิวแล้วจะดื่มนม
เหยียนหมิงซุ่นกลับมาอีกทีตอนหัวค่ำ เขาดูอ่อนล้ายิ่งกว่าเมื่อวาน แต่สีหน้ากลับดูตื่นเต้นอย่างมาก
“จับสวีหล่างได้แล้วเหรอ?” เหมยเหมยถาม
“ใช่…จับได้แล้ว” เหยียนหมิงซุ่นพยักหน้ารับ เดินมาหอมแก้วเหมยเหมยฟอดใหญ่แล้วพูดด้วยความตื่นเต้นว่า “เหมยเหมยเธอช่างเป็นดาวนำโชคของพี่จริง ๆ”
ที่แท้เหยียนหมิงซุ่นก็นึกขึ้นได้ตอนที่เหมยเหมยเอ่ยถึง เขาจึงรีบพาลูกน้องไปตามล่าในเขตน่านน้ำละแวกเมืองหลวง และเป็นไปตามคาดสวีหล่างว่ายถึงท่าเรือป๋อไห่แล้ว
หากไม่ได้เหมยเหมยเตือนสติไม่แน่เจ้าหมอนี่อาจหนีรอดไปอีกก็ได้!
เหมยเหมยได้ใจขึ้นมาทันทีพลางเชิดหน้าอย่างเย่อหยิ่งแล้วพูดแค่นเสียงว่า “ฉันฉลาดอยู่แล้ว!”
“ใช่ เธอฉลาดที่สุดในโลกเลย!”
เหยียนหมิงซุ่นอารมณ์ดี พอเห็นหน้าตาแสนเย้ายวนของเหมยเหมยก็ใจกระตุกอย่างอดไม่ได้ ทาบริมฝีปากลง เพียงแต่—
‘เพี้ยะ’
ฝ่ามืออวบอ้วนฟาดใส่หน้าเหยียนหมิงซุ่นเสียงดังจนครึ่งใบหน้าของเหยียนหมิงซุ่นเกิดรอยฝ่ามือสีแดงฉานในฉับพลัน เจ้าตัวนิ่งอึ้งไปทันที
นอกจากถูกเฮ่อเหลียนชิงตบคราวนั้น นี่เป็นครั้งที่สองที่เขาถูกคนตบหน้า!
อาจหาญนัก!
“แอ๊ะ…”
เล่อเล่อในอ้อมแขนของเหมยเหมยเหยียดเท้าเล็กอย่างไม่พอใจ เธอกำลังดื่มนมอยู่ดี ๆ พอคุณพ่อกลับมาคุณแม่ก็ไม่สนใจเธอแล้ว กวนเวลาทานข้าวของเธอ…
ไม่ว่าจะคนหรือเรื่องใดที่กวนเวลามื้ออาหารของเล่อเล่อ ต่อให้เป็นเหยียนหมิงซุ่นเองเล่อเล่อก็ลงไม้ลงมืออย่างไม่ลังเลใจสักนิด!
เรื่องกินเรื่องใหญ่ คุณพ่อถอยไป!
เล่อเล่อเห็นเหยียนหมิงซุ่นยังไม่ถอยไปก็ยิ่งไม่พอใจ มือถูกยกขึ้นสูงอีกครั้งเพื่อเตรียมฟาดเป็นครั้งที่สอง เหยียนหมิงซุ่นจะยอมให้เธอได้ใจได้อย่างไร สองนิ้วคีบฝ่ามืออวบของเจ้าตัวเล็กไว้อย่างง่ายดายพลางมองเธออย่างนึกขำ
“อุ๊บ!”
เหมยเหมยเห็นรอยฝ่ามือบนหน้าเหยียนหมิงซุ่นก็อดขำไม่ได้ พลางพูดเสียงตำหนิว่า “พี่เบามือหน่อย เดี๋ยวเล่อเล่อก็เจ็บหรอก!”
“เจ้าตัวเล็กนี่กล้ามาก ต้องสั่งสอนสักหน่อยแล้ว!” เหยียนหมิงซุ่นออกแรงเพียงนิดเดียว เล่อเล่อขมวดคิ้วแน่น เบะปากทำท่าเหมือนจะร้องไห้ แต่สุดท้ายก็ไม่ร้องเพราะเธอเลือกที่จะกลั้นไว้
เสวี่ยเอ๋อร์บอกว่าพวกเธอคือจักรพรรดินี ยอมเสียเลือดแต่จะไม่ยอมเสียน้ำตา!
มีแต่พวกอ่อนหัดเท่านั้นถึงจะร้องไห้ เธอไม่ใช่สักหน่อย!
“โอ๊ย…เล่อเล่อเพิ่งอายุเท่าไรเชียว พี่จะถือสาลูกทำไม…เหมือนเด็กน้อยขึ้นทุกวัน!”
เหมยเหมยปวดใจเลยยื่นมือห้ามเหยียนหมิงซุ่นไว้
เหยียนหมิงซุ่นจำต้องปล่อยมือพลางคิดว่าตัวเองดุไปหน่อยจริง ๆเลยพูดเสียงเบาว่า “พี่แค่อยากสร้างความน่าเกรงขาม เด็กต้องมีคนให้กลัวสักคน ไม่งั้นอนาคตต้องเหิมเกริมกว่านี้แน่!”
“เล่อเล่อเพิ่งตัวแค่นี้จะไปรู้เรื่องอะไรเล่า พี่จะสร้างความน่าเกรงขามก็ไว้ตอนโตสิ ตอนนี้ห้ามรังแกเล่อเล่อของฉัน!”
เหมยเหมยเหลือบมองมือของเล่อเล่อแวบหนึ่ง แค่มีรอยแดงเล็กน้อยเท่านั้นถึงค่อยโล่งใจลงบ้าง แต่ก็อดถลึงตาใส่ไม่ได้
เหยียนหมิงซุ่นได้แต่ลูบจมูกปอย ๆ
“สีอันน่าพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่อาการสาหัสเกินไปอาจจะทิ้งอาการเจ็บปวดไปตลอดชีวิต!” เหยียนหมิงซุ่นเป็นฝ่ายเอ่ยถึงเรื่องที่เหมยเหมยให้ความสนใจก่อน
เหมยเหมยถูกดึงความสนใจไปตามคาดเลยถอนหายใจทีหนึ่ง “รอดชีวิตได้ก็พอ เธอจะถูกตัดสินโทษไหม?”
“แน่นอน แต่ตอนตัดสินโทษต้องคำนึงถึงความดีความชอบของเธอด้วย น่าจะลดโทษได้”
การตามจับกุมสวีหล่างคราวนี้สีอันน่ามีส่วนช่วยไว้มาก ต้องได้รับการลดโทษอย่างแน่นอนอยู่แล้ว
“งั้นก็ดี หวังว่าอนาคตเธอจะเป็นคนดีแล้วกัน!” เหมยเหมยปลาบปลื้มใจอย่างมากเลยถามอีกว่า “ผู้ร่วมก่อความผิดกับสวีหล่างถูกจับได้หมดแล้วเหรอ? ไต่สวนเรื่องที่ถังม่านลี่ถูกขายไปที่ไหนได้ไหม?”
…………………………..
ตอนที่ 2424 ต้องตัดสินโทษขั้นรุนแรงที่สุด
“มีอีกหลายคนยังจับไม่ได้ แต่ลูกน้องคนสำคัญของสวีหล่างจับได้แล้ว”
เหยียนหมิงซุ่นพึงพอใจมากและยิ่งดีใจกับการพัฒนาของเหยียนหมิงต๋า
ครั้งนี้หากไม่ได้เหยียนหมิงต๋าที่มีไหวพริบดีคงตามจับทีมลูกน้องของสวีหล่างไม่ง่ายขนาดนี้ สีอันน่าเองก็คงไม่มีทางหนีมาพร้อมกับ DNA ของสวีหล่างได้ นี่ต่างหากที่สำคัญที่สุด
“แล้วจะตามหาถังม่านลี่เจอไหม?” เหมยเหมยกังวลใจมาก
“ลูกน้องคนสำคัญของสวีหล่างสารภาพแล้วว่าเขาเป็นคนขายถังม่านลี่เอง นอกจากนี้ยังมีผู้หญิงชาติเดียวกันมากมายถูกขายไปที่นั่น พี่ส่งคนไปที่ตะวันออกกลางแล้ว”
เหยียนหมิงซุ่นสีหน้าเย็นยะเยือก จำนวนที่ลูกน้องคนสำคัญสารภาพออกมานั้นเป็นที่น่าสะเทือนใจเหลือเกิน
หญิงสาวเหล่านั้นส่วนมากถูกหลอกขาย หนำซ้ำสิ่งที่น่าแค้นใจที่สุดคือหญิงสาวที่น่าสงสารเหล่านั้นอาจไม่สามารถกลับบ้านเกิดได้อีกตลอดชีวิตและต้องตายในต่างแดน
“ยิงเป้า…ไม่สิ…ต้องเอามีดกรีดพันครั้งหมื่นครั้ง ทำไมประเทศเราต้องยกเลิกการทรมานด้วยนะ สัตว์เดรัจฉานพวกนั้นสมควรถูกลงทัณฑ์อย่างทรมานแล้วต้องลงโทษยันโคตรเหง้าไปเลย พวกเขาหลอกขายลูกสาวคนอื่น งั้นก็เอาลูกสาวของพวกเขาขายไปที่ตะวันออกกลางเลยสิ…”
พอเหมยเหมยได้ฟังเหยียนหมิงซุ่นเล่าเหตุการณ์ทุกข์ทรมานที่หญิงสาวเหล่านั้นได้พบเจอแถบตะวันออกกลางอย่างที่มนุษย์ทั่วไปไม่อาจรับไหวก็โมโหจนเส้นเลือดแทบแตก
เมื่อก่อนตอนที่เธอยังไม่เป็นแม่คน หากได้ฟังเรื่องราวสุดอนาถแบบนี้คงไม่ได้มีความรู้สึกร่วมมากขนาดนี้
แต่ตอนนี้เธอมีเล่อเล่อ เพียงแค่คิดว่าพวกค้ามนุษย์อาจจะทำแบบนี้กับเล่อเล่อของเธอ หัวใจของเธอก็บีบแน่นและแทบไม่กล้าจินตนาการต่อไป
เธอนึกอยากฆ่าคนชั่วให้หมดไปจากโลกใบนี้ ให้แสงอาทิตย์สาดส่องทั่วหล้า สร้างสภาพแวดล้อมอันดีที่สะอาดและอบอุ่นแก่ลูกรักของเธอ
เหยียนหมิงซุ่นตบไหล่เหมยเหมยที่ทำหน้าโกรธเกรี้ยวเบา ๆแล้วพูดปลอบใจว่า “วางใจเถอะ คนพวกนั้นไม่มีจุดจบที่ดีแน่ คงไม่ได้รู้สึกดีไปกว่าการถูกทรมานหรอก แต่ว่า…การลงโทษแบบเหมารวมคงเป็นไปไม่ได้หรอก กฎหมายไม่อนุญาต!”
เขาเจอบันทึกเอกสารค้าอวัยวะมนุษย์และค้ามนุษย์ของพวกสวีหล่างที่ห้องใต้ดินลานไควฟง ต่อให้เขาเตรียมใจไว้บ้างแล้วแต่ก็ตกใจอีกเฮือกใหญ่อยู่ดี
สวีหล่างไม่เพียงแต่ค้าผู้หญิงแต่ยังค้าเด็กน้อยด้วย โดยเฉพาะเด็กที่อายุระหว่างเจ็ดแปดขวบถึงสิบสองสิบสามขวบ มีทั้งชายและหญิงแต่มีจุดหนึ่งที่เหมือนกันคือต้องหน้าตาดี
เพราะมีลูกค้าโรคจิตไม่น้อยที่ชื่นชอบเด็กที่ร่างกายยังไม่โตเต็มที่แบบนี้
พอเด็กพวกนี้ถูกส่งตัวไปที่นั้น คนที่รอดชีวิตได้มีน้อยเสียยิ่งกว่าน้อยเพราะส่วนมากตายเพราะทนความทรมานไม่ไหว
สิ่งที่สร้างความโกรธเคืองแก่เหยียนหมิงซุ่นมากที่สุดคือในบรรดาจำนวนคนที่ถูกขายออกไป จำนวนเด็กมีสัดส่วนมากที่สุด
มิน่าหลายปีมานี้สถิติที่ทางหน่วยงานตำรวจเคยรวบรวมเอาไว้พบว่าจำนวนเด็กที่หายตัวไปเพิ่มขึ้นทุกปี ไม่ว่าจะตามบุกจับอาชญากรค้ามนุษย์มากแค่ไหนแต่จำนวนตัวเลขกลับมีแต่เพิ่มขึ้นไม่มีลดลงเลย ใครจะคิดว่าองค์กรค้ามนุษย์ที่ใหญ่ที่สุดจะลอยตัวอยู่ตรงหน้าเขา
เหยียนหมิงซุ่นเดือดดาลแต่ยิ่งกว่านั้นคือโทษตัวเอง
เมื่อกี้เฮ่อเหลียนชิงเรียกตัวเขาไปด่ายกหนึ่ง เขาไม่กล้ายอกย้อนเลยสักประโยคเดียวเพราะเขาสมควรถูกด่า
“พี่ พี่ส่งพวกสัตว์เดรัจฉานพวกนั้นไปที่คุกนักโทษข่มขืนผู้หญิงแล้วก็นักโทษที่เป็นโจรหรือฆาตกรอะไรเทือกนั้น อย่าให้พวกเขาตายไวเกินไปละ!” เหมยเหมยคิดวิธีการทรมานดี ๆได้แล้ว
เธอเคยได้ยินเรื่องสกปรกในคุกมาบ้าง ได้ข่าวว่าเหล่านักโทษจะแบ่งชนชั้นเหมือนกัน คนที่ไม่ควรมีเรื่องด้วยมากที่สุดคือนักโทษที่เป็นฆาตกร และชนชั้นต่ำที่ถูกหยามเหยียดมากที่สุดคืออาชญากรค้ามนุษย์
ต่อให้เป็นฆาตกรที่โหดเหี้ยมมากแค่ไหนก็ไม่อาจทำเรื่องต่ำช้าอย่างการค้าเด็กได้หรอก อดีตพวกโจรยังถือหลักคุณธรรมด้วยว่าจะปรานีเด็กและคนท้อง
เหยียนหมิงซุ่นหัวเราะ “พี่สั่งการไว้แล้ว เดือนนี้ไม่ปล่อยให้พวกเขาใช้ชีวิตอย่างสุขสงบแน่”
เขากับเหมยเหมยใจตรงกันจริง ๆ พอจับพวกเศษเดนเหล่านี้ได้ นอกจากสวีหล่างแล้วคนอื่น ๆต่างก็ถูกจัดไปอยู่ตามห้องรับรองชั้นดี คนที่อยู่ร่วมห้องกับพวกเขามีแต่นักโทษที่มีรสนิยมสุดแปลกกันทั้งสิ้น
เดือนนี้พวกเขาอย่าคิดหวังจะได้ผงาดขึ้นมาเลย!
………………