แต่ ร่างกายของอิโตะ นานาโกะในตอนนี้ ไม่มีแรงเพียงพอที่จะทำให้เธอลุกขึ้นได้อีก
เธอพยายามทำเต็มที่อย่างไม่ยอมแพ้ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด ผู้ตัดสินที่อยู่ข้างๆนับถอยหลังไม่หยุด
อิโตะ นานาโกะฝืนอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่สามารถทำได้ตามปรารถนา จนกระทั่งผู้ตัดสินนับจนถึงวินาทีสุดท้าย และเป่านกหวีดประกาศจบการแข่งขันอย่างเป็นทางการ เรี่ยวแรงของเธอราวกับถูกดูดออกไปจนหมด ร่างของเธอนอนราบกับสังเวียน เสียงดังปึ้ง
เสียงเชียร์ของฝูงชนดังสนั่น
เพราะพวกเขารู้ว่า ฉินเอ้าเสวี่ยนได้ชนะการแข่งขันรอบตัดเชือก ได้รับรางวัลเหรียญทองการแข่งระดับนานาชาติในนัดนี้
ตอนนี้ผู้ตัดสินชูแขนของฉินเอ้าเสวี่ยนขึ้นสูง แล้วพูดเสียงดัง“ตอนนี้ผมขอประกาศชื่อผู้ที่ได้รับรางวัลเหรียญทองในการแข่งขันซานดาวิทยาลัยนานาชาติ นั่นก็คือฉินเอ้าเสวี่ยนผู้เข้าแข่งขันจากประเทศจีน！”
เสียงเชียร์ดังสนั่นจนถึงสุดขีดในทันที ทุกคนต่างพากันลุกขึ้นและปรบมือพร้อมกัน
เย่เฉินลุกขึ้นปรบมือเช่นกัน แต่ในใจของเขากลับเป็นห่วงอิโตะ นานาโกะ
ในเวลานี้ ทีมแพทย์ของตระกูลอิโตะนำเปลขึ้นไปบนสังเวียน หลังจากที่แพทย์หญิงวัยกลางคนที่เป็นคนนำทีมตรวจสอบอาการของอิโตะ นานาโกะเบื้องต้นเสร็จ ก็รีบพูดกับคนข้างๆ“คุณหนูได้รับบาดเจ็บสาหัส เราต้องรีบไปที่สนามบินให้เร็วที่สุด！”
อิโตะ นานาโกะพูดด้วยน้ำเสียงอันอ่อนแรงอย่างยากลำบาก“รออีกเดี๋ยวได้ไหมคะ？”
หมอส่ายหัวไปมา พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง และเคร่งเครียด“คุณหนูคะ ตอนนี้คุณได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่เพียงแค่ซี่โครงหักหลายซี่ อวัยวะภายในยังได้รับบาดเจ็บหนักด้วย เราต้องพาคุณไปที่รถพยาบาลตอนนี้และเริ่มการปฐมพยาบาล！”
“ก่อนที่จะมาเราได้วางอุปกรณ์ปฐมพยาบาลขนาดใหญ่ไว้บนเครื่องบิน ระหว่างเดินทางกลับญี่ปุ่น เราจะทำการรักษาเพิ่มเติมให้กับคุณ หลังจากที่กลับถึงญี่ปุ่น เราจะส่งคุณไปที่โรงพยาบาลที่ดีที่สุด เพื่อรับการรักษาที่ดีที่สุด！”
เมื่อพูดจบ เธอก็รีบสั่งการ“เร็วเข้า เราต้องออกเดินทางตอนนี้！”
ภายในใจของอิโตะ นานาโกะเต็มไปด้วยความไม่ยินยอม แต่ในตอนนี้เธอไม่สามารถควบคุมได้แล้ว นี่เป็นแพทย์ของตระกูลทั้งหมด ทุกคนฟังแค่คำสั่งของคุณพ่อเท่านั้น
ด้วยเหตุนี้ อิโตะ นานาโกะจึงถูกหมอวางบนเปล หลังจากนั้นก็รีบเดินทางออกจากสนามแข่งทันที
เย่เฉินที่มองเห็นอิโตะ นานาโกะถูกหามส่งออกไป ในใจของเขามีความไม่วางใจ ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าการโจมตีด้วยแรงทั้งหมดของฉินเอ้าเสวี่ยน ตกลงมันนำพาทำให้อิโตะ นานาโกะได้รับแรงไปมากเท่าไร
และไม่รู้ว่าตกลงเธอมีอันตรายถึงชีวิตไหม
อันที่จริงวิธีที่ดีที่สุด คือให้เย่เฉินทำการตรวจเธอด้วยตัวเอง เพื่อวินิจฉัยว่าเธอมีอันตรายถึงชีวิตหรือไม่ ถ้าหากว่ามี ก็ต้องใช้เรกิเพื่อกำจัดให้เธอ
แต่ว่า ในตอนนี้หมอของตระกูลอิโตะรีบพาเธอออกไปอย่างเร่งรีบ ทำให้เย่เฉินไม่มีโอกาส
รอจนเย่เฉินวิ่งออกมาจากสนามยิมได้ในตอนนั้น เหล่าทีมแพทย์ของตระกูลอิโตะ ก็ย้ายอิโตะ นานาโกะไปที่รถพยาบาลแล้ว
อิโตะ นานาโกะในตอนนี้ ทันใดนั้นก็เห็นประตูทางออกของสนามยิม ปรากฏร่างอันคุ้นเคยที่ทำให้เธอเฝ้าใฝ่ฝันถวิลหา
เธอแทบจะจำได้ในทันทีว่าร่างที่ปรากฏขึ้นคือร่างของเย่เฉิน！
ด้วยเหตุนี้ ในใจของอิโตะ นานาโกะจึงรู้สึกตื้นตันเป็นอย่างมาก แต่ในเวลานี้ ประตูรถของรถพยาบาลได้ปิดลงแล้ว เธอทำได้เพียงแค่ก่อนที่ประตูจะถูกปิดลง มองไปที่รอยแยก มองดูเย่เฉินจากไกลๆ
รอจนประตูรถปิดในตอนนั้น น้ำตาของเธอก็รินไหลออกมาในทันที
ในขณะเดียวกัน เธอรู้สึกสะอื้นไห้ในใจ“ลาก่อนนะคะ เย่เฉินซัง……ถึงแม้ ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้เจอกับคุณอีกไหม……”
เย่เฉินมองเห็นรถพยาบาลค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากสนามยิม ถึงได้หยุดฝีเท้า แล้วถอนหายใจอย่างยืดยาวไม่รู้จะทำอย่างไร
ไม่อาจปฏิเสธได้ ภายในใจของเขาเป็นห่วงอิโตะ นานาโกะมาก
แต่ว่า ตอนนี้ตนเองไม่มีวิธีอื่นเช่นกัน
ได้แต่ภาวนาว่าอิโตะ นานาโกะจะสามารถอยู่รอดได้ด้วยตัวเอง
ส่วนตัวเองจะมีโอกาสได้พบเจอกับเธออีกครั้งหรือไม่ ทำได้เพียงแค่ปล่อยให้เป็นไปตามโชคชะตาแล้วล่ะ
……