การแข่งขันซานดาวิทยาลัยนานาชาติสิ้นสุดแล้ว
ฉินเอ้าเสวี่ยนสวมเหรียญทองและโผเข้ากอดเย่เฉินที่อยู่ในห้องรับรองหลังเวที เธอร้องไห้หนักมาก
เหตุผลที่เธอร้องไห้ ด้านหนึ่งเพราะความตื่นเต้น อีกด้านหนึ่งเพราะต้องการขอบคุณ
ก่อนหน้านั้น ฉินเอ้าเสวี่ยนไม่เคยคิดมาก่อน วันหนึ่งตัวเองจะสามารถคว้าแชมป์โลกได้
ทำให้เธอในตอนนี้ ตื่นเต้นและดีใจมากๆ
ฉินเอ้าเสวี่ยนรู้ดีว่าที่เธอสามารถชนะและได้แชมป์โลก ทั้งหมดนี้เป็นเพราะอาจารย์เย่ที่ตัวเองรักมากๆค่อยช่วยเหลืออยู่เบื้องหลัง สิ่งที่เขาช่วยเหลือเธอ มันมากเกินกว่าจะอธิบายเป็นคำพูดได้
เมื่อเธอโผเข้ากอดเย่เฉิน ฉินกางกับฉินเอ้าตงก็รีบถอยออกจากห้องรับรองทันที
ฉินเอ้าเสวี่ยนที่สวมใส่สปอร์ตบราและกางเกงขาสั้นกอดเย่เฉินไว้แน่น โดยไม่สนใจว่าตัวเองเป็นแค่เด็กผู้หญิงที่ไม่เคยคบหาดูใจกับใครมาก่อน
เธอกอดเย่เฉินไว้แน่นและซบอยู่ในอกของเขาและสะอื้น：“อาจารย์เย่ ขอบคุณมากๆ ！ถ้าไม่มีคุณ เอ้าเสวี่ยนไม่มีวันได้รับเหรียญทองนี้แน่นอน…”
เย่เฉินลูบแผ่นหลังของฉินเอ้าเสวี่ยนเบาๆและพูดอย่างจริงจังว่า：“คุณต้องจำไว้ เธอยิ่งมีความสามารถเท่าไหร่ ความรับผิดชอบก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น การที่เธอชนะครั้งนี้มันเป็นแค่การเริ่มต้น ต่อจากนี้ไปเธอต้องฝึกฝนอย่างหนัก เตรียมตัวสำหรับโอลิมปิกครั้งหน้า ถ้าเธอสามารถเอาชนะและได้เหรียญทองในโอลิมปิก นั่นจะเป็นการสร้างชื่อเสียงให้ประเทศตัวเอง”
ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบพูดทันที：“อาจารย์เย่ ฉันไม่เคยเข้าร่วมการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกมาก่อน และไม่รู้ว่าคณะกรรมการโอลิมปิกของประเทศเราจะยอมรับฉันไหม！การแข่งขันโอลิมปิกทุกครั้งต้องมีคณะกรรมการโอลิมปิกเสมอ นักกีฬาทุกคนที่จะเข้าร่วมการแข่งขันโอลิมปิก ต้องได้รับการคัดเลือกจากคณะกรรมการโอลิมปิก ถ้าได้รับการคัดเลือกและเข้าร่วมทีมชาติ มีรายชื่อเข้าแข่งขันกีฬาโอลิมปิก ถึงจะสามารถไปแข่งขันกีฬาโอลิมปิกได้…”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม：“เธอวางใจได้ ฉันเชื่อว่าคณะกรรมการโอลิมปิกกำลังดูการแข่งขันของเธอในวันนี้แน่ๆ พวกเขาจะไม่ยอมพลาดดาวรุ่งคนใหม่อย่างคุณแน่นอน！ดังนั้นฉันเชื่อว่าเวลาผ่านไปไม่นาน คนของคณะกรรมการโอลิมปิกจะต้องมาหาคุณ！”
“จริงๆเหรอ？”ฉินเอ้าเสวี่ยนถามด้วยความดีใจ：“อาจารย์เย่ คุณคิดว่าฉันมีโอกาสได้เป็นตัวแทนของประเทศเพื่อไปแข่งขันกีฬาโอลิมปิกใช่ไหม？”
เย่เฉินพูดอย่างหนักแน่น：“ฉันคิดว่าเธอมีโอกาสนี้อย่างแน่นอน เพราะเธอมีคุณสมบัติและความสามารถนั้นจริงๆ！”
ขณะพูด เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
ด้านนอกประตู มีเสียงของฉินกางดังขึ้น：“เอ้าเสวี่ยน ประธานโล๋ที่เป็นผู้รับผิดชอบด้านกีฬาในจังหวัดของเราต้องการพบคุณ
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม：“เธอดูสิ พูดปุ๊บก็มาปั๊บเลย”
พูดจบ เขารีบแยกตัวออกจากฉินเอ้าเสวี่ยน และเดินไปเปิดประตู
ด้านนอกประตู มีผู้ชายวัยกลางคนอายุประมาณ 50 ปี เมื่อคนๆนี้เข้ามาก็พูดกับฉินเอ้าเสวี่ยนด้วยความดีใจว่า：“คุณฉิน การแข่งขันเมื่อสักครู่ของคุณมันช่างยอดเยี่ยมมากๆ คุณมีทักษะที่ยอดเยี่ยมจริงๆ และคุณก็สร้างชื่อให้กับประเทศด้วย！ฉันขอแสดงความยินดีกับคุณด้วย！”
ขณะนี้ ประธานโล๋เป็นผู้ดูแลกีฬาในจังหวัด
นักกีฬาทั้งหมดของจังหวัด อยู่ภายใต้การปกครองและดูแลของเขา
ฉินเอ้าเสวี่ยนพูดอย่างสุภาพ：“ประธานโล๋ คุณชมฉันมากเกินไปแล้ว！”
ประธานโล๋พูดอย่างจริงจังว่า：“คุณฉิน เมื่อสักครู่ฉันได้รับโทรศัพท์จากคณะกรรมการโอลิมปิกของเย่นจิง พวกเขาให้ฉันมาเชิญคุณเข้าร่วมการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกในครั้งหน้า เพื่อเป็นตัวแทนประเทศไปแข่งขันการต่อสู้แบบฟรีสไตล์ ถ้าคุณเห็นด้วย คุณสามารถไปค่ายฝึกซ้อมของทีมชาติที่เย่นจิงได้ทันที ฤดูร้อนของปีหน้า คุณจะเป็นตัวแทนของประเทศเพื่อเข้าร่วมการแข่งกันกีฬาโอลิมปิก ไม่ทราบว่าคุณคิดยังไง？