เย่เฉินรีบพูดห้ามทันที：“พ่อแม่ คุณทั้งสองคนอย่าทะเลาะกันอีกเลย ยังไงพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน อย่าทะเลาะกันจนทำให้ทุกคนไม่สบายใจ”
หม่าหลันพูดกับเซียวฉางควนว่า：“ฉันเห็นแก่หน้าลูกเขย ฉันจะไม่ถือสาคนอย่างคุณ！”
หลังจากทานอาหารเสร็จ เซียวฉางควนนั่งดูทีวีอยู่ห้องรับแขก หม่าหลันกำลังเก็บกวาดอยู่ในห้องครัว เซียวชูหรันพูดกับเย่เฉินว่า：“ที่รัก วันนี้ฉันเหนื่อยมากๆ ฉันจะไปอาบน้ำเพื่อผ่อนคลาย”
เย่เฉินพยักหน้าและพูด：“ที่รัก คุณเติมน้ำในอ่างให้เต็ม และใส่เกลือเล็กน้อย แล้วค่อยแช่ตัว”
“โอเค งั้นฉันขึ้นไปก่อนนะ”
เซียวชูหรันพึ่งจะขึ้นห้อง เฉินจื๋อข่ายก็โทรศัพท์มาหาเย่เฉินทันทีและพูด：“คุณชาย ยอดฝีมือสิบกว่าคนที่โคบายาชิจิโร่หามาจากญี่ปุ่น พวกเขาออกเดินทางแล้ว”
“อืม？”เย่เฉินรีบถามทันที：“พวกเขาออกเดินทางจากที่ไหน？และพวกเขากำลังจะไปที่ไหน？”
เฉินจื๋อข่ายพูด：“พวกเขาทั้งหมดออกเดินทางจากโรงแรมสากลจินหลิง กำลังไปที่บริษัทผลิตยาเก้าเสวียน ช่วงนี้เว่ยเลี่ยงทำงานที่บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนทุกวันจนดึก ฉันสงสัยว่าพวกเขาต้องการจับตัวเว่ยเลี่ยง”
เย่เฉินถาม：“คนของคุณเตรียมพร้อมหรือยัง？”
เฉินจื๋อข่ายพูด：“ฉันได้เตรียมลูกน้องไว้แล้ว ทั้งหมดห้าสิบกว่าคน ทุกคนพกปืนไปด้วย ยอดฝีมือญี่ปุ่นพวกนั้นไม่มีใครมีอาวุธ พวกเขาไม่น่ากลัวเลย นอกจากนี้ หงห้าได้ส่งลูกน้องมาหนึ่งร้อยกว่าคน ค่อยซุ่มโจมตีอยู่ในเส้นทางที่ไปบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน ครั้งนี้รับประกันได้ว่ายอดฝีมือญี่ปุ่นพวกนี้ต้องหนีไม่รอดอย่างแน่นอน！”
เย่เฉินถามอีกครั้ง：“แล้วโคบายาชิจิโร่ละ？เขาอยู่ที่ไหน？”
เฉินจื๋อข่ายพูด：“โคบายาชิจิโร่ก็เดินทางไปด้วย ฉันเดาว่าเขาคงจะลงมือจับตัวเว่ยเลี่ยงด้วยตัวเอง
เย่เฉินพูด：“ดีมาก คุณช่วยแชร์ตำแหน่งมาให้ฉันด้วย ฉันจะตามไปเดี๋ยวนี้”
เฉินจื๋อข่ายพูด：“คุณชาย ตอนนี้พวกเราใช้รถบัสของต่างถิ่น เพื่อไม่ให้พวกเขาจับได้ว่าพวกเราตามอยู่ เดียวฉันแวะไปรับคุณ？”
เย่เฉินรับปากและพูด：“งั้นคุณมาเร็วๆหน่อย”
ผ่านไปไม่กี่นาที เฉินจื๋อข่ายส่งข้อความทางวีแชทมาบอกเย่เฉิน เขาถึงหน้าประตูของTomson Riviera
เย่เฉินรีบลุกขึ้นทันที และพูดกับพ่อตาว่า：“พ่อ ฉันมีธุระต้องออกไปสักครู่”
พ่อตาพูดด้วยรอยยิ้ม：“ต้องใช้รถยนต์ไหม？เดี๋ยวฉันหยิบกุญแจให้？”
เย่เฉินโบกมือ：“ไม่ใช้ครับ”
เมื่อพูดจบ เขาก็เดินออกไป
ขณะนี้ที่หน้าประตูของTomson Riviera มีรถบัสหรูๆขนาดใหญ่ สี่สิบกว่าที่นั่งจอดอยู่
ป้ายทะเบียนของรถบัสเป็นของซูหาง หน้ากระจกรถบัสยังมีข้อความเขียนว่า“ซูหางไปจินหลิง”
เย่เฉินยิ้มอยู่ในใจ ดูเหมือนเฉินจื๋อข่ายจะเป็นคนเล่ห์เหลี่ยมเหมือนกัน
ถ้าตัวเองเป็นโคบายาชิจิโร่ ซุ่มโจมตีอยู่ในเส้นทางที่เว่ยเลี่ยงจะกลับบ้าน นอกจากจะคอยสังเกตรถยนต์ของเว่ยเลี่ยงแล้ว เขาก็จะสังเกตรถยนต์คันอื่นๆที่กำลังวิ่งอยู่ในเส้นทางนี้อย่างแน่นอน เพราะเว่ยเลี่ยงอาจจะมีบอดี้การ์ดค่อยปกป้องอย่างลับๆ
แต่เขาคงไม่สนใจรถบัสที่มีป้ายทะเบียนของต่างถิ่นอย่างแน่นอน
ถ้าตอนที่ซุ่มโจมตีแล้วเห็นรถบัสทางไกลที่มีป้ายทะเบียนของต่างถิ่น เขาคงจะคิดว่าคงเป็นรถบัสที่วิ่งผ่านอย่างแน่นอน
ถ้าเป็นอย่างนั้น คงทำให้โคบายาชิจิโร่รับมือไม่ทันและคาดไม่ถึงอย่างแน่นอน