บทที่ 1542 ค้นหาหยางเฉิน

The king of War

ซ่านกวนโหรวถูกชายที่แข็งแกร่งสองคนจับตัวไปอย่างรวดเร็ว และถูกกักขังไว้สุสานราชวงศ์ใต้ดิน

กษัตริย์ซ่านกวนกวาดตามองดูทุกคน และพูดอย่างเย็นชา “ฉันรู้ว่าในพวกนายมีหลายคนได้รับการช่วยเหลือจากหยางเฉิน ดังนั้นพวกนายเลยรู้สึกขอบคุรเขาเป็นอย่างมาก”

“แต่ว่า พวกนายควรรู้ไว้ว่าตัวเองนั้นเป็นใคร อย่าลืมว่าพวกนายเป็นผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ซ่านกวน เป็นแกนนำของราชวงศ์ซ่านกวน พวกนายต้องคิดเพื่อแค่ราชวงศ์ได้เท่านั้น”

“เสียงระเบิดในเมื่อกี้ ฉันรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าออร่าศิลปะการต่อสู้ของหยางเฉินได้กระจายหายไป แม้ว่าตอนนี้เขาถึงจะมีชีวิตอยู่รอดได้ แต่ต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสแน่นอน มีแต่เขาตาย พวกเราถึงจะสามารถยุติความกังวลในอนาคตได้ ”

“ถ้าเกิดหยางเฉินคิดแค้นนี้ไว้กับราชวงศ์ซ่านกวน เมื่อเขาฟื้นหายดี ก็จะกลายเป็นวันตายของราชวงศ์ของพวกเรา ฉันหวังว่าพวกนายจะสามารถเข้าใจความกังวลฉันได้”

หลังจากฟังคำพูดของกษัตริย์ซ่านกวน ทุกคนก็เงียบไปครู่หนึ่ง ดวงตาของผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่ได้รับการช่วยเหลือจากหยางเฉินเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

พวกเขาไม่อยากลงมือกับหยางเฉินก็จริง แต่ก็อย่างที่กษัตริย์ซ่านกวนพูดถ้าเกิดหยางเฉินคิดแค้นนี้กับราชวงศ์ หลังจากที่เขาหายดีแล้ว เขาจะไม่ยอมปล่อยราชวงศ์แน่นอน

ขณะนี้ ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดคนหนึ่งก็มองไปที่กษัตริย์ซ่านกวนและพูดว่า “ฝ่าบาทครับ ถ้าเป็นไปได้ ผมอยากให้ท่านไว้ชีวิตหยางเฉินครับ”

กษัตริย์ซ่านกวนพูดว่า “นั้นแน่นอนอยู่แล้ว! ฉันสามารถเสิร์ฟอาหารและเครื่องดื่มแสนอร่อยให้กับเขาได้ เนื่องด้วยที่เขาเคยช่วยพวกนายไว้”

ทุกคนเข้าใจ ความหมายของกษัตริย์ซ่านกวนก็คือเมื่อจับตัวหยางเฉินได้ ก็จะล้มล้างศิลปะการต่อสู้ของเขาไป จากนั้นกักขังไว้ที่ราชวงศ์ซ่านกวนตลอดไป

การล้มล้างศิลปะการต่อสู้ของหยางเฉินนั้นโหดร้ายต่อหยางเฉินอย่างมาก แต่เมื่อเทียบกับการสูญเสียชีวิตไป นี่ถือเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

“เอาล่ะ ไม่พูดเรื่องไร้สาระอะไรต่อละ ปิดกั้นเมืองราชวงศ์ซ่านกวนทันที ใครก็ตามที่ค้นพบผู้แข็งแกร่งแดนเทพของตระกูลหลี่ ฆ่าทิ้งให้หมด! นอกจากนี้ ปิดกั้นทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในเมืองราชวงศ์ซ่านกวน ถ้าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้รั่วไหลออกไป เมืองราชวงศ์ซ่านกวนเกรงว่าจะเกิดวิกฤติใหญ่ขึ้นอีกครั้ง”

กษัตริย์ซ่านกวนกวาดสายตาทั่วทุกคน และพูดอย่างใจเย็น

“รับทราบ!” ทุกคนตอบรับ

ในไม่ช้า ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ซ่านกวนก็ถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม พวกเขาออกจากราชวงศ์ ตามกษัตริย์ซ่านกวนไปตลอดทาง และเข้าไปในสวนราชวงศ์ และอีกกลุ่มหนึ่งตามองค์ชายใหญ่ ซ่านกวนจื่อจื้อ เพื่อค้นหาผู้แข็งแกร่งแดนเทพของตระกูลหลี่

ผู้คนในเมืองราชวงศ์ซ่านกวนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขารู้เพียงว่ามีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น ในไม่ช้า พวกเขาตระหนักว่าคราวนี้อาจเกิดเรื่องใหญ่ ไม่เช่นนั้น สถานการณ์ในเมืองราชวงศ์ซ่านกวนจะไม่น่าแกร่งขามเช่นนี้

เมื่อกษัตริย์ซ่านกวนพาคนกลุ่มหนึ่งเข้าไปในสวนราชวงศ์ ที่ลึกเข้าไปของสวนนั้น ร่างที่ปกคลุมไปด้วยเลือดก็นอนอยู่บนพื้น

บุคคลนี้ไม่ใช่ใครอื่น คือหยางเฉินนั้นเอง

หลังจากที่เขานำวัตถุสีดำออกจากท้องของอวี๋เหวินปิง วัตถุสีดำก็ระเบิดขึ้นทันที ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสโดยตรง

ในเวลานี้ เขาถูกปกคลุมไปด้วยบาดแผลและมอมแมมนอนอยู่ตรงนั้นราวกับศพ

หากใครอยู่ที่นี่ในตอนนี้ พวกเขาจะต้องตกใจอย่างแน่นอนว่ารอยแผลเป็นของหยางเฉินที่เปิดอยู่ในอากาศนั้นค่อยๆ หายเป็นปกติด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

บาดแผลที่แต่เดิมนองด้วยเลือดตอนนี้ถูกปกคลุมด้วยสะเก็ดเลือดหนา และรัศมีที่นุ่มนวลแผ่วเบาปกคลุมหยางเฉินไว้

ร่างกายของหยางเฉินโค้งงอเล็กน้อย ราวกับทารกที่หลับใหล การหายใจที่อ่อนแอในตอนแรกค่อยๆ แข็งแกร่งขึ้น

หญ้าที่เหี่ยวแห้งรอบๆ ตัวของเขาดูเหมือนจะดูดซับสารอาหารได้มากพอที่จะเปลี่ยนเป็นสีเขียวด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

โดยมีหยางเฉินเป็นศูนย์กลาง พลังที่แข็งแกร่งกระจายไปทุกทิศทุกทาง

เวลาค่อยๆผ่านไป หยางเฉินก็ไม่มีอาการตื่นแต่อย่างใด แต่บาดแผลบนร่างกายของเขาเกือบจะหายเป็นปกติแล้ว และรอยแผลเป็นบางส่วนก็หลุดออกไป จุดที่รอยแผลเป็นหลุดออกมานั้นเหมือนกับผิวหนังของทารก

เพียงแต่ไม่มีใครสามารถเห็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นบนตัวเขาได้

ในอีกด้านหนึ่ง กษัตริย์ซ่านกวนนำผู้แข็งแกร่งยอดฝีมือของราชวงศ์ ได้ก้าวเข้าไปในสวนราชวงศ์แล้ว

กษัตริย์ซ่านกวน ออกคำสั่ง: “ทุกคนกระจายออกไป ใช้วิธีการค้นหาพรมเพื่อค้นหาหยางเฉิน โดยไม่พลาดมุมใดเลย”

“ครับ ฝ่าบาท!”

ผู้แข็งแกร่งราชวงศ์สิบหว่าคนแยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าไปทุกทิศทุกทาง

กษัตริย์ซ่านกวนขมวดคิ้ว พูดตามหลักเหตุผลแล้ว เขาน่าจะสัมผัสได้ถึงแรงกระตุ้นของร่างกายหยางเฉิน แต่หลังจากก้าวเข้ามาในสวน เขาสัมผัสไม่ได้เลยสักนิด ราวกับว่าหยางเฉินหายตัวจากสวนไปแล้ว

แต่เขามั่นใจมากว่าหยางเฉินอยู่ในสวนแห่งนี้แน่นอน

สวนราชวงศ์มีขนาดใหญ่มาก เป็นสวนที่ใหญ่ที่สุดในเมืองราชวงศ์ซ่านกวน อยากจะหาคนในที่แห่งนี้ไม่ง่ายเลย แต่ไม่ว่ามันจะยากแค่ไหน กษัตริย์ซ่านกวนก็ต้องตามหาหยางเฉินให้ได้ มิฉะนั้นเขาจะไม่สามารถหลับได้อย่างสบาย

“ฝ่าบาทครับ ไม่พบคนครับ!”

“ฝ่าบาทครับ ไม่พบหยางเฉินครับ!”

……

ในไม่ช้า ผู้แข็งแกร่งสิบกว่าคนของกษัตริย์ซ่านกวนก็กลับมาที่เดิมรายงาน

มีผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งก็ถามขึ้นมากระทะนหัน “ฝ่าบาท หรือว่าหยางเฉินอาจจะออกจากสวนนี้ไปแล้วครับ?”

กษัตริย์ซ่านกวนส่ายหัว: “เป็นไปไม่ได้! เขาอยู่ในสวนนี้แน่นอน ขยายพื้นที่ค้นหา ค้นหาต่อไป! ถ้าตายแล้วก็ต้องเจอศพให้ได้ ถ้ายังไม่ตายก็ต้องเจอคนให้ได้!”

ทุกคนตอบรับ: “ครับ ฝ่าบาท!”

กษัตริย์ซ่านกวนยืนอยู่ที่เดิม มองไปรอบๆ พยายามค้นหาเบาะแสบางอย่างจากรอบๆ

แต่ว่า ทุกสิ่งรอบตัวเป็นไปตามธรรมชาติ ไม่ได้ผิดปกติใดๆ และไม่ได้มีเสียหายอะไรเกิดขึ้น

ตามการคาดเดาของเขา ด้วยการระเบิดที่รุนแรงเช่นนี้ สวนที่กว้างใหญ่นี้ต้องถูกทำลายอย่างแน่นอน แน่นอนพวกเขาจะสามารถส่วนที่ถูกทำลายของสวนได้อย่างง่ายดาย แต่ตอนนี้ไม่มีร่องรอยอะไรทั้งนั้นเลย

ใบหน้าของกษัตริย์ซ่านกวนเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม: “เกิดอะไรขึ้นแน่?”

เขาจะไปรู้ได้อย่างไรว่า สวนที่รอบๆหยางเฉินที่ถูกทำลายนั้น กำลังฟื้นคืนด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าไม่ได้ เว้นแต่เขาจะสัมผัสได้ถึงหลังบนร่างกายของหยางเฉินได้ ไม่เช่นนั้นจะหาเจอหยางเฉินได้อยาก

สิ่งที่ทำให้คนผู้แข็งแกร่งราชวงศ์ตกใจคืแ พวกเขาออกค้นหาทั้งคืนจนรุ่งสางของวันรุ่งขึ้น แต่ไม่พบเบาะแสใดๆ เลย

“ฝ่าบาท ดูเหมือนว่าหยางเฉินออกจากที่นี้ไปจริงๆด้วยครับ พวกเรามีคนเยอะขนาดนี้ ค้นหาสวนราชวงศ์เกือบทั้งหมด และไม่พบแม้แต่สวนใดที่ถูกทำลายเลยครับ”

การค้นหาไม่ประสบผลสำเร็จ ผู้แข็งแกร่งราชวงศ์ของกษัตริย์ซ่านกวนมาข้างๆรายงานเป็นคนๆ กษัตริย์ซ่านกวนกษัตริย์ซ่านกวนไม่ได้พูดอะไร เขาดูกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง หรืออย่างที่ว่า หยางเฉิน ออกจากที่นี่แล้ว

หรือว่า สถานที่ที่มีการระเบิดเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไม่ได้อยู่ในสวนราชวงศ์?

แต่ว่า เขารู้สึกชัดเจนว่ามีเสียงระเบิดรุนแรงเกิดขึ้นที่นี่ แต่ทุกอย่างที่นี่ปกติมาก ซึ่งค่อนข้างน่าเหลือเชื่อ

“ฝ่าบาท ท่านต้องการค้นหาต่อไปหรือไม่ครับ?”

เมื่อเห็นว่ากษัตริย์ซ่านกวนไม่พูดอะไร ผู้แข็งแกร่งแดนเทพคนหนึ่งก็ถามขึ้น

ดวงตาคมกริบวาววับในดวงตาของกษัตริย์ซ่านกวนเขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ค้นหาต่อ! แม้ว่าจะขุดดินสามฟุตในวันนี้ ก็จะต้องหาหยางเฉินให้เจอ!”