ชีวิตนี้จะไม่แต่งงาน! เมื่อคำพูดนี้ออกจากปากของซ่านกวนโหรว ทุกคนต่างตกตะลึง
แต่ไม่นาน ก็มีคนได้สติ และเหลือบมองหยางเฉินด้วยท่าทางที่ซับซ้อน พวกเขารู้ดีว่า ที่ซ่านกวนโหรวไม่ได้แต่งงานก็เพราะหยางเฉิน
หยางเฉินก็เข้าใจจุดนี้เช่นกัน เมื่อเขามองไปที่ซ่านกวนโหรว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและขอโทษ ในใจเขามีเพียงฉินซี และเขาไม่สามารถมีผู้หญิงคนอื่นได้อีก ชีวิตนี้เขาต้องผิดต่อซ่านกวนโหรวแล้ว
ดูเหมือนเธอจะรู้สึกได้ถึงแววตาที่เต็มไปด้วยคำขอโทษของหยางเฉิน ซ่านกวนโหรวก็แอบมองไปที่ร่างของหยางเฉินหยุดครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า “คุณหยาง ในเมื่อวันนี้ฝ่าบาทองค์ก่อนของราชวงศ์ซ่านกวนสิ้นพระชนม์แล้ว คุณยินยอมที่จะให้โอกาสราชวงศ์ซ่านกวนอีกครั้งมั้ย?”
ในขณะนี้ ซ่านกวนโหรวก็เป็นราชินีแห่งซ่านกวนแล้ว ร่างกายของเธอแผ่รัศมีที่เต็มไปด้วยความยิ่งใหญ่ของการขึ้นครองราชย์ เมื่อเธอมองไปที่หยางเฉิน สีหน้านิ่งสงบ แววตาไม่มีสั่นไหวแม้แต่น้อย และคำพูดของเธอยังเต็มไปด้วยความเคารพ
เธอได้ตัดสินใจแล้วว่า ต่อไปจะสู้เพื่อราชวงศ์เท่านั้น สำหรับความรัก จะถูกเธอกำจัดออกไปจากชีวิต
ชั่วขณะหนึ่ง สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ร่างของหยางเฉิน หยางเฉินแอบถอนหายใจแล้วส่ายศีรษะ “ผมไม่ใช่คนไร้เหตุผล ก่อนหน้านี้สูญเสียวิถีบู๊ ถูกกษัตริย์ซ่านกวนกักขังในราชวงศ์ซ่านกวน และกระทั่งถูกกษัตริย์ซ่านกวนออกคำสั่งไล่ฆ่า ทั้งหมดนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับราชวงศ์ซ่านกวนคนอื่นๆ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ บุญคุณความแค้นระหว่างผมกับราชวงศ์ซ่านกวนก็จบลงเพียงแค่นี้”
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา บรรดาผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ทั้งหมดก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ซ่านกวนโหรวพูดอย่างสงบนิ่ง “ถ้าเป็นเช่นนั้นก็ขอขอบคุณคุณหยาง!”
ท่าทีของเธอที่มีต่อหยางเฉินนั้นเย็นชามาก เย็นชาจนทำให้หยางเฉินรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
“ผมอยู่ในเมืองราชวงศ์ซ่านกวนนานเกินไปแล้ว ได้เวลาออกเดินทาง หากต่อไปราชวงศ์ซ่านกวนประสบปัญหาอะไร ติดต่อผมได้ทุกเมื่อ”
หยางเฉินเปิดปากพูดด้วยเสียงเบา
เห็นได้ชัดว่าประโยคนี้ตั้งใจที่จะพูดกับซ่านกวนโหรว ซ่านกวนโหรวพยักหน้าเล็กน้อย “คุณเป็นเพื่อนของราชวงศ์ซ่านกวนของฉันตลอด ถ้าต่อไปข้างหน้าคุณหยางมีอะไรให้ราชวงศ์ซ่านกวนของฉันช่วยเหลือ บอกได้เต็มที่”
“ตกลง ลาก่อน!”
หยางเฉินพยักหน้า สุดท้ายเหลือบมองซ่านกวนโหรว จากนั้นหันหลังเดินจากไป
ในเมื่อเป็นไปไม่ได้ที่จะสามารถอยู่กับซ่านกวนโหรว งั้นก็ควรออกไปให้เร็วที่สุดดีกว่า
“ฝ่าบาท ในโลกนี้ มีเพียงคุณหยางเท่านั้นที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่สุดที่จะเป็นสามีของท่าน”
ทันทีที่หยางเฉินจากไป ชายชราคนหนึ่งที่เป็นผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ซ่านกวนก็พูดขึ้นทันที และในคำพูดยังมีความรู้สึกเสียดายเล็กน้อย
ซ่านกวนโหรวพูดอย่างเย็นชา “ตอนนี้ ในใจฉันมีเพียงราชวงศ์ซ่านกวนเท่านั้น”
พูดจบ เธอก็หันหลังเดินจากไป
จนกระทั่งเธอกลับมาถึงที่พักของตัวเอง เธอถึงร้องไห้ออกมา ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากจากไปพร้อมกับหยางเฉิน แต่เธอเข้าใจว่าการอยู่เคียงข้างหยางเฉิน มีแต่จะกลายเป็นภาระของหยางเฉินเท่านั้น อีกทั้งหยางเฉินก็แต่งงานแล้ว ในหัวใจของเขา มีเพียงฉินซี แทบไม่มีที่ว่างสำหรับเธอเลย
อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่หยางเฉินไปจากราชวงศ์ซ่านกวน เขาก็ตรงไปที่สนามบิน แล้วขึ้นเครื่องสายการบินไปยังเมืองเยี่ยนตู
สามชั่วโมงต่อมา เครื่องบินลงจอดที่สนามบินนานาชาติเยี่ยนตู หยางเฉินกลับมาที่เมืองเยี่ยนตูอีกครั้ง หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความประทับใจ
“ตอนนี้ วิถีบู๊ของผมได้เข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าแล้ว แม้ว่าจะเป็นจอมพลผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ ก็อาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผม ตอนนี้ ได้เวลารับเสี่ยวซีกับเสี้ยวเสี้ยว กลับบ้านแล้ว”
หยางเฉินแอบคิดในใจเงียบๆ พรากจากภรรยากับลูกสาว มานานกว่าครึ่งปีแล้ว ในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นมากมาย และเกือบจะตายอยู่ข้างนอก
แต่ก็ถือได้ว่าในความโชคร้ายก็มีเรื่องดีๆเสมอ ตอนนี้ พลังของหยางก็ได้เข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า เขาสามารถใช้ทุกวิถีทางต่อสู้กับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดจนรู้แพ้รู้ชนะมาแล้ว
“คุณหยาง ในที่สุดท่านก็กลับมา!” เมื่อหยางเฉินมาถึงเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ลั่วปิงร้องไห้ด้วยความดีใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
หยางเฉินตบไหล่ลั่วปิง สายตาแสดงถึงความซาบซึ้ง และพูดว่า “ลำบากแล้วนะ!”
เพราะเขา เยี่ยนเฉินกรุ๊ปถูกกองกำลังที่มีอำนาจโจมตีมากมาย ในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมา เยี่ยนเฉินกรุ๊ปเกือบจะล้มละลายหลายครั้งหลายหน อาศัยลั่วปิงที่ยืนหยัดด้วยตัวเอง ที่พลิกกระแส ถึงช่วยเยี่ยนเฉินกรุ๊ปไว้ได้
แต่ว่า การที่เยี่ยนเฉินกรุ๊ปถูกกดขี่ข่มเหงก็ได้กลายเป็นอดีตไปแล้ว นับตั้งแต่หยางเฉินกลับมา ก็ไม่มีใครกล้ากดขี่ข่มเหงอีก
ข่าวการกลับมาของหยางเฉิน แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็รู้กันไปทั่วเมืองเยี่ยนตู ผู้ที่มีสายสัมพันธ์ที่ดีกับหยางเฉิน วินาทีนี้ต่างก็ตื่นเต้นมาก แต่กองกำลังผู้มีอำนาจที่เคยกดขี่ข่มเหงเยี่ยนเฉินกรุ๊ปเหล่านั้น ถึงกลับตัวสั่น
แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาประหลาดใจก็คือ ติดต่อกันสามวันแล้ว หยางเฉินก็ไม่มีท่าทีที่จะลงมือกับพวกเขา
ในช่วงสามวันที่ผ่านมา ราชวงศ์ซ่านกวน กับราชวงศ์หลงหวง และราชวงศ์ต้วน ได้จัดงานติดต่อกันแถลงข่าวร่วมกัน ซึ่งบ่งชี้ว่าพวกเขาจะกระชับความร่วมมือกับเยี่ยนเฉินกรุ๊ป
พริบตาเดียว ชื่อเสียงของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป กลายเป็นที่นิยมทั่วทั้งจิ่วโจว คนธรรมดาทั่วไปจำนวนมากที่ไม่เคยรู้จักเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ก็ได้รู้จักเยี่ยนเฉินกรุ๊ปจนหมดแล้ว คนๆเดียวสามารถทำให้ทั้งสามราชวงศ์อนุญาตให้จัดงานแถลงข่าว เพื่อแสดงความร่วมมือต่อองค์กรที่ยอดเยี่ยม
ในเวลาสั้นๆเพียงแค่สามวัน มูลค่าตลาดของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปพุ่งสูงขึ้น และหุ้นพุ่งติดต่อกันเกินขีดจำกัดหลายวัน ยังมีคนอีกมากมายที่คาดเดาเกี่ยวกับสายสัมพันธ์ระหว่างเยี่ยนเฉินกรุ๊ปกับราชวงศ์เย่ ในเมื่อบรรดาลทั้งสี่ราชวงศ์ในจิ่วโจว มีเพียงราชวงศ์เย่เท่านั้น ที่ไม่มีข่าวคราวว่าจะร่วมมือกับเยี่ยนเฉินกรุ๊ป
“เป็นไปได้ไหมว่า ระหว่างราชวงศ์เย่กับเยี่ยนเฉินกรุ๊ปมีบุญคุณความแค้นอะไรต่อกันนะ? ไม่เช่นนั้นทำไมราชวงศ์อื่นๆต่างก็ได้แสดงความปรารถนาที่จะเสริมสร้างและร่วมมือกับเยี่ยนเฉินกรุ๊ป แต่ราชวงศ์เย่ถึงไม่ทำล่ะ
“ต้องมีบุญคุณความแค้นอย่างแน่นอนและบุญคุณความแค้นนี้ ต้องไม่ใช่เรื่องเล็กๆแน่”
“พวกคุณโฟกัสผิดคนหรือเปล่า? เรื่องที่พวกคุณอยากรู้ที่สุด ควรจะเป็นประธานของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปที่อยู่เบื้องหลังไม่ใช่เหรอ? ควรเป็นหัวหน้าผู้ยอดเยี่ยมที่สามารถทำให้ทั้งสามราชวงศ์โปรดปรานได้”
…
หลายคนคาดเดาเกี่ยวกับเบื้องหลังของหยางเฉิน แต่หยางเฉินที่เกี่ยวข้อง กลับกำลังนั่งสงบเงียบๆอยู่ในสำนักงานชั้นบนสุดของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป บุคคลวัยกลางคนกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขาด้วยความเคารพ
“พี่เฉิน ตอนนี้สามารถสืบได้แค่ว่า คุณหนูเฝิงถูกราชวงศ์เฝิงหนึ่งในสองราชวงศ์โบราณพาไป ส่วนจะถูกพาไปที่ราชวงศ์เฝิงหรือไม่นั้น ก็ยังสืบไม่ได้”
เฉียนเปียวยืนอยู่ตรงที่หยางเฉิน และกล่าวด้วยสีหน้าที่เคารพ
สีหน้าของหยางเฉินดูมืดมนจนน่ากลัว เขาหรี่ตาลงและพูดว่า “เป็นราชวงศ์เฝิงใช่มั้ย?”
ตอนนี้หม่าชาวก็ถูกขังอยู่ในราชวงศ์เฝิง จนเดี๋ยวนี้ก็ยังไม่มีเบาะแส
“พี่เฉิน ท่านจะไปที่ราชวงศ์เฝิงหรือเปล่า”
เฉียนเปียวถามอย่างเป็นกังวล
หยางเฉินมองไปที่อีกฝ่ายแล้วพูดว่า “ราชวงศ์เฝิงได้กักขังพี่น้องที่ดีของผมไว้ และตอนนี้แม้แต่น้องสาวของผมก็ถูกราชวงศ์เฝิงพาตัวไป หรือว่าผมไม่ควรไปหรือไง?”
เฉียนเปียวรีบพูดว่า “พี่เฉิน ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ผมแค่อยากจะบอกว่า ยังไงราชวงศ์เฝิงก็เป็นราชวงศ์โบราณที่มีอำนาจเหนือราชวงศ์ทั้งสี่ และพลังของมันก็ไม่อาจหยั่งรู้ได้ ถ้าหากท่านจะไปราชวงศ์เฝิงจริงๆ ผมจะพาทีมผู้พิทักษ์เงาลับผู้แข็งแกร่ง ไปพร้อมกับท่าน”
หยางเฉินส่ายศีรษะ และพูดด้วยสีหน้ามืดมน “ราชวงศ์เฝิง ไม่ใช่สถานที่ที่ทีมผู้พิทักษ์เงาลับผู้แข็งแกร่งสามารถไปได้ ผมจะไปที่นั่นด้วยตัวเอง!”