หลูมองดูหยุนหนีที่กำลังบาดเจ็บสาหัสนั้นพร้อมยิ้มขึ้น “เจ้าคงไม่คิดว่าข้าจะมองออกได้รวดเร็วปานนี้ใช่หรือไม่? นังหนู เจ้ามันมากพรสวรรค์ แต่อย่าได้คิดประมาทเจ้าโลกทีเดียว!”
หยุนหนีนั้นตอบกลับไปด้วยใบหน้าเย็นเยือก “ตระกูลวิญญาณฉีของเจ้านั้นไปขอเสือร้ายมาช่วยล่า สักวันเจ้าจะได้พบเจอหายนะบ้างแน่นอน!”
หวู่เจียนั้นยิ้มกล่าวขึ้นแทรก “มันก็แค่ความหวังลมๆ แล้งๆ ของเจ้าเท่านั้น! ตระกูลวิญญาณนิพพานของเจ้านั้นบอกว่าตัวเองมีต้นกำเนิดเดียวกับเผ่าวิญญาณแต่แท้จริงแล้วเผ่าวิญญาณนั้น มีต้นกำเนิดเดียวกับเผ่าเลือดเราต่างหาก! เรานั้นเกิดมาจากห้วงโกลาหล เรานั้นคือตัวตนที่อยู่ล้ำโลก! เผ่าโกลาหลของพวกเรานั้นควรจะเป็นผู้ปกครองสวรรค์นี้แต่แรกแล้ว! พวกเจ้าเหล่าคนตระกูลวิญญาณนิพพานทั้งหลายนั้นมันก็แค่ผีคนตาย เจ้าคิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่พอเทียบเคียงพวกเราได้หรือ?”
หลูนั้นมองเจตนาของหยุนหนีออกทันทีและตอบกลับไป “เจ้าไม่ต้องมายื้อเวลาหรอก จะอย่างไรมันก็เป็นแค่มหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์ต่อให้มันจะหนีพวกเราไปก่อนสองชั่วโมงเราก็ใช้เวลาแค่สองวินาที ตามมันทันแล้ว”
เจ้าโลกนั้นมีพลังทะลวงสวรรค์ได้ ความเร็วของพวกเขานั้นย่อมจะยิ่งไม่ต้องพูดถึง
การตามล่ามหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์นั้นมันมิใช่เรื่องยากเย็นเลย
คลื่นพลังของพวกเขานั้นได้จับตัวเย่หยวนไว้แล้ว เย่หยวนย่อมจะไม่มีทางหนีไปไหนได้อีก!
แต่จู่ๆ สีหน้าของหวู่เจียก็ต้องเปลี่ยนสีไป
เพราะพวกเขากลับไม่อาจสัมผัสถึงตัวเย่หยวนได้แล้ว!
เวลานี้คนทั้งสองต้องเบิกตากว้างขึ้นมาพร้อมๆ กัน
มหาจักรพรรดิเมฆาสวรรค์น้อยๆ คนหนึ่งกลับสลัดการติดตามของเจ้าโลกได้?
“พี่หวู่เจีย ข้าคงต้องรบกวนท่านแล้ว! นังเด็กนี่ข้าจัดการมันเอง!” หลูกล่าวขึ้น
หวู่เจียพยักหน้ารับก่อนจะพุ่งตัวออกจากทะเลมารไป
หลูนั้นหรี่ตาลงมองพร้อมปล่อยคลื่นกำเนิดออกมาเตรียมเข้าโจมตีหยุนหนี
อีกฝ่ายนั้นคือหยุนหนี ต่อให้เขาจะเป็นเจ้าโลกเขาเองก็ไม่อาจจะประมาทได้
เพราะเขานั้นรู้ดีว่าผู้มีร่างวิญญาณฝันเมฆาคนก่อนนั้นสามารถสังหารเจ้าโลกลงไปหนึ่งคนได้ หลังจากถูกสามเจ้าโลกลอบสังหาร!
เพราะฉะนั้นเขาจึงต้องลอบโจมตีหยุนหนีตอนที่พวกหยุนหนีไม่ทันตั้งตัว
ไม่เช่นนั้นแล้วมีหรือที่เจ้าโลกอย่างเขานั้นจะมาลอบโจมตีมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์เช่นนี้
มันน่าอายเกินไป!
แต่ตอนนี้อาการบาดเจ็บของหยุนหนีนั้นมันก็รุนแรงอย่างมาก มากเกินกว่าจะต่อต้านเขาได้แล้ว
หยุนหนีนั้นหรี่ตาลงอย่างเย็นเยือกก่อนจะปล่อยพลังคลื่นกำเนิดออกมาจากร่าง!
หลูต้องเบิกตากว้างขึ้นมาก่อนสูดหายใจเข้าลึก
“สามพันยอดเต๋าเกิดขึ้นในฝัน! สมชื่อว่าเป็นร่างวิญญาณฝันเมฆาจริงๆ! นังเด็กนี่มันสำเร็จคลื่นกำเนิดมากมายหลายอย่างนัก! ดูท่าเจ้าคงคิดจะฝึกเก้าต่อเก้า แปดสิบเอ็ดคลื่นกำเนิดก่อนจะเปิดประตูแห่งชีวานิรันดร์บานสุดท้ายสินะ คิดขึ้นเป็นยอดเจ้าโลกทันทีที่บรรลุ! เก่งจริงๆ! เก่งกาจเสียจริง! แต่น่าเสียดายที่เจ้าจะไม่มีโอกาสได้เปิดมันแล้ว!” หลูกล่าวขึ้น
ประตูแห่งชีวานิรันดร์นั้นมันมิใช่แค่โซ่ตรวนแต่เป็นโอกาสทองด้วยเช่นกัน!
การเปิดประตูแห่งชีวานิรันดร์ขึ้นนั้นจะทำให้คลื่นกำเนิดที่มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์สำเร็จมาพัฒนาขึ้นอย่างมาก
จนอาจเรียกได้ว่าก้าวกระโดด
เพราะฉะนั้นยอดอัจฉริยะหลายคนจึงได้คิดที่จะฝึกฝนคลื่นกำเนิดให้มากในตอนเป็นมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์
และยังไม่รีบเปิดประตูแห่งชีวานิรันดร์บานสุดท้ายออก
เพราะว่าเมื่อขึ้นเจ้าโลกไปแล้วการจะฝึกฝนบ่มเพาะคลื่นกำเนิดใหม่นั้นมันต้องใช้เวลามหาศาล
คลื่นกำเนิดของมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์นั้นมันเหมือนด้ายที่ไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก
แต่ว่าหลังจากเปิดประตูแห่งชีวานิรันดร์ขึ้นมาแล้วมันจะเปลี่ยนจากด้ายกลายเป็นเชือกใหญ่
มหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์นั้นสามารถสำเร็จคลื่นกำเนิดได้ทั้งหมดแปดสิบเอ็ดอย่าง!
แต่ว่าแปดสิบเอ็ดนั้นมันเป็นแค่ตำนาน
เหมือนตัวหลี่ชิงหยุนที่สำเร็จเก้าคลื่นกำเนิดนั้นมันก็เรียกได้ว่าเป็นสัตว์ประหลาดแล้ว
แต่ตอนนี้หยุนหนีนั้นกลับปล่อยคลื่นกำเนิดออกมาต่อเนื่องจนถึงขีดสุด มันชัดเจนเลยว่านางนั้นทรงพลังแค่ไหน!
แต่ว่าหลูเองก็แค่ตกตะลึงเท่านั้น เพราะจะอย่างไรตระกูลวิญญาณฉีนั้นก็เกิดจากความโกลาหลและเข้าใจคลื่นกำเนิดไม่น้อย
เจ้าโลกอย่างเขาคนนี้มีคลื่นกำเนิดสิบอย่าง
แม้ว่ามันจะเทียบเรื่องปริมาณไม่ได้กับหยุนหนีแต่ว่าเรื่องคุณภาพนั้นมันย่อมจะเหนือกว่าหยุนหนีไปหลายเท่า!
ตูม!
หยุนหนีนั้นลากร่างที่บาดเจ็บหนักนั่นเข้าปะทะกับหลู
คนทั้งสองต้องถอยกลับออกมาพร้อมๆ กัน!
หลูนั้นต้องอ้าปากค้างมองดูหน้าหยุนหนีอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
เจ้าโลกอย่างเขานั้นกลับทำได้แค่เสมอกับหยุนหนี!
“บ้าน่า! เจ้า…เจ้าทำได้อย่างไรกัน?” หลูกล่าวถามขึ้น
หยุนหนีนั้นตอบกลับไป “พลังของร่างวิญญาณฝันเมฆานั้นเหนือล้ำกว่าที่เจ้าจะจินตนาการได้! ตระกูลวิญญาณฉีมันเอาแต่โม้ว่าตัวเองคือเผ่าโกลาหลแต่เจ้าเข้าใจความโกลาหลแค่ไหนกันเชียว? สองยอดเจ้าโลกของเจ้านั้นข้าคงกลัวอยู่ไม่น้อย แต่คนอย่างเจ้าคนเดียวนี้ ข้าอาจจะยังพอสู้ได้!”
หลูร้องลั่นตอบกลับไป “ข้าไม่ขอเชื่อหรอกว่าตัวเองจะจัดการนังเด็กน้อยอย่างเจ้าลงไม่ได้!”
ภายใต้ความคับแค้นนั้นเขาก็ปล่อยพลังงานวิญญาณที่หนักหน่วงกว่าเก่าขึ้นมา
ตูม!
ตูม!
ตูม!
การปะทะกันของพลังระดับเจ้าโลกนั้นมันทำให้ห้วงมิติสั่นสะท้าน
แม้ว่าการต่อสู้ของคนทั้งสองนั้นมันจะไม่ถึงระดับของยู่เทียนและพวกแต่มันก็น่ากลัวอย่างมาก
แต่ว่าหลูนั้นกลับพบว่าหยุนหนีนั้นเก่งกาจกว่าที่เขาคิดไว้หลายเท่าตัวนัก!
เขานั้นทุ่มสุดกำลังแล้วแต่ก็ยังไม่อาจจะสังหารศัตรูตรงหน้าลงได้
พริบตาเดียวเขาก็บาดเจ็บสาหัสไป
แน่นอนว่าหยุนหนีเองก็มีสภาพไม่ดีไปกว่าเขา
ตอนนี้หากปล่อยเช่นนี้ไปต่อมันคงมีแต่ต้องตายตกตามกันแล้ว!
แต่ว่ายิ่งคิดได้เช่นนั้นหลูก็ยิ่งไม่คิดจะปล่อยให้หยุนหนีได้รอดออกไป
ไม่เช่นนั้นแล้วมันจะกลายเป็นหายนะของตระกูลวิญญาณฉี
เพราะเจ้าโลกบู๋เมี่ยนั้นไม่มีทางตายลง
หากหยุนหนีคนนี้ขึ้นเป็นเจ้าโลกด้วยแล้วตระกูลวิญญาณฉีคงถึงคราวพินาศแน่นอน
เขาจึงตัดสินใจแลกชีวิต
แต่ละกระบวนท่าของเขานั้นมันหวังจะให้หยุนหนีตายตกลงไปด้วยการแลกกับอาการบาดเจ็บสาหัสของเขาเอง
ตูม!
การปะทะกันอีกครั้งนี้มันส่งร่างของหลูลงไปนอนกองกับพื้น
ร่างวิญญาณของเขาในตอนนี้มันจางลงไปอย่างมาก ใกล้ตายเต็มที
แต่ว่าหยุนหนีเองก็บาดเจ็บสาหัสใกล้ตายไม่ต่างกัน
หลูจึงยิ้มที่มุมปากขึ้นมา
“ฮ…ฮ่าๆ ในที่สุดเจ้าก็จะตายลงเสียที!” หลูกล่าว
แต่จู่ๆ ดวงตาของเขานั้นก็ต้องเบิกกว้างออกมา
เพราะว่ารูปร่างของหยุนหนีตรงหน้านั้นมันค่อยๆ เปลี่ยนแปลงไป!
พริบตาเดียวเขาแทบอยากจะควักลูกตาตัวเองออกมาเช็คว่ามองผิดไปหรือไม่
แต่ยิ่งมองเขาก็ยิ่งมั่นใจว่ามันไม่มีผิดแน่แล้ว!
ตอนนี้ศัตรูที่นอนใกล้ตายอยู่ตรงหน้าเขานั้นมิใช่หยุนหนีแต่เป็นหวู่เจีย!
หลูขนลุกตั้งขึ้นทันทีพร้อมจิตวิญญาณที่สั่นคลอน
ด…โดนหลอก!
เขานั้นกลับตกสู่ห้วงความฝันอีกแล้ว!
ที่สำคัญมันกลับเป็นเขาและหวู่เจียที่ต่อสู้กันจนปางตายในห้วงความฝัน?
ม…ไม่มีทางน่า?
ไปตกสู่ห้วงความฝันตั้งแต่เมื่อใดกัน? นอกจากนั้น ครั้งนี้เขายังเตรียมตัวรับมือห้วงความฝัน แต่!
เจ้าโลกอย่างเขาที่เตรียมตัวรับมือมานี้กลับยังตกสู่ห้วงความฝันได้อย่างไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย?
หลูนั้นรู้สึกเย็นเยือกไปทั้งกาย!
ร่างวิญญาณฝันเมฆาและหวนฝันนี้มันน่ากลัวจนเกินกว่าที่เขาคิดไปมากนัก!
สองเจ้าโลกนั้นกลับต่อสู้กันจนปางตาย และไม่ได้รู้เลยว่ากำลังสู้กันอยู่!
“ทำไมมันถึงเป็นเจ้าไปได้! ทำไมกัน! นี่มัน…เป็นไปไม่ได้! ข้าสู้อยู่กับเจ้าเด็กนั่นแน่ๆ!”
ไม่ไกลออกไปหวู่เจียก็เหมือนจะตื่นขึ้นมาเช่นกัน
เวลานั้นเองที่มันปรากฏสองเงาร่างขึ้นไม่ไกลทำให้หลูต้องตาค้าง
คนทั้งสองย่อมจะเป็นเย่หยวนและหยุนหนีแล้ว!
เพียงแค่ว่าตอนนี้ร่างวิญญาณของหยุนหนีก็บาดเจ็บหนักเช่นกัน ดูท่าคงสาหัสไม่เบา
แต่ว่านางนั้นแค่บาดเจ็บสาหัส ไม่ถึงขั้นใกล้ตาย!
แต่ว่าหวู่เจียและเขานั้นใกล้ตายเต็มที หยุนหนีสามารถสังหารพวกเขาทั้งสองคนได้!
จบสิ้นแล้ว!
มันจบสิ้นกันแล้ว!
เรื่องมันกลายเป็นเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?