ค่ำคืนในเย่นจิง
เซียวอี้เชียนนั่งอยู่ในรถโรลส์-รอยซ์ของตัวเอง ขับไปตามถนนในตอนกลางคืน
ตอนนี้เขากำลังฮึกเหิม
ท้ายที่สุด เขากำลังมุ่งหน้าไปตามคำเชิญของกู้เย้นกาง เจ้าสามแห่งตระกูลกู้
แม้ว่ากู้เย้นกางจะอยู่ในตำแหน่งรั้งท้ายของตระกูลกู้ ไม่มีอำนาจที่แท้จริง แต่เขาก็ยังเป็นทายาทสายตรงของตระกูลกู้ ในเรื่องทรัพย์สินและสถานะทางสังคม เขาดีกว่าเซียวอี้เชียนมาก
นั่นเป็นเหตุผลที่เซียวอี้เชียนพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อเอาใจเขา โดยหวังว่าจะสร้างสายสัมพันธ์กับตระกูลกู้ผ่านทางเขา
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับกู้เย้นกาง แต่เขาเรียกหาตนด้วยตัวเอง ก็ถือว่ามีความก้าวหน้าอย่างมากแล้ว
ยี่สิบนาทีต่อมา
เมื่อเซียวอี้เชียนมาถึงโรงพยาบาลกู้ซื่อ กู้เหว่ยกวง ลูกชายของกู้เย้นกางได้มารออยู่ที่ประตูแล้ว
พอเห็นเซียวอี้เชียน เขาก็เดินเข้าไปหาแล้วถามว่า “ใช่คุณอาเซียวไหมครับ?”
เซียวอี้เชียนพยักหน้า แล้วถามด้วยรอยยิ้ม “คุณเป็นลูกชายของประธานกู้เหรอครับ?”
“ใช่ครับ” กู้เหว่ยกวงพยักหน้าแล้วบอกว่า “คุณอาเซียวตามผมมา พ่อกับลุงรองกำลังรอคุณอยู่”
เซียวอี้เชียนถามด้วยความประหลาดใจ “ท่านรองอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?”
“ใช่ครับ พวกเขากำลังรอคุณอยู่”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซียวอี้เชียนก็รู้สึกฮึกเหิมขึ้นมา
ทุกคนในเย่นจิงรู้ว่าพี่ใหญ่ของตระกูลกู้ป่วยหนัก อยู่ได้อีกไม่นาน ดังนั้นทุกคนจึงรู้ว่าหัวหน้าสำนักคนต่อไปของกู้ซื่อกรุ๊ปจะต้องเป็นกู้เย้นเจิ้ง ท่านรองตระกูลกู้อย่างแน่นอน
เขาไม่กล้าคิดฝันว่าตัวเองจะมีโอกาสได้ติดต่อกับท่านรองตระกูลกู้
แต่วันนี้โอกาสนั้นได้มาอยู่ตรงหน้าแล้วงั้นหรือ?
เขารีบตามกู้เหว่ยกวงไปที่ห้องไอซียูอย่างเร่งรีบ ในห้องผู้ป่วย เขาเห็นท่าทางแปลกๆ ของกู้เย้นเจิ้งและกู้เย้นกาง
พอกู้เย้นกางเห็นเขาเข้ามา ก็รีบไล่คนอื่นๆ นอกจากพี่รองออกไป เหลือเพียงพวกเขาสามคนในห้องผู้ป่วย
ดังนั้น กู้เย้นกางจึงเข้าประเด็นทันที เขาถามเซียวอี้เชียนว่า “เหล่าเซียว ผมอยากจะถามอะไรคุณหน่อย คุณต้องตอบตามความจริง”
เซียวอี้เชียนพูดอย่างไม่ลังเลว่า “ท่านไม่ต้องกังวล ผมจะบอกทุกอย่างเท่าที่ผมรู้!”
กู้เย้นกางพยายามอดทนต่อความอับอาย แล้วถามว่า “เหล่าเซียว ผมอยากถามคุณว่า ตอนนี้คุณยังมีลูกได้หรือไม่?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซียวอี้เชียนก็ยืนนิ่งราวกับถูกฟ้าผ่า เขาตกตะลึงและไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี
เขาคิดไม่ถึงว่ากู้เย้นกางจะถามคำถามที่กระทบกระเทือนจิตใจเช่นนี้ออกมา
เขาอดคิดไม่ได้ว่า “ฉันมีลูกไม่ได้จริงๆ แต่คนนอกไม่รู้เรื่องนี้! แล้วกู้เย้นกางรู้ได้อย่างไร? เรื่องน่าอับอายแบบนี้ เขาควรจะยอมรับดีหรือเปล่า? อีกอย่าง กู้เย้นกางเรียกเขามาเพื่อถามคำถามแบบนี้นั้นมีเจตนาอย่างไรกันแน่?”
พอเห็นเซียวอี้เชียนดูอึดอัด ไม่พูดอะไรสักคำ กู้เย้นกางก็ร้อนใจ พลางเดาะลิ้นพูดว่า “เฮ้อ เหล่าเซียว คุณลังเลอะไรอยู่เหรอ? คำถามนี้มันยากที่จะตอบงั้นเหรอ? คุณบอกผมมาตามตรง ใช่หรือว่าไม่ใช่?”
แม้ว่าเซียวอี้เชียนจะไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงถามคำถามนี้ แต่ก็นึกถึงคำสัญญาที่จะบอกทุกอย่างที่ได้ให้ไว้เมื่อครู่ เขาจึงเชิดหน้าตอบว่า “ประธานกู้ พูดตามตรง ผมมีลูกไม่ได้แล้วจริงๆ”