บทที่ 1597 ข่าวสำคัญ
ข่าวที่ว่าหยางเฉินเอาชนะเย่หลินและหลิวเหล่าก้วย กลายเป็นข่าวของราชาแห่งเยี่ยนตู ที่แพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วทั่วทั้งแผ่นดินใหญ่ ผู้คนต่างตกตะลึง
ในเวลานี้ หยางเฉินได้นำหลิวเหล่าก้วยผู้สูญเสียศิลปะการต่อสู้ของเขาขึ้นไปยอดเมฆาแล้ว
“บอกมา! นายรู้อะไรเกี่ยวกับภูมิหลังของฉันบ้าง?”
หยางเฉินนั่งบนโซฟา มองลงไปที่หลิวเหล่าก้วย ที่ถูกทิ้งไว้บนพื้นและถาม
หลิวเหล่าก้วยถาม “ถ้าฉันบอกนาย นายปล่อยฉันไปได้ไหม”
หยางเฉินหรี่ตา: “ถ้าอย่างนั้นก็ขึ้นอยู่กับสิ่งที่นายบอกฉันว่ามันคุ้มค่าที่จะแลกกับชีวิตของนายได้หรือไม่”
หลิวเหล่าก้วย กัดฟันและพูดว่า “ถ้าข่าวที่ฉันบอกนายมีค่ากับนายจริงๆ แต่นายก็จะบอกว่าข่าวที่ฉันบอกนายไม่คุ้มกับการแลกด้วยชีวิตฉันล่ะ? ถ้านายตกลงว่า ถ้าฉันบอกนายไป นายจะต้องปล่อยฉัน ไม่งั้นฉันก็จะไม่บอก”
ทันใดนั้น ออร่าของศิลปะการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวได้ห่อหุ้มหลิวเหล่าก้วย
หยางเฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “นายคิดว่านายมีนายสมบัติที่จะเจรจาข้อตกลงกับฉันตอนนี้หรือไง? ให้เวลานายพิจารณาอีกหนึ่งนาที บอกข่าวที่ฉันอยากรู้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่านายทันทีหลังจากหมดหนึ่งนาที!”
หลิวเหล่าก้วยมีสีหน้าโกรธจัด ในฐานะผู้แข็งแกร่งในแดนที่เก้าของเมืองเหมียว เขาเคยได้รับความอับอายเช่นนี้มาก่อนสักที่ไหนล่ะ?
ในตอนนี้ ศิลปะการต่อสู้ถูกล้มเลิกโดยชายหนุ่มอายุไม่ถึง 30 ปี และแม้กระทั่งชีวิตของเขาก็ถูกคุกคามจากอีกฝ่าย
แต่เขาเองก็รู้ว่าพูดไปก็ยังมีทางรอด ถ้าไม่พูด ก็คงจะโดนฆ่าทันที
แม้แต่ราชวงศ์เย่ที่อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นหก ก็ถูกหยางเฉินฆ่าไปแล้ว
ด้วยความแค้นระหว่างเขากับหยางเฉิน ถ้าหยางเฉินต้องการจะฆ่าเขา เกรงว่าจะไม่มีความลังเลใจใดๆแน่นอน
เมื่อคิดถึงเช่นนี้ เขาก็พูดว่า “ได้ ฉันพูด!”
หยางเฉินไม่ตอบสนอง รอให้หลิวเหล่าก้วยเปิดเผยภูมิหลังของเขา
หลิวเหล่าก้วยพูดด้วยท่าทางจริงจัง:
“นายน่าจะรู้อยู่แล้วว่านายมีสายเลือดคลั่ง แต่สิ่งที่นายไม่รู้ก็คือสายเลือดคลั่ง
จะถูกส่งต่อไปยังผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย สายเลือดคลั่งนี้ ถ่ายทอดต่อได้เฉพาะผู้หญิงเท่านั้น”
หยางเฉินขมวดคิ้ว: “นายน่าจะรู้ดีว่าผลที่ตามมาจะร้ายแรงขนาดไหนหากนายกล้าที่จะโกหกฉัน”
หลิวเหล่าก้วยพูดต่อ: “ในฐานะที่นายเป็นผู้ชาย
นายมีสายเลือดคลั่งอยู่ในร่างกายของนาย มีความเป็นไปได้ทางเดียวเท่านั้น
นั่นคือ สายเลือดคลั่งในร่างกายของนายไม่ได้รับการถ่ายทอด แต่ถูกแทนที่ด้วยเลือด”
“สำหรับผู้ฝึกฝน มันไม่ใช่การพูดเกินจริงที่จะบอกว่าสายเลือดคลั่งเป็นสายเลือดที่หายาก
กว่าจะหาได้ต้องใช้เวลาพันปีเลยก็ว่าได้ ดังนั้น
นอกเสียจากว่าจะเป็นบุคคลที่สำคัญมากสำหรับนาย มันถึงเป็นไปได้ที่จะแลกเปลี่ยนสายเลือดคลั่งในร่างกายของตัวเองให้นาย”
“และคนนี้น่าจะเป็นแม่แท้ๆ ของนาย”
เมื่อได้ยินเช่นนี้
แต่เขาไม่พบข่าวใด ๆ เกี่ยวกับสายเลือดคลั่ง
สีหน้าของหยางเฉินก็เปลี่ยนไปทันที เขาได้ตรวจสอบสายเลือดคลั่งมานานแล้ว
แต่หลิวเหล่าก้วยบอกว่า สายเลือดคลั่งในร่างกายของเขาถูกปรับเปลี่ยนมาก่อน
หรือว่านี่เป็นความจริง?
หลิวเหล่าก้วยพูดต่อ:
“แน่นอน นี่เป็นเพียงการเดาของฉัน บางทีอาจเป็นญาติที่เกี่ยวข้องกับนายที่เปลี่ยนสายเลือดคลั่งไว้ในตัวนาย
นี่ก็เป็นไปได้เช่นกัน”
“ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ฉันสามารถบอกนายได้ก็คือ ตระกูลที่มีสายเลือดคลั่งถูกทำลายเมื่อหลายร้อยปีก่อน และสาเหตุที่ตระกูลนี้ถูกทำลายก็เพราะมีคนโลภสายเลือดคลั่ง”
“ตระกูลนี้เพื่อรักษาสายเลือดคลั่ง ต่อสู้กับฝ่ายต่างๆ และผลที่ได้มาก็ถูกกำจัดไป
ตอนนี้ดูเหมือนว่า ตระกูลนี้ไม่ได้ถูกกำจัดให้หมดไปแต่แรก
มิฉะนั้นก็จะไม่มีสายเลือดคลั่งที่สมบูรณ์เช่นนี้เหลืออยู่ ”
ใบหน้าของหยางเฉินนิ่งลงทันที เขาถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า
แล้วใครกันที่ทำลาย ตระกูลนี้?”
“นายบอกว่า ตระกูลนี้ถูกกำจัดไปเมื่อร้อยปีก่อน
ไม่ว่าสิ่งที่หลิวเหล่าก้วยพูดจะจริงหรือเท็จก็ตาม หยางเฉินก็มีทัศนคติที่เลือกที่จะเชื่อในสิ่งที่เขาพูด
เมื่อมันเป็นอย่างที่ หลิวเหล่าก้วยพูดแล้ว ตระกูลที่มีสายเลือดคลั่งจะมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเขา
ถ้าเขามีโอกาสแก้แค้นในอนาคต เขาจะแก้แค้นให้ ตระกูลนี้อย่างแน่นอน
หลิวเหล่าก้วยส่ายหัวและพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง “นี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน
แต่ฉันรู้แค่ว่า ตระกูลที่มีสายเลือดคลั่งเมื่อร้อยปีที่แล้วคือ ตระกูลบู๊โบราณ แต่หลังจากที่ ตระกูลนั้นถูกทำลาย ก็มีใครบางคนจงใจกดข่าวไม่ให้เผยแพร่ข่าว ตระกูลนี้จะไม่ได้รับอนุญาตให้ถูกพูดถึงใน
ตระกูลบู๊โบราณ”
“คนที่รู้เรื่อง ตระกูลนี้จริงๆ ก็คือพวกเจ้าของของ ตระกูลบู๊โบราณ”
ใบหน้าของหยางเฉินนั้นเย็นชาอย่างยิ่ง รัศมีที่รุนแรงก็เต็มร่างกายของเขา
ที่ผ่านมาเขาไม่รู้ภูมิหลังของเขาเลย เขารู้แค่ว่าแม่ของเขา
ด้วยสถานะปัจจุบันของเขา เขาเองก็ไม่สามารถตรวจพบข่าวใดๆ เกี่ยวกับแม่ของเขาเลย
หยางเสว่เยี่ยนไม่ใช่คนธรรมดา
แต่หลังจากฟังสิ่งที่ หลิวเหล่าก้วยพูด
หยางเสว่เยี่ยนแม่ของเขาอาจมาจากตระกูลสายเลือดคลั่งซึ่งถูกกำจัดไปเมื่อร้อยปีก่อน
ดูเหมือนว่าหยางเฉินจะเข้าใจเรื่องบางอย่าง บางที
สว่นแม่ของแม่อาจเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวจากการทำลายล้างของ ตระกูลนั้น จากนั้น หยางเสว่เยี่ยน ก็ได้สืบทอดสายเลือดคลั่ง หลังจากที่หยางเฉินเกิด เขาก็ให้สายเลือดคลั่งถ่ายทอดไว้ที่ร่างกายของหยางเฉิน
ผู้ที่รู้จักสายเลือดคลั่ง พวกเขารู้ว่าสายเลือดคลั่งนี้สามารถส่งต่อไปยังผู้หญิงเท่านั้น
ดังนั้น หลังจากที่ หยางเสว่เยี่ยนถ่ายทอดสายเลือดคลั่งของเธอไปยังร่างกายของหยางเฉินจึงเป็นเรื่องที่ค้นพบยาก
หยางเฉินรู้ด้วยว่า ข่าวที่เขามีสายเลือดคลั่งยังไม่แพร่กระจายออกไป ไม่เช่นนั้นตัวเขาในตอนนี้จะเป็นอันตรายมาก
หนึ่งร้อยปีที่แล้ว ตระกูลที่มีสายเลือดคลั่งถูกกำจัดออกไปเพราะมีคนโลภสายเลือดคลั่ง หากคนเหล่านั้นรู้ว่าเขามีสายเลือดคลั่งอยู่ในร่างกาย พวกเขาจะไม่ปล่อยเขาไปอย่างแน่นอน
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หยางเฉินก็มีสีหน้าที่กังวลแสดงออกมา
เขามองไปที่หลิวเหล่าก้วยอีกครั้ง และถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “นอกจากนายที่รู้ว่าฉันมีสายเลือดคลั่งในตัว ยังมีใครที่รู้อีก?”
หลิวเหล่าก้วยตกตะลึงครู่หนึ่ง และตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่าหยางเฉินกังวลว่าเรื่องที่เขามีสายเลือดคลั่งจะรั่วหลายออกไป
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หลิวเหล่าก้วยก็หัวเราะออกมาดัง ๆ “หยางเฉิน ไม่คิดว่านายเองก็มีเรื่องให้กลัวด้วยเช่นกัน”
“ฉันพูดมามากพอแล้ว ส่วนใครจะรู้ว่านายมีสายเลือดคลั่งฉันจะไม่บอกนาย”
“แน่นอน ฉันรับรองกับนายได้ว่าข่าวนี้จะไม่รั่วไหล ฉันแค่อยากจะมีชีวิตอยู่ ถ้าฉันบอกนายไป นายจะฆ่าฉันทิ้งแน่นอน และคนที่รู้ว่านายมีสายเลือดคลั่ง”
เจตนาสังหารอันเจิดจ้าแวบวาบในดวงตาของหยางเฉิน: “นายอยากตายหรือไง!”
หลิวเหล่าก้วย กล้าหาญและเย้ยหยัน: “ถ้านายฆ่าฉันตาย ฉันรับประกันว่าข่าวที่นายมีสายเลือดคลั่งจะกระจายไปทั่วจิ่วโจวในเวลานั้นกองกำลังที่กวาดล้าง ตระกูลนั้นเมื่อร้อยปีก่อน จะไม่ปล่อยนายไปแน่นอน”
“ตอนนี้ นายต้องการแก้แค้นใช่ไหมล่ะ? แต่ถ้าข่าวที่นายมีสายเลือดคลั่งรั่วไหลออกไป อย่าพูดถึงแก้แค้นเลย นายยังจะมีชีวิตอยู่ต่อไหมยังว่ายาก”