บทที่ 1600 ปลดผนึก
คำพูของผู้ไร้นามทำให้หยางเฉินรู้สึกกังวลขึ้นเล็กน้อย ในเมื่ออาจารย์พูดอย่างนั้น เขาย่อมมีเหตุผลของเขา
แต่ว่า สิ่งที่หยางเฉินงงงวยมากคือการที่อาจารย์บอกให้เขารอผู้แข็งแกร่งของตี้ชุนแต่แล้วเขาก็บอกด้วยว่าสิ่งต่าง ๆ อาจไม่เป็นไปตามที่เขาต้องการ
“อาจารย์ครับ ท่านหมายความว่าผู้คนในตี้ชุนแตกต่างจากในตำนานหรือเปล่าครับ แม้ว่าผมจะได้เป็นราชาแห่งเยี่ยนตู พวกเขาก็ไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมผม??”
หยางเฉินถาม
ผู้ไร้นามพูด: “ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับตี้ชุน หลายๆ เรื่องนายต้องค่อย ๆ ไขความลึกลับของมัน โอเค แค่นี้ก่อน”
หลังจากพูดจบ ผู้ไร้นามก็วางสายไป
หยางเฉินมีสีหน้าเคร่งขรึม คำพูดของอาจารย์ทำให้เขารู้สึกถึงวิกฤตอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
เมื่อตี้ชุนไม่สามารถควบคุมได้ กลัวว่าจะสร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวงต่อโลกทั้งใบ
และจุดที่สำคัญที่สุด เขาต้องการหาไม้เท้าตี้เพื่อช่วยหม่าชาว
ตอนนี้ก็ผ่านมาสามวันแล้ว อย่างมากที่สุดเหลือคี่วันแล้ว ปิดผนึกในร่างกายของหม่าชาวจะหายไป ถึงตอนนั้นหม่าชาวจะตกอยู่ในอันตราย
“ว่าไง?”
เฝิงเจียหยีถาม
หยางเฉินส่ายหัวและพูดอย่างเคร่งขรึม “รอ!”
สามวันต่อมา หยางเฉินตามที่ผู้ไร้นามพูด เฝ้ารอผู้แข็งแกร่งของตี้ชุนปรากฏ แต่จนถึงคืนที่สาม ก็ไม่มีใครปรากฏตัวเช่นเคย
คืนนั้น เฝิงเจียหยีมองไปที่ หยางเฉินและพูดด้วยสีหน้ากังวลว่า: “เหลือแค่วันเดียวแล้ว ถ้ายังไม่พบไม้เท้าตี้ พี่ก็จะตกอยู่ในอันตราย”
เธฮไม่เข้าใจจริงๆ หยางเฉินเป็นคนรอบคอบละเอียดอ่อนคนหนึ่ง พี่ชายที่ดีของเขาต้องใช้ไม้เท้าตี้เพื่อช่วยชีวิต แต่หยางเฉินรออยู่ที่ยอดเมฆา เธอไม่เห็นเขากระทำอย่างอื่นเลย
ไม่กลัวหรือว่าถ้าหาไม้เท้าตี้ ไม่ได้ผนึกหม่าชาวจะถูกปลด?
หยางเฉินจะไม่กังวลได้อย่างไรล่ะ?
แค่ว่า เรื่องเกี่ยวกับตี้ชุน
ถ้าได้เป็นราชาแห่งเยี่ยนตู ถึงจะมีคุณสมบัติในการสืบทอดตี้ชุน
เขาเคยได้ยินเพียงตำนานว่าผู้ที่ชนะตี้ชุนจะชนะโลก
ตี้ชุนอยู่ที่ไหน?
หยางเฉินไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับมัน
สถานการณ์ในตี้ชุนเป็นอย่างไร? ผู้แข็งแกร่งของตี้ชุนมีมากขนาดไหน? ทั้งหมดนั้น
แม้ว่าจะค้นหาตี้ชุน จะเริ่มหาอย่างไร?
แม้แต่อาจารย์ยังบอกว่า ปล่อยให้เขารอ เขาจะทำอะไรได้อีก?
เมื่อมองไปที่
ฉันหวังว่าในวันสุดท้าย ฉันจะรอผู้แข็งแกร่งขอตี้ชุนให้ได้!”
เฝิงเจียหยีที่เต็มไปด้วยท่าทางกังวล หยางเฉินก็ส่ายหัว: “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน
เช้านี้ หยางเฉินซึ่งไม่ได้นอนทั้งคืนก็รู้สึกถึงออร่าของศิลปะการต่อสู้ที่รุนแรงซึ่งปะทุออกมาจากร่างกายของหม่าชาว
ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน เขารีบพุ่งไปข้างๆ ของ หม่าชาว
“เกิดอะไรขึ้นคะพี่ชาย?”
เฝิงเจียหยีมีสีหน้าประหม่าและรีบวิ่งมาถาม
หยางเฉินไม่ได้พูด เขาสัมผัสได้ถึงที่มาของรัศมีที่รุนแรงนี้
และตัดสินใจได้อย่างรวดเร็วว่ารัศมีที่รุนแรงนี้ปะทุออกมาจากหัวใจของหม่าชาว
หยางเฉินยังคงรู้สึกได้ชัดเจนว่าในหัวใจของหม่าชาว มีบางอย่างที่แปลกปลอม
เห็นได้ชัดว่า วัตถุแปลกปลอมนี้คือลูกแก้วดูดเลือด และตอนนี้มันกำลังส่งผลกระทบอย่างบ้าคลั่งกับผนึก ราวกับว่ากำลังบังคับให้ทะลุออกจากร่างกายของหม่าชาว
พวกเขาสามารถเห็นได้ชัดเจนว่าวัตถุทรงกลมจะนูนขึ้นเป็นครั้งคราวในหัวใจของหม่าชาว ซึ่งเป็นลูกแก้วดูดเลือด
ในหัวใจของหม่าชาว มีรูปแบบวงกลมที่ซับซ้อนมากซึ่งมีแรงผนึกอันทรงพลังรั่วไหลออกมา เห็นได้ชัดว่า นี่คือผนึกที่ผู้แข็งแกร่งชุดดำลึกลับกำหนดให้หม่าชาว
แค่ว่า เมื่อสองสามวันก่อนสีของผนึกยังมืดมาก แต่ตอนนี้สีของผนึกจางลงมาก และอาจแตกได้ทุกเมื่อ
หยางเฉินพูดด้วยท่าทางกังวล: “อย่างที่ว่า ผนึกนี้สามารถอยู่ได้ไม่เกินเจ็ดวัน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ายังไม่ถึงเจ็ดวันก็จะไม่ไหวแล้ว”
เฝิงเจียหยีพูดด้วยน้ำเสียงที่กระชับ “ดูจากสถานการณ์ปัจจุบันของพี่ชายแล้ว
คาดว่าคงอยู่ได้ไม่เกินสามชั่วโมง นั้นแปลว่า หากไม่มีวิธีที่จะช่วยชีวิตพี่ชาย
ภายในสามชั่วโมงนี้ ก็ซวยแล้วจริงๆ”
หยางเฉินพยักหน้าและมีความโกรธเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา
เขาได้เป็นราชาแห่งเยี่ยนตูเป็นวันที่สี่แล้ว เหตุใดจึงยังไม่มีผู้แข็งแกร่งจากตี้ชุนปรากฏตัวเลย?
เป็นไปได้ไหมว่าตำนานเป็นเพียงเรื่องเท็จและไม่มีสถานที่ตี้ชุนนี้?
แต่ถ้าตำนานเป็นเท็จ อาจารย์จะให้ตัวเองรอต่อไปได้อย่างไร?
เมื่อเวลาผ่านไป
สำรวจสถานการณ์ของหม่าชาวเป็นครั้งคราว
หยางเฉินเป็นเหมือนมดบนกระทะร้อน เดินไปรอบ ๆ ห้องไม่หยุด
เป็นเพียงว่าสถานการณ์ของหม่าชาวแย่ลงเรื่อย
ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ได้ถึงสองชั่วโมงก็ถือว่านานแล้ว
ๆ เฝิงเจียหยีพูดว่าเขาสามารถอยู่ได้นานที่สุดสามชั่วโมง แต่ตอนนี้
ในชั่วพริบตา
ผ่านไปอีกชั่วโมง ออร่าที่รุนแรงของ หม่าชาวก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ
และสีของผนึกบนหัวใจของเขาก็ซีดมาก
ลูกแก้วดูดเลือดเหมือนมีชีวิต ตอนนี้ชนผนึกอย่างไม่หยุดยั้ง
ณ เวลานี้ เห็นได้ว่ามีรอยร้าวมากมายบนลวดลายของผนึก
ซึ่งสามารถพังทลายลงได้ทุกเมื่อ
และช่วงเวลาที่ผนึกพังทลาย บางทีที่ลูกแก้วดูดเลือดทะลุผนึกจนหมด และสติของหม่าชาวก็หายไปตามอย่างสมบูรณ์
เฝิงเจียหยีพูดอย่างกังวล: “คุณหยาง ค้นหาวิธีหน่อยเร็ว ผนึกกำลังจะแตกแล้ว!”
แต่เมื่อเสียงของเธอจบลง รัศมีที่รุนแรงก็พุ่งขึ้นและปะทุโดยตรงจากหม่าชาว
“บูม!”
ด้วยเสียงอันดัง เตียงขนาดใหญ่ใต้ร่างของหม่าชาวก็ทรุดลงทันที
ผนึกบนหัวใจของหม่าชาวหายไปอย่างสมบูรณ์
หม่าชาวที่หลับตาอยู่ตลอดเวลา ยืนขึ้นทันที ลืมตาขึ้น เผยให้เห็นดวงตาสีเลือดแดงคู่หนึ่ง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดที่น่าสยดสยองทั่วใบหน้าทันที
นี่เป็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับสายเลือดบรรพชนไป๋หลี่เท่านั้น
ตอนอยู่ในราชวงศ์เฝิง หลังจากที่สายเลือดบรรพชนไป๋หลี่ของ หม่าชาวลุกขึ้น มีเพียงเส้นสีเลือดอยู่บนใบหน้าของเขา แต่ตอนนี้ เส้นสีเลือดกระจายไปตามคอของเขาและกระจายไปทั่วทั้งร่างกาย
ในไม่ช้า ผิวที่เปิดเผยของหม่าชาวก็ถูกปกคลุมไปด้วยเส้นสีเลือด
ออร่าของศิลปะการต่อสู้ที่รุนแรงเล็ดลอดออกมาจากร่างกายของหม่าชาว
สีหน้าของหยางเฉินเปลี่ยนไปทันที เขาก็ตะโกนอย่างรวดเร็ว: “เจียหยี ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”
เฝิงเจียหยีรู้ดีว่าผนึกของหม่าชาวถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ และที่นี่อันตรายมาก เธอเป็นเพียงแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง ไม่สามารถไปแทรกแซงอะไรได้
เธอพูดอย่างเคร่งขรึม “คุณหยาง คุณต้องหาวิธีที่ทำให้พี่ชายกลับมาเป็นเหมือนเดิมนะคะ!”
พูดเสร็จเธอก็รีบออกไป
ขณะที่เฝิงเจียหยีก้าวออกไปเพียงไม่กี่ก้าว หม่าชาวก็คำราม ร่างของเขาก็วาบวับพุ่งตรงไปที่เฝิงเจียหยี
สีหน้าของหยางเฉินเปลี่ยนไปทันที ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาที่เทียบได้ถึงแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นเจ็ด เขาสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามจากหม่าชาว เฝิงเจียหยีมีเพียงแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง หากหม่าชาวโจมตีเธอในครั้งนี้ เธอมีทางเดียวก็คือตาย
เห็นแค่เท้าของเขาขยับและร่างของเขาเหมือนสายฟ้าแลบ เกือบจะในทันที เขาปรากฏตัวต่อหน้าเฝิงเจียหยี และยกมือขึ้นด้วยฝ่ามือ
“ปัง!”
ฝ่ามือแตะลงบนร่างของหม่าชาว แต่คราวนี้ ด้วยความแข็งแกร่งของเขาที่แดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นเจ็ด เขาไม่สามารถทำอะไรหม่าชาวได้
หม่าชาวไม่ได้เคลื่อนไหวเลย ใบหน้าของเขาดูน่ากลัว แขนหนึ่งถูกยกขึ้นสูง และวินาทีถัดมา มันตกลงตรงไปที่ศีรษะของหยางเฉิน