บทที่ 1609 ครอบครัวที่น่าเวทนา
ชั่วขณะนั้นหยางเฉินสีหน้าเปลี่ยนไปมาก อย่างไรเสียก็นึกไม่ถึงว่า ที่คฤหาสน์เจ้าเมืองเหมียว คาดไม่ถึงยังมีคนกล้าฆ่าตนเอง
และไม่ใช่เขาคิดเองว่าความสัมพันธ์ของตัวเองกับเจ้าเมืองเหมียวสนิทสนมกันมากมาย ถึงได้คิดว่าจะไม่มีใครกล้าฆ่าตัวเอง แต่เพราะที่นี่เป็นคฤหาสน์เจ้าเมืองกลับมีนักฆ่าแบบคาดไม่ถึง
ชั่วพริบตาเดียวอีกฝ่ายระเบิดพลังวิถีบู๊ออกมา บรรลุถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดแล้ว พอลงมือ ก็ต้องการจะเอาชีวิตของตนเอง
หยางเฉินไม่ทันได้คิดมาก ใช้ตำราเทพสงครามขึ้นมาทันใด สายเลือดคลั่งถูกกระตุ้นเช่นกัน ลักษณะพลังอันคลุ้มคลั่ง ระเบิดออกมาจากบนตัวเขา
เขาต่อยออกหมัดหนึ่ง ไปรับมือผู้แข็งแกร่งเพ้าดำโดยตรง
“ตึง!”
หมัดและฝ่ามือปะทะเข้าหากันด้วยกำลังอันบ้าคลั่ง โดยมีตำแหน่งที่หมัดและฝ่ามือของสองคนปะทะกันเป็นจุดศูนย์กลาง โหมพัดไปทั่วสารทิศ
“ตึกๆๆ!”
ภายใต้กำลังอันนี้ หยางเฉินถอยหลังไปโดยตรงเจ็ดแปดก้าว
มองกลับมาที่ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำ ไม่ถอยแม้แต่น้อย ชั่วขณะที่หยางเฉินเพิ่งทรงตัวนิ่ง ก็เข้ามาฆ่าทางเขาอีกครั้ง
“สารเลว!”
หยางเฉินตะโกนออกมา ในดวงตาที่แดงฉาน ปกคลุมด้วยไฟโกรธเต็มที่
ชั่วขณะที่เขายืนตัวตรง กระโดดจากพื้นดินฉับพลัน ราวกับเสือชีตาห์กระโจนออกมาอย่างรวดเร็ว พุ่งเข้าไปยังฝ่ายตรงข้าม
“ตึง!”
วินาทีต่อมา การโจมตีของทั้งสองระเบิดใส่กัน กำลังอันบ้าคลั่งที่ไม่มีอะไรเทียบได้ ระเบิดออกมาโดยตรง
“ตูมๆๆ!”
พื้นดินโดยรอบของสองคน สั่นสะเทือนรุนแรง พลังอันคลุ้มคลั่ง เหมือนอยากจะทำลายโลกนี้ให้พังพินาศ
หยางเฉินมีเพียงความสามารถของแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นหก ถึงจะอาศัยความช่วยเหลือจากสายเลือดคลั่งและตำราเทพสงคราม ก็ได้เพียงฝืนเพิ่มความสามารถขึ้นมาถึงระดับแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นเจ็ด ส่วนอีกฝ่ายกลับเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดตัวจริง
เดิมทีทั้งสองคนไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งระดับเดียวกัน แต่ว่าหยางเฉินไม่ได้หวาดกลัวสักนิด พุ่งไปทางอีกฝ่ายครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ละครั้งต่างระเบิดการโจมตีที่แกร่งสุดออกมา
ผู้แข็งแกร่งภายในคฤหาสน์เจ้าเมือง ล้วนรู้สึกถึงการต่อสู้ครั้งใหญ่ที่ระเบิดออกมาทางด้านลำธารมังกรสีหน้าทุกคนเปลี่ยนไปกันหมด
“การต่อสู้ลอยมาจากลำธารมังกรทางนั้น สรุปเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?”
“ลำธารมังกรทางนั้น
ไม่ใช่พื้นที่ต้องห้ามส่วนตัวของเจ้าเมืองเหรอ? ไม่มีการอนุญาตของเขา ใครก็ตามห้ามเหยียบเข้าไปสักก้าว
แต่ตอนนี้กลับมีผู้แข็งแกร่งกำลังต่อสู้กัน สรุปมันเรื่องอะไรกัน?”
“พวกเราต้องเข้าไปเสริมกำลังหรือเปล่า?”
……
ในคฤหาสน์เจ้าเมืองเหมียว ทุกที่ล้วนเป็นเสียงร้องตกใจของผู้แข็งแกร่ง
ถึงแม้พวกเขาจะรู้ว่าลำธารมังกรเกิดการต่อสู้ขึ้นแล้ว กลับไม่กล้าตัดสินใจเข้าไปดูเองโดยพลการ เพราะที่นั่นคือสถานที่ต้องห้ามส่วนตัวของเจ้าเมือง
ตอนที่ทุกคนต่างสงสัยว่าทางลำธารมังกรนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น มีเสียงหนึ่งลอยจากในอากาศกะทันหัน “ไม่ว่าใครก็ตาม ห้ามเข้าไปที่ลำธารมังกรเด็ดขาด!”
พอได้ยิน แววความตื่นตกใจบนหน้าทุกคนเข้มข้นเพิ่มกว่าเดิม
ต่างเอ่ยปากตอบ “ครับ
เจ้าเมือง!”
เจ้าเมืองสั่งไม่ให้ใครคนใดไปที่ลำธารมังกรเห็นได้ชัดว่าทางนั้นเกิดเรื่องใหญ่แล้ว
เวลานี้ ทางด้านข้างลำธารมังกรหยางเฉินยังเข้าโจมตีอย่างบ้าคลั่ง
เข้าโจมตีไปครั้งแล้วครั้งเล่า โดนโจมตีกระเด็นไปครั้งแล้วครั้งเล่า
เขาสามารถรู้สึกได้อย่างแจ่มชัด พละกำลังหดหายไปไม่หยุด
กลัวว่าอีกไม่นานนัก จะใช้พละกำลังจนแทบไม่เหลือ
มองกลับมาดูที่ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำ เดิมคือผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด แกร่งกว่าเขาในทุกด้านมากเหลือเกิน
ในโลกวิถีบู๊ ยังไม่เคยมีผู้แข็งแกร่งต่ำกว่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด สามารถโจมตีผู้แข็งแกร่งที่สูงกว่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดขึ้นไปได้เลย
นั่นพอจะอธิบายได้ว่า ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด อยากจะก้าวสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด
จะยากมากแค่ไหน และอธิบายความแตกต่างระหว่างแดนทั้งสองว่ามีมากแค่ไหน
แต่ปัจจุบันนี้ หยางเฉินใช้การฝึกฝนของแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นหก
ใช้ความสามารถที่เทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นเจ็ด
มายืนหยัดอยู่น้ำมือผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดได้นานขนาดนี้ เดิมคือเรื่องมหัศจรรย์
ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำเหมือนหมดความอดทนอยู่บ้าง พูดจาเสียงเย็นชา
ถ้าแกมีแค่ความสามารถเท่านี้ อย่างนั้นฉันจะไม่ออมมือแล้วนะ แกเตรียมตัวไปตายเถอะ!”
“ไอ้หนุ่ม
อีกฝ่ายเพิ่งพูดจบ ลักษณะพลังวิถีบู๊บนตัวเพิ่มขึ้นฉับพลัน
สัมผัสถึงลักษณะพลังอันสยองขวัญที่กระจายออกมาจากบนตัวของอีกฝ่ายเพิ่มขึ้น สีหน้าหยางเฉินดูแย่มากๆ
เดิมคิดว่าเมื่อสักครู่อีกฝ่ายระเบิดออกมาสุดกำลังแล้ว
ตอนนี้ถึงรู้ว่า อีกฝ่ายกำลังยอมให้ตนเองมาโดยตลอด ตอนนี้ถึงเป็นสภาพแกร่งสุดของอีกฝ่าย
“สรุปแกเป็นใครกันแน่? ทำไมถึงอยากฆ่าฉัน?”
หยางเฉินกัดฟันแน่นจ้องอีกฝ่ายอยู่ พูดต่อไปว่า
“โดยเฉพาะที่นี่เป็นคฤหาสน์เจ้าเมืองของเมืองเหมียว อยากจะฆ่าฉันที่นี่ สถานะและตำแหน่งต้องไม่ธรรมดาแน่
แกจะต้องเป็นผู้แข็งแกร่งของคฤหาสน์เจ้าเมืองสินะ?”
ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำหัวเราะเยาะ
พูดจาแบบหน้าตาเย้ยหยัน “ทำไม? นี่คือแกรู้ว่าตัวเองใกล้จะตายอยู่ในมือของฉัน เลยอยากยอมแพ้เองแล้วเหรอ?
อยากจะรู้สถานะของฉัน ก่อนที่จะตายไป?”
หยางเฉินพูดเยาะเย้ย
“ต่อให้ตาย ฉันก็จะไม่ยอมแพ้หรอก!
ยิ่งไปกว่านั้น ฉันจะไม่ตายด้วย!”
ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำหัวเราะเยาะ “งั้นเหรอ?”
หลังจากคำพูดของเขาจบลง ภาพของเขาหายลับไปจากที่เดิมแล้ว
ลูกตาหยางเฉินหดตัวลง คาดไม่ถึงเขาไม่มีทางจับรอยเท้าของอีกฝ่ายไว้ได้เลย ราวกับในชั่วพริบตา หยางเฉินก็รู้สึกได้ถึงความอันตรายอันหาที่เปรียบไม่ได้
เขาแทบจะไขว้แขนสองข้างไว้ตรงหน้าอกแบบเงื่อนไขสะท้อนกลับในทันที
“ปึง!”
เพียงแค่ เขายังคงไม่ทันป้องกันร่างกายของตนเองไว้ได้ ชั่วขณะที่เขาไขว้แขนสองข้างขึ้น ฝ่ามือข้างหนึ่ง ปรากฏขึ้นจากร่องแขนที่เขาเพิ่งจะไขว้เข้าด้วยกัน พลังอันน่าสยองขวัญ โจมตีร่างกายของเขาจนกระเด็นโดยตรง
“ตึงๆๆ!”
ร่างกายของหยางเฉินชนบนกิ่งไม้อย่างหนักหน่วง ชนจนกิ่งไม้กิ่งหนึ่งหักลง ตามมาด้วยการชนกิ่งไม้หักสองกิ่ง หลังจากนั้นร่างกายถึงร่วงลงบนพื้นอย่างหนักอึ้ง
“เฮือก!”
หยางเฉินพ่นเลือดออกมา กลิ่นอายวิถีบู๊บนตัวลดฮวบลง
เขารู้สึกว่าอวัยวะภายในของตนเองเคลื่อนที่ ทรวงอกได้รับบาดเจ็บหนัก ทำให้เขาหายใจยากลำบากอยู่บ้าง
เขาดิ้นรนปีนขึ้นมาจากบนพื้น ขาทั้งคู่กำลังสั่นเทาเล็กน้อย
ครั้งนี้ ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำไม่ได้รีบร้อนรุกรานเขาไป แต่ว่าบีบเข้าใกล้ทางหยางเฉินทีละก้าว
หยางเฉินจ้องอีกฝ่ายแบบตาไม่กะพริบ ใช้งานตำราเทพสงครามอย่างบ้าคลั่ง แต่เขาได้รับบาดเจ็บหนักเกิน การใช้งานวิชา สำหรับเขานั้นเดิมทีไม่มีผลขึ้นมามากเท่าไร
ปัจจุบันนี้สิ่งที่พึ่งพาได้ เหมือนมีเพียงสายเลือดคลั่ง
ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำเดินตรงมาระยะห่างจากหยางเฉินประมาณสี่ห้าเมตร ก่อนจะหยุดลงกะทันหัน จ้องหยางเฉินไว้แล้วพูดว่า “ตอนนี้ฉันอยากฆ่าแก ยังง่ายดายเหมือนขยี้มดตัวหนึ่งให้ตาย เมื่อกี้แกไม่ใช่ยังบอกว่า แกจะไม่ตายหรอกเหรอ?”
หยางเฉินกัดฟันเอาไว้แน่น ในดวงตาคู่หนึ่ง เต็มไปด้วยแรงอาฆาตแค้น
“ผู้ครอบครองสายเลือดคลั่งเหรอ? แค่เท่านี้เอง! พูดตามจริงนะ แม่ของแกเปลี่ยนสายเลือดคลั่งไว้บนตัวแก เป็นการไม่รู้จักใช้ของที่มีอยู่อย่างจำกัดเอาซะเลย”
“แกคิดบ้างหรือเปล่าว่า แกในตอนนี้ อายุยังน้อย ก็ครอบครองการฝึกฝนของแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นหกแล้ว เป็นเพราะพรสวรรค์ด้านบูโดโดดเด่นเหนือคนอื่นจริง?”
“เรื่องที่ฉันบอกแกได้คือ เหตุผลที่ความเร็วการฝึกฝนของแกไวขนาดนี้ ไม่ใช่พรสวรรค์ด้านบูโดของแกโดดเด่นหรอก แต่เป็นเพราะแกครอบครองสายเลือดคลั่งไงล่ะ”
ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำหัวเราะเยาะต่อเนื่อง ในคำพูดเต็มไปด้วยการเหยียดหยามหยางเฉิน
ความโกรธในดวงตาของหยางเฉินเข้มขึ้น ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำพูดต่อไปว่า “ใช่แล้ว เกือบลืมบอกแกเรื่องหนึ่งไป พ่อกับแม่แท้ๆ ของแก ความจริงล้วนตายอยู่ในมือของฉันเอง”
“เหตุผลที่แม่แกอยากเอาสายเลือดคลั่งเปลี่ยนไปไว้บนตัวของแก ความจริงคือเพื่อหลบเลี่ยงการตามฆ่าของฉัน เพียงแค่ดวงของแกเหมือนจะไม่ดีเท่าไร เลยมาเจอฉันเข้าแล้ว”
“พ่อแม่แกโดนฉันฆ่าแล้ว ตอนนี้แกก็จะโดนฉันฆ่าอีกคน ยังเป็นครอบครัวที่น่าเวทนาเสียจริงนะ!”