ตอนที่ 2649 ตามตื๊อ
ฉีฉีเก๋อกระชับกอดเป่ารื่อน่าแน่นกว่าเดิมแล้วจับเอนตัวไปด้านหลังให้อยู่ห่างจากฉางชิงซานเล็กน้อย ตวาดเสียงกลับไป “เป่ารื่อน่ามีฉันก็พอแล้ว ฉางชิงซาน ตั้งแต่เป่ารื่อน่าเกิดจนถึงตอนนี้นายไม่เคยทำหน้าที่คนเป็นพ่อเลยสักนิด หลังจากนี้ชีวิตของเป่ารื่อน่าก็ไม่ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับนายเช่นกัน!”
พี่รองของฉีฉีเก๋อบังน้องสาวกับหลานสาวไว้ด้านหลังแล้วตวาดด่า “ตอนนี้มาพูดเรื่องพวกนี้จะมีประโยชน์อะไร เป่ารื่อน่ามีคุณลุงสามคนอย่างเราคอยดูแลต้องมีความสุขและแข็งแรงมากอยู่แล้ว ขอแค่แกไม่มาป่วนชีวิตของพวกเธอก็พอ ไสหัวไปอยู่ให้ไกลเท่าไหร่ยิ่งดี!”
นี่พี่รองของฉีฉีเก๋อยังเห็นแก่ฉางชิงซานเพิ่งสูญเสียคนในครอบครัวไปสามคน ไม่อย่างนั้นเขาต้องประเคนหมัดและเท้าไปแล้ว
“ผมรู้ว่าผิดไปแล้ว ผมจะปรับปรุงตัว…พี่รองขอร้องละ ให้โอกาสผมสักครั้งเถอะ…”
ฉางชิงซานคุกเข่าลงแล้วก้มศีรษะกราบ ไม่นานบริเวณหน้าผากก็ขึ้นรอยช้ำ
เป่ารื่อน่าตกใจจนขอบตาแดงก่ำ ในความทรงจำของเธอคุณพ่อไม่ใช่แบบนี้ แม้จะเย็นชาแต่ไม่น่ากลัว
แต่คุณพ่อในตอนนี้กลับสร้างความหวาดกลัวแก่เธอ!
“คุณแม่…กลับบ้าน…หนูจะกลับบ้าน…” เป่ารื่อน่าบิดตัวไปมาพร้อมร้องงอแง
“โอ๋ ๆ…กลับบ้านกัน เราจะกลับบ้านกันตอนนี้เลย ไม่ต้องกลัวนะ ๆ…”
ฉีฉีเก๋ออุ้มเป่ารื่อน่าลุกขึ้นยืนเพราะไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้
“ฉางชิงซาน เป่ารื่อน่านายก็ได้เจอแล้ว หลังจากนี้ฉันไม่ตัดสิทธิ์การเยี่ยมเยียนเป่ารื่อน่าของนาย ถ้านายคิดถึงเป่ารื่อน่าก็โทรหาฉัน ฉันไม่ขัดขวางสองพ่อลูกเจอกันแน่นอน!”
พี่รองฉีฉีเก๋อถลึงตาใส่น้องสาวอย่างไม่พอใจ พ่อสารเลวแบบนี้มีอะไรให้เจอกัน!
น้องสาวของเขาใจอ่อนเกินไปถึงได้โดนเอาเปรียบตลอด แถมไม่หลาบจำอีกต่างหาก
“เป่ารื่อน่า นี่พ่อไง…พ่อซื้อตุ๊กตาบาร์บี้มาให้ลูกด้วย ลูกดูสิ…เจ้าหญิงสโนไวท์ที่ลูกชอบที่สุดไง!”
ฉางชิงซานหยิบกล่องตุ๊กตาบาร์บี้ชุดหนึ่งจากกระเป๋าด้านหลังออกมาวางตรงหน้าเป่ารื่อน่า แต่เพราะการกระทำที่บุ่มบ่ามไปเลยเรียกให้เป่ารื่อน่าไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกชอบแต่ยังสะดุ้งเฮือกใหญ่ร้องไห้หนักกว่าเดิม สองมือเล็กปัดป่ายไปมาไม่หยุด ปากเรียกร้องแต่จะกลับบ้านอย่างเดียว
หัวใจของฉางชิงซานราวกับถูกแช่เป็นน้ำแข็งเย็นเข้ากระดูก ความอาฆาตในแววตามากขึ้นเรื่อย ๆจนดวงตาแดงก่ำ
ฉีฉีเก๋อกับพี่รองของเธอมัวแต่สนใจเป่ารื่อน่าจึงไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติของฉางชิงซาน
เสี่ยวเป่าที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนั้นพลันสีหน้าเปลี่ยนไป จมูกสูดฟุดฟิดแล้วเงยหน้าบอกเหมยเหมย “คุณน้า ผู้ชายคนนั้นกำลังจะทำเรื่องไม่ดี!”
เขาได้กลิ่นอายตุ ๆบางอย่างจากตัวฉางชิงซาน แต่เขาบอกไม่ถูกว่าคืออะไร อย่างไรเสียก็ไม่ใช่ของดี
เหมยเหมยตกใจใหญ่ “แน่ใจเหรอ?”
“อื้ม!”
เสี่ยวเป่าพยักหน้าแรง ๆ ท่าทางมั่นใจเต็มเปี่ยม
ทางฉางชิงซานยังตามตื๊อเป่ารื่อน่ากับฉีฉีเก๋อไม่ห่าง เอาแต่ร่ำร้องเว้าวอนแต่ดวงตาของเขากลับแดงมากขึ้นเรื่อย ๆ…
“ฉางชิงซานนายไม่ต้องพูดอีกแล้ว เรามาถึงจุดนี้ได้เป็นเพราะความเห็นแก่ตัวและเลือดเย็นของนาย ฉันไม่มีวันยกโทษให้นายตลอดชีวิต ถอยไป!”
ฉีฉีเก๋อตวาดเสียงเข้มอย่างไม่คิดจะปกปิดความรังเกียจของเธอ ฉางชิงซานในตอนนี้ตามเกาะติดเหมือนปลิงจนน่าขยะแขยง
“แกยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า? รีบถอยไป ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”
ความอดทนของพี่รองฉีฉีเก๋อมาถึงขีดจำกัดแล้ว เขาชูกำปั้นข่มขู่
ฉางชิงซานตาสีแดงเข้มสอดมือเข้ากระเป๋าแล้วเผยยิ้มบิดเบี้ยว “ในเมื่อพวกเธอไม่เมตตา ก็อย่าว่าฉันไม่มีคุณธรรมแล้วกัน…”
เล่อเล่อที่นั่งทานเค้กอย่างใจจดจ่อมาโดยตลอดลุกพรวด แล้วกลิ้งพุ่งไปหาฉางชิงซานเหมือนลูกบอลเล็ก ๆ
………………………….
ตอนที่ 2650 ทำร้ายคนอื่นไม่สำเร็จดันพลาดทำร้ายตัวเองแทน
“เจ้าคนชั่ว…”
เล่อเล่อวิ่งเข้าไปพร้อมตะโกนอย่างรวดเร็วเหมือนพายุลูกเล็ก ๆ ไม่นานก็พุ่งไปอยู่ข้างหน้าฉางชิงซาน
ฉางชิงซานล้วงเอาขวดพลาสติกสีดำขวดหนึ่งจากกระเป๋าที่เพิ่งเปิดฝาขวดออกแต่ก็ถูกเล่อเล่อพุ่งชนใส่ร่างเต็มเปา
หลายเดือนที่ผ่านมาเล่อเล่อตัวโตขึ้นไม่น้อยซึ่งแน่นอนว่าแรงก็เยอะกว่าเดิมไม่น้อยเช่นกัน แม้ฉางชิงซานจะตัวใหญ่แต่ก็รับแรงกระแทกนี้ไม่ไหวทำให้เจ้าตัวล้มไปข้างหน้า
ฉางชิงซานไม่อาจทรงตัวได้ไหวจึงล้มตัวลงไปตามแรงโน้มถ่วง แต่มือเขายังกำขวดพลาสติกสีดำไว้แน่นทำให้ของเหลวข้างในหกออกมาตามแรงสะเทือน
“อ๊าก…หน้าของฉัน…เจ็บ…เจ็บจัง…”
ฉางชิงซานร้องโหยหวนขึ้นในทันทีด้วยเสียงสุดสยอง ทำเอาทุกคนตกใจกันใหญ่
“ใช้ไม่ได้เลย ก็แค่ล้มไม่ใช่หรือไงถึงกับต้องตะโกนขนาดนั้นเลยเหรอ? คิดจะหาเรื่องกันหรือไง ฉันไม่ตกหลุมพรางของแกหรอกนะ!”
พี่รองฉีฉีเก๋อมองเหยียดฉางชิงซานที่อยู่บนพื้น เพราะเอาหน้าจุ่มพื้นดังนั้นทุกคนต่างไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับใบหน้าของฉางชิงซาน!
“เจ็บ…ฉันมองไม่เห็นแล้ว…รีบพาฉันไปโรงพยาบาลที…”
ฉางชิงซานร้องคร่ำครวญไม่หยุดเจ็บจนกลิ้งเกลือกบนพื้นไปมาอย่างแรง ขวดพลาสติกสีดำร่วงตกพื้นทำให้ของเหลวข้างในสาดกระเซ็นออกมา ไม่นานก็ทำพื้นจากวัสดุไม้ภายในร้านกาแฟละลายพลางส่งกลิ่นฉุนลอยเตะจมูก
“แย่ละ นี่คือน้ำกรด…”
เหมยเหมยรู้ก่อนใคร ของเหลวในขวดพลาสติกสีดำนั่นคือน้ำกรดอย่างชัดเจน
ทุกคนตกใจยกใหญ่พลางถอยกรูดไปด้านหลัง เหมยเหมยรุดหน้ากระชากตัวเล่อเล่อพร้อมเสี่ยวเป่าไปไว้ด้านหลัง ฉางชิงซานนอนกลิ้งไปมาบนพื้นคนเดียวไม่มีใครสนใจ
เห็นได้ชัดว่าฉางชิงซานคิดจะสาดน้ำกรดใส่ฉีฉีเก๋อ ทำร้ายคนอื่นไม่สำเร็จดันพลาดทำร้ายตัวเองแทน รับกรรมเองไปเต็ม ๆ!
สมน้ำหน้า!
ฉีฉีเก๋อกอดเป่ารื่อน่าไว้แน่นอย่างรู้สึกกลัวไม่หาย ถ้าเมื่อครู่ไม่ใช่เพราะเล่อเล่อพุ่งเข้าชนฉางชิงซานจนล้มลงไป คนที่นอนอยู่บนพื้นตอนนี้คงเป็นเธอกับเป่ารื่อน่าแล้ว
เธอเสียโฉมยังไม่เป็นไรแต่เป่ารื่อน่ายังไม่ทันเริ่มต้นใช้ชีวิตเลย ถ้าเสียโฉมไปจริง ๆ ชีวิตของเป่ารื่อน่าก็จบลงแล้ว!
“ฉางชิงซานนายมันไม่ใช่คน นายมันใจเหี้ยมเหลือเกิน…เป่ารื่อน่าคือลูกสาวแท้ ๆของนายนะ นายทำได้ลงคอได้อย่างไรกัน?”
ฉีฉีเก๋อยิ่งคิดก็ยิ่งโกรธอ้าปากด่าทอไม่ยั้ง ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวน้ำกรดในมือฉางชิงซาน ฉีฉีเก๋อนึกอยากซ้อมไอ้สัตว์เดรัจฉานนี่ให้ตาย ๆไปเสีย!
เจ้าของร้านกาแฟก็ตกใจไม่แพ้กันจึงรีบโทรแจ้งความทันที ไม่นานตำรวจก็มาถึงก่อนพาตัวฉางชิงซานไป
พวกเขาก็ตามไปให้ปากคำที่สถานีตำรวจเช่นกัน เพราะขณะที่เกิดเรื่องมีลูกค้าในร้านกาแฟพอดีจึงมีพยานบุคคลหลายคนเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น
พวกฉีฉีเก๋อกับเหมยเหมยอธิบายความสัมพันธ์กับฉางชิงซานอย่างรวบรัดแล้วก็แยกย้ายกันกลับบ้านไป
อาการของฉางชิงซานสาหัสมาก ใบหน้าครึ่งขวาจนถึงลำคอเกิดแผลเพราะฤทธิ์กรด ดวงตาข้างขวามีความเป็นไปได้ที่จะบอด
เดิมทียังเป็นคนที่หน้าตาดีแต่ต่อจากนี้กลายเป็นคนหน้าตาอัปลักษณ์แล้ว หนำซ้ำยังเป็นคนพิการอีกด้วย
แต่ฉางชิงซานไม่น่าเห็นใจเลยสักนิดเดียว จุดจบในวันนี้เกิดขึ้นเพราะเขาทำตัวเองทั้งนั้น แล้วจะไปโทษใครได้
“ฉันจะโทรหาทนายกัวเดี๋ยวนี้ ให้เธอเจรจากับทางศาลตัดสิทธิ์ผู้ปกครองของฉางชิงซาน สัตว์เดรัจฉานแบบนี้อย่าคิดจะเจอเป่ารื่อน่าอีกเลยตลอดชีวิต!”
กระทั่งตอนนี้ฉีฉีเก๋อยังกลัวไม่หายและแค้นฉางชิงซานมากกว่าเดิม นึกอยากให้ไอ้สารเลวนี่ทุกข์ทรมานถูกตัดลิ้นลงกระทะทองแดงในนรกขุมที่สิบแปดทั้งวันทั้งคืน
การเจรจากับทางศาลผ่านพ้นไปได้ด้วยดีเพราะฉางชิงซานใช้น้ำกรดจู่โจมสองแม่ลูกฉีฉีเก๋อ ทางสถานีตำรวจก็มีบันทึกคดีไว้จึงไม่จำเป็นต้องพิจารณาใด ๆอีก ฉางชิงซานจึงถูกตัดสิทธิ์ผู้ปกครองไปแล้ว
นอกจากนี้เขายังต้องได้รับโทษจำคุกที่แม้จะเป็นเพียงเวลาสั้น ๆหนึ่งปีแต่ก็พอจะเห็นอนาคตของชีวิตเขาแล้ว
……………