“ไม่มีอะไรจะอธิบายทั้งนั้น แค่เด็กมันกำลังบ่มเพาะในคงคานิรันดร์เท่านั้น” หลงเจี้ยนตอบกลับไปห้วนๆ
“บ่มเพาะ? หลงเจี้ยน เจ้าคิดว่าพวกเรานั้นโง่เง่ามากหรือ? หลายปีมานี้มันมีคนที่บรรลุในคงคานิรันดร์มากมายนับไม่ถ้วนแต่มีใครบ้างที่ทำให้ทั้งสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างต้องตกสู่ห้วงความโกลาหลเช่นนี้?” ไป๋จือย่อมจะไม่คิดเชื่อ
หลงเจี้ยนยักไหล่ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม “เจ้าไม่เชื่อข้า? หากพวกเจ้าไม่เชื่อข้าแล้วก็ตามเข้าคงคานิรันดร์มา พวกเจ้าจะได้รู้เห็นมันกับตาเอง”
ไป๋จือและพวกที่ไม่คิดอยากเชื่อนั้นจึงเดินตามหลงเจี้ยนเข้าคงคานิรันดร์ไป
แต่เมื่อเข้ามาถึงชายฝั่งพวกเขาเหล่าเจ้าโลกทั้งหลายก็ต้องผงะไปทันที
กำลังบ่มเพาะอยู่จริงๆ!
ไป๋จือนั้นเบิกตากว้างร้องขึ้นมาทันที “นี่…นี่มันกำลังดูดกลืนพลังโกลาหลหรือ? มันเป็นไปได้อย่างไรกัน?”
หลงเจี้ยนยิ้มตอบกลับไป “ตอนที่เจ้าเด็กนี่ลงคงคานิรันดร์ไป มันก็ตรัสรู้ขึ้นและกลายเป็นเช่นนี้ ข้าเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไร!”
หลวนชิงเหอนั้นร้องขึ้นมาด้วยใบหน้าซีดขาว “แค่นักยุทธพลังอาณาจักรเลิศใหญ่? ดูเหมือนว่า…เขาจะทำลายพลังบ่มเพาะเดิมของตัวเองแล้วเริ่มการบ่มเพาะใหม่ใช่ไหม?”
“เช่นนั้นแล้วคนที่ทำให้ทั้งสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างต้องวุ่นวายไปหมดนั้นมันกลับเป็นแค่เด็กอาณาจักรเลิศใหญ่คนหนึ่ง?” เฉียนไท่ชิงแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง
หลงเจี้ยนพยักหน้าตอบกลับไป
คนที่ได้เห็นเย่หยวนนั้นต่างต้องอ้าปากค้างไปทั้งสิ้น
เพราะว่าเรื่องราวตรงหน้านี้มันเหนือกว่าสามัญสำนึกของใครๆ
แต่หลังจากหายตกใจแล้วไป๋จือก็ต้องขมวดคิ้วแน่นขึ้น “หลงเจี้ยน มันบ่มเพาะเช่นนี้จะไม่ไร้เหตุผลไปหรือ?
หากมันบ่มเพาะอยู่ในนี้หมื่นปีก็หมายความว่าพวกเราทั้งหลายจะบ่มเพาะไม่ได้ไปหมื่นปีหรือ?”
“เรื่องนั้น…มันคงไม่ถึงมั้ง?” หลงเจี้ยนเองก็ไม่แน่ใจ
“เจ้าหมายความว่าอย่างไร ‘มั้ง’ ของเจ้าเนี่ย? เจ้าคิดว่าพวกเราเหล่าเจ้าโลกทั้งหลายนั้นต้องรอให้เจ้าเด็กนี่บ่มเพาะแล้วเสร็จถึงจะบ่มเพาะได้บ้างหรือ?” ไป๋จือกล่าวขึ้นอย่างไม่พอใจ
หลงเจี้ยนนั้นย่อมจะรู้ดีว่าทำเช่นนั้นมันไม่ใช่เรื่องที่คนอื่นจะยอมรับได้
แต่ว่าสภาพของเย่หยวนในตอนนี้มันไม่อาจจะปล่อยให้ถูกคนอื่นมาขัดขวางได้เด็ดขาด
เขาจึงผายมือถามกลับคนทั้งหลายไป “เช่นนั้นพวกเจ้าคิดว่าควรทำอย่างไร?”
ไป๋จือตอบกลับไปอย่างไม่ลังเล “ให้มันหยุด!”
“ไม่มีทาง!” หลงเจี้ยนเองก็ไม่ลังเลที่จะปฏิเสธไป
ไป๋จือนั้นขมวดคิ้วแน่นร้องขึ้นด่าว่า “หลงเจี้ยน ข้ารู้ว่าเผ่ามังกรเจ้ามันแข็งแกร่งแต่เจ้าคิดว่าสามเผ่าเรานั้นมีค่าไม่เท่าเด็กอาณาจักรเลิศใหญ่คนหนึ่งหรือ? หากเราถึงขั้นลงไม้ลงมือกันแล้วเจ้าคิดว่าเผ่ามังกรของเจ้าจะทนรับพลังของสามเผ่าเราได้? นอกจากนั้นบนสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างเรานี้มันยังไม่ได้มีแค่สี่เผ่าจตุรทิศเรานี้ด้วย!”
หลงเจี้ยนกัดฟันจ้องมองหน้าไป๋จือและกล่าวขึ้น “เจ้าคิดขู่ข้าคนนี้?”
ตอนนี้บรรยากาศรอบๆ มันเริ่มจะปั่นป่วนหนักอึ้งขึ้นมา
หลงเจี้ยนนั้นรู้ดีว่าสิ่งที่เย่หยวนเข้าใจนั้นมันต้องเป็นอะไรที่สุดยอดเหนือล้ำสิ่งใดๆ ในสวรรค์
สำหรับเผ่ามังกรแล้วเย่หยวนนั้นสำคัญอย่างมากล้น
หากเย่หยวนสามารถผ่านโซ่ตรวนผู้บ่มเพาะนอกรีตและขึ้นเป็นเจ้าโลกผู้บ่มเพาะนอกรีตคนแรกได้แล้ว
เผ่ามังกรของเขาก็จะต้องผงาดล้ำขึ้นมาได้อีกครั้งแน่
เพราะตั้งแต่ที่หมี่เทียนตายลงไปนั้นเผ่ามังกรก็ค่อยๆ ตกต่ำลงเรื่อยๆ อย่างไม่อาจหยุด
เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่มีทางจะปล่อยให้การบ่มเพาะของเย่หยวนนี้ถูกขัดขวางแน่นอน
ส่วนอีกด้านยอดเจ้าโลกจากสามเผ่าเองก็เห็นถึงเรื่องนี้อย่างชัดเจนเช่นกัน
การผงาดขึ้นอีกครั้งของเผ่ามังกรนั้นเป็นสิ่งที่พวกเขาจะไม่ยอมปล่อยให้เกิดขึ้นง่ายๆ เช่นกัน
“พี่หลงเจี้ยน เราถอยกันคนละก้าวดีหรือไม่?” หลวนชิงเหอกล่าวขึ้นเสนอ
“ว่ามาเถอะ!” หลงเจี้ยนตอบกลับไป
“ทำไมเราไม่กำหนดเวลาเอาเล่า? หากหนึ่งปีต่อจากนี้เจ้าเด็กคนนี้ยังไม่เลิกบ่มเพาะในคงคานิรันดร์
ข้าหวังว่าเผ่ามังกรจะเป็นธุระปลุกเขา!” หลวนชิงเหอกล่าวเสนอขึ้น
“ไม่มีทาง! หากเจ้าจะวางขอบเขตเวลาแล้วมันต้องสามปี!” หลงเจี้ยนสวนกลับไปทันที
หลวนชิงเหอพยักหน้ารับ “ก็ได้ สามปี! พวกท่านทั้งสองคิดว่าอย่างไร?”
ไป๋จือตอบกลับไป “ก็ได้!”
เฉียนไท่ชิงเองก็พยักหน้ารับ “ข้าเองก็ไม่คิดขัด!”
หลวนชิงเหอจึงกล่าวขึ้นต่อ “เอาล่ะ เช่นนั้นพี่หลงเจี้ยน สามปีจากนี้หากเจ้าเด็กนี่ยังบ่มเพาะไม่เลิก
ข้าก็ขอเสียมารยาทหันดาบเข้าหาเผ่ามังกรฟ้าแล้ว!”
ตัวแทนสามเผ่านั้นเดินทางกลับไปทำให้หลงเจี้ยนต้องถอนหายใจยาวออกมา
กำลังของสามเผ่านี้ร่วมมือกันนั้นมันเกินกว่าที่ใครจะรับได้
หลงเจี้ยนนั้นรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันทีหลังจบเรื่องราว
“เจ้าเด็กนี่มันก่อปัญหาได้เก่งจริงๆ! เจ้าโลกสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างต่างต้องออกมาจากการเก็บตัวเพราะมัน!”
หลงหรานยิ้มแห้งๆ กล่าวขึ้นตอบไป “แต่เจ้าเด็กคนนี้มันมีความเป็นไปได้อันไม่สิ้นสุด! การบ่มเพาะของเขาครั้งนี้มันทำได้รวดเร็วเพราะว่าเขาทำลายพลังบ่มเพาะเดิมของตนทำให้ร่างกายของเขานั้นมันมีรูกลวงสามารถดูดซับปราณเทวะใหม่เข้าไปได้รวดเร็ว แต่หากครั้งนี้เขาต้องหยุดลงและค่อยทำมันอีกครั้งแล้ว…มันคงจะไม่ง่ายแน่!”
การบ่มเพาะนั้นเป็นกระบวนการที่ใช้เวลาอย่างมาก ไม่อาจจะเร่งรีบได้
หลงหรานนั้นเห็นชัดเจนว่าหากเย่หยวนสามารถบ่มเพาะกลับมาถึงจุดเดิมได้มันย่อมจะเป็นเรื่องดีที่สุด
เพราะหากเขาถูกขัดแล้วต้องกลับไปบ่มเพาะตามปกติอีกครั้งแล้วเขาจะต้องบ่มเพาะได้ช้ากว่าเก่าเป็นเท่าตัวแน่
หลงเจี้ยนนั้นเองก็ยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป “สามปีนั้นเป็นที่สุดที่ข้าจะขอได้แล้ว เจ้าโลกมากมายขนาดนั้นแม้แต่ข้าเองก็ยังอดเหงื่อตกไม่ได้! หากข้าคนเดียวยื้อไม่ไหวมันก็คงมีแต่ต้องขอให้บรรพบุรุษท่านออกหน้าแทนแล้ว”
…
ณ สวรรค์คำมั่นครึ้มอนันต์ นี่คือดินแดนของเหล่าเผ่าปีศาจสวรรค์
คงคานิรันดร์สายรองนี้มันอยู่ใกล้กับสายหลักอย่างมากและมีบรรพบุรุษของเผ่าปีศาจสวรรค์ เจ้าโลกล้ำสวรรค์คงเนียที่กำลังศึกษาล้ำสวรรค์อยู่อย่างตั้งใจ
แต่จู่ๆ คงคานิรันดร์นั้นมันก็เกิดคลื่นลมรุนแรงขึ้นมา
“หืม? คงคานิรันดร์ที่สงบเงียบมาตลอดกลับเกิดเรื่องอะไรขึ้นกัน?” บรรพบุรุษคงเนียนั้นขมวดคิ้วแน่น
แต่เขาก็ยังไม่เกรงกลัวมากมาย
เพราะด้วยพลังของเขานั้นเขาย่อมจะสามารถตอบโต้มันกลับไปได้ไม่ยาก
คลื่นพลังล้ำสวรรค์ของเขาปะทุขึ้นมาหยุดคงคานิรันดร์ที่บ้าคลั่งนั้นไว้และนั่งลงศึกษาล้ำสวรรค์ต่อ
จากนั้นอีกหลายวันการบ่มเพาะของเขาก็ต้องถูกขัดอีก
เพราะตอนนี้คงคานิรันดร์รอบๆ ตัวเขานั้นมันยิ่งปั่นป่วนรุนแรง
บรรพบุรุษคงเนียนั้นต้องหัวเราะขึ้น “คลื่นพลังนี้มันดูจะมาจากทางเผ่ามังกรสินะ เจ้าหมี่เจิ้นมันคิดจะทำสงครามกับข้าหรืออย่างไร? ข้าจะยังแพ้ให้เจ้าอีกหรือ?”
ตูม!
บรรพบุรุษคงเนียนั้นปล่อยคลื่นพลังล้ำสวรรค์ออกมาต่อสู้กับความปั่นป่วนในคงคานิรันดร์นี้
เขานั้นพยายามจะสยบคงคานิรันดร์ที่บ้าคลั่ง
แต่ไม่นานเขาก็ต้องหน้าถอดสี
เพราะเขานั้นสัมผัสได้ว่าพลังของเขาไม่อาจเทียบเคียงอีกฝ่ายได้
น้ำในคงคานิรันดร์นั้นมันปั่นป่วนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
ไม่อาจจะบ่มเพาะได้อีก!
“เฒ่าหมี่เจิ้น! บรรพบุรุษผู้นี้จะขอกระทืบหน้าเจ้าหน่อยเถอะ! พ่อเจ้าจะไปให้ถึงสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างแล้วขอดูหน่อยเถอะว่าเจ้าเฒ่านี่ทำบ้าอะไรของมัน!”
ฟุบ!
พริบตาเดียวร่างของบรรพบุรุษคงเนียก็หายไปจากคงคานิรันดร์
ตอนนี้บนสามสิบสามสวรรค์นั้นมันมีเจ้าโลกมากมายที่กำลังเดือดร้อนเป็นฟืนเป็นไฟ
พวกเขานั้นต่างมุ่งหน้าเดินทางมายังสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่าง
ตอนนี้เจ้าโลกจากสวรรค์ต่างๆ จึงได้มาถึงสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างเป็นว่าเล่น!
บนชายฝั่งนั้นหลงเจี้ยนได้แต่ยืนเหงื่อตกหวังจะลากเย่หยวนขึ้นน้ำมาเสียให้รู้แล้วรู้รอด
เจ้าเด็กนี่มันจะทำให้เรื่องใหญ่ไปถึงไหน?
ตอนนี้เส้นตายสามปีมันก็ใกล้จะจบลงเต็มที
นอกจากเย่หยวนจะไม่คิดหยุดแล้วเขากลับยังสร้างเรื่องใหญ่โตขึ้นมากกว่าเก่า
คงคานิรันดร์สายหลักนั้นมันปั่นป่วนวุ่นวายอย่างมาก คลื่นน้ำนั้นมันสูงเป็นเมตรๆ
ต่อให้จะไม่ต้องมองเขาก็เข้าใจได้ว่าสวรรค์อื่นๆ เองก็คงรับผลกระทบไปบ้างแล้ว
คนที่เข้าบ่มเพาะในคงคานิรันดร์ของแต่ละสวรรค์นั้นใครบ้างเล่าที่มิใช่ยอดคนมากชื่อในสวรรค์?
หากเป็นเช่นนี้ต่อไปมันคงกลายเป็นหายนะแน่!
หลงเจี้ยนนั้นรู้สึกว่าตัวเองไม่อาจจะทนรับได้อีกต่อไป
“ไอ้หนู รีบๆ ตื่นเข้า! เป็นเช่นนี้ต่อไปสวรรค์ศาลโมฆะส่องสว่างคงได้กลายเป็นสนามรบแน่นอน!”
หลงเจี้ยนได้แต่ต้องร้องกล่าวขึ้น
“ท่านหลงเจี้ยน เจ้าโลกชือฟ่านมาถึงแล้ว!”
“ท่านหลงเจี้ยน เจ้าโลกถังชีมาถึงแล้ว!”
…
“ท่านหลงเจี้ยน บรรพบุรุษคงเนีย…มาถึงแล้ว!”
หลงเจี้ยนได้แต่ต้องอ้าปากค้าง