ตอนที่ 2725 น้องสาวที่ไม่อยากได้
เหยียนหมิงซุ่นชะงักไป เขาคิดไม่ถึงว่าคุณปู่จะถามถึงเหยียนโฮ่วเต๋อ ถ้าคุณปู่ไม่ถามถึงเขาคงลืมพ่อแท้ ๆของตัวเองไปแล้ว ใครจะไปรู้ว่าเขาใช้ชีวิตเป็นอย่างไรบ้าง?
แต่มีชีวิตอยู่เป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้ว
เพราะเขากำชับคนทางนั้นไว้แล้วว่าถ้าเหยียนโฮ่วเต๋อเป็นอะไรไปต้องโทรบอกเขา แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เคยได้รับสายเลยนั่นก็แสดงว่าเหยียนโฮ่วเต๋อใช้ชีวิตมีความสุขดี
คุณย่าเองก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปเช่นกัน อย่ามองแค่ว่าเธอหัวเราะคิกคักมีความสุขเหมือนคนไม่เป็นอะไรอยู่ทุกวัน แต่เธอก็มักนึกถึงลูกชายที่ไม่ได้เรื่องคนนั้นอยู่บ่อย ๆ ในเมื่อเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขที่เธอให้กำเนิดออกมา แล้วเธอจะไม่คิดถึงลูกชายได้เช่นไรกัน?
แต่เธอไม่อยากหาเรื่องให้เหยียนหมิงซุ่นไม่สบายใจ เพราะงั้นเธอเลยอดทนไว้ไม่ถามถึงมาโดยตลอด คิดไม่ถึงว่าตาแก่นี่จะถามขึ้นมา เธออดมองไปทางเหยียนหมิงซุ่นอย่างนึกกังวลใจไม่ได้เพราะเกรงว่าเขาจะโกรธเอา
เหยียนหมิงซุ่นไม่โกรธอยู่แล้ว เขาไม่ใช่คนไร้เหตุผลสักหน่อย สำหรับเขาแล้วความเป็นความตายของหยียนโฮ่วเต๋อไม่ได้มีผลต่อความรู้สึกของเขาเลยสักนิด แต่สำหรับคุณปู่คุณย่าแล้วเหยียนโฮ่วเต๋อคือลูกชายแท้ ๆ แล้วจะตัดขาดกันจริง ๆได้เช่นไร?
“ยังมีชีวิตอยู่ ไม่ตายหรอกครับ!” เหยียนหมิงซุ่นตอบกลับกระชับได้ใจความ
สองชรามองหน้ากัน นี่มันคำตอบอะไรกันเนี่ย?
แน่นอนว่าพวกเขาเองก็รู้ว่าเหยียนโฮ่วเต๋อยังไม่ตายเพราะอายุแค่ห้าสิบกว่าเท่านั้น ซึ่งเป็นช่วงอายุที่มีกำลังวังชาดีทีเดียว แล้วจะตายได้อย่างไร?
พวกเขาอยากรู้ว่าเหยียนโฮ่วเต๋อใช้ชีวิตเป็นอย่างไรบ้างต่างหาก สำนึกผิดบ้างหรือยัง?
“เออคือ…พ่อของหลานปรับปรุงตัวบ้างหรือยัง?” คุณย่าหยางถาม
เหยียนหมิงซุ่นลูบจมูก เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าปรับปรุงตัวแล้วหรือยัง แต่เดาว่ายากในเมื่อสันดานมันดัดยาก เหยียนโฮ่วเต๋อแก่จนปูนนี้แล้วจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้นได้อย่างไร?
นอกจากจะเกิดใหม่แล้วล่ะ!
“ผมจะโทรถามเดี๋ยวนี้แหละครับ” เหยียนหมิงซุ่นไม่อยากทำให้สองชราผิดหวังจึงวางตะเกียบลงแล้วไปโทรศัพท์ ถึงแม้เขาจะไม่เคยเอ่ยปากถามถึงเรื่องของเหยียนโฮ่วเต๋อ แต่สถานการณ์ที่นั่นมีคนคอยจับตาดูอยู่ตลอด
“ลูกพี่…ทำไมจู่ ๆถามถึงเขาล่ะ?” ลูกน้องแปลกใจเหลือเกินเพราะหลายปีมานี้ไม่เคยถามถึงเลย
“ให้บอกก็บอกมาเถอะน่า จะถามอะไรมากมาย? เขาอยู่ที่นั่นประพฤติตัวเป็นไงบ้าง?”
ลูกน้องชะงักไปแต่ก็ตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ลูกพี่ เขาใช้ชีวิตสุขสำราญดี พ่อของลูกพี่แต่งงานใหม่แล้ว ผู้หญิงเป็นแม่ม่ายหน้าตาสะสวยคนหนึ่งของหมู่บ้าน แถมลูกพี่ยังได้น้องสาวหน้าตาสวยมาฟรี ๆคนหนึ่งด้วยนะ สวยราวกับดอกไม้ที่งดงามดอกหนึ่งเลยจริง ๆ ปีนี้อายุเพิ่ง 18 ปีเอง…”
“พูดภาษาคนดี ๆเป็นไหม? ถ้าพูดไม่เป็นจะได้ส่งไปเรียนรู้ที่แอฟริกา!” เหยียนหมิงซุ่นตำหนิเสียงเย็นชา
น้องสาวของเขาจะให้หมาแมวที่ไหนมาเป็นก็ได้งั้นหรือ?
ลูกน้องสำนึกได้ในทันทีเลยเปลี่ยนคำพูด “ครับ…แม่ม่ายคนนั้นมีลูกสาวติดมาด้วยคนหนึ่ง แถมตอนนี้ยังเรียกเขาว่าพ่อด้วย ทั้งยังเปลี่ยนมาใช้สกุลเหยียนอีกต่างหาก อีกอย่างพ่อของลูกพี่ยัง…”
“พูดมา อย่ามาชะงักกลางคัน…”
“คือว่าพ่อของลูกพี่เจ้าชู้ไม่เบาเลย นอกจากแม่ม่ายสาวสวยแล้ว เขายังมีชู้รักข้างนอกอีกนับไม่ถ้วน ทั้งยังเป็นผู้หญิงที่มีสามีแล้วด้วย…ไม่ซ้ำหน้าสักวันเดียว…” ลูกน้องอิจฉาแทบแย่ ทำเอาเขาตาร้อนแทบตาย
พอนึกถึงว่าชายหนุ่มอายุ 20 ต้น ๆอย่างเขายังสู้หนุ่มวัยกลางคนแบบนี้ไม่ได้ จนถึงตอนนี้เขายังต้องพึ่งพานิ้วทั้งห้าอยู่เลย!
เหยียนหมิงซุ่นจงใจเปิดลำโพง คำพูดของลูกน้องดังลอยไปถึงสองชราชัดเต็มสองหู คุณปู่เหยียนโมโหจนใบหน้าบิดเบี้ยว ทั้งยังสบถด่าไม่หยุด “ไอ้สัตว์เดรัจฉาน…สันดานแก้ไม่หาย…”
คุณย่าหยางเองก็โมโหมากเช่นกัน ในเมื่อเลี้ยงลูกชายสารเลวขนาดนี้ออกมา เธอไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว!
“ให้เจ้าบ้านั่นอยู่ที่นั่นไปตลอดชีวิตนั่นแหละ…ไม่ต้องกลับมาแล้ว!” คุณปู่คำรามออกมาด้วยความโกรธ
ลูกชายแบบนี้จะกลับมาทำไมอีก น่าขายหน้าจะตายไป!
เหยียนหมิงซุ่นอมยิ้มเล็กน้อย เขาเดาได้แต่แรกแล้ว ด้วยนิสัยของเหยียนโฮ่วเต๋อจะทนอยู่โดดเดี่ยวลำพังได้เช่นไร?
…………………………………………..
ตอนที่ 2726 คลอดออกมาหลายคนหน่อย
“จับตาดูที่นั่นต่อไป ถ้าไม่ใช่เรื่องใหญ่ถึงชีวิตก็ไม่ต้องรายงาน!” เหยียนหมิงซุ่นกำชับ
“รับทราบ ลูกพี่วางใจได้เลย พ่อของลูกพี่สุขภาพแข็งแรงดีจะตาย แม่ม่ายคนนั้นดูแลเป็นอย่างดีเชียวล่ะ แข็งแรงกว่าตอนเพิ่งมาถึงอยู่มากโขเชียว!” ลูกน้องเอ่ยพลางหัวเราะร่วน
ถึงแม้จะเป็นภูเขาแดนไกลแต่อันที่จริงเป็นแหล่งน้ำภูเขาอันงดงาม อากาศก็ดี อาหารที่กินก็ปลอดภัยไร้สารพิษ ร่างกายแย่สิถึงน่าแปลก!
เหยียนหมิงซุ่นกดวางสายแล้วส่งยิ้มไปให้สองชราที่กำลังโมโหอยู่ “ใช้ชีวิตมีความสุขดี ปู่กับย่ายังมีหลานสาวเพิ่มอีกคนด้วยแหนะ!”
“เหลวไหล…ฉันไม่ยอมรับหลานสาวที่ไร้หัวนอนปลายเท้าแบบนั้นหรอก!” คุณปู่โกรธจนหน้าเขียว เขาไม่ได้ไม่พอใจสาวแม่ม่ายและลูกติดนั่นหรอก แต่เขาเกลียดลูกชายต่างหาก
ถ้าอยู่ที่นั่นปรับปรุงตัวดี ๆ เมื่อครู่เขาคงอ้อนวอนหลานชายคนโตให้พาตัวลูกชายกลับมาอยู่เมืองหลวงได้บ้าง แต่ตอนนี้…เขาจะยังมีหน้าที่ไหนไปขอร้องได้อีกล่ะ?
คุณย่าหยางก่นด่าออกมาด้วยความเกลียดชัง “ปล่อยให้เขาใช้ชีวิตไปเองตายไปเองอยู่ที่นั่นแหละ ใครก็ไม่ต้องไปยุ่งกับเขาทั้งนั้น!”
แต่งงานกับแม่ม่ายยังพอว่า แต่ในเมื่อข้างกายมีภรรยาแล้วยังออกไปหาชู้นอกบ้านอีก แถมยังเป็นพวกผู้หญิงที่มีสามีแล้วอีกต่างหาก เจ้าสัตว์เดรัจฉานนี่ทำเอาเธอโมโหแทบกระอักตายแล้วจริง ๆ!
เหมยเหมยปิดปากเงียบมาตลอด ถึงเหยียนโฮ่วเต๋อจะชั่วช้าแค่ไหนแต่เขาก็เป็นผู้ใหญ่ เธอปิดปากเงียบแบบนี้จะดีกว่า แต่เหยียนโฮ่วเต๋อก็ช่างเลวจริง ๆ มีอายุผ่านมาครึ่งค่อนชีวิตแล้วยังเป็นชู้กับผู้หญิงมากมายขนาดนี้อีกเหรอ?
ไม่กลัวไตพังหรือไง!
ตกดึกก่อนนอนเหมยเหมยจงใจเอ่ยหยอกเย้าว่า “พ่อของพี่มักมากในกามจริง ๆ พี่ว่าพี่จะสืบพันธุกรรมเรื่องแบบนี้มาจากพ่อพี่ไหม?”
เหยียนหมิงซุ่นมองเธอด้วยแววตาดุดัน จู่ ๆก็พุ่งเข้ามากดเธอไว้ใต้ร่างแล้วกระตุกมุมปากล่างอย่างเจ้าเล่ห์ว่า “ตอนนี้พี่ก็กำลังมักมากในกามอยู่ไม่ใช่หรือไง?”
“เกลียดจริง ๆ…ฉันยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะ…”
“ไม่จำเป็นหรอก…พี่ชอบรสชาติดั้งเดิม…
เวลาเพียงแวบเดียวเหมยหมยก็ถูกถอดเสื้อผ้าจนเกลี้ยง เหมยเหมยจับจ้องเหยียนหมิงซุ่นที่ใส่ถุงยางอนามัยตามลำดับขั้นตอนอย่างผิดหวัง จากนั้นก็หยิกเข้าที่เอวของเขาแรง ๆทีหนึ่ง เป็นแบบนี้ทุกทีสิ เธอคงต้องรอไปอีกนานกว่าจะมีลูกคนที่สองแน่นอน!
ฉิวฉิวที่หมอบอยู่บนคานบ้านดูเรื่องสนุก ๆอยู่ก็เห็นสีหน้าเศร้าสร้อยของเหมยเหมยอย่างชัดเจน นายผู้หญิงไม่ได้เรื่องเลยจริง ๆ นานขนาดนี้แล้วเจ้าตัวเล็กยังไม่มาอีก
เฮ้อ…ดูท่าทางคงต้องให้คุณชายฉิวอย่างมันออกโรงแล้ว!
เจ้าหนูเสี่ยวเป่าไม่อยู่ที่นี่แล้ว ถึงจะแค่เด็กคนหนึ่งแต่น่าเบื่อขึ้นไม่น้อยเลย เขาต้องทำให้นายผู้หญิงมีเพิ่มอีกสักคน ไม่สิ…หลายคนไปเลยสิถึงจะถูก!
ยิ่งมีเจ้าหนูน้อยมากเท่าไหร่ก็ยิ่งสนุก!
ฉิวฉิวสะบัดหางไปมา ดวงตาทอแสงประกาย จากนั้นก็คายยาออกมาเม็ดหนึ่ง มันคือยาที่เขาขโมยมาจากเทพเซียนที่ดูแลเรื่องการมีลูกคนใดสักคนนี่แหละ เหมือนจะเป็นยาลูกแฝด ไม่งั้นเอาให้นายผู้หญิงกินเลยดีกว่า!
แบบนี้มันก็มีเจ้าเด็กสามคนเล่นด้วยแล้ว!
ฉิวฉิวก้มหน้าเหลือบมองพวกเขาทั้งสองที่กำลังบรรเลงเพลงรักกันอยู่ แววตาเปล่งประกายดูมีเงื่อนงำบางอย่างแฝงอยู่
พักผ่อนอยู่บ้านมาหลายวัน อันที่จริงพอตกดึกไม่เคยได้พักเลยสักวันเพราะเหยียนหมิงซุ่นจะต้องสะกิดเธอทุกคืน เหนื่อยกว่าออกไปทำงานนอกบ้านเสียอีก วันนี้เหมยเหมยก็นอนจนตะวันส่องก้นอีกเช่นเคย พอทานมื้อกลางวันเสร็จถึงออกบ้าน เธออยากไปดูอาการของเยวี่ยเซียงสักหน่อย
เธอแอบป้อนยาวิเศษให้เยวี่ยเซียงเพราะหวังว่าจะเกิดปาฏิหาริย์ขึ้น ความจริงปาฏิหาริย์ได้เกิดขึ้นแล้วเพราะผลการรักษาของเยวี่ยเซียงดีมากทีเดียว ฟื้นตัวได้ดีกว่าคนไข้คนอื่นอยู่มากโข เหมยเหมยนึกว่าเยวี่ยเซียงอาจจะอยู่ได้หลายปีขึ้นมาบ้าง แต่ทว่า——
“เรื่องนี้คงเป็นไปไม่ได้หรอกเพราะเซลล์มะเร็งกระจายไปทั่วจนรักษาไม่ได้แล้ว ตอนนี้อาการของเยวี่ยเซียงดีมากก็จริง แต่ก็เป็นแค่ความรู้สึกที่คิดไปเองเท่านั้น บางทีเพราะความใจสู้ของเธอมีอยู่ค่อนข้างมาก แต่ฉันตรวจดูอาการให้แล้วเซลล์มะเร็งยังคงกระจายอยู่ทั่วเหมือนเดิม เพราะฉะนั้น…เยวี่ยเซียงไม่มีทางหายแน่นอน”
ผู้เชี่ยวชาญบอกข่าวร้ายเหมยเหมย ฉับพลันเหมยเหมยก็ใจดิ่งวูบ
…………………