บรรพบุรุษหวู่หยานั้นลืมตาขึ้นมาด้วยท่าทางกังวลใจ
สิบแปดปีมานี้เขาได้ประโยชน์กลับไปอย่างมากล้น!
เทียบกับตอนที่เข้ามาแล้วฝีมือของเขาในตอนนี้คงเหนือล้ำกว่าเก่าไปหลายเท่าตัว!
“สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นมันต่างลึกล้ำดีจริงๆ! แต่น่าเสียดายที่ข้านั้นไม่อาจเทียบฝีมือเฒ่าหวูเทียนมัน ไม่เช่นนั้นข้าคงแย่งชิงเอาพวกมันทั้งสิบสองกลับออกไปแล้ว!” บรรพบุรุษหวู่หยานั้นกล่าวขึ้นมาด้วยความเศร้าใจ
บรรพบุรุษซวนปิงกล่าวขึ้นมาตาม “เจ้าคิดว่าเฒ่าหวูเทียนมันจะใจกว้างขนาดนี้จริง? ความคิดของมันนั้นยากเกินกว่าจะคาดเดาได้ เจ้าเองก็รู้ว่ามันเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้!”
บรรพบุรุษหวู่หยานั้นถอนหายใจตอบกลับไป “ก็จริง แต่เราจะทำอะไรได้เล่า? มันก็แค่ข้าไม่รู้ว่าใครกันที่จะโชคดีได้รับการยอมรับจากสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ไป”
บรรพบุรุษเฟิ่นเถียนหันไปมองหน้าคงถานและกล่าวขึ้น “เจ้าเด็กนี่เดิมทีมันคงคิดว่าตัวเองชนะแน่แล้ว มันคงไม่นึกว่าทางเผ่าวิญญาณจะมีเด็กอีกคนโผล่ออกมาแซงหน้ามันใช่ไหมเล่า? ดูท่าจิตเต๋าของมันในตอนนี้คงกำลังสั่นคลอนอย่างมากแล้ว!”
คงถานนั้นผงาดล้ำสวรรค์ขึ้นมาบรรลุเจ้าโลกในคราเดียว
เดิมทีเขาย่อมจะคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชนะ
แต่ก็ไม่นึกฝันว่าหยุนหนีกลับจะเป็นสัตว์ประหลาดเสียยิ่งกว่าตัวเอง!
เพราะสิบแปดปีที่ผ่านมานี้หยุนหนีกลับบรรลุจากเจ้าโลกระดับสูงขึ้นสู่ยอดเจ้าโลกไป!
คงถานนั้นจึงรู้สึกได้ถึงแรงกดดันมหาศาลทันที
สิบแปดปีมานี้เขาไม่กล้าจะผ่อนคลายตัวเองแม้แต่น้อย ใช้เวลาทั้งหมด ใช้สมองทุกส่วนในการทำความเข้าใจสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์
แต่ว่าหยุนหนีที่ได้เห็นสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นมันค่อยๆ สำรวจและศึกษาพัฒนาคลื่นกำเนิดฝันไปจนถึงที่สุด
สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นมันทรงพลังอย่างมาก มันคือต้นกำเนิดเต๋าสวรรค์ สำหรับร่างวิญญาณฝันเมฆาแล้วนั้นมันย่อมจะเป็นสุดยอดสมบัติล้ำค่าอย่างไม่ต้องสงสัย
บรรพบุรุษหวู่หยากล่าวขึ้นมา “คนหนุ่มสาวสมัยนี้มันน่ากลัวดีจริงๆ! ทั้งคงถานทั้งนังเด็กเผ่าวิญญาณคนนี้ต่างมีความคิดความอ่านที่ปราดเปรื่อง! แต่ว่าหยางชิงและเย่หยวนสองคนนั้นมันก็มีสมองดีไม่แพ้กัน มันคงไม่หายไปง่ายๆ เช่นนี้หรอกมั้ง? หรือว่าพวกเขานั้นจะติดเรื่องอื่นกันอยู่? ไม่สิ เดี๋ยวก่อนนะ มันจะมีอะไรสำคัญไปกว่าการศึกษาสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์?”
บรรพบุรุษซวนปิงตอบกลับไป “จะหายกลายเป็นแค่คนธรรมดาไปมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกมาก! ก่อนนั้นพวกเราเองก็มิใช่ยอดอัจฉริยะอันดับต้นๆ ของวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตเช่นกันแต่สุดท้ายมันก็เป็นพวกเรานี้ที่ขึ้นมาเป็นสิบสองราชันสวรรค์มิใช่หรือ? หากความรู้ที่สะสมมามันได้ปะทุขึ้นแล้วมันก็ไม่ยากหรอกที่จะก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำได้ชั่วคราว”
เมื่ออีกสองคนได้ยินพวกเขาก็ต้องพยักหน้ารับออกมา
เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดในวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตนั้นมันคือสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์
สืบทอดพลังจากหวูเทียนนั้นมันเป็นสิ่งที่ไม่มีใครจะฝืนทนได้
มีหรือที่สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันจะสร้างยอดอัจฉริยะขึ้นมาได้จริงๆ?
บนท้องฟ้านั้นสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ทั้งสิบสองมันค่อยๆ หมดแสงลงและค่อยๆ กลับมากลายเป็นคัมภีร์หยกสีแดงอมเขียว
คนทั้งหลายที่ได้เห็นนั้นต้องหยุดหายใจเพราะรู้ดีว่านี่คือเวลาที่สำคัญที่สุด!
สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นมันคงเลือกผู้ชนะได้แล้ว!
รางวัลใหญ่ที่สุดของการเดินทางมายังวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกตมันอยู่ที่นี่แล้ว!
ใครจะได้รับพลังสืบทอดจากบรรพบุรุษหวูเทียนไป?
รางวัลนี้มันยิ่งใหญ่กว่าสมบัติใดๆ ที่เคยมีมาในประวัติศาสตร์
“พวกเจ้าคิดว่าใครกันที่จะได้รับการยอมรับจากสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์?”
“มันคงเป็นคงถานแล้ว? ในหมู่อัจฉริยะที่มานั้นเขาเป็นคนที่พัฒนาได้มากที่สุด!”
“เจ้าโลกเผ่าวิญญาณคนนั้นเองก็เก่งกาจมากพรสวรรค์เช่นกัน! จากเจ้าโลกระดับสูงไปยอดเจ้าโลกนั้นมันคือก้าวย่างที่ยากเย็นยิ่งกว่าการขึ้นสวรรค์ นางกลับสำเร็จมันได้อย่างง่ายดาย”
“ไหนจะยังเรื่องเฟิ่งชิงซวนและยู่หรานสองคนนั้นอีก พวกนางเองก็ไม่เลวเช่นกัน! ไม่มีใครรู้ใช่ไหมว่าสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์มีมาตรฐานอย่างไร?”
“แน่นอนว่าทุกคนมีความเป็นไปได้หมด! ไม่รู้แค่ว่าใครจะเป็นผู้มีโชคชะตายิ่งใหญ่ที่สุดในการเดินทางครั้งนี้!”
…
คงถานนั้นกำหมัดแน่นด้วยลมหายใจที่ติดๆ ขัดๆ เขานั้นกังวลอย่างมาก
หนุ่มสาวคนอื่นเองก็มีท่าทางไม่ต่างจากเขานัก
แม้ว่าพวกเขานั้นจะหวังไม่ได้มากเท่าคงถานแต่พวกเขาก็ไม่รู้ว่าสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ใช้อะไรในการเลือก
ใครบ้างเล่าที่จะไม่หวังได้ลาภลอย?
เทียบกันแล้วตัวหยุนหนีนั้นยืนอย่างสงบนิ่งมาก
บรรลุยอดเจ้าโลกมาได้นี่มันถือว่าเป็นผลลัพธ์ที่เกินคาดแล้ว
จากนั้นจู่ๆ แสงสีเขียวมันก็พุ่งออกมาจากคัมภีร์หยกทั้งสิบสองอย่างพร้อมเพรียง
หลังจากนั้นมันก็ลอยขึ้นไปรวมกันบนฟ้าที่จุดเดียว
คนที่ได้เห็นนั้นแทบลืมหายใจไป
แต่ในหมู่คนนั้นมันมีคนอยู่สองคนที่ไม่คิดสนใจเรื่องราวตรงหน้ามากมาย
คนทั้งสองนั้นย่อมจะเป็นเย่หยวนและหยางชิงแล้ว
สองปีก่อนนั้นพวกเขาได้กลับออกมาจากคัมภีร์สวรรค์
สองปีมานี้พวกเขาเดินหาไปทั่วทั้งโถงนอกและแน่นอนว่าได้พบกับคัมภีร์หนังแพะอีกสามชุด
หากนับรวมคัมภีร์สวรรค์เข้าไปด้วยแล้วมันก็เท่ากับว่าเย่หยวนนั้นได้ภาพวาดเต๋าสวรรค์มาถึงสี่ชิ้น
สิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์นั้นมันเรียงกันไปตามลำดับ สวรรค์ ปฐพี เอกภพ นิรันดร์ ตะวัน จันทรา ดารา คน วสันต์ คิมหันต์ สารทและเหมันต์
พวกมันทั้งสิบสองนั้นคือโลกหล้าฟ้าดินนี้ ความเปลี่ยนแปลงทั้งหลายที่เกิดขึ้นนั้นมันล้วนเกิดมาจากสิบสองเต๋าสวรรค์นี้
และสามภาพวาดเต๋าสวรรค์ที่เย่หยวนได้มานั้นมันก็คือคัมภีร์ตะวัน คัมภีร์เอกภพและคัมภีร์เหมันต์!
“เย่หยวน เจ้าคิดว่าใครจะได้รับการยอมรับจากสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์ไป?” หยางชิงหันมาถาม
เย่หยวนหยุดคิดไปพักหนึ่งก่อนจะตอบไป “คงเป็นคงถานมั้ง”
หยางชิงที่ได้ยินก็ต้องผงะไป “ข้าก็นึกว่าเจ้าจะบอกว่าหยุนหนีเสียอีก!”
เย่หยวนตอบกลับไปอย่างไม่แยแสและยังคงเดินหาต่อไป “ข้าก็แค่เดาไปงั้นๆ หากให้พูดถึงความสามารถในการวิเคราะห์และเข้าใจนั้นหยุนหนีย่อมจะไม่แพ้ให้คงถานแน่นอน แต่ว่าพลังบ่มเพาะของนางนั้นมันสูงมาแต่เดิมทำให้การพัฒนาของนางมันก็ย่อมจะไม่มากเท่าคงถาน แต่ตัวคงถานนั้นก้าวล้ำสวรรค์บรรลุเจ้าโลกจากมหาจักรพรรดิพ้นสวรรค์ขั้นกลาง! กำลังของมันในตอนนี้คงเรียกได้ว่าเทียบเคียงเจ้าโลกระดับสูงไปแล้ว! ดูด้วยเรื่องนี้อนาคตของเขามันย่อมจะพัฒนาได้มากกว่า”
หยางชิงพยักหน้ากลับไป “พูดเช่นนี้มามันก็ไม่ผิด”
เย่หยวนยิ้มตอบกลับไป “แต่ไม่ว่าสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์จะเลือกใครข้าว่าสุดท้ายมันก็ไร้ค่า หยุนหนีนั้นยังพอว่าเพราะนางนั้นเป็นคนเย็นเยือก แม้จะถูกชื่นชมหรือเย้ยหยันนางก็ไม่คิดให้มากมายแต่คงถานนั้นมิใช่ หากถึงเวลานั้นจิตใจของเขาคงแตกสลายลงแน่”
เมื่อหยางชิงได้ยินเขาก็อดยิ้มเย้ยขึ้นมาที่มุมปากไม่ได้
ได้เห็นมันจิตใจแตกสลายก็เป็นเรื่องที่ไม่เลวเช่นกัน
เวลานั้นเองที่ลำแสงสีเขียวมันได้พุ่งลงมาจากบนท้องฟ้า!
ตกลงอย่างรุนแรง
ตูม!
แสงนั้นมันปะทะเข้ากลางอกคงถานไป
จบเรื่อง!
คงถานนั้นรู้สึกได้ถึงความเชื่อมโยงระหว่างตนและสิบสองคัมภีร์หยกนั้นขึ้น
เขานั้นยิ้มกว้างขึ้นมาทันที!
“ฮ่าๆๆ มันเป็นข้านี้! เป็นข้าจริงๆ! ครั้งนี้มันเป็นข้าที่ได้หัวเราะเป็นคนสุดท้าย! เย่หยวน หยางชิง หยุนหนี พวกเจ้าเห็นหรือไม่? คนที่หัวเราะเป็นคนสุดท้ายนั้นคือผู้ชนะอย่างแท้จริง! พวกเจ้าทั้งหลายนั้นมันเป็นได้แค่หินรองเท้าให้คงถานผู้นี้เหยียบเท่านั้น!” คงถานหัวเราะลั่นขึ้น
เอาชนะหยุนหนีได้นี้ตัวเขาย่อมจะสะใจอย่างมาก!
ความกังวลกว่าสิบปีนั้นมันหายไปสิ้นในวินาทีนี้
เขานั้นรู้สึกราวกับว่าตนเองได้ก้าวขึ้นเป็นสวรรค์และเหยียบย่ำคนทั้งแผ่นดินลง!
เฟิ่งชิงซวน ยู่หรานและพวกนั้นต่างหันมามองด้วยความผิดหวัง
ไม่มีปาฏิหาริย์ใดเกิดขึ้น!
“เฮ้อ ไม่นึกเลยว่าสุดท้ายเจ้าโลกหยุนหนีกลับจะพ่ายให้คงถาน! ข้าคิดว่าพรสวรรค์ของนางนั้นมันไม่ได้ด้อยกว่าคงถานแม้แต่น้อย!”
“จริง! เท่านี้เผ่าปีศาจก็คงได้ผงาดขึ้นมาแล้ว!”
“คงถานนั้นได้รับการยอมรับจากสิบสองภาพวาดเต๋าสวรรค์และได้รับพลังสืบทอดจากบรรพบุรุษหวูเทียน อนาคตในวันหน้าของเขานั้นมันคงล้ำกว่าบรรพบุรุษคงเนี่ยไปมาก!”
…
เรื่องจบเรื่องลงคนทั้งหลายก็ต่างต้องหันมามองหน้าคงถานด้วยความอิจฉา
…………………………