ตอนที่ 2789 ไม่มีทางตั้งท้อง
“เอิ๊ก…อร่อยจัง คืนนี้ค่อยทานอีก…เอิ๊ก…”
เหมยเหมยทานอย่างอิ่มหนำสำราญใจจนเรอด้วยความอิ่มติดต่อกันหลายที ทำไมเมื่อก่อนไม่เคยคิดว่าเกี๊ยวไส้ผักกาดดองรสชาติอร่อยขนาดนี้เลยนะ!
“ได้เลย คืนนี้ค่อยทานอีก เกี๊ยวมีเยอะมาก ไม่พอค่อยห่อเพิ่ม” ป้าฟางยิ้มอย่างปลื้มใจ เช่นเดียวกับคุณย่าหยางที่เผยรอยยิ้มใจดีราวกับแม่พระ
เล่อเล่อขมวดคิ้วก็หมดคำจะพูดกับรสสัมผัสแสนประหลาดของแม่แท้ ๆตัวเอง เกี๊ยวรสชาติย่ำแย่อย่างนั้นยังบอกว่าอร่อยไปได้ เธอทานน้ำซุปเนื้อวัวเงียบ ๆดีกว่า!
“เหมยเหมย…เรื่องของพี่ชายเธอเป็นอย่างไรบ้าง?” คุณย่าหยางถามถึงสยงมู่มู่
“อย่าพูดถึงเลย เจ้าคนสติเลอะเลือนสองคนนั่น คืนนั้นดื่มกันจนไม่ได้สติเลยไม่มีอะไรเกิดขึ้น เซ่อเซ่อยังบริสุทธิ์อยู่!” เหมยเหมยตอบอย่างไม่สบอารมณ์นัก
คุณย่าหยางกับป้าฟางหลุดขำออกมา ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะจบเช่นนี้
“แล้ว…เหมยเหมยประจำเดือนเธอไม่มานานแค่ไหนแล้วล่ะ?” คุณย่าหยางปกปิดความตื่นเต้นแสร้งว่าถามไปอย่างนั้น
“น่าจะใกล้แล้วล่ะ ช่วงนี้หนูรู้สึกปวดเอวเมื่อยหลังไปหมด น่าจะใกล้มาแล้วแหง ๆ” เหมยเหมยเข้าใจโดยถ่องแท้ เธอก็ว่าทำไมถึงปวดเมื่อยเนื้อตัวขนาดนี้ ดันลืมเรื่องประจำเดือนไปเสียได้
คุณย่าหยางแอบผิดหวังเล็กน้อย หรือว่าเธอเดาผิดอย่างนั้นหรือ?
เป็นไปไม่ได้…ประจำเดือนมาไม่มีทางเปลี่ยนรสชาติอาหารที่ถูกปากได้ เหมยเหมยเป็นแบบนี้ต้องตั้งท้องแล้วแน่ ๆ
“เหมยเหมย…เธอจะซื้อเครื่องตรวจครรภ์มาลองหน่อยไหม?” คุณย่าหยางแนะนำ
“เครื่องตรวจครรภ์เหรอ? ไม่ต้องหรอก…ไม่มีทางท้องได้หรอก คุณย่าคิดมากไปแล้ว!” เหมยเหมยตกใจก่อนเป็นอย่างแรกแต่ก็รีบปฏิเสธไปอย่างเด็ดขาด จะเป็นไปได้อย่างไรกันล่ะ?
ไม่ว่าอย่างไรคนนิสัยไม่ดีอย่างเหยียนหมิงซุ่นก็ไม่ยอมมีลูกคนที่สองสักที เธอพยายามตั้งหลายหนก็ไม่เคยทำให้เหยียนหมิงซุ่นหลงกลสักทีจนท้อไปหมดแล้ว…จึงตัดสินใจไม่สนเรื่องนี้อีก ไม่มีก็ไม่มี มีเล่อเล่อคนเดียวก็ได้!
“อาจจะไม่แน่ก็ได้!” คุณย่าหยางไม่ยอมถอดใจ เธอรู้สึกได้อย่างแรงกล้าว่าเหมยเหมยต้องท้องแล้วอย่างแน่นอน
“เป็นไปไม่ได้…มีโอกาสแค่หนึ่งในพันเท่านั้น…”
เหมยเหมยเบะปากไปโดยปริยาย โอกาสที่จะหลุดรอดจากถุงยางมีเพียงหนึ่งในพันซึ่งเหยียนหมิงซุ่นเป็นคนบอกเอง แล้วเธอจะท้องได้อย่างไร?
นอกจากไปท้องกับคนข้างบ้านแล้วล่ะ!
คุณย่าหยางเห็นเหมยเหมยทำหน้าแน่วแน่ก็หวั่นไหวอย่างอดไม่ได้ หรือว่าเธอคิดมากไปเองจริง ๆ?
เฮ้อ!
เมื่อไรเธอถึงจะได้อุ้มเหลนชายนะ?
เหมยเหมยทานอิ่มท้องความง่วงก็เล่นงานอีกครั้ง เธอหาวไปหลายครั้งแล้วกลับไปนอนที่ห้องอย่างง่วงซึม “คุณย่า คืนนี้หนูไม่ทานข้าวแล้วนะ ง่วงจะตายอยู่แล้ว”
จิตใจที่สั่นคลอนของคุณย่าหยางกลับมาหนักแน่นอีกครั้ง นี่มันอาการคนท้องชัด ๆนี่นา ไม่ได้การล่ะ เดี๋ยวเหยียนหมิงซุ่นกลับมาก็ให้เขาไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาเสียหน่อย ต้องตรวจก่อนเธอถึงจะสบายใจ
“คุณย่าคะ ฉันเดาว่าต้องใช่แน่ ๆเหมือนกัน กินเปรี้ยวลูกชายกินเผ็ดลูกสาว ร้อยละเก้าสิบต้องท้องเด็กผู้ชายแน่เลย” ป้าฟางก็เอ่ยอย่างมั่นใจเช่นกัน
“ผู้ชายผู้หญิงก็ได้หมด แต่ทางที่ดีก็ขอเป็นผู้ชาย เล่อเล่อร้องแต่จะเอาน้องชายอย่างเดียวแหนะ!” คุณย่าหยางลูบศีรษะเล่อเล่อที่กำลังทานซุปเนื้อวัวอย่างรื่นรมย์ใจ ถ้ามีน้องชายแล้ว อนาคตถ้าเล่อเล่อแต่งงานบ้านสามีก็ไม่กล้ารังแกเธอแล้วละ!
คุณย่าหยางกลับลืมเรื่องพลังการต่อสู้อันน่าสะพรึงกลัวของเด็กน้อยเล่อเล่อไปเสียสนิท มักเห็นว่าเหลนสาวตนเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยผู้อ่อนแออยู่ประจำ
เล่อเล่อหูกระดิก น้องชายหรือ?
“คุณแม่จะมีน้องชายแล้ว…” เล่อเล่อตะโกนร้องอย่างดีใจ ฉิวฉิวบอกแล้วว่าไม่นานเธอก็จะมีน้องชายให้มาเล่นเป็นเพื่อนด้วยสองคน ในที่สุดก็มาสักที
คุณย่าหยางยิ้มแก้มแทบปริ คำพูดของเด็กน้อยศักดิ์สิทธิ์ที่สุดเลย คราวนี้เหมยเหมยต้องคลอดลูกชายแน่ ๆ
ช่วงหัวค่ำพอเหยียนหมิงซุ่นกลับถึงบ้านได้ฟังคำคาดเดาของคุณย่าหยางก็ปฏิเสธเสียงหนักแน่น “เป็นไปไม่ได้หรอก คุณย่าคิดมากไปแล้ว!”
เขาทำการบ้านอย่างดีทุกครั้งแล้วจะพลาดได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้!
…………………………
ตอนที่ 2790 ลูกสาวที่หักหน้า
คุณย่าหยางที่กำลังดีอกดีใจถูกเหยียนหมิงซุ่นพูดตัดความหวังเหมือนถูกน้ำราดหัว พานฉุกนึกถึงท่าทีมั่นใจของเหมยเหมยก่อนหน้านี้บวกกับเสียงปฏิเสธอย่างไม่ลังเลใจของเหยียนหมิงซุ่นในตอนนี้ คุณย่าจะไม่เข้าใจอีกหรือ
สองสามีภรรยาคู่นี้ต้องกำลังคุมกำเนิดอยู่ร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่สิ…น่าจะเป็นเหยียนหมิงซุ่นฝ่ายเดียว!
เธอรู้ดีว่าเหมยเหมยต้องการลูกคนที่สองมากแค่ไหน คงเป็นหลานชายคนโตคนเดียวที่เป็นคนบงการทุกอย่าง
“คนอื่นมีไม่ได้เพราะนโยบายรัฐบาล ต่อให้ขายข้าวของที่บ้านก็อยากมี แกก็นะมีได้แต่ไม่ยอมมี แก…แกนี่น่าโมโหจริง ๆ!” คุณย่าหยางชี้หน้าเหยียนหมิงซุ่นก่นด่า
ตอนนี้เล่อเล่อโตแล้ว สองสามีภรรยายังอายุน้อยและแข็งแรง ที่บ้านก็ไม่ขาดแคลนเงิน มีเพียบพร้อมทุกอย่างแล้วทำไมไม่ยอมมีล่ะ!
เหยียนหมิงซุ่นทานน้ำซุปเนื้อวัวไปคำหนึ่งแล้วพูดเสียงเรียบ “ผมอยากดีกับเล่อเล่อคนเดียว ไม่อยากมีลูกอีกคนแย่งความรักของเล่อเล่อ”
เหตุผลนี้เขาคิดอยู่นานกว่าจะคิดได้ จากความรักที่คุณย่ามีต่อเล่อเล่อน่าจะพอเข้าใจได้สินะ!
เล่อเล่อที่กำลังตั้งใจทานน้ำซุปมองตาปริบ ๆ ชักจะทานซุปต่อไม่ไหวแล้ว อยากอ้วก…
พ่อของเธอฝืนใจพูดคำนี้ก็ไม่กลัวโดนฟ้าผ่าเลย…
“คุณพ่อ…หนูอยากมีน้องชาย น่าสนุก!” เล่อเล่อตะโกนเสียงดังลั่น คุณย่าหยางที่ถูกเหยียนหมิงซุ่นพูดดักทางจนต่อประโยคไม่ถูกพลันก็หายใจโล่งอกไปทีหนึ่ง ลูบศีรษะเล่อเล่ออย่างรักใคร่เอ็นดู
เหลนสาวรู้งานเอาใจใส่มากกว่าอีก
“แกดูสิเล่อเล่อยังอยากได้น้องชาย ในเมื่อแกรักเล่อเล่อขนาดนี้ก็ต้องมีน้องชายให้เธอเพื่อเติมเต็มความหวังให้ลูก” คุณย่าหยางโต้กลับไป
เหยียนหมิงซุ่นมุมปากกระตุกแล้วมองลูกสาวที่ไม่รู้สึกรู้สาด้วยสายตาดุดัน ยัยตัวแสบจ้องแต่จะหักหน้าเขาอยู่เรื่อย!
“เล่อเล่อทานเสร็จหรือยัง…ไปยืนฝึกสมาธิครึ่งชั่วโมง!”
เหยียนหมิงซุ่นทานน้ำซุปต่อด้วยท่วงท่าสง่างาม ยังไม่พ้นนาทีก็เริ่มใช้อำนาจแก้แค้นเรื่องส่วนตัวแล้ว
เล่อเล่อเพิ่งทานซุปหมดถ้วยเตรียมจะไปเติมถ้วยที่สอง พอได้ยินคำสั่งของพ่อตัวเองใบหน้าอ้วนกลมก็ยู่เข้าหากัน เบะปากเล็กมองไปทางคุณย่าหยางอย่างน่าสงสาร
“ให้เวลาลูกสามสิบวินาที ถ้าเกินหนึ่งนาทีก็เพิ่มอีกห้านาที!” เหยียนหมิงซุ่นแค่นเสียงทีหนึ่งจนเล่อเล่อสะดุ้งตัวโยน รีบวางถ้วยกระโดดลงจากเก้าอี้ไปยืนฝึกสมาธิด้วยท่าทีกระฟัดกระเฟียด ยังไม่ลืมหันไปเอ่ยทิ้งท้ายว่า “คุณย่าทวด เดี๋ยวหนูจะกลับมาทานซุปอีกนะ!”
“ได้เลย ทวดจะเก็บไว้ให้!”
ถึงคุณย่าหยางจะปวดใจแทนเหลนสาวแต่จะท้าทายอำนาจของผู้ปกครองใหญ่อย่างเหยียนหมิงซุ่นต่อหน้าเด็กได้อย่างไร ทำได้เพียงมองเล่อเล่อไปยืนฝึกสมาธิต่อหน้าต่อตาทั้งที่ในใจกำลังอัดอั้นเหลือเกิน หางตาเหลือบเห็นเหยียนหมิงซุ่นยังนั่งทานซุปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็บันดาลโทสะ ยื่นแขนไปแย่งถ้วยอีกฝ่ายมา
“…น้ำซุปที่ฉันตุ๋นไม่ได้มีไว้ให้คนใจดำกิน ไปดื่มน้ำเปล่าซะไป!”
ทำเอาเธอโมโหจะแย่ ไม่ยอมมีเหลนชายให้เธอแล้วยังทารุณเล่อเล่อเหลนรักของเธอ แบบนี้ยังมีหน้ามาทานน้ำซุปเนื้อวัวของเธออีกหรือ?
เหยียนหมิงซุ่นมองคุณย่าที่ไร้เหตุผลอย่างระอา อายุยิ่งมากก็ยิ่งเจ้าอารมณ์แล้ว เฮ้อ…เขาไปหาภรรยาดีกว่า คนแก่นิสัยเด็กรับมือไม่ไหวหรอก!
ฉิวฉิวที่กำลังหลับบนตู้เย็นอ้าปากหาววอดอย่างสบายใจ ได้ยินคำพูดของคุณย่าหยางชัดเต็มสองหูพลันเจ้ากระรอกก็เผยยิ้มร้ายกาจ ไม่นานที่บ้านก็จะคึกคักแล้ว!
ไม่รู้ว่าเป็นตัวผู้สองคนหรือตัวเมียสองคน?
หรือบางทีอาจจะตัวเมียหนึ่งตัวผู้อีกหนึ่ง?
ฉิวฉิวสะบัดหางฟูหยิบช็อกโกแลตแท่งหนึ่งมาแทะ ดวงตาเท่าเม็ดถั่วดำหมุนกลอก ความจริงเขาชอบผู้ชายสองคนมากกว่าเพราะทนมือ ทว่าเสียดายที่เขารีบเกินจนลืมเอายาเซียนที่รับประกันว่าจะช่วยให้มีลูกชายมาเสียได้!
เหมยเหมยหลับยาวจนฟ้าสว่างซึ่งไม่ได้ทานมื้อเย็นด้วยซ้ำ พอตื่นมาอีกทีเหยียนหมิงซุ่นก็ไปทำงานแล้ว เธอหิวจนไส้กิ่วก็รีบแปรงฟันล้างหน้า เธอไม่ทันหวีผมด้วยซ้ำก็กุลีกุจอไปหาของกินในครัวแต่โทรศัพท์กลับแผดเสียงขึ้นก่อน
“เหมยเหมย…สยงมู่มู่กลับประเทศมาตั้งแต่เมื่อไหร่?” ปลายสายคือเจ้าอ้วนน้อยอู่เชาที่ไม่ได้ติดต่อกันมานาน
…………………