ในเวลานี้ เขาโทรหาโคบายา มาซาโยชิโดยตรง และทันทีที่รับสายขึ้นมาเขาก็พูดว่า “คุณโคบายา ยินดีด้วยที่คุณได้ขึ้นเป็นประธานรักษาการ!”
โคบายา มาซาโยชิกล่าวด้วยความเคารพว่า “คุณอิโตะ ขอบคุณที่แสดงความยินดี ประธานกรรมการรักษาการคนนี้เป็นเพียงตัวแทนชั่วคราวเท่านั้น รอให้หลานชายของผมโคบายา ชิจิโร่กลับมา ผมก็ยังต้องมอบตำแหน่งนี้ให้กับเขาไป”
นางาฮิโกะ อิโตะเยาะเย้ย และพูดว่า “ผมเดาว่าโคบายา ชิจิโร่จะไม่กลับมาแล้ว คนที่เป็นรักษาการประธานอย่างคุณ ในไม่ช้าก็จะกลายเป็นประธานอย่างเป็นทางการ!”
โคบายา มาซาโยชิรู้สึกแอบดีใจ แต่ก็ยังพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “คุณอิโตะ จะบอกคุณตรงๆ ว่า ผมยังคงคิดเรื่องนี้ทั้งวันทั้งคืน ผมหวังว่าชิจิโร่จะกลับมาอย่างปลอดภัยได้”
นางาฮิโกะ อิโตะยิ้ม และพูดว่า “คุณโคบายา ที่ผมโทรมา ไม่ใช่เพื่อพูดสุภาพกับคุณ แต่มีธุรกิจที่จะร่วมมือกับคุณ”
โคบายา มาซาโยชิรีบพูดว่า “คุณอิโตะเชิญพูดครับ!”
นางาฮิโกะ อิโตะพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังว่า “ผมเห็นดีกับอนาคตของบริษัทผลิตยาโคบายาเสมอมา จุดนี้คุณก็น่าจะรู้ดี”
“ใช่!” โคบายา มาซาโยชิกล่าวด้วยความเคารพว่า “เคยได้ยินเรื่องนี้มานานแล้ว! ขอบคุณมากสำหรับความสำคัญที่คุณมีต่อบริษัทผลิตยาโคบายา!”
นางาฮิโกะ อิโตะพูดขึ้นอีกครั้งว่า “สำหรับผม อยากจะลงทุนในบริษัทผลิตยาโคบายามาโดยตลอด ก่อนหน้านี้ผมก็เคยคุยกับโคบายา ชิจิโร่อย่างลึกซึ้งมาก่อนแล้ว แต่น่าเสียดายที่จู่ๆ เขาก็หายตัวไปจากโลก ผมจึงทำได้แค่มาและเดินหน้าต่อไปเรื่องนี้กับคุณในตอนนี้”
โคบายา มาซาโยชิรีบพูดว่า “อันนี้ไม่มีปัญหา แต่ไม่รู้ว่าคุณอิโตะอยากจะก้าวไปข้างหน้าต่ออย่างไร?”
นางาฮิโกะ อิโตะกล่าวว่า “ผมอยากจะทำข้อตกลงกับบริษัทผลิตยาโคบายา และทำข้อตกลงกับคุณสองคนเป็นการส่วนตัว”
โคบายา มาซาโยชิกล่าวว่า “เชิญพูดได้เลยครับ”
นางาฮิโกะ อิโตะกล่าวว่า “การร่วมมือกับบริษัทผลิตยาโคบายา ผมตั้งใจที่จะประเมินมูลค่าหนึ่งหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์ ลงทุนเข้าบริษัทผลิตยาโคบายาและถือหุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์”
โคบายา มาซาโยชิกล่าวอย่างอักอ่วนว่า “คุณอิโตะ การประเมินมูลค่าของบริษัทผลิตยาโคบายาในปัจจุบัน น่าจะมากกว่าสองหมื่นล้านดอลลาร์แล้ว ราคาของคุณที่เสนอมาอยู่ที่หนึ่งหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์ ซึ่งน้อยไปจริงๆ ………”
นางาฮิโกะ อิโตะพูดอย่างจางๆ ว่า “คุณอย่าพึ่งรีบร้อน ผมยังจะคุยกับคุณอีกสองข้อตกลงต่อไป”
ในขณะที่พูด นางาฮิโกะ อิโตะอิโตะก็พูดอีกครั้งว่า “ข้อแรก ตราบเท่าที่คุณสามารถทำให้ผมเข้าลงทุนกับบริษัทผลิตยาโคบายาด้วยมูลค่าประเมินหนึ่งหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์ จากนั้นผมก็จะให้เงินสดสองร้อยล้านดอลลาร์แก่คุณเป็นการส่วนตัว”
“ข้อที่สอง ตราบใดที่คุณช่วยผมทำเรื่องนี้ให้สำเร็จ ผมไม่เพียงแต่จะให้เงินสดแก่คุณสองร้อยล้านดอลลาร์ แต่ยังจะช่วยให้ตำแหน่งของคุณที่อยู่ในบริษัทผลิตยาโคบายามั่นคงมากขึ้นอีกด้วย ผมสามารถรับรองได้เลยว่าในเวลานั้น ไม่ว่าโคบายา ชิจิโร่จะกลับมาหรือไม่ คุณก็จะได้นั่งอยู่ในตำแหน่งประธานของบริษัทผลิตยาโคบายาอย่างมั่นคงแน่นอน!”
แม้ว่าตระกูลอิโตะจะเป็นตระกูลอันดับต้นๆของญี่ปุ่น แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่านางาฮิโกะ อิโตะจะเป็นคนใจกว้างอะไร
เขาอยากจะซื้อหุ้นของบริษัทผลิตยาโคบายามาโดยตลอด เพื่อสร้างโชคลาภจากชื่อเสียงแห่งบริษัทผลิตยาโคบายา และเขาก็อยากจะกดราคาหุ้นให้ต่ำที่สุดเท่าที่จะทำได้มาโดยตลอด
หากเป็นการประเมินมูลค่ามากกว่าสองหมื่นล้านดอลลาร์ เขาอยากจะเข้าลงทุนและถือหุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์ของหุ้นทั้งหมด และจะต้องจ่ายเงินสดอย่างน้อย หกถึงเจ็ดพันล้านดอลลาร์
อย่างไรก็ตาม หากการประเมินมูลค่าสามารถลดลงเหลือหนึ่งหมื่นห้าพันล้านดอลลาร์ ซึ่งเป็นสัดส่วนการถือหุ้นสามสิบเปอร์เซ็นต์เหมือนเดิมด้วย ก็จะต้องจ่ายเพียงแค่สี่พันห้าร้อยล้านดอลลาร์เท่านั้น ซึ่งสามารถประหยัดเงินได้หนึ่งพันกว่าถึงสองพันล้านดอลลาร์เลยทีเดียว
เมื่อโคบายา มาซาโยชิได้ยินสิ่งเหล่านี้ ความคิดแรกในใจของเขา คือเขาไม่อยากจะเปิดช่องว่างขนาดใหญ่เช่นนี้ให้นางาฮิโกะ อิโตะ เพราะว่ายังไงนี่ก็เป็นมูลค่าความแตกต่างหนึ่งพันล้านถึงสองพันล้านดอลลาร์เลยทีเดียว มูลค่ามหาศาล
แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อคิดได้ว่าเขาสามารถได้รับเป็นเงินสดเป็นการส่วนตัว และยังสามารถรับประกันได้ว่าตัวเองจะสามารถนั่งอยู่ในตำแหน่งประธานอย่างมั่นคง โดยไม่มีการแทรกแซงใดๆ หัวใจของเขาก็เริ่มสั่นไหวเล็กน้อย
พอคิดได้แล้ว เขาก็เปิดปากพูดว่า “คุณอิโตะ ในเมื่อคุณพูดมาชัดเจนขนาดนี้แล้ว งั้นผมก็จะไม่อ้อมค้อมกับคุณเหมือนกัน ถ้าคุณสามารถจ่ายเงินให้ผมได้ห้าร้อยล้านดอลลาร์เป็นการส่วนตัว แล้วรับรองว่าผมจะได้นั่งอยู่ในตำแหน่งประธานอย่างมั่นคง งั้นอีกสักครู่ตอนที่มีการประชุม ผมก็จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อส่งเสริมในเรื่องที่ซื้อหุ้นของตระกูลอิโตะในบริษัทผลิตยาโคบายา!”
นางาฮิโกะ อิโตะลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และพูดว่า “เอาล่ะ! ห้าร้อยล้านก็ห้าร้อยล้าน!”