บนท้องฟ้านั้นมันมีเงาร่างของมังกรใหญ่สองตัวกำลังปะทะกับอย่างรุนแรงจนห้วงมิติสั่นสะเทือน
อี้เฉียนั้นสามารถแปลงกายเป็นมังกรเลือดได้และตอนนี้กำลังกดดันหมี่เทียนอย่างหนัก
“ไม่มีใครคิดฝันว่าสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดมันกลับจะกลายเป็นกระดูกที่เคี้ยวยากที่สุด! แต่มันก็จบกันเท่านี้แล้ว!” เสียงของอี้เฉียดังลั่นฟ้าดิน
“หากเจ้าอยากจะกัดสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดเจ้าก็ต้องเตรียมตัวฟันหักไปบ้างล่ะ! ไร้เทียบ ตายเสีย!”
“ฮ่าๆ วิชาของเจ้าโลกคงเจียนราชันห้วงมิตินั้นช่างเหนือล้ำนัก! เพียงแค่ข้าไม่รู้ว่าเจ้าเย่หยวนมันจะรอดในมหาค่ายกลโลหิตเมฆาได้นานแค่ไหน!”
หมี่เทียนที่ได้ยินต้องกัดฟันแน่นขึ้นมาจนทำให้วิชาของเขานั้นเกิดช่องโหว่ขึ้น
เพราะหากจะพูดถึงวิชาฝีมือของหมี่เทียนแล้วมันยังเหนือล้ำกว่าอี้เฉียไปขั้นหนึ่ง
แต่ว่าในระดับของพวกเขานั้นมันยากที่จะตัดสินแพ้ชนะด้วยเวลาสั้นๆ
แต่สิ่งที่ทำให้เขาลงมือได้ไม่เต็มที่คือจิตใจที่ห่วงเรื่องความปลอดภัยของเย่หยวน
เขานั้นอยากจะรีบๆ สังหารอี้เฉียลง แต่ยิ่งรีบมันยิ่งช้า
อี้เฉียนั้นเองก็ย้ำเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ เพื่อไม่ให้หมี่เทียนสามารถสงบจิตใจต่อสู้ได้ง่ายๆ จนเริ่มเป็นฝ่ายได้เปรียบไป
“เพื่อนิกายยาสุดล้ำ สู้อย่างไม่มีถอยหนี!”
“สุนัขเลือด พ่อเจ้าจะฉีกพวกเจ้าเป็นชิ้นๆ ให้เอง!”
“ฮ่าๆๆ พวกสุนัขไร้ค่า อ่อนแอนัก!”
ศิษย์นิกายยาสุดล้ำคนหนึ่งสังหารเผ่าเลือดติดต่อกันไปถึงสามคนแต่แม้ร่างกายของเขานั้นจะบาดเจ็บหนักเขาก็ยังหัวเราะลั่นขึ้นมาได้
แต่เวลานี้มันมีเผ่าเลือดอีกนับสิบกำลังมุ่งหน้ามาหาเขา
ปัง!
เผ่าเลือดทั้งหลายโจมตีลงมือพร้อมกันปลิดชีวิตศิษย์นิกายยาสุดล้ำที่กำลังหัวเราะอยู่นั้นลงทันที
ตอนนี้มันเกิดเสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้นทั่วทั้งนิกายยาสุดล้ำ
การต่อสู้นี้มันรุนแรงจนเกินไป!
แม้ต้องเจอศัตรูที่มีจำนวนมากกว่านักแต่คนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดทั้งหลายก็ต่างไม่คิดถอยหนีใดๆ
คนทั้งหลายคือยอดอัจฉริยะที่หมี่เทียนและเย่หยวนช่วยกันฟูมฟักมา พวกเขาย่อมจะมีฝีมือมากกว่าคนทั่วไปนัก
แต่มันมีเผ่าเลือดเยอะกว่ามาก!
พวกเขานั้นไม่อาจจะสังหารลงได้สิ้น!
ทัพสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันมีฐานใหญ่อยู่ที่นิกายยาสุดล้ำนี้และมีค่ายสำนักใหญ่อื่นๆ เป็นฐานบัญชาการ
แต่ตอนนี้พวกเขากลับต้องสู้แลกเลือดกับเผ่าเลือดทั้งหลาย!
มันเป็นความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่!
เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นรับมือกับเจ้าโลกระดับสูงอยู่ถึงสี่คนและบาดเจ็บทั่วกายแม้ว่าตอนนี้เขาเองก็จะบรรลุเจ้าโลกระดับสูงขึ้นมาได้แล้วเช่นกัน
และหนึ่งในคนที่ปิดล้อมเขาไว้นั้นมันคือสหายแต่เก่าก่อน เฉียนั้ว!
“สุดนภาโลหิต!”
“ฝ่ามือวายุกระหน่ำ!”
บนท้องฟ้าเฟิงเสี่ยวเถียนและเฉียนั้วนั้นต่างแลกหมัดกันอย่างไม่คิดชีวิต
เฉียนั้วนั้นสั่นสะท้านไปทั้งกายก่อนที่ร่างจะปลิวออกไป!
เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นเงยหน้าขึ้นฟ้าพร้อมหัวเราะลั่น “เฉียนั้ว ข้าไม่ได้เจอเจ้ามาก็หลายปีแต่เจ้าก็ยังเป็นแค่หมาหมู่ไม่เปลี่ยนจริงๆ! หากสู้กันตัวต่อตัวพ่อเจ้าคงสังหารเจ้าลงไปได้แล้ว!”
เฉียนั้วนั้นร้องกลับไปอย่างคับแค้นใจ “เฟิงเสี่ยวเถียน เจ้าอย่าเพิ่งได้ใจไป! วันนี้จะเป็นวันตายของเจ้าแล้ว!”
เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นไม่คิดสนใจและหัวเราะตอบกลับไป “ก็มาสิ! คิดอยากสังหารข้านั้นเจ้าเองก็ต้องจ่ายราคามาด้วยชีวิตเช่นกัน!”
ระหว่างที่พูดกันไปนั้นยอดฝีมือเผ่าเลือดอีกสามคนก็เข้ามาปิดล้อมเฟิงเสี่ยวเถียนไว้
เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นตอบกลับไปด้วยจิตสังหารที่รุนแรงไม่คิดถอยกลับแม้แต่น้อย!
“สู้! สู้! สู้! พี่น้อง ที่แห่งนี้มันคือแผ่นดินที่เราต้องปกป้อง! อย่าให้สุนัขเลือดพวกนี้มันได้เหยียบย่ำ! สังหารพวกมันให้หมดแม้จะเหลือเพียงแค่กระดูกก็อย่าได้หยุดมือ!”
เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นร้องลั่นก่อนจะพุ่งเข้าใส่คนทั้งสี่
เขานั้นต่อสู้อย่างยากลำบากไม่เหมือนท่าทางที่เขาแสดงออกมา
ตอนนี้เขาบาดเจ็บอย่างสาหัส
เพียงแค่ว่าเขานั้นเล็งเอาชีวิตเฉียนั้วและไม่คิดสนใจว่าคนอื่นๆ จะโจมตีมาอย่างไรทำให้เฉียนั้วนั้นต้องถอยกลับไปเรื่อยๆ เช่นกัน
เมื่อถูกเฟิงเสี่ยวเถียนไล่ล่าเช่นนี้เฉียนั้วเองก็ย่อมจะคับแค้นสุดใจเช่นกัน
แน่นอนว่าเมื่อเขาได้เห็นช่องว่างเขาจึงใช้สุดนภาโลหิตกระแทกใส่ตัวเฟิงเสี่ยวเถียนไป
เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นรู้สึกขนลุกตั้งทั้งกายรู้ดีว่าคงไม่อาจจะหลบเลี่ยงได้แล้วจึงพุ่งตัวสวนกลับไปรับการโจมตีจากเจ้าโลกเผ่าเลือดตรงหน้านั้นอย่างไม่คิดหลบ
“เปลี่ยนอัสนีวายุ! ตายเสียเถอะ!”
วินาทีเดียวกันนั้นเฟิงเสี่ยวเถียนก็ปล่อยกระบวนท่าสวนกลับไป
ศัตรูของเขานั้นคงไม่คิดว่าเฟิงเสี่ยวเถียนจะกล้ารับความตายและปล่อยไม้ตายสวนออกมาเช่นนี้
ปัง!
เจ้าโลกระดับสูงคนนั้นถูกกระบวนท่าของเฟิงเสี่ยวเถียนเข้าไปเต็มๆ จนไม่อาจจะฟื้นคืนกลับมาได้อีก!
แต่ว่าเวลานี้ร่างของเฟิงเสี่ยวเถียนมันก็เหลือเพียงแค่ครึ่งเดียวแล้วเช่นกัน
เลือดไหลหลั่งออกมาจากร่างกายของเขานั้นอย่างไม่มีท่าทีจะหยุดลง
แต่แม้จะอาบไปด้วยเลือดเช่นนั้นเฟิงเสี่ยวเถียนก็ยังหัวเราะได้ “เฉียนั้ว พวกเจ้ามันขยะดีจริงๆ! สี่ต่อหนึ่งแล้วแต่ยังถูกข้าสวนกลับตายไปคนหนึ่ง!”
เฉียนั้วนั้นได้แต่ต้องทำหน้าเหยเกเพราะแม้ว่าการโจมตีของเขานั้นจะเข้าเป้าแต่เขาก็ไม่คิดว่าจะต้องเสียเจ้าโลกไปคนหนึ่งเช่นกัน
คนนิกายยาสุดล้ำในตอนนี้มันเหมือนคนบ้า!
ยอดฝีมือสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นต่างต่อสู้ด้วยจิตใจที่แข็งแกร่งมากนัก!
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฟิงเสี่ยวเถียนคนนี้ที่หลังจากผ่านศึกที่มหานครฉีใต้มานั้นความมุ่งมั่นของเขามันก็หนักแน่นจนทำให้คนที่ได้เห็นต้องขนลุก
อาการบาดเจ็บนี้หากเป็นคนอื่นๆ แล้วมันคงหมายถึงความตายแต่เฟิงเสี่ยวเถียนนั้นกลับยังสู้ได้จนหยดสุดท้าย!
เขานั้นยังคงมุ่งมั่นที่จะต่อสู้สุดใจ!
“เฮอะ! แล้วมันจะทำไม! เฟิงเสี่ยวเถียน ข้าจะส่งเจ้าลงนรกให้เอง! เลือดของเจ้านั้นมันจะกลายเป็นพลังงานให้เผ่าเลือดข้า จงภูมิใจเสียเถอะ!”
…
ตูม!
หลังรับไปอีกหมัดหนึ่งเย่หยวนก็แทบสิ้นสติไปทันที
เหมิงจินนั้นใช้พลังออกไปแค่หนึ่งในสิบ แต่เย่หยวนก็แทบเอาชีวิตไม่รอดแล้ว
“ฮ่าๆ นี่หรือคืออัจฉริยะที่สั่นสะท้านสวรรค์ มันก็ได้แค่เท่านี้! ไอ้หนู เจ้าอ่อนแอนัก!” เหมิงจินกล่าวขึ้นด้วยเสียงหัวเราะ
เด็กน้อยที่ทำให้บรรพบุรุษท่านพลาดท่ามาหลายทีนั้นกลับกำลังถูกเขาหยอกเล่นเหมือนอยู่ในฝ่ามือ มันย่อมจะเป็นความสะใจที่สุด
เย่หยวนนั้นหอบหายใจแรงแต่ก็ยังฝืนยิ้มตอบกลับมา “ฮ่าๆ เจ้าคงภูมิใจมากสิ? ไม่นานเจ้าจะได้เสียใจที่ไม่สังหารข้าลงในทันที!”
เหมิงจินนั้นไม่คิดสนใจและหัวเราะตอบกลับไป “จะตายอยู่แล้วยังมีหน้ามาขู่ข้าหรือ? ไอ้หนู ข้าคนนี้ใช้พลังไปยังไม่ถึงหนึ่งในสิบ! มาสิ แสดงพลังที่จะทำให้ข้าต้องเสียใจออกมาสิ!”
“เหมิงจิน เลิกเล่นได้แล้ว จัดการมันเถอะ!” ฉือชางกล่าวขึ้น
เหมิงจินที่ได้ยินต้องหันกลับไปมองก่อนจะหัวเราะตอบ “ก็ได้ๆ ข้าจะจัดการสังหารมันแล้ว! เจ้าเด็กนี่มันอ่อนแอเกินกว่าจะเล่นสนุกด้วยได้!”
หลังจากเล่นสนุกกับเย่หยวนมาครึ่งวันสุดท้ายเย่หยวนก็ไม่อาจจะตอบโต้ใดๆ ได้แม้แต่น้อยทำให้เหมิงจินเริ่มเบื่อ
หลังพูดจบเขานั้นก็ชี้นิ้วออกมาใส่เย่หยวน
นี้มันคือดัชนีที่รุนแรงกว่าการดีดนิ้วใดๆ ก่อนหน้า!
เย่หยวนนั้นรู้สึกได้ว่าดัชนีนี้มันสามารถที่จะทะลวงดวงดาวได้แม้ว่านี่จะมิใช่พลังสุดตัวของอีกฝ่ายก็ตาม!
แต่ในเวลาเดียวกันนั้นเย่หยวนก็ปล่อยระเบิดพลังพร้อมแสงเจ็ดสายออกมาทั่วร่าง!
แสงทั้งเจ็ดสายนั้นมันมีสีที่แตกต่างกันดูผ่านคล้ายสายรุ้ง
หลังจากที่มันบินออกมาแล้วมันก็ก่อตัวเป็นค่ายกล!
ตูม!
แสงทั้งเจ็ดสายนั้นมันตั้งรับไว้อย่างหนักแน่นแต่ก็แทบจะรับพลังดัชนีนี้ไว้ไม่ได้
เย่หยวนเองก็ต้องถอยหลังกลับไปไกลกว่าที่จะหยุดตั้งหลักได้อีกครั้ง
แต่ว่าสุดท้ายแสงทั้งเจ็ดสายนั้นมันก็หยุดการโจมตีของอีกฝ่ายไว้ได้
เย่หยวนกลับรับดัชนีนี้ไว้ได้
เหมิงจินนั้นต้องหน้าดำมืดลงทันทีเพราะรู้สึกเสียหน้า
พลังของดัชนีนี้มันรุนแรงกว่าการโจมตีก่อนๆ หลายเท่าแต่เย่หยวนกลับรับมันไว้ได้
แสงทั้งเจ็ดสายนั้นมันค่อยๆ หมุดวนรอบกายเย่หยวน
เมื่อหรี่ตามองดูดีๆ แล้วต้นกำเนิดของมันคือเขาน้อยๆ เจ็ดลูก!
เขาแดนอนันต์!
เย่หยวนนั้นโชคดีอย่างมากในวังศักดิ์สิทธิ์เขาวงกต เขานั้นสามารถหาชิ้นส่วนที่เหลือทั้งหมดของเขาแดนอนันต์ได้ครบเจ็ดชิ้น
จากนั้นเย่หยวนก็เดินทางไปยังคงคานิรันดร์และใช้พลังของมันเพื่อก่อเขาแดนอนันต์ขึ้นมาใหม่
เขาแดนอนันต์ในตอนนี้มันทรงพลังเสียกว่าตอนที่เจ้าโลกห้วนต้วนเจ้าโกลาหลใช้มันเสียอีก!
เย่หยวนนั้นมองหน้าเหมิงจินก่อนจะหัวเราะขึ้น “เจ้าโลกบ้าบออะไรกัน! มันก็ได้แค่เท่านี้!”
เหมิงจินนั้นหรี่ตาลงก่อนจะร้องขึ้น “สมบัติโกลาหลสวรรค์! ไม่นึกเลยว่าเจ้ากลับจะยังมีไม้ตายเช่นนี้อยู่กับตัว! แต่ของเช่นนี้อยู่ในมือเจ้าไปก็เสียของเปล่า! ในเมื่อเจ้าเอาติดมาด้วยแล้วข้าก็จะขอรับไปแล้วกัน!”