ในตอนบ่าย เย่เฉินไล่พนักงานเกือบครึ่งของบริษัทผลิตยาโคบายาออกอย่างง่ายดาย
เดิมที คนเหล่านั้นของบริษัทผลิตยาโคบายา ยังคงคิดที่จะต่อสู้กับเย่เฉินด้วยการไม่ทำงาน แต่เขาไม่นึกเลยว่าเย่เฉินจะไม่นุ่มนวลกับพวกเขาเลย ไล่พวกเขาทั้งหมดออกหมด โดยไม่เหลือใครไว้
เหตุการณ์นี้ทำให้เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ในชุมชนธุรกิจญี่ปุ่น!
ประการแรก ไม่มีใครคิดว่าบริษัทผลิตยาโคบายา ซึ่งเป็นบริษัทที่พัฒนาอย่างดีเยี่ยมจะเปลี่ยนความเป็นเจ้าของได้ ตอนนี้ 90% ของหุ้นทั้งหมดได้ถูกโอนไปยังชาวจีนและกลายเป็นบริษัทจีน
ประการที่สอง ไม่มีใครคิดว่าหลังจากที่บริษัทผลิตยาโคบายาชิกลายเป็นบริษัทจีน จะไล่พนักงานครึ่งหนึ่งออกในคราวเดียว!
ในญี่ปุ่น ยกเว้นการล้มละลาย จะมีเพียงไม่กี่บริษัทเท่านั้นที่จู่ๆ ก็ขับไล่คนจำนวนมากออกไป
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับบริษัทผู้ผลิตอย่างบริษัทผลิตยาโคบายา ซึ่งมีพนักงานเกือบ 10,000 คน
หากถูกไล่ออกไปครึ่งหนึ่งในคราวเดียว นั่นก็คือไล่ออกไปสี่หรือห้าพันคน!
ยิ่งกว่านั้น ยกเว้นพนักงานในตำแหน่งการผลิต ตำแหน่ง R&D การส่งเสริมการขาย และการขาย ล้วนถูกเลิกจ้าง วิธีการดำเนินการนี้ทำให้ทุกคนรู้สึกเหลือเชื่อ
ในความเห็นของพวกเขา วิธีการเลิกจ้างนี้เท่ากับการตัดอนาคตตัวเอง
แต่เย่เฉินไม่สนใจ
สิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่แบรนด์ของบริษัทผลิตยาโคบายา หรือชื่อเสียงและสิทธิบัตรของบริษัทผลิตยาโคบายา สิ่งที่เขาต้องการคือสายการผลิตของบริษัทผลิตยาโคบายาก็เท่านั้นเอง
ขอแค่บริษัทผลิตยาโคบายาทำตามคำขอตัวเองอย่างซื่อสัตย์ มาผลิตยากระเพาะเก้าเสวียนให้ตัวเอง นั่นคือคุณค่าสูงสุดของบริษัทผลิตยาโคบายาในตอนนี้
ส่วนที่เหลือของบริษัทผลิตยาโคบายา ที่ยังไม่ได้ถูกไล่ออกคือผู้ที่รับผิดชอบสายการผลิตทั้งหมด
หลังจากนั้น เย่เฉินได้จัดประชุมที่บริษัทผลิตยาโคบายาทันที โดยแต่งตั้งเว่ยเลี่ยง เป็นผู้จัดการทั่วไปของบริษัทผลิตยาโคบายา และโคบายา ชิอิจิโร่เป็นรองผู้จัดการทั่วไป
ในเวลาเดียวกัน เย่เฉินยังเตือนคนที่เหลืออยู่ในสายการผลิตอย่างชัดเจนว่า:”ผู้รับผิดชอบสายการผลิตทั้งหมดฟังอย่างให้ดี ถ้าคุณทำงานให้ฉันอย่างซื่อสัตย์ ฟังฉันอย่างเชื่อฟังและทำสิ่งต่าง ๆ ตาม คำสั่งของฉัน งานของคุณจะคงอยู่ และรายได้ของคุณก็สามารถรับประกันได้ สิ่งที่ฉันสามารถสัญญากับพวกคุณคือทำงานให้ฉันอย่างซื่อสัตย์ และฉันจะทำให้รายได้ของคุณไม่ต่ำกว่าเมื่อก่อน”
ขณะที่เขาพูด เย่เฉินหันกลับมาและตะโกนอย่างเคร่งขรึมว่า:”แต่ว่า! ถ้าใครในหมู่พวกคุณกล้าที่จะเล่นกับฉัน กล้าที่จะต่อสู้กับฉัน ถ้าอย่างนั้นขอโทษด้วยนะ ฉันจะเตะคุณออกจากบริษัทผลิตยาโคบายาทันที!”
คนที่คอยฟังอยู่ก็เป็นเหมือนสุนัขป่าที่เชื่อง ไม่กล้าพูดอะไรมากไปกว่านี้
ตอนที่โกรธ ทุกคนอยากต่อสู้ มันเป็นเพราะพวกเขารู้สึกว่าเมื่อทุกคนถูกมัดเข้าด้วยกัน เย่เฉินจะไม่กล้าทำอะไรกับตัวเอง เพราะยังไง เขาคงไม่หวังว่าบริษัทผลิตยาโคบายาจะล้มลงอย่างกะทันหัน
สิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึงก็คือ เย่เฉินไม่ทำตามที่คิดเลย ก่อนที่ทุกคนจะถูกมัดและเผชิญหน้ากับเขา เขาก็ขับไล่คนไปครึ่งหนึ่งแล้ว!
สิ่งนี้ทำให้ทุกคนที่ถูกขับไล่และครอบครัวของพวกเขาตกอยู่ในวิกฤตเศรษฐกิจอย่างรุนแรงในทันที
ดังนั้นคนกลุ่มที่เหลือจะกล้าคิดต่อต้านได้อย่างไร เก็บงานนี้ไว้ได้ และให้เงินเดือนไม่ตํ่ากว่าก่อน ซึ่งจะทำให้ชีวิตครอบครัวไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใด ทำให้พวกเขาโล่งใจอย่างสมบูรณ์
ในเวลานี้พวกเขายังจะมีความคิดต่อต้านสักที่ไหนกัน?
ดังนั้น กลุ่มคนจึงรีบแสดงความยอมจำนนและตัดสินใจที่จะทำงานให้กับบริษัทผลิตยาโคบายาของเย่เฉินต่อไป