ความสิ้นหวังนั้นมันแผ่ไปทั่วทั้งสวรรค์ในพริบตา
เมื่อสองยอดอำนาจนั้นร่วมมือกันแล้วไม่ว่ารายนามวิญญาณสวรรค์โกลาหลนั้นมันจะทรงพลังได้แค่ไหนแต่มันก็คงไม่มีทางหยุดไว้ได้อีกต่อไป!
“หมี่เทียน เจ้าคงคาดไม่ถึงล่ะสิ? วันนี้ไม่มีใครมันจะมาช่วยเย่หยวนได้แล้ว! มันต้องตาย!” หวูเทียนกล่าวขึ้นด้วยความคับแค้นใจ
เขานั้นเป็นสุดยอดฝีมือผู้เก่งกาจแต่เขานั้นกลับต้องเสียท่าให้แก่เย่หยวนจนแผนการใหญ่ล้มเหลว แน่นอนว่าเขาย่อมอยากจะสังหารเย่หยวนให้พ้นๆ ไป
หลุนฮวยนั้นมองหน้าหมี่เทียนก่อนจะกล่าวขึ้น “หมี่เทียน คนรุ่นเรานั้นมันไม่ได้มีมากมายบนสามสิบสามสวรรค์นี้! บรรพบุรุษผู้นี้จะให้โอกาสเจ้าส่งเย่หยวนมา ข้าจะไม่ถึงขั้นฆ่าสังหารเจ้าให้!”
หมี่เทียนตอบกลับไปอย่างไม่คิดลังเลแม้แต่น้อย “ไม่ต้อง! สวรรค์นี้จะแตกสลายก็แตกไปแต่มันจะไม่มีวันยอมสยบใต้เท้าคนอย่างเจ้า!”
หลุนฮวยนั้นหรี่ตาลงพร้อมด้วยจิตสังหารที่พุ่งขึ้นมา
เขานั้นเห็นได้ชัดเจนว่าแม้ผู้คนบนสวรรค์นี้จะหวาดกลัวกันสุดหัวใจแต่มันก็ไม่มีใครคิดก้มหัวยอมทำตามคำสั่ง
จนถึงตอนนี้มันก็ยังไม่มีใครคิดคุกเข่าลงร้องขอชีวิตแม้สักคน
เขานั้นได้รับรู้ถึงความน่ากลัวของสวรรค์นี้แล้ว!
มันไม่ยากหากคิดอยากเปลี่ยนให้คนไม่กลัวตาย!
แต่มันยากเสียยิ่งกว่าอะไรที่จะรวมใจของคนให้กลายเป็นหนึ่งปกป้องสิ่งเดียวกัน เกลียดชังสิ่งเดียวกันถึงขั้นยอมตายดีกว่ายอมก้มหัว
แต่เย่หยวนมันทำได้อย่างไร?
“ในเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วเจ้าก็ตายไปพร้อมเย่หยวนมันเถอะ! สิ้นสังสารวัฏ จงปรากฏ!”
หลุนฮวยนั้นยกฝ่ามือขึ้นมาพร้อมค่อยๆ สร้างวงล้อแห่งหยินหยางขึ้นบนท้องฟ้า
เมื่อวงล้อใหญ่นั้นมันปรากฏขึ้นมาแล้วคนทั้งหลายก็สัมผัสได้ถึงพลังแห่งฟ้าดิน
บนโลกหล้านี้มันคงไม่มีอะไรที่ทรงพลังไปได้กว่านี้!
แม้แต่ตัวหวูเทียนนั้นก็ยังต้องเบิกตากว้าง
จากนั้นวงล้อใหญ่มันก็ค่อยๆ หมุนขึ้นและพุ่งตรงเข้าใส่กำแพงเขตแดนของสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด
ทิศใดที่มันพุ่งไปนั้นมันจะเหลือไว้เพียงเศษผงของทุกสรรพสิ่ง!
ตอนนี้เผ่าเลือดหลายสิบคนที่ไม่ทันจะหนีนั้นต่างถูกพลังของมันนั้นป่นจนไม่เหลือซาก!
“ช่างเป็นพลังงานที่รุนแรงอะไรเช่นนี้! ข้ารู้สึกเหมือนว่าวิญญาณในร่างกายมันจะแหลกสลายลงไปเพียงแค่ได้เห็น นี่หรือมันคือความลับแห่งสังสารวัฏ?”
“พวกเขานั้นก้าวผ่านคำว่ายอดฝีมือไปแล้ว! จะเรียกว่าพวกเขาเป็นเต๋าก็ยังไม่ผิด!”
“สมดุลของสามสิบสามสวรรค์มันคงพังทลายลงในวันนี้แล้ว! จากวันนี้ไปสามสิบสามสวรรค์มันจะมีสามผู้ปกครองขึ้นผงาด! ไม่มีใครจะเทียบเคียงพวกเขาทั้งสามได้แน่!”
…
เผ่าเลือดทั้งหลายเองก็ต้องผงะไปพร้อมๆ กัน
เพราะว่าหวูเทียนและหลุนฮวยนั้นต่างมีพลังเหนือล้ำกว่าความเข้าใจของพวกเขาไปมากนัก
พลังแห่งเต๋านั้นมันช่างโหดร้าย!
ในเวลาเดียวกันนั้นหวูเทียนเองก็โจมตีออกมาเสริม!
พลังงานฟ้าดินหนักหน่วงนั้นมันกระแทกลงมาจากฝ่ามืออีกครั้ง!
ฟ้าดินไร้สุดและสิ้นสังสารวัฏนั้นผสานกำลังกันจนสามารถทำลายล้างได้ทุกสิ่งอย่าง! ในเวลานี้ไม่ว่าจะเป็นสวรรค์ใดพลังของคนทั้งสองนั้นมันก็มากพอที่จะทำลายสวรรค์ลงได้ไม่ยากเย็น!
นี่มันคือพลังของผู้ที่ควบคุมฟ้าดินได้อย่างแท้จริง!
หมี่เทียนนั้นได้แต่ต้องยืนหน้าซีดเพราะเขาพบว่ารายนามวิญญาณสวรรค์โกลาหลนั้นกลับไม่ขยับเคลื่อนไหวใดๆ! มันไร้ความหวังแล้ว!
‘แม้แต่เจ้าเองก็ยอมแพ้แล้วหรือรายนามวิญญาณสวรรค์โกลาหล?’
“หยุนซาน ปู้ฉุน พวกเจ้า…คิดว่าตัวเองเลือกผิดหรือไม่?” หมี่เทียนถามขึ้น
“ฮ่าๆๆ มันจะยังมีอะไรที่ผิด? ทำให้พวกมันทั้งสองนี้ต้องเอาจริงได้นามของพวกเรานั้นคงถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์แล้วมิใช่หรือ?” หยุนซานหัวเราะลั่นตอบกลับไป
“ตายเพื่อเต๋า ต่อให้ต้องตายกี่ชีวิตมันก็ไม่มีเสียใจภายหลัง!” โฉปู้ฉุนเองก็ตอบกลับไปอย่างหนักแน่น
หมี่เทียนพยักหน้ารับ “ข้าจำไม่ได้แล้วด้วยซ้ำว่าชีวิตของข้านี้มันยาวนานเพียงใดแล้ว! แต่ข้าคิดว่าชีวิตก่อนๆ มาของข้านั้นมันช่างไร้ค่าใด! จนถึงวันที่ข้าได้พบเจอเย่หยวนนั้นที่เฒ่าคนนี้ได้พบเจอความหมายของการใช้ชีวิต!”
ได้ยินเช่นนั้นคนทั้งหลายก็ต้องพยักหน้ารับตาม
เพราะพวกเขานั้นก็มีความคิดไม่ต่างจากหมี่เทียน
ความตายที่สิ้นหวังเช่นนี้กลับไม่ทำให้พวกเขารู้สึกเสียใจในเส้นทางที่เลือกเดิน!
เมื่อชีวิตนั้นถูกเติมเต็มแล้วจะยังกลัวตายอะไรอีก?
สองพลังงานนั้นโจมตีลงมาอย่างรุนแรงทำลายล้างทุกสิ่งอย่าง
ทั้งสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นสั่นสะท้าน
แกรก แกรก แกรก…
กำแพงเขตแดนสวรรค์นั้นมันค่อยๆ แตกออกจากแรงกดดันมหาศาล
มันพร้อมที่จะพังทลายลงทุกเมื่อ
อี้เฉียนั้นหัวเราะขึ้น “พวกมันตายแน่แล้ว!”
แต่ว่าก่อนที่พลังงานรุนแรงสองสายนั้นมันจะได้เข้าปะทะกับกำแพงเขตแดนตรงๆ พลังทั้งสองกลับจางหายไปกับอากาศเสียก่อน
จนสุดท้ายแล้วมันกลับกลายเป็นความสงบไม่เหลือแม้แต่แรงลม
เมื่อหลุนฮวยและหวูเทียนได้เห็นเช่นนั้นพวกเขาก็ต้องเบิกตาค้าง
ในโลกหล้านี้มันกลับยังมีคนที่แก้ไขการโจมตีของพวกเขาทั้งสองได้?
“นี่มัน…เป็นไปไม่ได้!” หวูเทียนกล่าวขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
คนทั้งหลายเองก็ผงะไปเช่นกัน
เพราะไม่มีใครเข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น
แม้แต่ยอดฝีมือฝ่ายสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดเองก็ไม่เข้าใจว่าพวกเขารอดมาได้อย่างไร
มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?
หลุนฮวยนั้นหรี่ตาลงกล่าวขึ้น “ใครกัน ออกมาบัดเดี๋ยวนี้!”
จากนั้นมันก็มีร่างของชายหนุ่มในชุดคลุมสีแดงเดินออกมาจากห้วงมิติ
เมื่อเขาปรากฏตัวออกมานั้นคนทั้งหลายก็ต้องรู้สึกราวกับว่าเขานั้นคือสวรรค์
ความรู้สึกสูงส่งจากร่างของชายคนนี้มันไม่อาจจะปิดบังได้
แต่พวกเขานั้นกลับต้องอ้าปากค้างเพราะไม่เคยมีใครเห็นหน้าชายหนุ่มคนนี้มาก่อน!
บนสามสิบสามสวรรค์นั้นมันกลับมียอดฝีมือหน้าใหม่ปรากฏขึ้นหรือ?
หลุนฮวยนั้นเบิกตากว้างกล่าวขึ้น “เจ้า…เจ้าคือศิลาโลหิต? เจ้าจุติได้สำเร็จแล้วจริงๆ?”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นคนทั้งหลายก็ต้องแตกตื่นกันไปถ้วนหน้า!
หมี่เทียนและคนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นต่างอ้าปากค้าง ทำไมบรรพบุรุษศิลาโลหิตนั้นมันถึงได้มาช่วยสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด?
แต่ตอนนี้พวกอี้เฉียนั้นยิ้มกว้าง
ยอดฝีมือเผ่าเลือดทั้งหลายนั้นคุกเข่าลงในทันทีที่ได้เห็น
“ยินดีกับบรรพบุรุษท่านที่จุติได้สำเร็จ! เผ่าเลือดเราจะปกครองทุกสวรรค์ไปชั่วกาล!”
ชายหนุ่มคนนั้นเดินมาหยุดอยู่หน้าหลุนฮวยและยิ้มกล่าวขึ้นมา “เมื่อครู่เจ้าพูดอะไรกับเต๋าผู้นี้หรือไม่?”
หลุนฮวยนั้นขมวดคิ้วแน่น “เต๋าผู้นี้? เจ้ากล้าเรียกตัวเองว่าเป็นเต๋าหรือ?”
ไม่มีใครเคยที่จะกล้าเรียกตัวเองว่าเป็นเต๋ามาก่อนบนสามสิบสามสวรรค์
แต่หลุนฮวยและหวูเทียนย่อมจะเข้าใจความหมายของมัน
ศิลาโลหิตนั้นกำลังบอกพวกเขาว่าตัวเขานั้นได้ควบคุมเต๋าหนึ่งอย่างสิ้นเชิง!
ยอดฝีมือทั้งหลายนั้นคือผู้แสวงเต๋าแต่ไม่มีใครกล้าเรียกตัวเองเป็นเต๋า!
ฉายานามเช่นนั้นมันจะแบ่งแยกตัวเขาออกจากยอดฝีมือทั้งสวรรค์
เขานั้นคือเทพผู้ควบคุมเต๋า!
เพียงแค่ว่าหวูเทียนและหลุนฮวยนั้นไม่เชื่อว่าศิลาโลหิตนั้นจะบรรลุล้ำสวรรค์ที่แท้จริงไปได้
เพราะพวกเขานั้นต่างบาดเจ็บไปถ้วนหน้า
ไม่มีทางที่ศิลาโลหิตนั้นมันจะเป็นคนเดียวที่ก้าวไปไกลกว่าคนทั้งสอง
แน่นอนว่าสิ่งที่ทำให้พวกเขามั่นใจที่สุดมันก็คือความยากเย็นของครึ่งก้าวสุดท้ายนี้!
ต่อให้พวกเขานั้นจะไม่บาดเจ็บมันก็ยังไม่แน่ว่าพวกเขาจะก้าวครึ่งก้าวสุดท้ายนี้ไปได้หรือไม่!
แต่ทำไมศิลาโลหิตถึงจะทำได้?
เมื่อสักครู่นี้พวกเขาหมายทำลายสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิด ไม่ได้คิดโจมตีศิลาโลหิต
เพราะพวกเขานั้นไม่คิดว่าศิลาโลหิตนั้นจะสำเร็จมันได้!
นี่มันคือความมั่นใจในเต๋าของพวกเขา!
หวูเทียนหัวเราะกล่าวขึ้น “ไอ้หนูศิลาโลหิต เจ้าคิดจริงๆ หรือว่าจะขู่เราได้? ล้ำสวรรค์ที่แท้จริง? เจ้าคิดว่าจะมาหลอกพวกเราได้?”
แต่อีกฝ่ายนั้นกลับแค่ยิ้มตอบและตะโกนสั่งขึ้น “คุกเข่าลง!”
ในเวลานั้นเองที่คลื่นพลังแห่งยอดเต๋ามันได้ตกลงมากดทับคนทั้งหลาย!
พลังของมันนี้บริสุทธิ์อย่างถึงที่สุดและมันทรงพลังกว่าพวกหวูเทียนและหลุนฮวยไปมากนัก!
ไม่สิ มันราวกับว่าพลังของทั้งสองนั้นอยู่คนละภพภูมิกันไป!
ตุบ!
ร่างของหวูเทียนและหลุนฮวยนั้นคุกเข่าลงในทันที!
คนทั้งหลายที่ได้เห็นภาพนี้ต่างต้องสั่นกลัวไปจนถึงขั้วหัวใจ!
เพราะสองยอดฝีมือผู้ควบคุมพลังไร้สุดนั้นมันกลับถูกกดหัวให้คุกเข่าลงง่ายๆ!