แกรก…
ประตูหินบานใหญ่นั้นมันค่อยๆ เปิดอ้าออกมา
พร้อมด้วยพลังงานยอดเต๋ารุนแรงที่ปะทุขึ้น
ภายใต้พลังยอดเต๋านี้แล้วพลังยอดเต๋าที่ศิลาโลหิตควบคุมอยู่นั้นมันกลายเป็นดั่งเด็กน้อยไป
ตอนนี้ในที่สุดประตูแห่งชีวานิรันดร์มันก็ได้เผยส่วนหนึ่งของพลังนั้นออกมา
ความมืดมิดจากหลังประตูนั้นมันเหมือนจะกลืนกินทุกสิ่งอย่าง…
สิ่งใดอยู่หลังบานประตูนี้ไม่มีใครทราบได้
แต่มันย่อมจะเป็นสิ่งที่เหนือล้ำเกินผู้คนแน่นอน
“ประตูแห่งชีวานิรันดร์นั้นคือต้นกำเนิดโกลาหลและต้นกำเนิดของยอดเต๋าทั้งหมด! ดูท่าแล้วเต๋าสวรรค์คงคิดจะปะทะกับเย่หยวนด้วยตัวเองแล้ว! ครั้งนี้มันจะไม่มีทางหนีไปจากมือเต๋าสวรรค์ได้แน่!”
ศิลาโลหิตนั้นได้แต่ต้องรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาในใจ!
พลังของเย่หยวนนั้นทำให้เขากลัว
หากเย่หยวนสามารถรอดพ้นทุกข์แห่งหายนะมาได้จริงๆ ตัวเขานั้นคงได้ตายอย่างไร้ที่กลบฝัง
โชคยังดีที่เต๋าสวรรค์นั้นทรงพลังพอ!
เย่หยวนนั้นมองดูประตูแห่งชีวานิรันดร์ที่เปิดอ้าออกนั้นพร้อมยิ้มเย้ยขึ้นที่มุมปาก
ตูม!
คลื่นพลังของเขานั้นปะทุขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง!
ก้าวที่ห้า!
ปุ ปุ…
พลังกดดันนี้มันกระแทกออกไปไกลนับหมื่นๆ กิโลเมตร
เผ่าเลือดที่ถูกแรงกดดันนี้เข้าต่างตายตกลงไปสิ้น!
ศิลาโลหิตที่ได้เห็นนั้นก็ต้องผงะไปก่อนจะยกมือขึ้นดึงกองทัพเผ่าเลือดถอยไปอีกไกลลิบ!
ส่วนคลื่นพลังจากร่างของเย่หยวนนั้นมันยังคงผงาดขึ้นเรื่อยๆ จนเทียบเคียงกับระดับของยอดเต๋าที่ออกมาจากประตูแห่งชีวานิรันดร์นั้นได้!
“เจ้ามารร้ายนี่มันคิดจะทำอะไรได้แน่? ห้าก้าวย่ำสวรรค์ก้าวที่ห้านี้มันทรงพลังเกินความเข้าใจไปนัก! หรือว่ามันจะต่อสู้กับเต๋าสวรรค์ได้จริง?” อี้เฉียนั้นได้แต่ต้องร้องขึ้นมาอย่างตกตะลึง
ภายใต้ก้าวที่ห้าของเย่หยวนนี้พวกเขาไม่อาจจะทำอะไรได้นอกจากยืนตัวสั่น
พลังของเย่หยวนในตอนนี้มันเหนือล้ำความเข้าใจเรื่องอาณาจักรบ่มเพาะใดๆ ไปสิ้นเชิงแล้ว
พวกเขานั้นรู้ดีว่าหากก้าวที่ห้านี้ถูกใช้ออกมาแม้แต่ตัวศิลาโลหิตเองก็ไม่แน่ว่าจะรอดชีวิต!
เงาร่างใหญ่ยักษ์ของเย่หยวนนั้นมันยิ่งชัดเจนขึ้นมาจนเหมือนเป็นร่างคนจริงๆ!
ในเวลาเดียวกันนั้นประตูแห่งชีวานิรันดร์มันก็เปิดอ้าออกมาจนสุด!
ความมืดมิดที่ด้านหลังประตูนั้นมันเหมือนสัตว์ร้ายที่แยกเขี้ยวกลับออกมา
“ดูนั่น นั่นมันอะไรกัน?”
“มันมีอะไรออกมาจากประตูแห่งชีวานิรันดร์!”
“มันเป็นดาบ! ไม่ดีแล้ว หนีเร็ว!”
…
เวลานี้มันปรากฏดาบยักษ์ออกมาจากประตูแห่งชีวานิรันดร์
เมื่อดาบนั้นโผล่พ้นประตูออกมาปราณดาบรุนแรงมันก็พัดไปทั่วทิศโจมตีห้วงมิติรอบๆ อย่างไม่มีปรานี
ยอดฝีมือเผ่าเลือดมากมายตายลงไปด้วยปราณดาบนี้
เพราะเพียงแค่เข้าไปเฉียดปราณดาบที่ปล่อยออกมามันก็จะสังหารคนผู้นั้นลงอย่างไม่มีข้อแม้ใดๆ
ฟุบ!
ดาบนั้นขยับขึ้นทำให้สวรรค์ที่อยู่เหนือจากคงคานิรันดร์ไปนั้นแตกออกเป็นสอง!
ได้เห็นเช่นนั้นศิลาโลหิตก็ต้องยิ้มกว้างขึ้นมา!
“มันเป็นดาบสวรรค์ลงทัณฑ์! ข้าอยากจะเห็นนักว่าเย่หยวนมันจะรับดาบสวรรค์ลงทัณฑ์ไว้ได้อย่างไร!”
เย่หยวนที่ได้ยินก็ต้องยิ้มร้องลั่นขึ้น “ย่ำสวรรค์ด้วยก้าวที่ห้า ชีวิตข้านั้นเป็นของข้าเทพเทวาไม่อาจลิขิต!”
ตูม!
เท้าของเย่หยวนถูกย่ำลงมาพร้อมๆ กับเงาร่างใหญ่ของเขานั้น
พลังโกลาหลในคงคานิรันดร์มันปั่นป่วนขึ้นมาทันที
พลังงานโกลาหลนั้นมันสั่นสะท้านส่งคลื่นออกไปทั่วทิศ
ในเวลานี้ห้วงมิติแห่งความโกลาหลนั้นมันดูจะสั่นสะเทือนไปอย่างรุนแรง!
เมื่อศิลาโลหิตได้เห็นเช่นนั้นใบหน้าของเขาก็ต้องแข็งค้างไป
เพราะการย่ำสวรรค์นี้มันมิใช่แค่คำพูดลอยๆ แล้ว!
ก้าวที่ห้าของเย่หยวนนี้มันเหมือนมีพลังควบคุมชะตา สามารถต่อต้านสวรรค์ได้จริงๆ!
นี่คือจุดสูงสุดของชีวิตเย่หยวน!
คลื่นพลังสั่นสะท้านสวรรค์นั้นพุ่งทะยานขึ้นอย่างไม่คิดหลบเลี่ยงพุ่งตรงใส่ดาบสวรรค์ลงทัณฑ์!
ราวกับว่ามันได้เห็นความโอหังของเย่หยวนต่อสวรรค์ ตัวดาบสวรรค์ลงทัณฑ์เองก็ปล่อยแสงจ้าออกมาสู้เช่นกัน
พลังของยอดเต๋านั้นปะทุขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง!
ตูม!
ตูม!
ตูม!
ยอดเต๋าและเต๋าสวรรค์ของทั้งสามสิบสามสวรรค์นั้นมันแตกสลายลงไป!
ดาบสวรรค์ลงทัณฑ์นี้มันคือดาบแห่งหายนะที่ทำลายสวรรค์ลงได้!
แน่นอนว่าคนที่จะถูกดาบนี้หมายหัวนั้นมันมีเพียงผู้บ่มเพาะนอกรีตเท่านั้น
และพลังของมันทั้งหมดก็ถูกโจมตีมุ่งมาใส่ตัวเย่หยวน!
แสงเจิดจ้านั้นมันกลายเป็นดาบแสงนับไม่ถ้วนพุ่งเข้าใส่ร่างเย่หยวนจากทุกทิศทาง
คลื่นพลังของเย่หยวนนั้นมันถูกดาบแสงนับพันๆ นี้กดดันกลับไปทันที
คลื่นพลังสะท้านสวรรค์ของเขาในตอนแรกนั้นมันค่อยๆ ถูกชะลอลง
พลังงานของดาบสวรรค์ลงทัณฑ์นั้นถูกกลืนกินไปอย่างรวดเร็ว
แต่พลังปราณเทวะของเย่หยวนเองก็ค่อยๆ หดหายไปเช่นกัน
พลังทั้งสองนั้นต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมถอย
คนทั้งหลายที่ได้เห็นต่างต้องอ้าปากค้างมองดูภาพตรงหน้านี้พร้อมๆ กัน
อัก!
เย่หยวนที่ทนรับไม่ไหวนั้นต้องกระอักเลือดออกมา
ได้เห็นเช่นนั้นศิลาโลหิตและพวกหวูเทียนต่างยิ้มกว้าง
เพราะตอนนี้เย่หยวนกำลังตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบแล้ว!
แต่ว่าคนทั้งสองนั้นก็ยังหวาดกลัวไม่หาย
เพราะดาบสวรรค์ลงทัณฑ์นั้นมันรุนแรงทรงพลังอย่างเกินจินตนาการ!
เย่หยวนนั้นค่อยๆ ถอยกลับลงมาเรื่อยๆ
กึก กึก กึก…
บนกำแพงเขตแดนของสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันเกิดรอยร้าวขึ้น
หากถอยไปมากกว่านี้สวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดคงพังทลายลงแน่แล้ว!
เพราะว่าสวรรค์ด้านหลังเขานี้มันไม่อาจจะรับพลังที่บ้าคลั่งนี้ได้แม้แต่น้อย
“ตาย! ตายไปเสียที!” ศิลาโลหิตกำหมัดแน่นร้องขึ้น
เย่หยวนนั้นพยายามที่จะตั้งหลักและไม่คิดจะถอยหลังกลับไปอีกแม้แต่ก้าวเดียว
แต่ว่าพลังกดดันจากดาบสวรรค์ลงทัณฑ์นั้นมันก็ยังทำให้เขาต้องค่อยๆ ถอยกลับไป
ในร่างของเย่หยวนนั้นมันปรากฏชัดถึงเส้นเลือดที่ปูดโปน
แต่เขาก็ไม่คิดจะถอยกลับไป!
หมี่เทียนและพวกนั้นต้องหันหน้าหนีไม่อาจจะมองดูภาพตรงหน้านี้ได้
พวกเขานั้นรู้ดีว่าเย่หยวนทำเพื่อพวกตน!
ไม่รู้ว่าผ่านไปอีกนานเท่าใดแต่สุดท้ายแล้วพลังของดาบสวรรค์ลงทัณฑ์มันก็หมดลงไปก่อนจะค่อยๆ ถอยกลับเข้าประตูแห่งชีวานิรันดร์ไป
ส่วนตัวเย่หยวนนั้นหมดแรงจนตกลงมาใส่กำแพงเขตแดนด้วยเลือดที่อาบกาย
“มันกลับรอดมาได้! เป็นคนที่น่ากลัวยิ่งนัก ดาบสวรรค์ลงทัณฑ์นั้นมันน่ากลัวแค่ไหน มันมีพลังพอที่จะทำลายสวรรค์ได้ในคราเดียว แต่เจ้าบ้านี่กลับรับมันไว้ได้!” หวูเทียนนั้นมองดูภาพตรงหน้าด้วยความตกตะลึง
ศิลาโลหิตนั้นหัวเราะขึ้นตอบ “รับไว้ได้แล้วทำไม? มันยังเหลือทุกข์แห่งหายนะอยู่อีกสองระลอก ตอนนี้มันคงไม่เหลือไพ่ตายใดๆ แล้ว! ระลอกหน้ามันต้องตายแน่นอน!”
คนที่ได้ยินนั้นต่างพยักหน้ารับตาม
เพราะตอนนี้ไม่มีใครคิดสงสัยอีกแล้ว
แน่นอนว่าเย่หยวนคงถึงขีดจำกัดแล้ว คงไม่มีทางจะรับทุกข์แห่งหายนะระลอกต่อไปได้แน่นอน!
“มันน่ากลัวดีเสียจริง! เจ้าบ้านี่กลับรอดจากทุกข์แห่งหายนะมาได้ถึงระลอกที่สามสิบเอ็ด!”
“ข้าคิดไปว่ามันคงอยู่ได้ถึงแค่ระลอกที่สิบ ไม่นึกเลยว่ามันจะทนมาได้จนถึงป่านนี้!”
“ไม่ว่าจะอย่างไรมันคนนี้ก็คงกลายเป็นตำนานไปชั่วกาลแน่แล้ว!”
…
ภายใต้พลังของดาบสวรรค์ลงทัณฑ์นั้นเผ่าเลือดเองก็เสียหายไปไม่น้อยเช่นกัน
คนทั้งหลายนั้นต่างตัวสั่นกลัวด้วยพลังของเย่หยวน
ประตูแห่งชีวานิรันดร์นั้นมันเงียบงันเหมือนกำลังเตรียมตัวโจมตีครั้งต่อไป
พลังของสามทุกข์แห่งหายนะสุดท้ายนี้มันรุนแรงเหนือคาดของคนทั้งหลายไปมากนัก
ดาบสวรรค์ลงทัณฑ์นั้นมันคือสิ่งใดไม่มีใครเข้าใจมันได้!
ต่อให้ตอนนี้เย่หยวนจะมีสภาพเป็นเช่นนี้แต่เขานั้นก็คือคนที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์อย่างไม่มีใครกล้าเถียงแล้ว
หลังจากผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมงในที่สุดประตูแห่งชีวานิรันดร์ก็เคลื่อนไหวอีกครั้งหนึ่ง
ศิลาโลหิตและพวกนั้นต่างสูดหายใจเข้าลึกมองดูทุกข์แห่งหายนะที่สามสิบสองที่จะมาสังหารเย่หยวนลง
ครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมานี้เย่หยวนเองก็ได้พักรักษาตัวจนหายและลุกกลับขึ้นมาได้
เวลานี้มันค่อยๆ ปรากฏหม้อใหญ่ลอยออกมาจากประตูแห่งชีวานิรันดร์
หม้อใหญ่นั้นมันใหญ่จนเกินขนาดของหม้อ เรียกได้ว่ามันมีขนาดเท่าดวงดาวก็คงไม่ผิดนัก!
เมื่อมันปรากฏออกมาจนหมดสิ้นแล้วนั้นพลังของมันก็ปกคลุมท้องฟ้าของสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดไปทำให้ผู้คนไม่อาจเงยหน้าขึ้น
อึก!
อ่อก!
อัก!
ศิลาโลหิตนั้นต้องกระอักเลือดออกมาถึงสามครั้งติดเมื่อสัมผัสได้ถึงพลังของหม้อนี้!
หม้อนี้มันไม่ได้มีพลังคมกริบตัดขาดโลกหล้าเหมือนดาบสวรรค์ลงทัณฑ์
แต่มันหนัก!
หนักจนขยี้ทุกสิ่ง!
พลังกดดันนี้มันไม่ได้ปล่อยใส่ตัวศิลาโลหิตโดยตรงแต่มันก็ยังทำให้เขานั้นต้องกระอักเลือด ไม่ต้องถามเลยว่า เย่หยวนต้องแบกรับแรงกดดันไว้แค่ไหน!
ภายใต้แรงกดดันรุนแรงนี้กำแพงเขตแดนของสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดนั้นมันแตกสลายลงไปในพริบตา
ห้วงมิตินั้นพังทลายลงไปทำให้พวกหมี่เทียนทั้งหลายนั้นต้องถูกกดดันจนจมดินไม่อาจขยับกาย
ศิลาโลหิตนั้นได้แต่ต้องหัวเราะขึ้นมาด้วยใบหน้าซีดขาว “เย่หยวน เจ้ามันเก่ง! ตั้งแต่บรรพกาลมานั้นมันไม่เคยมีใครทำได้อย่างเจ้า! ทุกข์แห่งหายนะที่สามสิบสองนี้ข้าเกรงว่าจากนี้ไปมันคงไม่มีใครสามารถไปถึงได้อีก! แต่มันก็จบเท่านี้แล้ว! เต๋าสวรรค์นั้นไม่อาจจะขัดขืน! ผู้ขัดขืนมันต้องตาย!”
แต่ในเวลานี้เย่หยวนกลับยังยืนมั่นไม่คิดก้มหัว
ร่างกายของเขาในตอนนี้มันหนักหน่วงราวกับแบกดวงดาวทั้งดวงไว้บนหลัง
แต่เมื่อได้ยินคำพูดของศิลาโลหิตนั้นเขาก็ยังมีแรงหันไปกล่าวตอบ “เจ้านั้นมันก็แค่สุนัขรับใช้ของสวรรค์ เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาเห่าหอนอยู่ตรงนี้? ฮ่าๆ ข้า เย่หยวนผู้นี้ไม่เคยคิดก้มหน้ารับชะตากรรม!”
นี่คือการขัดขืนครั้งสุดท้ายของเย่หยวน
แต่ไม่ว่าจะทำอะไรมันก็คงไร้ค่าแล้ว
“ฮ่าๆๆ ห้าก้าวย่ำสวรรค์ของเจ้านั้นมันเป็นไพ่ตายของเจ้าแล้ว! เต๋าผู้นี้อยากจะเห็นนักว่าเจ้านั้นจะเอาอะไรไปต่อต้านสวรรค์ได้อีก!” ศิลาโลหิตกล่าวขึ้นอย่างเย้ยหยัน
“เหอะ? เช่นนั้น…เจ้าก็ดูมันให้ดีเถอะ! วิญญาณกลับสู่กำเนิด!”
วินาทีนั้นมันก็ปรากฏลมหมุนรุนแรงขึ้นจากร่างของเย่หยวน
ลมหมุนนั้นมันขยายตัวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นพายุ
และราวกับว่าพายุนี้มันเรียกหา เพราะดวงดาวมากมายนั้นมันค่อยๆ ถูกดูดกลืนเข้ามาในพายุนี้
แสงของดวงดาวนั้นมันค่อยๆ ขยับเข้ามารวมเป็นหนึ่งเดียวกับพายุและยิ่งทำให้พายุนั้นขยายตัวขึ้น
ในเวลานั้นเย่หยวนได้แยกความคิดออกเป็นหมื่นๆ แสนๆ ทำตามวิถีของคงคานิรันดร์และเข้าไปสู่โลกหล้าเพื่อทำความเข้าใจยอดเต๋า
ตอนนี้ความคิดที่เขาเคยทิ้งไว้นั้นมันได้กลับสู่ต้นกำเนิดและผงาดขึ้นเทียบเคียงสวรรค์!
พายุวิญญาณดั่งเดิมนี้มันเปี่ยมล้นไปด้วยพลังที่รุนแรงจนกลืนกินห้วงมิติและค่อยๆ เข้าไปใกล้หม้อยักษ์นั้น
ด้านหลังของเย่หยวน คนสวรรค์สมบูรณ์มหาหยกเจิดต่างรู้สึกได้ชัดเจนว่าแรงกดดันบนร่างมันค่อยๆ จางหายไป
พวกเขาทั้งหลายนั้นได้แต่ต้องยืนตัวสั่นเพราะต่อหน้าพลังของสวรรค์นี้พวกเขาช่างเป็นได้แค่มดปลวกเสียจริง
แม้ว่าพวกเขาจะรู้ดีว่าเย่หยวนกำลังลำบากแค่ไหน แต่พวกเขาก็ไม่อาจจะช่วยเหลือได้เลยแม้แต่น้อย
ความแตกต่างนี้มันมากเกินไป!
“พลังของวิญญาณดั่งเดิมมันรุนแรงนัก ไม่นึกเลยว่าวิญญาณของเย่หยวนมันกลับจะพัฒนาไปจนถึงระดับนี้ได้แล้ว!” หยางชิงร้องขึ้นมา
หมี่เทียนที่ยืนอยู่ข้างๆ นั้นต้องส่ายหัวออกมา “พลังของวิญญาณดั่งเดิมนั้นมันไม่ได้ยิ่งใหญ่มากมาย ความน่ากลัวของมันนั้นคือยอดเต๋าที่ตามกลับมาต่างหาก! วิญญาณที่เย่หยวนแยกทิ้งไว้นั้นมันได้ศึกษาชีวิตของผู้คนและช่วยให้ เย่หยวนเข้าใจยอดเต๋า! ตอนนี้เขากำลังสร้างเต๋าของตัวเองขึ้นมาด้วยยอดเต๋าทั้งหลายนั้น! เมื่อมันกลับสู่ต้นกำเนิดแล้วดาบเต๋าของเขาย่อมจะพัฒนาไปไกลจนเหนือกว่าที่พวกเราเข้าใจได้แน่!”
หยางชิงที่ได้ยินนั้นต้องอ้าปากค้าง “เต๋าของตัวเขาเอง…หรือว่ามันจะกลายเป็นเต๋าสวรรค์ที่สองไป? นี่มันเป็นสภาพเช่นใดกันแน่?”
หมี่เทียนได้แต่ต้องยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป “มันไม่ง่ายเช่นนั้นหรอก ทุกข์แห่งหายนะสุดท้ายจะต้องน่ากลัวยิ่งแน่!”
ตอนนี้จุดแสงดวงดาวมากมายนั้นมันไหลเข้าสู่กายเย่หยวนไป
พลังในร่างของเย่หยวนมันก็พัฒนาขึ้นไปอย่างไม่มีหยุดยั้ง
ตูม!
พายุวิญญาณดั่งเดิมนั้นมันปะทะเข้ากับหม้อยักษ์ในที่สุดจนทำให้ท้องฟ้าสั่นไหว
พายุวิญญาณดั่งเดิมนั้นมันถูกหม้อยักษ์ดันกลับไปในทันที
เย่หยวนนั้นต้องกระอักเลือดออกมาแต่เขาก็ไม่คิดจะถอย
เวลานี้จุดแสงดวงดาวมันยิ่งมีจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้พายุมันยิ่งใหญ่โตขึ้นตาม
จนสุดท้ายนั้นมันก็เป็นหม้อยักษ์ที่ถูกดันกลับไป!
ศิลาโลหิตนั้นต้องผงะไปเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า
“นี่มัน…มันได้ด้วยเรอะ!” ศิลาโลหิตได้แต่ต้องร้องลั่นขึ้นมา
หรือจะบอกว่าก่อนหน้านี้เย่หยวนไม่ได้ใช้พลังเต็มที่เลยแม้แต่น้อย?
เพราะเห็นพายุวิญญาณดั่งเดิมนี้แล้วศิลาโลหิตรู้สึกได้เลยว่าตัวเองช่างไร้พลัง
อาณาจักรพลังของเย่หยวนในตอนนี้มันไม่อาจจะวัดเทียบได้อีกต่อไป
หรือก็คือตอนนี้เขาไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะไปท้าทายเย่หยวน!
เดิมทีแล้วเขานั้นที่บรรลุโซ่ตรวนขึ้นมาควบคุมยอดเต๋าแห่งเลือดกดหัวหวูเทียนและหลุนฮวยลงมันย่อมจะทำให้เขาภาคภูมิใจอย่างมากล้น
แต่พริบตาต่อมานั้นความภาคภูมิของเขากลับแตกสลายลงสิ้น
ต่อหน้าเย่หยวนในตอนนี้ เขาช่างไร้ค่า!
เย่หยวนนั้นคือคนที่ต่อต้านสวรรค์ได้อย่างแท้จริง!
ไม่นานนักหม้อยักษ์ที่สามารถขยี้สวรรค์จนแหลกได้นั้นก็ถูกเย่หยวนค่อยๆ ดันกลับเข้าประตูแห่งชีวานิรันดร์ไป
ทุกข์แห่งหายนะที่สามสิบสองจบสิ้นลง!
ต่อจากนี้ไปมันคือทุกข์แห่งหายนะสุดท้ายแล้ว
คิดมาถึงตรงนี้คนทั้งหลายต่างต้องขนลุกตั้ง
“นี่มัน…ทุกข์แห่งหายนะสุดท้าย? ข้าไม่ได้ฝันไปใช่หรือไม่?”
“พระเจ้าช่วย เย่หยวนมันจะทำลายเต๋าสวรรค์ลงจริงๆ หรือ? จากนี้ไปเย่หยวนจะปกครองโลกหล้าแล้ว?”
“ฟ้าจะเปลี่ยนสีแล้ว! ฟ้าจะได้เปลี่ยนสีแล้วจริงๆ!”
…
ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไรวันนี้ฟ้าของสามสิบสามสวรรค์ก็จะได้เปลี่ยนสี!
ผู้บ่มเพาะนอกรีตที่ท้าทายเต๋าสวรรค์!
และที่น่ากลัวที่สุดนั้นคือเขากำลังจะสำเร็จลงแล้ว!
หากเย่หยวนทำได้สำเร็จจริงๆ แล้วสามสิบสามสวรรค์จะเป็นอย่างไรต่อไป?
ไม่มีใครรู้ได้!
จากนั้นพายุวิญญาณดั่งเดิมมันก็ค่อยๆ สงบลงไปก่อนจะเผยให้เห็นร่างของเย่หยวนที่กำลังนั่งขัดสมาธิสัมผัสพลังของยอดเต๋าที่รวบรวมมาจากทุกมุมสวรรค์
ในเวลานั้นเองที่มันมีฝ่ามือหนึ่งพุ่งออกมาจากประตูแห่งชีวานิรันดร์ตรงใส่ตัวเย่หยวน!
และที่น่าตกใจที่สุดก็คือฝ่ามือนี้มันเหมือนฝ่ามือของคนจริงๆ!
นี่มันคือสิ่งมีชีวิตหรือ?
“หรือว่าหลังประตูแห่งชีวานิรันดร์นั้นมันจะมีผู้คนอยู่? บ้าน่า! ฟ้าดินนั้นมันแยกออกมาเป็นสามสิบสามโลก เป็นสามสิบสามสวรรค์ของเรานี้! ศิลาโลหิตที่ควบคุมยอดเต๋าแห่งเลือดไว้ได้สิ้นเชิงนั้นยังไม่อาจจะผงาดขึ้นไปได้ มันจะมีโลกที่เหนือล้ำกว่าเรานี้ไปได้อย่างไร?” เมื่อหมี่เทียนได้เห็นฝ่ามือนี้เขาก็ต้องร้องลั่นขึ้นมาอย่างตกตะลึง
ผู้แข็งแกร่งบนสวรรค์นั้นปกครองโลกหล้า นี่มันคือความเชื่อมาแต่โบราณ
บนสามสิบสามสวรรค์นั้นมันไม่เคยมีใครสัมผัสได้ว่ามีภพที่อยู่สูงขึ้นไปกว่านี้
ประตูแห่งชีวานิรันดร์นั้นมันไม่เคยมีใครผ่านเข้าไปได้!
ต่อให้จะเป็นศิลาโลหิตที่ควบคุมยอดเต๋าแห่งเลือดได้สิ้นเชิงไร้เทียมทานในสามสิบสามสวรรค์นี้มันก็ยังไม่อาจทำได้
นี่คือเครื่องพิสูจน์อย่างดีว่าสามสิบสามสวรรค์นั้นคือภพที่อยู่สูงที่สุดแล้ว!
แต่ฝ่ามือนี้มันมาจากที่ใด?
ใครกันที่ควบคุมโลกหล้านี้ไว้?
มันเกิดคำถามมากมายขึ้นในใจผู้คน
เย่หยวนนั้นมองดูฝ่ามือใหญ่ยักษ์นั้นด้วยคำถามที่มากมายไม่แพ้กัน
แต่ว่าพลังของฝ่ามือนี้มันรุนแรงจนเขาไม่มีเวลามาคิดเล็กคิดน้อยอีกต่อไป
ฝ่ามือนี้มันเหมือนว่าเป็นฝ่ามือของผู้ที่ควบคุมประตูแห่งชีวานิรันดร์นี้ อยู่ในอีกภพหนึ่ง!
มันรุนแรงพอที่จะทำลายล้างทุกสวรรค์ลงได้!
เย่หยวนนั้นต้องหรี่ตาลงพร้อมด้วยดึงดาบน้อยออกมาจากหว่างคิ้ว แน่นอนว่ามันคือดาบเต๋าแล้ว!
เย่หยวนนั้นถือดาบเต๋าไว้ในมือพร้อมยืนสง่าราวเทพเจ้า!
แค่เศษเสี้ยวพลังที่ไหลออกมาจากดาบเต๋านั้นมันกลับทำให้ตัวศิลาโลหิตคิดอยากจะก้มลงกราบ!
เขานั้นได้แต่ต้องหยุดร่างกายตัวเองไว้และร้องลั่นขึ้นมา “นี่…มันเป็นไปได้อย่างไรกัน? ดาบในมือมันนั้นกลับให้ความรู้สึกราวกับเป็นเต๋าสวรรค์!”
สัมผัสของศิลาโลหิตนั้นย่อมจะเฉียบคมกว่าใครๆ
แต่มันยิ่งเป็นเครื่องยืนยัน!
“ไม่แปลกใจเลย ไม่แปลกใจเลยที่มันรอดสามสิบสองทุกข์แห่งหายนะมาได้ ที่แท้แล้วดาบของมันนี่เองที่เป็นต้นเหตุ!” หวูเทียนร้องขึ้น
ในตอนนี้พวกเขาได้เข้าใจแล้วว่าทำไมเย่หยวนนั้นถึงทรงพลังนัก
เพราะก่อนๆ มานั้นดาบเต๋าของเย่หยวนมันยังไม่สมบูรณ์
แต่หลังจากที่เรียกวิญญาณคืนสู่ต้นกำเนิดแล้วสัมผัสถึงยอดเต๋าของทั่วทุกมุมสวรรค์พลังของดาบเต๋ามันถึงสมบูรณ์ขึ้นมาได้ในที่สุด!
ในตอนนี้เย่หยวนกำลังถือเต๋าสวรรค์ไว้ในมือ!
จากนั้นเย่หยวนก็กระโดดขึ้นไปฟันดาบใส่ฝ่ามือนั้นอย่างไม่มีลังเล!
ตูม!
พลังยอดเต๋ารุนแรงนั้นมันกระแทกออกมารอบด้านจนทำให้ท้องฟ้าแหวกขาดทำลายฝ่ามือนั้นลงไปทันที!
แต่มันยังไม่จบเท่านั้น!
เพราะดาบนั้นมันพุ่งตรงต่อเข้าไปหาประตูแห่งชีวานิรันดร์!
ตูม!
ท่ามกลางความโกลาหลนั้นมันเกิดแสงจ้าขึ้นมา
คนทั้งหลายนั้นได้เห็นประตูหินใหญ่ยักษ์นั้นพังทลายลงไปใต้ดาบนี้!
ดาบนั้นทำลายประตูลงและโจมตีทะลุไปถึงความมืดมิดที่ด้านหลังของมัน
จากนั้นมันก็เหลือไว้เพียงความดำมืด
ศิลาโลหิต หวูเทียน หลุนฮวย อี้เฉีย หมี่เทียน หยางชิงและคนทั้งหลายนั้นต่างมองดูภาพนี้ด้วยปากที่อ้าค้าง
ประตูแห่งชีวานิรันดร์พังลง?