หลังจากที่ทากาฮาชิมาจิตัดสินใจแล้ว การผ่าตัดของทากาฮาชิเอคิจิที่เป็นลูกชายของเขาก็เสร็จสมบูรณ์
เมื่อเห็นแขนทั้งสองข้างของลูกชายใส่เฝือกอยู่ และถูกคุณหมอเข็นออกมาจากห้องผ่าตัด ทากาฮาชิมาจิรู้สึกปวดใจทันที
เขาอยากจะหั่นคนที่ทำร้ายลูกชายของเขาเป็นชิ้นๆ
แต่หลังจากที่เขาครุ่นคิด ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องร่วมมือกับตระกูลซูให้ได้ มิฉะนั้น หากตระกูลซูกับตระกูลอิโตะร่วมมือกัน คนที่โชคร้ายก็จะเป็นตัวเองอย่างแน่นอน
ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าสร้างปัญหาใดๆในเวลานี้ ทำได้เพียงแค่อดทนไว้ก่อน
โชคดีที่ฟูจิบายาชิมาสะพบร่องรอยของอีกฝ่ายแล้ว และสะกดรอยตามอีกฝ่ายอย่างใกล้ชิด ทำให้เขาเชื่อมั่น คนๆนั้นมีปีกก็หนีไม่พ้น อยากให้เขาตายเมื่อไหร่ก็ได้ มันเป็นเรื่องของเวลาเท่านั้น
ทากาฮาชิเอคิจิโดนฉีดยาชาเฉพาะที่แขนสองข้าง และเขาก็ยังได้สติอยู่ เมื่อเห็นพ่อของตัวเองยืนรออยู่ด้านนอกห้องผ่าตัด เขารู้สึกซาบซึ้งและเศร้าใจ น้ำตาของเขาก็ไหลออกมาทันที
“คุณพ่อ เอคิจิอกตัญญู สร้างปัญหาให้คุณพ่อต้องเดือดร้อน!”
ทากาฮาชิมาจิโบกมือ ถอนหายใจและพูด:”เรื่องนี้โทษคุณไม่ได้ สองสามวันนี้คุณพักผ่อนเยอะๆ รออาการของคุณคงที่แล้ว ฉันจะมารับคุณกลับบ้าน กลับไปพักฟื้นที่บ้าน”
ทากาฮาชิเอคิจิพยักหน้าทันที
ลูกๆมักจะคิดถึงความอบอุ่นของบ้าน หลังจากที่พวกเขาได้รับบาดเจ็บจากข้างนอกเสมอ
ทากาฮาชิเอคิจิในตอนนี้ แค่อยากจะกลับไปพักฟื้นที่บ้านและรักษาบาดแผลของตัวเอง
ในขณะนี้ มีคนรีบวิ่งเข้ามา พูดกับทากาฮาชิมาจิด้วยความเคารพ:”ท่านประธาน อิโตะทาเคฮิโกะให้คนส่งดอกไม้สดและกระเช้าผลไม้มาให้ บอกว่ามาแสดงความเสียใจด้วย…”
“อิโตะทาเคฮิโกะ?!”เมื่อทากาฮาชิมาจิได้ยินชื่อนี้ เขาก็ขมวดคิ้วทันที
ทันใดนั้น เขาก็ตะโกนอย่างเย็นชา:”หึ! ฉันรู้จักนิสัยใจคอของไอ้สารเลวอย่างอิโตะทาเคฮิโกะเป็นอย่างดี ตอนนี้เขาส่งดอกไม้สดกับกระเช้าผลไม้มา เพื่อมาเยาะเย้ยฉัน เห็นฉันเป็นตัวตลก!ครั้งที่แล้วลูกสาวของเขาไปแข่งขันที่จีนจนได้รับบาดเจ็บและบินกลับมาที่ญี่ปุ่น และเข้ารักษาตัวที่โตเกียว ฉันก็ส่งดอกไม้สดและกระเช้าผลไม้ไปเยาะเย้ยเขา คิดไม่ถึงจริงๆ เขาจะมีโอกาสเอาคืนฉันได้เร็วขนาดนี้!”
ทากาฮาชิเอคิจิที่สองแขนใส่เฝือกพูดด้วยความโกรธ:”คุณพ่อ!ไอ้สารเลวอย่างอิโตะทาเคฮิโกะ มันเป็นคนอาฆาตและชอบเอาคืนอยู่แล้ว!ครั้งที่แล้วพ่อส่งดอกไม้สดกับกระเช้าผลไม้ไปที่โรงพยาบาล ฉันได้ข่าวว่าเขาทิ้งลงไปในถังขยะทั้งหมด ครั้งนี้เขาส่งดอกไม้สดและกระเช้าผลไม้มา เพื่อมาตบหน้ากันชัดๆ! ครั้งนี้ฉันเสียหน้ามากๆ และไม่รู้ว่าในอนาคตไอ้สารเลวนั้นจะมาเยาะเย้ยจนทำให้ฉันต้องอับอายขายขี้หน้าอีกไหม!”
ทากาฮาชิมาจิยิ้มอย่างเขินอายและพูดปลอบใจ:”ลูกชาย คุณไม่ต้องโกรธขนาดนี้ก็ได้ บางทีอิโตะทาเคฮิโกะคงไม่ได้หมายความอย่างนั้นก็ได้ เขาอาจจะแค่ต้องการแสดงความเสียใจเฉยๆ”
ทากาฮาชิเอคิจิถามกลับ:”คุณพ่อ คำพูดนี้พ่อเชื่อไหม? ตอนที่ลูกสาวของเขาบาดเจ็บ คุณพ่อส่งดอกไม้สดกับกระเช้าผลไม้ออกไปเพราะอะไร? ไม่ใช่เพื่อเยาะเย้ยและดูถูกเขาเหรอ?”
ทากาฮาชิมาจิยิ้มเยาะเย้ย:”คุณพูดถูก ฉันส่งไปเพื่อเยาะเย้ยเขา…”
ทากาฮาชิเอคิจิกล่าวด้วยสีหน้าเศร้าๆว่า:”ครั้งที่แล้วที่อิโตะนานาโกะได้รับบาดเจ็บ วิดีโอของเธอแพร่กระจายไปทั่วญี่ปุ่น แต่ประชาชนทุกคนในญี่ปุ่นให้ความเคารพเธอ และรักเธอมากๆ มีแฟนคลับเยอะมากๆ รวมตัวกันบนอินเทอร์เน็ตเพื่อปกป้องเธอและอธิษฐานให้เธอ แต่การบาดเจ็บของฉันในครั้งนี้ ประชาชนทุกคนในญี่ปุ่นต่างหัวเราะเยาะเย้ยฉัน ครั้งนี้ฉันเสียหน้ามากๆ…”
ขณะพูด ทากาฮาชิเอคิจิก็ปลงไม่ตก และร้องไห้ออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
ฉันไม่อยากโทษว่าเขาอ่อนแอเกินไป เพราะเมื่อก่อนเขาเป็นสามีแห่งชาติของประเทศญี่ปุ่น มีผู้หญิงนับไม่ถ้วนคลั่งไคล้เขา และเรียกเขาว่าสามีทางอินเทอร์เน็ต
แต่ไม่คาดคิดเลย ในชั่วพริบตา เขาก็ถูกทำร้ายเหมือนสุนัขข้างถนนที่ไม่มีทางสู้ ต่อหน้าประชาชนทั้งประเทศ
เรื่องนี้ ทำให้เขาอับอายขายขี้หน้าไปตลอดชีวิต
ยิ่งไปกว่านั้น เขาแทบจะไม่มีโอกาสกู้ศักดิ์ศรีเหล่านี้กลับมาได้