ตอนที่ 2949 หุบเขาใหญ่ที่ครึกครื้น
เน่าเน่าอยู่บนเครื่องบินเรียบร้อย ตอนเสี่ยวจูได้รับข้อความก็ผ่านไปราวสามชั่วโมงแล้ว เขามึนงงอยู่นานกว่าจะค่อย ๆหายสะลึมสะลือและเข้าใจข้อความที่เน่าเน่าส่งมา
ออกสำรวจ?
ไปที่ไหน?
เสี่ยวจูเปิดคอมพิวเตอร์ก่อนพิมพ์โค้ดยาวเหยียดลงไปอย่างรวดเร็ว เพียงชั่วครู่ก็เจอเอกสารที่เน่าเน่าออกนอกประเทศ เขาลูบคางพลางพึมพำ “น่าจะไปเปลี่ยนเครื่องที่ฮ่องกง หรือว่าเน่าเน่าจะกลับบ้าน?”
สมองที่แม่นยำกว่าคอมพิวเตอร์ของเสี่ยวจูกำลังค่อย ๆประมวลผลและพอจะเดาผลลัพธ์คร่าว ๆได้ เขายิ้มเล็กน้อยก่อนโทรหาคุณแม่
“คุณแม่ครับ…” เสี่ยวจูทำเสียงอ่อนโยน ครั้นเหมยเหมยได้รับโทรศัพท์จากลูกชายก็ยิ้มหน้าบานอย่างสุขใจ
พอถามสารทุกข์สุขดิบได้สามนาที เสี่ยวจูก็ถามว่า “พี่สาวอยู่บ้านไหม?”
“ไม่อยู่ พี่สาวกับพี่เสี่ยวเป่าออกไปท่องสำรวจที่ภูเขาสือว่าน” เหมยเหมยบอกไปตามความเป็นจริง
“อืม ครับ บ๊ายบายครับแม่ ผมฝากเพื่อนส่งเครื่องสำอางตัวใหม่ไปให้ แม่อย่าลืมเซ็นรับด้วยนะ!” เสี่ยวจูพูดพลางยิ้มตาหยีเอาใจคุณแม่จนยิ้มหน้าบานใหญ่แล้ว
“น่ารักจริง ๆ เงินพอใช้หรือเปล่า? เดี๋ยวแม่โอนให้ห้าหมื่นหยวนนะ อย่าประหยัดนักล่ะ แม่เงินเยอะ”
ผ่านไปสามวินาทีเงินห้าหมื่นหยวนก็โอนเข้าบัญชีเรียบร้อย เสี่ยวจูจุ๊บมือถือและเริ่มเก็บสัมภาระ การได้ไปออกสำรวจกับพี่เสี่ยวเป่าชวนให้หวั่นไหวอยากตามไปมากจริง ๆ อีกอย่าง…ครั้งที่แล้วเร่งรีบไปหน่อย เขายังเที่ยวภูเขาสือว่านไม่ทั่ว ครั้งนี้จะเที่ยวให้หนำใจไปเลย
“ฉาฉา พวกเรากลับบ้านกัน แกดีใจไหม?”
เสี่ยวจูสะกิดฉาฉาที่อยู่บนข้อมือ ฉาฉาชูคอขึ้นส่งเสียงร้องฟ่อ ๆแสดงให้เห็นถึงความตื่นเต้นของมัน ต่อให้ข้างนอกจะดีขนาดไหนก็ไม่สบายเท่าในภูเขา
เขาแวะไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ ๆ เสี่ยวจูจองตั๋วไปเปลี่ยนเครื่องที่ฮ่องกงเช่นกันเรียบร้อย ก่อนขึ้นเครื่องเขายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วส่งข้อความไปหาสือเอ้อร์ว่า “เน่าเน่าไปออกสำรวจ ถ้าอยากจะรู้จุดหมายปลายทางก็เอาของมาแลก”
ครู่เดียวสือเอ้อร์ก็ตอบกลับมาว่า “อยากแลกกับอะไร?”
“จิตวิญญาณน้ำห้าลูก” เสี่ยวจูตอบกลับ
พรสวรรค์ของสือเอ้อร์คือการควบคุมน้ำ จิตวิญญาณน้ำเป็นลูกบอลคริสตัลขนาดพอ ๆกับไข่นกพิราบซึ่งสร้างขึ้นโดยพรสวรรค์ของเธอ สุกใสแวววาวสวยงามยิ่งกว่าเพชรเม็ดงามเสียอีก แต่ถ้าเอาจิตวิญญาณน้ำมาเป็นเครื่องประดับ คงน่าเสียดายไม่น้อย
ถ้าเอาจิตวิญญาณน้ำวางไว้ที่ไหนสักแห่งไม่ว่าจะเป็นทะเลทรายหรือภูเขา ขอแค่เป็นจุดที่มีดินก็จะสามารถดึงดูดน้ำบริสุทธิ์ละแวกใกล้เคียงไหลมารวมตัวกันเป็นบ่อน้ำขนาดเล็กในเวลาอันรวดเร็วได้
จิตวิญญาณน้ำหนึ่งลูกสามารถรวบรวมน้ำได้อย่างน้อยสองตัน ถ้าอยู่ในทะเลทรายแล้วมีจิตวิญญาณน้ำติดตัวก็คงไม่ต่างจากมีทะเลสาบเคลื่อนที่อยู่ด้วย ต่อให้ข้ามไปทะเลทรายซาฮาร่าก็ไม่ใช่ปัญหา
ของที่มีมูลค่าขนาดนี้แน่นอนว่าวิธีการทำย่อมวุ่นวายเป็นธรรมดา เท่าที่เสี่ยวจูทราบตอนนี้สือเอ้อร์มีเพียงสิบลูกเท่านั้น จู่ ๆเขาจะเอาครึ่งหนึ่งเลยเกรงว่ายัยเด็กนี่คงปวดใจน่าดู!
ปลายสายเงียบกริบ เสี่ยวจูจะขึ้นเครื่องแล้วเลยเร่งขึ้นว่า “ฉันจะขึ้นเครื่องแล้ว”
“โอเค…เจอหน้าแล้วจะให้” สือเอ้อร์กัดฟันกรอด ห้าลูกก็ห้าลูก รอเธอโตอีกหน่อยคงทำได้อีกหลายอัน
“ภูเขาสือว่าน เจอกันที่สนามบินเมือง GY นะ” เสี่ยวจูถึงจุดหมายปลายทางอย่างรวดเร็ว เมื่อครู่เขาลองหาข้อมูลเที่ยวบินของเล่อเล่อดูแล้ว ปลายทางสุดท้ายก็คือเมือง GY
เล่อเล่อและเสี่ยวเป่าเริ่มเดินขึ้นเขาแล้ว ด้านหลังมีคนตามมาไม่น้อย เสี่ยวเป่านับคร่าว ๆอย่างน้อยสิบคนได้ คนของทีมมังกรมีเพียงสองคน ส่วนคนที่เหลือเป็นกลุ่มอิทธิพลอื่นที่เขาไม่รู้จัก พวกเขาแสร้งทำเป็นนักท่องเที่ยวแล้วตามมาอย่างไม่รีบร้อนเท่าไหร่
“ทิ้งร่องรอยไว้ให้เน่าเน่าหน่อยไหม?” เล่อเล่อกลัวว่าเน่าเน่าจะหาพวกเขาไม่เจอ
“ไม่ต้องหรอก เน่าเน่าหาเจอแน่นอน” เสี่ยวเป่าไม่กังวลเลยสักนิด เขาให้พ้องเพื่อนนำทางเน่าเน่าไปได้
“เฮ้…พวกนายก็มาด้วยเหมือนกันเหรอ?” ชายผมบลอนด์ดวงตาสีมรกตตามพวกเขามาได้ทันและทักทายพวกเขาอย่างกระตือรือร้น
………………………………….
ตอนที่ 2950 ฮันนีมูน
คู่หูของชายผมบลอนด์เป็นลูกครึ่งท่าทางเย็นชา เขาพยักพเยิดไปทางพวกเล่อเล่อ มองดูแล้วน่าจะเป็นคนไม่ชอบสนทนาสักเท่าไร
“ผมชื่อเจสัน คนนี้เป็นคู่หูผมชื่อปิแอร์ พวกเราเป็นนักสำรวจมืออาชีพจากประเทศ U…” เจสันที่มีผมสีบลอนด์เป็นคนชอบพูด แม้กระทั่งกับคนแปลกหน้าก็ยังคุยจ้อได้ไม่หยุด
เล่อเล่อแอบยิ้มเยาะ นักสำรวจอาชีพบ้าอะไร เกรงว่าจะเป็นสายลับของประเทศใดสักที่มากกว่า!
เธอตัดหน้าเสี่ยวเป่าชิงตอบกลับไปว่า “พวกเราเพิ่งจะแต่งงานเลยมาฮันนีมูนกันที่นี่”
เสี่ยวเป่าดวงตาแทบถลน แต่เล่อเล่อพูดไปแล้วเขาคัดค้านคงไม่ดีเท่าไรเลยทำได้แค่ขึงตาใส่เล่อเล่ออย่างไม่พอใจเตือนเธอว่าอย่าทำเกินขอบเขต
“ยินดีกับทั้งสองคนด้วย พวกคุณเลือกสถานที่ได้เก่งจริง ๆ วิวที่นี่งดงามมากแต่ว่าอันตรายไม่น้อย หรือว่าพวกเราเดินไปด้วยกันดีไหมจะได้ช่วยดูแลซึ่งกันและกันได้” เจสันบอกจุดประสงค์ของเขาไป
อย่างไรเสียเดินไปด้วยกันอย่างเปิดเผยก็ยังดีกว่าทำตัวลับ ๆล่อ ๆตามหลังอยู่แบบนี้ เจสันคุ้นเคยกับ 36 กลยุทธ์ในสามก๊กและพิชัยสงครามซุนจื่อของฮวาเซี่ยเป็นอย่างดี ทุกภารกิจล้วนมีประโยชน์ต่อเขาไม่น้อย ครั้งนี้เขาอยากใช้กลยุทธ์ของพิชัยสงครามซุนจื่อคงบรรลุภารกิจอย่างราบรื่นเช่นกัน
“ได้สิ คนเยอะสนุกดี ไปด้วยกันนี่แหละ” เล่อเล่อตอบรับอย่างง่ายดาย
หากจะฆ่าคนเหล่านี้ให้ตายโดยไม่รู้ตัว การเดินทางไปด้วยกันยิ่งง่ายต่อการลงมือเพราะอย่างไรเสียเสี่ยวเป่าบอกแล้วว่าห้ามยุ่งกับพวกทีมมังกรก็พอ!
พอมีกลุ่มของพวกเจสันโผล่มา จากนั้นก็กลุ่มจากประเทศอื่น ๆ ทั้งตะวันออกกลาง เอเชียและฝั่งตะวันตกโดยมีสีผิวแตกต่างกันออกไปทั้งชายและหญิงทยอยโผล่มาเรื่อย ๆอีกสองสามกลุ่ม
ทั้งหมดมีด้วยกันสิบสองคน ชายแปดคน หญิงสี่คน ข้ออ้างของทุกคนคือมาท่องสำรวจ ครั้นรวมพวกเล่อเล่อไปด้วยก็กลายเป็นขบวนยาวเหยียด
มีชายสองคนปรากฏตัวบนต้นไม้อย่างเงียบ ๆ คนหนึ่งอายุราว 30 และอีกคนเป็นหนุ่มวัยราว 20 ต้น ๆ
“พวกเขาคิดจะทำอะไร?” ชายหนุ่มที่อายุน้อยกว่าไม่เข้าใจ เอาคนปองร้ายมากมายมาอยู่ข้างกายแถมไม่เกรงกลัวว่าจะตายโดยไม่รู้ตัวอีก
ชายอายุมากกว่ายิ้มเล็กน้อย “นี่เป็นแผนการอันชาญฉลาดต่างหาก คนพวกนี้ไม่มีทางลงมือทำร้ายหนิงเสี่ยวเป่าหากยังไม่ได้ของมาอยู่ในมือแน่นอน แทนที่จะให้คนเหล่านี้สะกดรอยตามอย่างลับ ๆสู้ให้พวกเขาอยู่ข้างกายแล้วคอยสังเกตการณ์ไปเลยดีกว่า”
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราต้องเปิดเผยตัวไหม?”
“ไม่ต้อง ตามไปแบบนี้แหละ”
ชายอายุมากกว่ารู้สึกเสียวสันหลังวาบจนเกือบตกต้นไม้เพราะมีงูเห่ายักษ์ที่ไม่รู้เลื้อยมาหาตอนไหน มันจ้องเขาด้วยแววตาเยือกเย็นพลางแลบลิ้นสีแดงขู่ฟ่อพร้อมกระโจนเข้าหาได้ทุกเมื่อ
“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น มันแค่เตือนพวกเราเท่านั้น!” ชายอายุมากกว่าร้องห้ามคู่หูที่คิดจะลงมือ
บนภูเขามีแมลงพิษและสัตว์ดุร้ายนับไม่ถ้วนจึงต้องระมัดระวังอยู่เสมอ โดยเฉพาะงูลึกลับซึ่งทางที่ดีอย่าสร้างความแค้นกับพวกมันดีกว่า
อีกอย่างเขาคิดว่าการปรากฏตัวของเจ้างูตัวนี้น่าประหลาดไม่น้อย พรสวรรค์ของเขาคือลม ส่วนคู่หูของเขาสื่อสารกับผืนดินได้ แม้จะมีบ้างหายบ้างแต่ก็เก่งไม่น้อย ทว่าเมื่อครู่คู่หูของเขากลับไม่รู้เลยว่าจะมีงูโผล่มา
งูเห่าค่อย ๆเลื้อยลงจากต้นไม้และหายตัวไปอย่างรวดเร็ว ชายอายุมากกว่ามุ่นคิ้ว เมื่อครู่อยู่ดี ๆเสี่ยวเป่าก็หันมามองพวกเขาแวบหนึ่งเหมือนกำลังบอกว่าพวกเขารู้ทุกอย่าง
หรือว่าหนิงเสี่ยวเป่าจะเห็นพวกเขาแล้วงั้นเหรอ?
เสี่ยวเป่าอมยิ้มเล็กน้อยแล้วเก็บมือกลับ ครั้งนี้คนที่ทีมมังกรส่งมาน่าสนใจไม่น้อย โดยเฉพาะหนุ่มอายุน้อยกว่าคนนั้นมีพรสวรรค์แปลกไม่เบา ไว้เขาค่อยศึกษาดูทีหลังแล้วกัน
ผ่านไปหนึ่งวันเน่าเน่าก็มาถึงสนามบิน GY ทว่าเขาไม่ได้ไปนั่งรถต่อในทันทีแต่กลับรอเสี่ยวจูที่สนามบิน เสี่ยวจูส่งข้อความมาว่ามีเซอร์ไพรส์ใหญ่ให้เขารออยู่ที่สนามบินก่อน
………………………