บทที่ 1784 นักพรตเต๋าเสื้อลินิน
หลี่กางยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน กวาดผู้คนด้วยท่าทาเย่อหยิ่งและอาฆาตแค้น และกล่าวอย่างเย็นชา “ในเมื่อไม่มีใครกล้าสู้ ฉันก็จะไปละนะ”
หลังจากกล่าวเสร็จเขาก็หันหลังกลับและกำลังจะจากไป
ผู้แข็งแกร่งสี่คนก็เดินจากไปตามหลังเขา
เพียงว่าพวกเขาเพิ่งก้าวไปเพียงไม่กี่ก้าว เห็นเพียงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลางขยับเท้าของเขาตรงหน้าหน่อยหนึ่ง ตัวของเขาก็ยืนอยู่ตรงหน้าหลี่กางทันที
“ส่งมอบมีดพกอาถรรพ์มา ฉันจะไม่ฆ่านาย!”
ในบรรดาคนเหล่านี้ คนที่กล่าวเป็นเพียงคนเดียวที่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลาง ผมดำขาวทั้งหัว ใส่เสื้อลินินสีดำใต้ฝ่าเท้าของเขาคือรองเท้าลินินคู่หนึ่ง
ชายชราเปล่งออร่าที่ทรงพลังออกมาทั่วร่างกายของเขา หลี่กางไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลยสักนิด
หลี่กางเองก็รู้สึกถึงรัศมีที่เล็ดลอดออกมาจากชายชราเสื้อลินินและใบหน้าของเขาก็เคร่งขรึมอย่างยิ่ง เขากำมีดพกอาถรรพ์ไว้ในมือขวาแน่น และจ้องไปที่อีกฝ่ายด้วยตาทั้งสองข้างแล้วกล่าว “ช่างกล้าพูดนัก!”
“ในเมื่อนายไม่มอบมีดพกอาถรรพ์มาดีๆ ฉันต้องจัดการนายจริงๆแล้วด้วย”
เสียงของชายชราเสื้อลินินสิ้นลง เขาก็กระทืบเท้าลงบนพื้นและพุ่งตรงไปที่หลี่กาง
หลี่กางรู้ดีถึงความแข็งแกร่งของอีกฝ่าย เขาก็ไม่สนใจมากนัก กล่าวอย่างรวดเร็ว: “พี่น้องทั้งหลาย ฆ่ามันพร้อมกับฉัน!”
“บูม!”
ในวินาทีถัดมา ชายชราที่สวมเสื้อลินินวิ่งพุ่งเข้ามา ยกมือขึ้นเป็นหมัด ชายผู้แข็งแกร่งที่บังหลี่กางไว้ ร่างกายของเขาราวกับลูกบอลถูกชายชราเสื้อลินินตบออกไปโดยตรง
“บูมบูมบูม!”
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น วินาทีถัดมา ชายชราสวมเสื้อลินินปัดฝ่ามือสามครั้งติดต่อกัน ผู้แข็งแกร่งอีกสามคนก็ถูกยิงบินออกไปราวกับเครื่องบิน
เมื่อมาถึงจุดนี้ ผู้แข็งแกร่งทั้งสี่ที่ติดตามหลี่กางทั้งหมดก็ล้มลงกับพื้น
เมื่อเห็นฉากนี้ ผู้แข็งแกร่งที่อยู่รอบๆ ต่างก็ตกใจ สีหน้าของหลี่กางก็ดูหนักแน่นขึ้น
เขามีความแข็งแกร่งเพียงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดเท่านั้น แต่ด้วยความช่วยเหลือของมีดพกอาถรรพ์นี้ เขาจึงไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น เลย แต่เมื่อเขาต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น แม้ว่าเขาจะทำให้อีกฝ่ายบาดเจ็บสาหัส แต่เขาเองก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน
ตอนนี้เขากำลังต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลาง เขากลัวว่าเขาจะไม่มีโอกาสชนะ
แต่ในขณะนั้น จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าออร่าของศิลปะการต่อสู้ที่รุนแรงได้ปะทุออกมาจากมีดพกอาถรรพ์ตามแขนของเขาและกระจายไปทั่วร่างกาย
ในขณะนี้ เขารู้สึกว่าจิตสำนึกของเขาดูเหมือนจะถูกมีดพกอาถรรพ์กลืนกินเข้าไป แต่เขาก็ยังจับได้
“อืม?”
ชายชราเสื้อลินินขมวดคิ้ว จ้องไปที่หลี่กางอย่างเย็นชาและกล่าว “ฉันจะกล่าวอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย มอบมีดพกอาถรรพ์ออกมา มิฉะนั้นนายตาย!”
เจตนาฆ่าที่รุนแรงออกมาจากเขา
แต่ในขณะนั้น มีดพกอาถรรพ์ในมือของหลี่กางก็พุ่งเข้าหาชายชราเสื้อลินิน นั้นทันที หลี่กางตกใจ เขารู้สึกว่ามีดพกอาถรรพ์นี้มีชีวิตขึ้นมาทันที ราวกับว่าเขากำลังจะฆ่าชายชราเสื้อลินินด้วยตนเอง
เขากัดฟัน จับมีดพกอาถรรพ์ แล้วพุ่งไปตรงหน้าชายชราเสื้อลินิน
เกือบจะในทันที หลี่กางได้พุ่งเข้าไปตรงหน้าของชายชราเสื้อลินิน แต่มีดพกอาถรรพ์ในมือของเขาก็หลุดจากมือของเขาและริเริ่มที่จะแทงคอของชายชราเสื้อลินิน
หลี่กางตกใจกลัว เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มีดพกอาถรรพ์อยู่ๆก็หลุดออกจากมือของเขาทันทีและริเริ่มที่จะฆ่าชายชราเสื้อลินิน
“ฮึ!”
เมื่อชายชราเสื้อลินินเห็นมีดพกอาถรรพ์พุ่งมาหาเขาอย่างเจตนา เขาสูดหายใจอย่างเย็นชา ขยับเท้า ร่างกายของเขาก็เอียงเล็กน้อย มีดพกอาถรรพ์ก็บินผ่านผมของเขาจนเกือบปาดคอ
หลังจากอึ้งไปชั่วครู่ ในที่สุด หลี่กางก็ฟื้นคืนสติได้ โดยใช้ประโยชน์จากโอกาสของมีดพกอาถรรพ์เพื่อฆ่าชายชราเสื้อลินิน เขายกมือขึ้นและชกหมัดหนัก
ชายชราเสื้อลินินเพิ่งหลีกเลี่ยงมีดพกอาถรรพ์ได้ แต่หมัดของ หลี่กาง ได้ตกลงไปแล้ว และมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะหลบเลี่ยงมันได้
“บูม!”
หลี่กางต่อยหน้าอกของชายชราเสื้อลินิน
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทำให้ทุกคนตกใจคือหมัดของหลี่กางไม่สามารถทำอะไรชายชราเสื้อลินินได้
หลี่กางมึนงง ใบหน้าที่ซีดมองไปที่ชายชราเสื้อลินิน
ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าความแข็งแกร่งของเขาดูเหมือนจะกลับไปสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอด ด้วยความแข็งแกร่งของแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดจะมีโอกาสชนะผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลางได้อย่างไร
ชายชราเสื้อลินินเยาะเย้ย: “โง่ ไม่ดูตัวเองเลยว่าไม่ได้เรื่องขนาดไหน!”
หลังจากสิ้นเสียง ฝ่ามือของเขาก็พุ่งไปตรงหน้า
“บูม!”
ชายชราเสื้อลินินแตะฝ่ามือที่ตกอยู่บนหน้าอกของ หลี่กางเกิดเสียงชนกัน ร่างของ หลี่กางบินตรงขึ้นไปในอากาศห่างออกไปกว่า 10 เมตร เลือดไหลออกมาเต็มปาก ชีวิตของเขาก็สูญหายไปทันที
ฝ่ามือนี้ทำให้ทุกคนตกตะลึงอย่างนัก
ทันใดนั้นมีคนอุทาน: “หมัดคิงคอง! เขาเป็นนักพรตเต๋าเสื้อลินินจากสำนักเซิ่งกง!”
“เขาคือคนของสำนักเซิ่งกง!”
“สำนักเซิ่งกงข้ามาแทรกแซง พวกเราจะกล้ามีปัญหาได้ไงล่ะ?”
เหล่าผู้แข็งแกร่งจากทุกทิศทุกทางที่ยังคงรอคอยที่จะดำเนินการต่างกล่าวคุยกันด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
ดวงตาของ หยางเฉินหรี่ลง จ้องมองไปที่นักพรตเต๋าเสื้อลินิน ซึ่งอีกฝ่ายเป๋นคนขอสำนักเซิ่งกง ตอนนี้ฉินยีเองก็คงอยู่ในสำนักเซิ่งกง
ด้วยความพ่ายแพ้ของหลี่กาง มีดพกอาถรรพ์ได้กลับมาอยู่ในมือของหยางเฉิน
เมื่อหยางเฉินจ้องมองที่นักพรตเต๋าเสื้อลินิน นักพรตเต๋าเสื้อลินิน ก็จ้องมองที่หยางเฉิน แม้ว่าจะได้พูดออกเสียงก็ตาม แต่หยางเฉินก็เห็นเจตนาฆ่าในสายตาของอีกฝ่ายหนึ่งแล้ว
ตามที่ซ่งอี้กล่าว ใครก็ตามที่ตกเป็นเป้าหมายของสำนักเซิ่งกง ฆาตกรของสำนักเซิ่งกง จะไล่ตามพวกเขาจนกว่าบุคคลเป้าหมายจะเสียชีวิต
ครั้งก่อนคือ ฉินยี หลังจากการลอบสังหารล้มเหลวเขาก็จากไป
คราวนี้ สำนักเซิ่งกง ได้ส่งนักพรตเต๋าเสื้อลินินที่เข้มแข็งกว่าเดิมไม่เพียงเพื่อจะยึดมีดพกอาถรรพ์ไว้เท่านั้น แต่ยังต้องการฆ่าเขาอีกด้วย
“ชายหนุ่มที่ได้รับการยกย่องในเจ้าสำนัก ในวัยหนุ่มเช่นนี้ แดนแห่งศิลปะการต่อสู้ได้มาถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอด ซึ่งน่าทึ่งใจจริงๆ”
คราวนี้ สำนักเซิ่งกง ได้ส่งนักพรตเต๋าเสื้อลินินที่เข้มแข็งกว่าเดิมไม่เพียงเพื่อจะยึดมีดพกอาถรรพ์ไว้เท่านั้น แต่ยังต้องการฆ่าเขาอีกด้วย
นักพรตเต๋าเสื้อลินินจ้องมองที่หยางเฉินชั่วขณะหนึ่ง ทันใดนั้นก็กล่าวขึ้น
หยางเฉินขมวดคิ้วและกล่าวอย่างเย็นชาว่า “นายมาเพื่อฆ่าฉัน?”
นักพรตเต๋าเสื้อลินินไม่ได้กระทำการทันที แต่จ้องไปที่หยางเฉินและกล่าว “เจ้าสำนักมีคำสั่ง ถ้านายเต็มใจที่จะเข้าร่วมสำนักเซิ่งกง นายหลีกเลี่ยงการตายได้”
แม้ว่าจะมีเพียงประโยคเดียว หยางเฉินเองเข้าใจความหมายของอีกฝ่าย ถ้าเขาไม่ต้องการเข้าร่วม สำนักเซิ่งกง นักพรตเต๋าเสื้อลินินก็จะฆ่าเขาทิ้ง
คำกล่าวของนักพรตเต๋าเสื้อลินินทำให้บรรดาผู้แข็งแกร่งที่อยู่รอบๆ ตกตะลึง เป้าหมายที่นักพรตเต๋าเสื้อลินินมาในครั้งนี้คือหยางเฉิน
ทุกคนจ้องมองที่หยางเฉินด้วยความอิจฉาอยู่ครู่หนึ่ง
สำนักเซิ่งกงเป็นองค์กรนักฆ่าที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลก หลายคนต้องการเข้าร่วม สำนักเซิ่งกง แต่พวกเขาไม่มีคุณสมบัตินั้นเลย
ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดที่สามารถเข้าสู่ สำนักเซิ่งกงได้โดยไม่มีข้อยกเว้น ล้วนแต่เป็นผู้แข็งแกร่งที่มีพรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้ที่โดดเด่น เหมือนกับนักพรตเต๋าเสื้อลินินถึงจะมีเพียงแดนที่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลาง แต่ความแข็งแกร่งเขาคงจะถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายไปแล้ว
เมื่อหยางเฉินเข้าร่วม สำนักเซิ่งกง จะไม่มีใครกล้าโจมตีเขาในอนาคต
สำนักเซิ่งกงเป็นอันดับสองรองจากกองกำลังระดับสูงของ ตระกูลบู๊โบราณ ตระกูลบู๊โบราณและสำนักไม่ออกไป ใครจะกล้าสู้ล่ะ?
เมื่อทุกคนมองหยางเฉินด้วยความอิจฉา หยางเฉินก็ส่ายหัว “ฉันปฏิเสธ!”
เมื่อคำกล่าวของเขากล่าวออกไป ทุกคนก็อึ้งอยู่ที่เดิม เจตนาฆ่าที่น่าสะพรึงกลัวเล็ดลอดออกมาจากร่างของนักพรตเต๋าเสื้อลินิน อุณหภูมิรอบตัวพวกเขาดูเหมือนจะลดลงหลายองศา