บทที่ 1786 กลุ่มคนโง่ทั้งหลาย

บทที่ 1786 กลุ่มคนโง่ทั้งหลาย
ทุกคนกลั้นหายใจและมองไปที่หยางเฉิน ด้วยสายตาจับจ้องหยางเฉิน เขาเปลี่ยนมีดพกอาถรรพ์จากมือขวาไปซ้าย และฟันไปที่คอของนักพรตเต๋าเสื้อลินิน
นี่คือมีดพกอาถรรพ์ หากหยางเฉินโจมตีได้สำเร็จ ทางเดียวของนักพรตเต๋าเสื้อลินินคือตายอย่างเดียว
“นักพรตเต๋าเสื้อลินิน จะตายแล้วหรือ?”
คิดไม่ถึงเลยว่าความแข็งแกร่งของหยางจิ่วเทียนจะแข็งแกร่งถึงขนาดที่แม้แต่นักพรตเต๋าเสื้อลินิน ก็ยังต้องตายในมือของเขา?”
…
ฝูงชนอุทาน
ดวงตาของหยางเฉินแดงก่ำด้วยเลือด ตำราเทพสงครามศิลปะกำลังวิ่งพล่านอยู่ในร่างกายของเขา และสายเลือดแห่งความบ้าคลั่งของเขาได้รับการกระตุ้นจนถึงขีดสุด เขาจับมีดพกอาถรรพ์ไว้แน่นไปทางซ้ายและขวา และทันใดนั้นก็ฟันไปทางคอของนักพรตเต๋าเสื้อลินิน
“ตาย!”
หยางเฉินคำรามและรวบรวมพลังทั้งหมดไว้ในมือซ้ายของเขาโดยตรง
สีหน้าของนักพรตเต๋าเสื้อลินินเปลี่ยนไปอย่างมาก เขามีถุงมือพกอาถรรพ์เพียงอันเดียวที่มือขวา เขาไม่สามารถเปลี่ยนถุงมือได้อย่างรวดเร็ว ถ้าเขาต้องการจะกั้นด้วยมือขวาก็สายเกินไปแล้ว
ระหว่างสายฟ้าและหินเหล็กไฟ เขากัดฟันและเหยียดมือซ้ายออก
“พัฟ!”
เมื่อเห็นว่ามีดพกอาถรรพ์ในมือของหยางเฉินกำลังจะฟันผ่านคอของนักพรตเต๋าเสื้อลินิน ทันใดนั้นมือซ้ายของนักพรตเต๋าเสื้อลินินก็บังที่ด้านหน้าคอของเขาและมีดพกอาถรรพ์ก็ปัดทะลุจากฝ่ามือซ้ายของเขาโดยตรง
เลือดกระเซ็นและฝ่ามือของนักพรตเต๋าเสื้อลินินพร้อมกับห้านิ้วถูกตัดออกพร้อมกันและล้มลงกับพื้น
“บูม!”
ฝ่ามือขวาของนักพรตเต๋าเสื้อลินินก็ตกลงที่หน้าอกของหยางเฉินเช่นกัน ด้วยเสียงอันดัง หยางเฉินกระอักเลือดออกมาเต็มปากและบินพุ่งออกไป
ทุกคนช็อก!
ทุกคนดูตกใจกันอย่างมาก มือซ้ายขอนักพรตเต๋าเสื้อลินินถูกหักจากฝ่ามือของเขาโดยตรง และหยางเฉินก็โดนหมัดคิงคองของนักพรตเต๋าเสื้อลินินบินพุ่งออกไปเป็นสิบกว่าเมตร
นักพรตเต๋าเสื้อลินินมีสีหน้าเคร่งขรึมบนใบหน้าของเขา ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่หยางเฉิน
ส่วนหยางเฉินหลังจากถูกฝ่ายตรงข้ามกระแทกขึ้นไปในอากาศ เขาพยายามที่จะลุกขึ้นจากพื้นดิน มีเลือดอยู่ที่มุมปากของเขาและดวงตาของเขาจ้องมองไปที่นักพรตเต๋าเสื้อลินิน
ดวงตาของทั้งสองที่สบตากันเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอย่างแรงกล้า
นักพรตเต๋าเสื้อลินินก็กล่าวขึ้นทันทีว่า “หยางเฉิน นายจะต้องตายอย่างอนาถ!”
หยางเฉินมีสีหน้าเคร่งขรึม กัดฟันกล่าว “ต่อให้ฉันจะตาย ฉันก็จะดึงนายตายไปด้วยกัน!”
นักพรตเต๋าเสื้อลินินเหลือบมองไปยังผู้แข็งแกร่งที่อยู่รอบๆ ตัวเขา และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ใครสามารถช่วยฉันฆ่าหยางเฉินด้วยกันได้ ใครก็ตามฉันจะติดบุญคุณนี้ไว้”
ทันทีที่คำกล่าวเหล่านี้ออกมา ผู้ชมที่อยู่รอบๆ ต่างก็ตกใจ
หยางเฉินไม่คิดว่านักพรตเต๋าเสื้อลินินจะไร้ยางอายขนาดนี้ เพราะรู้ว่าเขาไม่สามารถฆ่าตนได้ เขาจะใช้ความโปรดปรานเพื่อแลกกับผู้ชมเพื่อโจมตีแทนเขา
แต่ว่า ไม่มีใครอ้าปากตอบ
ทันทีที่คำกล่าวเหล่านี้ออกมา ผู้ชมที่อยู่รอบๆ ต่างก็ตกใจ
ความแข็งแกร่งที่หยางเฉินแสดงให้เห็นในเมื่อกี้ทำให้ทุกคนตกใจ พวกเขากลัวกองกำลังที่อยู่เบื้องหลังหยางเฉิน
สีกน้าของนักพรตเต๋าเสื้อลินินดูมืดมนยิ่งขึ้น กัดฟันของเขาและกล่าว “ถ้าใครสามารถช่วยฉันฆ่าหยางเฉินได้ ฉันเป็นหนี้บุญคุณไม่เพียงเท่านั้น หลังจากหยางเฉินเสียชีวิต มีดพกอาถรรพ์ของเขาจะเป็นของคนนั้น”
“หยางเฉินมีเพียงขอบเขตแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอด แต่เขาสามารถระเบิดเป็นความแข็งแกร่งที่เทียบเท่ากับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลางหรือใกล้เคียงกับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย เพราะมีดพกอาถรรพ์นี้ล้วนๆ ”
“ตราบใดที่มีใครเต็มใจช่วยฉันฆ่าหยางเฉิน มีดนี้ก็จะเป็นของคนนั้น! ฉันสัญญาว่าจะไม่แย่ง”
คราวนี้ตาของผู้แข็งแกร่งหลายคนลุกเป็นไฟ
สีหน้าของหยางเฉินมืดมนมาก ดวงตาของเขากวาดไปทั่วผู้ชม และเขากล่าวอย่างเย็นชา “พวกนายควรคิดให้ดีก่อน แม้ว่าพวกนายจะฆ่าฉันได้ พวกนายมีชีวิตที่จะต่อสู้กับมีดพกอาถรรพ์ของฉันหรือไม่?”
ในเวลานี้ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดคนหนึ่งมองไปทางนักพรตเต๋าเสื้อลินินแล้วกล่าว “นักพรตเต๋าเสื้อลินิน นายพูดจริงเหรอ? หากพวกเรามีคนช่วยนายฆ่าหยางเฉิน นายจะไม่เอามีดพกอาถรรพ์นี้?และยังติดบุญคุณคนที่ช่วยอีกด้วย”
มีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าทั้งหมด 2คน ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้นหนึ่งคน ซึ่งพ่ายแพ้ให้กับหลี่กางด้วยความช่วยเหลือของมีดพกอาถรรพ์และจากไป ตอนนี้มีเพียงนักพรตเต๋าเสื้อลินินเท่านั้นที่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น
ที่เหลือล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด
นักพรตเต๋าเสื้อลินินมองไปที่ผู้แข็งแกร่งขั้นแปดชั้นยอดที่กำลังกล่าวอยู่และกล่าว “ฉันจะไม่ใช้ชื่อเสียงของ สำนักเซิ่งกง เพื่อหลอกลวงพวกนาย ถ้าใครก็ตามยินดีที่จะร่วมมือกับฉันฆ่า หยางเฉินทิ้ง มีดพกอาถรรพ์ก็เป็นของคนนั้นและฉันเองก็จะติดบุญคุณของคนคนนั้นด้วย”
“บุญคุณที่ฉันติด พวกนายสามารถฆ่าใครก็ได้ที่พวกนายอยากจะฆ่า ถ้าฉันไม่สามารถฆ่ามันได้ ฉันจะขอให้แปดแม่ทัพแห่งเซิ่งกงมาฆ่าแทนฉัน ฉันสัญญาว่าจะตอบแทนบุณคุณของพวกนายแน่นอน”
ภายใต้รางวัลต้องมีผู้กล้า!
แน่นอนว่าหลังจากที่นักพรตเต๋าเสื้อลินินกล่าวจบ มีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดเดินออกมาทันที เขามองไปที่นักพรตเต๋าเสื้อลินินและกล่าว “ฉันยินดีที่จะช่วยนาย!”
“ฉันก็ยินดีที่จะช่วยนายเหมือนกัน!”
“ฉันก็ด้วย!”
…
ในช่วงเวลาหนึ่ง ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นปลายและแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดทั้งเจ็ดก็เดินออกมา
ยังเหลือผู้แข็งแกร่งอีกหนึ่งคนที่กลัวภูมิหลังของหยางเฉิน หรือเขาเองคิดว่าเข้าร่วมด้วยก็คือการตายฟรี ดังนั้นเขาจึงไม่ลุกขึ้นยืน
มุมปากของนักพรตเต๋าเสื้อลินินกระตุกและเขากล่าว “ดีมาก! ฉันเป็นหนี้บุญคุณคุณพวกนาย แต่มีดพกอาถรรพ์มีเพียงหนึ่งเดียวใครที่เป็นคนฆ่าหยางเฉินได้ มีดพกอาถรรพ์ก็เป็นของคนนั้น”
“โอเค!”
ผู้แข็งแกร่งทั้งเจ็ดที่ออกมาตอบโต้กัน
ในไม่ช้า ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นปลายและแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดทั้งเจ็ดล้อมรอบหยางเฉิน
นักพรตเต๋าเสื้อลินินจ้องไปที่หยางเฉินด้วยสีหน้าอาฆาตและกล่าว “ไอ้หนู นี่เป็นค่าที่นายจ่ายสำหรับการรุกรานฉัน นายจะตายอย่างอนาถ! ฉันสัญญาว่าแม้แต่ศพก็ยังไม่เหลือให้นาย!”
หยางเฉินเพิกเฉยต่อนักพรตเต๋าเสื้อลินิน เหลือบมองผู้แข็งแกร่งเจ็ดคนที่ล้อมเขาไว้ และกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ในเมื่อพวกนายจะฆ่าฉัน พวกนายเองก็ต้องเตรียมพร้อมที่จะถูกฆ่า”
“อดไม่ได้ที่จะไม่พูด พวกนายมันกลุ่มคนโง่ทั้งหลายจริงๆ นักพรตเต๋าเสื้อลินินแค่ใช้ความตายของพวกนายกินกำลังของฉัน”
“แม้แต่นักพรตเต๋าเสื้อลินินที่มีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายก็ยังถูกฉันตัดมือไปครึ่งหนึ่ง กับพวกนายเนี่ยนะจะทำอะไรฉันได้”
“ฉันเกลี้ยกล่อมด้วยตความหวังดี พวกนายถอนออกยังทัน ฉันแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อสงครามเริ่มขึ้น ฉันจะไม่แสดงความเมตตาใดต่อพวกนาย ฉันจะให้เวลาพวกนายคิดสักครู่หลังจากนั้นหนึ่งนาที ถ้าพวกนายยังไม่ยอมถอย ก็แปลว่าพวกนายจะสู้กับฉัน”
หลังจากฟังคำกล่าวของหยางเฉินผู้แข็งแกร่งทั้งเจ็ดก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไป
แน่นอนว่าพวกเขาเข้าใจดีว่าหยางเฉินไม่ใช่คำกล่าวเล่นๆ การต่อสู้ระหว่างหยางเฉินกับนักพรตเต๋าเสื้อลินินได้อธิบายทุกอย่าง
อย่างไรก็ตาม สิ่งล่อใจของนักพรตเต๋าเสื้อลินินนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าที่พวกเขาจะปฏิเสธ
คนเหล่านี้ฝึกฝนมาจนถึงแดนมาหลายปีแล้ว และความแข็งแกร่งของพวกเขาก็ไม่สามารถพัฒนาต่อไปได้อีก แต่ถ้าพวกเขาได้รับมีดพกอาถรรพ์ ความแข็งแกร่งของพวกเขาจะพุ่งสูงขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ในเวลาเดียวกันพวกเขายังได้รับความโปรดปรานจากนักพรตเต๋าเสื้อลินินซึ่งเป็นโอกาสอันยิ่งใหญ่สำหรับพวกเขาและพวกเขาไม่สามารถปฏิเสธได้
เมื่อเวลาผ่านไปไม่มีใครในเจ็ดผู้แข็งแกร่งถอนตัว
สีหน้าของหยางเฉินเย็นชาอย่างสมบูรณ์ ดวงตาสีแดงเลือดของเขากวาดไปทั่วทั้งเจ็ดคน และกล่าวอย่างเย็นชา “ในเมื่อพวกนายอยากตาย ฉันจะทำให้พวกนายสมหวังเอง!”