ภายใต้การนำทางของพนักงานต้อนรับ หยางเฉินมาถึงห้องหรูอี้ และพบกับยูอิจิ คาชิโระ
เมื่อหยางเฉินเข้าไปในห้องวีไอพี ใบหน้าของยูอิจิ คาชิโระ เต็มไปด้วยความนิ่งสงบ เพียงแค่เหลือบมองหยางเฉินเล็กน้อย และพูดอย่างไร้อารมณ์ว่า “นั่งสิ!”
ท่าทางของยูอิจิ คาชิโระนั้นเฉยเมยมาก ดวงตาของเขายังคงเย่อหยิ่งอยู่เล็กน้อย ขณะมองไปที่หยางเฉิน ก็ยังมีความรังเกียจอยู่เล็กน้อย
หยางเฉินขมวดคิ้ว และยังคงนั่งตรงข้ามกับยูอิจิ คาชิโระ
ก่อนที่หยางเฉินจะพูด ยูอิจิ คาชิโระก็ได้พูดว่า “รู้ไหมว่าทำไมฉันถึงต้องการพบคุณลำพังคนเดียว?”
หยางเฉินไม่พูด รอให้อีกฝ่ายพูด
ยูอิจิ คาชิโระไม่สนใจ เทถ้วยชาร้อนให้ตัวเองแก้วหนึ่ง จิบไปทีหนึ่ง วางถ้วยน้ำชา จากนั้นมองไปที่หยางเฉินแล้วพูดว่า “ฉันในนามของคะมิแชโบลจะให้โอกาสคุณกลายเป็นคนเหนือคน”
หยางเฉินเยาะเย้ย น่าตลกสิ้นดี สุนัขของประเทศซันคนหนึ่ง มาถึงถิ่นของเขา และบอกเขาว่า ต้องการให้โอกาสเขากลายเป็นคนเหนือคน
คะมิแชโบลทำสีหน้าเหมือนผู้สูงศักดิ์ เหมือนให้ทานหยางเฉิน
หยางเฉินพูดด้วยท่าทางขี้เล่น “ลองพูดมาซิ คุณจะทำยังไงให้ฉันกลายเป็นคนเหนือคน”
ยูอิจิ คาชิโระพูดว่า “ขอเพียงคุณยินดีที่จะเป็นประชาสสัมพันธ์ให้กับคะมิแชโบลในจิ่วโจว จากนี้ไปอุตสาหกรรมทั้งหมดของคะมิแชโบลในจิ่วโจว จะมอบให้คุณเป็นผู้รับผิดชอบ”
“และฉันได้ยื่นเรื่องให้กับคะมิแชโบลแล้ว สามารถมอบนามสกุลให้กับคุณ ต่อจากนี้ไป คุณชื่อคะมิ เฉิน และทำงานรับผิดชอบคะมิแชโบลของเรา”
หลังจากพูดเสร็จ เขาก็เอาเอกสารสัญญาออกมา โยนไปตรงหน้าหยางเฉิน และพูดว่า “นี่เป็นข้อตกลง คุณลองดู ถ้าไม่มีปัญหาอะไร คุณเซ็นชื่อได้เลย!”
ทันใดนั้นหยางเฉินก็หัวเราะ ไม่ได้ดูสัญญาฉบับนั้น แต่หัวเราะแล้วพูดว่า “คุณกำลังให้ทานอยู่หรือเปล่า?”
ยูอิจิ คาชิโระขมวดคิ้ว และพูดอย่างเย็นชา “นี่เป็นโอกาสที่คะมิแชโบลมอบให้คุณ ทำงานให้กับคะมิแชโบลมันเป็นเกียรติสูงสุดของคุณ คุณควรภาคภูมิใจ”
หยางเฉินส่ายหัว “ถ้าเป็นเช่นนี้ ผมก็จะให้โอกาสคุณภักดีต่อผมด้วย ขอเพียงคุณตกลง ผมใช้ตำแหน่งของประธานเยี่ยนเฉินกรุ๊ป แต่งตั้งให้คุณเป็นผู้รับผิดชอบของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปสาขาประเทศซัน ให้คุณเป็นคนเปิดตลาดในประเทศซันให้กับเยี่ยนเฉินกรุ๊ปของเรา”
“งี่เง่า!”
ชั่วขณะยูอิจิ คาชิโระโกรธมาก ตบโต๊ะ ยืนขึ้นโดยตรง จ้องไปที่หยางเฉินด้วยสายตาที่ดุร้ายและพูดว่า “นายนี่มันหมูของจิ่วโจว กล้ามาดูถูก……”
“ตูม!”
ก่อนที่ยูอิจิ คาชิโระจะพูดจบ หยางเฉินคว้าแก้วชาเซรามิกบนโต๊ะโยนไป ถ้วยน้ำชากระแทกใส่ปากของยูอิจิ คาชิโระ
การกระแทกครั้งนี้ ทำให้ฟันหน้าทั้งสี่ซี่ของยูอิจิ คาชิโระหักโดยตรง ปากของเขาเต็มไปด้วยเลือดสดๆ
และในเวลานี้ หยางเฉินได้เดินไปตรงหน้ายูอิจิ คาชิโระ แล้วเตะฝ่ายตรงข้ามลงกับพื้น เหยียบใบหน้าฝ่ายตรงข้าม และพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “อย่าลืมว่า ที่นี่คือจิ่วโจว ทนไม่ได้ที่จะให้คนประเทศซันมาทำเรื่องป่าเถื่อน”
“แน่นอน แม้จะอยู่ในประเทศซัน ฉันก็จะเหยียบและเอาใบหน้านายเสียดสีบนพื้นโดยไม่ลังเล”
ขณะที่พูดอย่างนั้น หยางเฉินก็ใช้แรงเหยียบทันที หัวของยูอิจิคาชิโระ แนบและเสียดสีกับพื้นทันที
“อ๊ะ……”
จากส่วนลึกในลำคอของยูอิจิ คาชิโระมีเสียงคร่ำครวญอันน่าสมเพชออกมา
“งี่เง่า!”
เมื่อได้ยินเสียงของเขา บอดี้การ์ดทั้งสองคนของประเทศซันที่รูปร่างกำยำล่ำสัน ก็พุ่งเข้ามา และเมื่อเห็นหยางเฉินใช้เท้าเหยียบยูอิจิ คาชิโระชั่วขณะก็โกรธทันที และรีบวิ่งไปหาหยางเฉิน
“ตูมตูม!”
หยางเฉินยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ขยับเลยสักนิด ขณะที่บอดี้การ์ดทั้งสองโจมตีเขา เขาก็ชกหมัดสองหมัดติดต่อกัน บอดี้การ์ดทั้งสองไม่มีเวลาแม้แต่จะปล่อยเสียงคร่ำครวญ ก็สลบไปทันที
ในเวลานี้ สีหน้ายูอิจิ คาชิโระ ไหนเลยจะมีความเย่อหยิ่งเหมือนแรกๆที่เจอหยางเฉิน? เหลือเพียงความตื่นตระหนก และร่างกายของเขาก็สั่นไม่หยุด
จนกระทั่งถึงเวลานี้เอง เขาพึ่งตระหนักได้ว่า หยางเฉินแข็งแกร่งเพียงใด
จู่ๆหยางเฉินก็ดึงเอกสารสัญญาออกมาจากร่างกาย โยนลงบนพื้น และพูดกับยูอิจิ คาชิโระว่า “ฉันก็มีเอกสารสัญญาด้วย คุณเซ็นมันก่อน”
สัญญานี้ จัดทำโดยหวยหลัน และได้เตรียมการเป็นพิเศษสำหรับการท้าสู้ในอีก3วันข้างหน้า เนื้อหาของสัญญานั้นง่ายมาก หากหยางเฉินแพ้ ก็จะยุบสภาหอการค้าจองโฮ และจะมอบเยี่ยนเฉินกรุ๊ปให้กับสามบริษัทยักษ์ใหญ่ในประเทศซัน
ถ้าหยางเฉินชนะ อุตสาหกรรมของสามบริษัทยักษ์ใหญ่ที่อยู่ในจิ่วโจว จะต้องมอบให้หยางเฉินทั้งหมด และผู้คนในสามบริษัทยักษ์ใหญ่ ต้องไสหัวออกจากจิ่วโจว
หลังจากยูอิจิ คาชิโระดูเนื้อหาในสัญญาแล้ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความกลัว และก็รีบพูดขึ้นว่า “คุณหยาง ผมทำได้แค่เป็นตัวแทนของคะมิแชโบลเท่านั้น ไม่สามารถตัดสินใจแทนโยชิดะแชโบลและอาโอกิแชโบลได้!”
หยางเฉินพูดอย่างเฉยเมย “คุณเซ็นชื่อก่อน”
ยูอิจิ คาชิโระพูดอีกครั้ง “คุณหยาง แม้ว่าผมจะเป็นผู้รับผิดชอบ คะมิแชโบลในจิ่วโจว แต่เบื้องหลังผมยังมีคะมิแชโบล สำหรับการท้าสู้ในอีกสามวันข้างหน้า ฉันตัดสินใจไม่ได้!”
หยางเฉินเลิกคิ้ว ร่างกายปลดปล่อยเจตนาฆ่าออกมา จ้องมองอีกฝ่ายจากด้านสูง “ฉันให้เวลานายแค่นาทีเดียว ถ้านายไม่เซ็นชื่อถ้างั้นฉันจะฆ่านายก่อน”
เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน ร่างกายของยูอิจิ คาชิโระก็สั่นสะท้าน ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขารู้สึกได้ สิ่งที่หยางเฉินพูดนั้นเป็นความจริง หากเขาไม่เซ็นชื่อ คงกล้าฆ่าเขาจริงๆ
ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ว่า สามวันข้างหน้า มันคือวันที่สามบริษัทยักษ์ใหญ่ที่มีตระกูลวิถีบู๊อยู่เบื้องหลังได้ส่งผู้แข็งแกร่งชั้นนำมาต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งในจิ่วโจว และเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก แม้ว่าเขาจะเซ็นชื่อแล้ว แล้วทำไม? เป็นไปได้ไหม แค่พลังของหยางเฉินคนเดียว ก็สามารถเอาชนะผู้แข็งแกร่งที่ส่งมาจากตระกูลวิถีบู๊ซึ่งเป็นผู้อยู่เบื้องหลังของสามบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งประเศซันเหรอ?”
เขาหยิบปากกา กดสองสามครั้ง และเซ็นชื่อของตัวเอง
หยางเฉินพูดเสริม “ติดต่อผู้ที่รับผิดชอบโยชิดะแชโบลกับอาโอกิแชโบลที่อยู่ในจิ่วโจว ให้เวลาพวกเขา20นาที ให้พวกเขารีบมาเซ็นสัญญา ถ้าพวกเขาไม่มา ฉันจะฆ่านายก่อน”
ยูอิจิ คาชิโระเกือบร้องไห้ ผู้รับผิดชอบของโยชิดะแชโบลกับอาโอกิแชโบลที่อยู่ในจิ่วโจวจะมาเซ็นชื่อหรือไม่ มันเกี่ยวอะไรกับเขา? หยางเฉินควรไปหาพวกเขาไม่ใช่หรือ? ทำไมพวกเขาไม่มาแต่หยางเฉินกลับจะฆ่าเขา?
เขาไม่มีเวลาคิดมาก รีบโทรไปที่หมายเลขของโยชิดะ ไตจัว และพูดว่า “โยชิดะ ไตจัว หยางเฉินตกลงที่จะเซ็นชื่อแล้ว ตอนนี้คุณกับอาโอคิ ซึนะมาที่หอเหอเยว่ห้องหรูอี้เดี๋ยวนี้เลย มิฉะนั้นถ้าเขาเปลียนใจและจากไป มันก็จะแย่”
เห็นได้ชัดว่า พวกเขาทั้งหมดเป็นกลุ่มเดียวกัน คิดว่าทั้งสามบริษัทยักษ์ใหญ่ในจิ่วโจวคงไม่เคยมีความคิดที่จะให้หยางเฉินเป็นคนประชาสัมพันธ์ให้ แต่ต้องการหลักฐานการติดต่อระหว่างหยางเฉินกับบริษัทยักษ์ใหญ่ในประเทศซัน รอให้การท้าสู้ในอีกสามวันข้างหน้าสิ้นสุดลง ทำลายชื่อเสียงของหยางเฉินเพื่อโจมตีเยี่ยนเฉินกรุ๊ป
ในเวลาไม่ถึง20นาที โยชิดะ ไตจัวกับอาโอคิ ซึนะก็มาถึง
เมื่อทั้งสองเห็นปากของ ยูอิจิ คาชิโระเต็มไปด้วยเลือด พวกเขาก็ตกตะลึง
อาโอคิ ซึนะมองไปที่ยูอิจิ คาชิโระและพูดด้วยความประหลาดใจ “ยูอิจิ คาชิโระ คุณเป็นอะไรไป?”
ยูอิจิ คาชิโระมีสีหน้าหวาดกลัว และมองไปที่หยางเฉินด้วยความกลัวและรีบเอาเอกสารสัญญาที่หยางเฉินมอบให้พวกเขาออกมาและพูดกับทั้งสองคนว่า นี่เป็นสัญญาที่หยางเฉินให้พวกคุณเซ็นชื่อ”
หลังจากได้ยินคำพูดของยูอิจิ คาชิโระ โยชิดะ ไตจัวกับอาโอคิ ซึนะก็ขมวดคิ้ว ทำไมถึงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ?
ควรจะเป็นหยางเฉินที่เซ็นชื่อในเอกสารสัญญาที่พวกเขาให้ไว้ไม่ใช่หรือ?
ดูเหมือนยูอิจิ คาชิโระจะพูดว่า นี่คือเอกสารสัญญาที่หยางเฉินให้พวกเขาเซ็นชื่อ?