ตู้จ้งกับติงเหวินจัวกำลังพูดกันอยู่ เสียง “ปึง” ดังเข้ามา ทั้งสองต่างก็รีบหันไปดู เห็นหยางเฉินถูกโยชิดะ โชซัดใส่เข้าให้อย่างแรง ตัวร่างกระเด็นลอยไกลออกไปหลายเมตร
พอได้เห็นภาพนี้เข้า ติงเหวินจัวที่กำลังห่วงตัวเองอยู่เมื่อครู่นี้ หัวเราะลั่นขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ ใบหน้าเต็มด้วยความดีใจมองหน้าตู้จ้งพูดไปว่า “ตู้จ้ง นื่ไงคนที่แกบอกว่าจะเอาชนะทิคาโนะ ทาเคชิ กะอีแค่รองนายกลูกน้องของทิคาโนะ ทาเคชิยังซัดมันจนร่วงได้ ยังจะต้องให้ทิคาโนะ ทาเคชิลงมือเองอีกหรือ？”
ตู้จ้งเห็นหยางเฉินถูกโยชิดะ โชซัดใส่อย่างแรงถึงกระเด็นไป สีหน้าก็แสดงออกอย่างดูไม่ได้ คงอย่างที่ติงเหวินจัวพูด หยางเฉินจะใช่คู่ต่อสู้ของทิคาโนะ ทาเคชิหรือ？
ไม่แน่ว่า แม้ด่านของโยชิดะ โชนี้ยังจะผ่านไม่ได้ ถึงเวลาที่ว่าจะไปสู้กับทิคาโนะ ทาเคชินั้นโอกาสน่าจะไม่มีเอาเลย
ติงเหวินจัวมองตู้จ้งด้วยสีหน้ายียวนพูดว่า “ตู้จ้ง ข้าจะรับปากกับแก ถ้าหยางเฉินถล่มทิคาโนะ ทาเคชิให้แพ้ไปได้ ข้าก็จะคุกเข่ากราบขอขมาแก แต่ถ้า….”
พูดถึงตรงนี้ เขาก็หยุดลงในฉับพลัน
ตู้จ้องมองติงเหวินจัวด้วยสายตาเยือกหนาว พูดเสียงเย็นเยือก “แต่ว่าอะไร？”
ติงเหวินจัวขยับรอยยิ้มไว้มุมปาก เอ่ยปากพูดว่า “ถ้าหากหยางเฉินแพ้หละ ควรจะทำยังไง？”
ตู้จ้งเลิกคิ้วขึ้นสูงทันที “แกคิดจะเอายังไง？”
ติงเหวินจัวพูดด้วยเสียงหัวเราะว่า “ข้าก็ไม่อยากให้แกลำบากใจนะ แต่ถ้าหยางเฉินแพ้ให้กับทิคาโนะ ทาเคชิ แกก็คุกเข่าขอขมากับข้า แล้วก็ยกให้ข้าขึ้นมาเป็นหัวหน้าสมาพันธ์บูโด แกกล้ารับพนันไหม？”
เหล่านักบูโดจิ่วโจวที่อยู่รอบบริเวณนั้น ต่างก็ได้ยินที่ติงเหวินจัวพูด แต่ละคนทำหน้ากันอย่างดูไม่ได้
“ติงเหวินจัว แกคิดแต่อยากเป็นหัวหน้าจนบ้าขึ้นสมองแล้วหรือนี่？ถึงหยางเฉินจะต้องแพ้ไป แล้วแกจะมีคุณสมบัติอะไรมานั่งตำแหน่งหัวหน้าสมาพันธ์บูโด？”
“พลังฝีมือแกสูงส่งมากหรือไง？หรือแกคิดว่าบ้านตระกูลติงเบื้องหลังของแกนั้นแข็งแกร่งมาก？แข็งแกร่งถึงขนาดทำให้ทั้งสมาพันธ์บูโดต้องเทิดชูยกขึ้นมา？”
……
เหล่าบรรดานักบูโดรอบข้างติงเหวินจัว แต่ละคนพูดกันด้วยอารมณ์โกรธ
ติงเหวินจัวกลับไม่มองไม่สนใจผู้คนเหล่านั้น ในสายตาของเขา จะมีก็เพียงผู้แข็งแกร่งเหนือมนุษย์ขั้นแปดไม่กี่นายนั้น ที่มีแรงกดดันสำหรับเขา ส่วนคนอื่น ๆ นั้น เขาไม่มีเห็นอยู่ในสายตาเอาเลย
เพียงให้ตู้จ้งยอมตอบรับเขา กับทั้งมีบ้านตระกูลติงหนุนให้ เขาก็จะนั่งในตำแหน่งหัวหน้าสมาพันธ์บูโดได้อย่างมั่นคง
ตู้จ้งวางสีหน้าอึมครึม หรี่ตาจ้องติงเหวินจัวพูดว่า “แกนี่ช่างไร้ยางอายจริง ๆ ตอนนี้เป็นเวลาที่นักบูโดทั้งจิ่วโจวร่วมแรงร่วมใจกันรับมือกับพวกนักบูโดประเทศซัน แต่แกกลับยังจ้องแต่ตำแหน่งหัวหน้าสมาพันธ์”
ติงเหวินจัวหัวเราะเสียงเย้ยหยัน “ตู้จ้ง คำพูดไร้สาระพวกนี้เลิกพูดได้แล้ว คนเราไม่ทำเพื่อตัวเองนั่นแหละฟ้าจะแช่งสาปให้ตายดับ！สมาพันธ์บูโดนี้ก็ข้านี่แหละเป็นตัวตั้งตัวเริ่มสร้างขึ้นมา เป็นแต่พวกแกนี่แหละที่จะแย่งชิงผลสำเร็จนี้ไป แท้จริงต้องให้ข้าเป็นหัวหน้าจึงเป็นเรื่องที่ถูกต้องในครรลองธรรม！”
“แกก็ว่ามาเถอะ ตกลงกล้ารับท้าพนันของข้าหรือไม่？ถ้าไม่กล้า ก็ไม่ต้องมาพูดพล่ามเรื่องไร้สาระ ถ้ากล้าจริง ก็รับคำท้าของข้าต่อหน้านักบูโดจิ่วโจวนี้เลย”
นักบูโดจิ่วโจวที่อยู่โดยรอบ ต่างพากันพูดเตือน “ผู้เฒ่าตู้ ท่านอย่าได้ไปรับปากไอ้บัดซบนี่เด็ดขาดนะ ถ้าหากให้ไอ้หมอนี่เป็นหัวหน้า ข้าก็จะไม่ขอสมัครอยู่ในสมาพันธ์บูโดนี้”
“ใช่เลย ไอ้บัดซบคนนี้เป็นพวกสถุลที่คอยเบียดเบียนคนที่ตกลำบาก ภัยพิบัติของชาติกำลังเกิด มันกลับจ้องจะเอาแต่ประโยชน์เข้าตัว ช่างเป็นเรื่องน่าละอายของนักบูโดจิ่วโจวโดยแท้ ท่านอย่าได้ไปตกหลุมพรางของมัน”
“ผู้เฒ่าตู้ อย่าไปตกลงกับมัน！”
……
นักบูโดจิ่วโจว ต่างพากันเอ่ยปากเตือน
พฤติกรรมและคำพูดของติงเหวินจัว ได้ทำอารมณ์โกรธร่วมของนักบูโดจิ่วโจวเกิดขึ้นมาแล้ว
ต่อหน้าอารมณ์โกรธของคนโดยรวม ติงเหวินจัวมีแต่ท่าทีไม่ใยดี แค่นเสียงหัวเราะเยือก “ตู้จ้ง บอกแกตามตรงนะ ข้าได้ติดต่อประสานไปทางบ้านตระกูลของข้าแล้ว คนในตระกูลข้าจัดเตรียมผู้แข็งแกร่งไว้แล้ว ตอนนี้กำลังเร่งเดินทางมาเยี่ยนตูกันอยู่”
“แกน่าจะรู้ดีนะ พวกเราตระกูลติงมีนักบู๊โบราณตระกูลไป๋หลี่หนุนเป็นเบื้องหลังอยู่”
“ถ้าตอนนี้แกตอบรับท้าพนันกับข้า ข้าก็ยังจะเล่นพนันกับแกอย่างแฟร์ ๆ สักเกม แต่ถ้าแกไม่กล้า รอจนกองกำลังผู้แข็งแกร่งตระกูลติงมาถึง แล้วแกจะมาขอพนันกับข้า ข้าก็จะไม่รับแล้ว”
ได้ยินที่พูด คนทั้งหมดยิ่งโกรธอย่างหนัก
สีหน้าตู้จ้งอึมครึมลงไปอย่างที่สุด สองตาเขม็งจ้องไปที่ติงเหวินจัวพูดว่า “ติงเหวินจัว แกจะต้องชดใช้กรรมอย่างสาสม！ได้ ในเมื่อแกอยากพนัน ข้าจะใช้ความเชื่อมั่นในตัวคุณหยาง พนันกับแก！”
ติงเหวินจัวหัวเราะขึ้นมาลั่น “ทุกท่าน พวกท่านได้ยินกันหมดแล้วนะ คือตู้จ้งตกลงพนันกับข้า ถ้าหยางเฉินแพ้ให้กับทิคาโนะ ทาเคชิ ตู้จ้งก็จะคุกเข่าโขกหัวขออภัยจากข้า”
“ไอ้สถุลต่ำช้าไร้ยางอาย！”
“ถ้าไม่ใช่นักบู๊โบราณตระกูลไป๋หลี่ ตระกูลติงมันก็แค่ลมตด！”
“บ้านตระกูลติง จะต้องชดใช้กรรมนี้！”
……
นักบูโดจิ่วโจวโกรธแค้นกันขึ้นมาทั่ว
ในขณะนั้น บนเวทีประลอง
พูดใหม่ให้ชัดเจน ต้องบอกว่าบริเวณใจกลางโรงเทพบู๊ เพราะเวทีประลองได้ถูกหยางเฉินกับโยชิดะ โชเล่นกันจนพังยับไปแล้ว ตอนนี้มีกติกาอยู่ข้อเดียว ให้เห็นตายกันไปข้างหนึ่ง จึงนับว่าเป็นการแพ้ชนะ
หยางเฉินถูกโยชิดะ โชอัดเข้าไปจัง ๆ ทีหนึ่ง ถึงขนาดกระเด็นลอยไป โดนเข้าครั้งนี้ ทำเอาหยางเฉินรู้สึกเหมือนอวัยวะภายในมีการเคลื่อนย้ายที่เอาเลย
เขาดิ้นคลานลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล มองไปยังโยชิดะ โชที่ยืนอยู่ตรงข้ามกัน
โยชิดะ โชก็ยืนหอบอยู่ ทั้งตัวก็ดูมีบาดเจ็บ เห็นได้ชัดว่า ที่บาดเจ็บนั้นก็คงไม่เบา
การต่อสู้กันอย่างดุเดือดเมื่อครู่นี้ ทั้งสองฝ่ายสูญเสียพลังกันมากเอาการ
“หยางเฉิน แกร้ายกาจมาก！”
โยชิดะ โชพูดขึ้นมาในทันใด ในดวงตาทอประกายฆ่าวาววับ ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันพูดอย่างแค้นเคือง “ต่อให้แกเก่งกาจมากกว่านี้ ก็หนีไม่พ้นต้องตาย ข้าจะฆ่าแกให้ตายที่นี่ด้วยมือของข้า！”
หยางเฉินปาดเลือดตรงมุมปากออก ข้างในดวงตาทอประกายกระหายเลือด จ้องเขม็งที่โยชิดะ โชพูดว่า “ถ้าพลังฝีมือแกมีได้เพียงเท่านี้ ข้าก็จะบอกให้แกถอนคำพูดเมื่อกี้นี้ของแกซะ เดี๋ยวแกตายอยู่ที่นี่ จะได้ไม่ต้องทำให้นักบูโดประเทศซันทั้งหมด ต้องอับอายขายหน้าด้วยคำพูดของแก”
โยชิดะ โชหัวเราะเสียงลั่นขึ้นมาทันที หลังจากหัวเราะจนพอแล้ว จึงมองไปที่หยางเฉินพูดว่า “แกคิดหรือว่าแกนี่ไร้เทียมทานจริง ๆ ？ดูตามสภาพที่แกเป็นอยู่แบบนี้นะ ยังจะปากกล้าหน้าไม่อายพูดออกมาได้ หนังหน้าของแกนี่ ช่างหนาเทียบได้กับผนังกำแพงเลยเชียว！ข้าชักอยากดูแล้วว่า แกจะทำให้ข้าตายที่นี่ได้ยังไง”
มุมปากหยางเฉินเชิดเอาความหนาวเยือกขึ้นมาให้เห็น “ไม่ช้าละ เดี๋ยวก็จะได้รู้ละ！”
“งั้นข้าก็จะดู เจ้านั้นยังมีพลังที่เก็บออมไว้อีกสักเท่าไหร่กัน”
โยชิดะ โชระเบิดเสียงคำรามออกมาในทันใด เสียง “ปึง” ดังสนั่น พื้นที่ขาของเขายืนอยู่แตกกระจุย ตัวของเขา พุ่งเข้าใส่หยางเฉินในฉับพลัน
หยางเฉินยืนหยัดมั่นบนสองขา ขบวนการตำราเทพสงครามขับเคลื่อนอย่างบ้าคลั่งภายในร่างกาย ยังคงไม่กระตุ้นสายเลือดคลั่ง
พลังฝีมือของโยชิดะ โชเก่งกาจมาก แต่ว่า ยังไม่ถึงขั้นบีบให้หยางเฉินต้องกระตุ้นพลังสายเลือดคลั่งออกมาใช้
“ไปตายซะ！”
ในวินาทีถัดมา โยชิดะ โชได้โถมเข้ามาถึงตัวหยางเฉินแล้ว เงื้อมือซัดเข้าใส่อย่างหนัก
นัยน์ตาหยางเฉินสาดประกายแวบ เห็นการจู่โจมของฝ่ายตรงข้ามกำลังมาถึง
ช่วงสะเก็ดแลบจากตะบันไฟ หยางเฉินใช้ขาซ้ายเป็นแกนศูนย์กลาง ทั้งตัวตีเป็นวงรอบสามร้อยหกสิบองศา พลังแรงทั้งหมดรวมอยู่ที่ขาขวา มุ่งเป้าที่ตัวโยชิดะ โชที่กำลังพุ่งเข้ามา เตะฟาดไปอย่างดุดัน
“ปึง！”
ขาขวาของหยางเฉิน เตะฟาดไปอย่างดุดันเข้าที่หน้าอกของโยชิดะ โช ตามมากับเสียงกระดูกแตกหัก ร่างของโยชิดะ โชลอยไปในอากาศ ปลิวกระเด็นไกลออกไปกว่าสิบเมตร
เสียงดัง “โครม！”
ร่างของโยชิดะ โช ตกกระแทกอย่างหนักตรงด้านค่ายประเทศซัน บนโต๊ะข้างหน้าที่ทิคาโนะ ทาเคชินั่งอยู่ ทำเอาโต๊ะนั้นแตกกระจุยกระจายไปในทันที
ทุกคนยังมองเห็น ขาโต๊ะครึ่งท่อน เสียบทะลุตัวโยชิดะ โชจากกลางแผ่นหลัง โผล่ออกมาทางหน้าแผ่นอก ปลายขาโต๊ะชุ่มแดงด้วยเลือดของโยชิดะ โช
ตาทั้งคู่ถลึงกลมโต โยชิดะ โชตายตาไม่ทันหลับ！