“ใช่! มอบตัวกันเถอะ!”
“เหลือให้เนินเขาเขียวขจีอยู่ ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีฟืนใช้!” หมายความว่าตราบใดที่คนยังปลอดภัยดี หลังการพยายามแล้วก็จะกลับมารุ่งเรืองมีความหวังได้อีกครั้ง
ซูโสว่เต้าในทางโทรศัพท์ก็ถอนหายใจยาว และพูดกับซูรั่วหลีว่า “รั่วหลี ยอมจำนนไปเถอะ ผมจะหาทุกวิถีทางอย่างเต็มที่เพื่อไกล่เกลี่ยกับฝ่ายญี่ปุ่นเอง และไม่ว่ายังไงผมก็จะช่วยคุณออกมาให้ได้……..”
เชือกเส้นที่ตึงเครียดอยู่ในสมองของซูรั่วหลีก็คลายออกในที่สุด แม้ว่าจะยังไม่เต็มใจก็ตาม แต่ก็ต้องพยักหน้า และกล่าวว่า “ผู้นำตระกูล ฉันทราบแล้วค่ะ……..คุณดูแลตัวเองให้ดี รั่วหลีไม่สามารถรับใช้คุณต่อไปได้แล้ว…….”
ซูโสว่เต้ารู้สึกปวดใจอย่างมาก แต่ก็ทำได้เพียงต้องเอ่ยปากพูดว่า “เชื่อผม ผมจะช่วยคุณออกมาได้อย่างแน่นอน!”
“อืม! รั่วหลีเชื่อท่าน!”
ซูรั่วหลีพูดอย่างไม่พอใจ และวางสายไปในทันที พูดกับพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินว่า “เอาล่ะ เปิดประตูห้องโดยสารเถอะ!”
พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินพยักหน้าทันที และเปิดประตูทั้งสี่ด้านหน้าและด้านหลังทีละช่อง
หลังจากนั้น ก็ได้ยินเสียงคนข้างนอกตะโกนว่า “ทุกคนเอามือวางบนหัว และเข้าแถวเดินลงบันไดเวียน ใครที่กล้าเล่นตุกติก จะถูกยิ่งตายทันที!”
ซูรั่วหลีถอนหายใจ ยืนขึ้น และพูดกับทุกคนด้วยสีหน้าเศร้า “มันก็ถือว่าเป็นวาสนาสำหรับทุกคนที่ได้มาทำงานร่วมกัน ฉันหวังว่าทุกคนจะดูแลตัวเองให้ดี!”
หลังจากพูดจบ เธอก็ยกมือขึ้นเหนือศีรษะ และก้าวออกจากประตูห้องโดยสารไปก่อนคนแรก
ด้านนอกห้องโดยสาร เฮลิคอปเตอร์ยังคงคำรามอยู่เหนือศีรษะ และลมแรงพัดผมยาวและเสื้อผ้าของซูรั่วหลีขยับไปมา
ปืนจำนวนนับไม่ถ้วนถูกเล็งมาที่เธอจากด้านล่าง และมีคนตะโกนว่า “เดินลงมาอย่างช้าๆ วางมือบนหัวของคุณแล้วให้เราเห็น!”
ซูรั่วหลีทำได้เพียงต้องทำตามเท่านั้น
ขณะที่เธอก้าวลงบันไดหมุนเวียน เธอก็รู้สึกสับสนกับอนาคตที่ไม่สามารถรู้ได้ของเธอ
เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่า จุดจบที่รอตัวเองอยู่ข้างหน้านั้นคืออะไรกันแน่
เพราะยังไงตัวเองก็เป็นตัวการหลัก และหลังจากคนอื่นๆ ถูกจับตัวแล้ว ก็จะสารภาพว่าตัวเองเป็นตัวการหลักอย่างแน่นอน
หากไม่มีอุบัติเหตุ สิ่งที่รอตัวเองอยู่ก็คือโทษประหารชีวิต เว้นแต่ซูโสว่เต้าจะมีทางช่วยเหลือตัวเองออกไปได้จริงๆ ไม่เช่นนั้นตัวเองก็จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
ทันทีเมื่อเธอก้าวลงบันไดหมุนเวียน สมาชิกในทีมป้องกันตัวเองติดอาวุธครบชุดหลายคน ก็รีบวิ่งเข้ามาและกดเธอลงกับพื้น จากนั้นเอามือของเธอไปไว้ข้างหลัง และใส่กุญแจมือไว้อย่างแน่นหนา
ทันทีหลังจากนั้น คนที่เหลืออีกห้าสิบกว่าคนก็ก้าวลงจากเครื่องบินทีละคน ทุกคนก็ถูกใส่กุญแจมือทั้งหมดเหมือนกัน และนั่งยองๆ กับพื้น หัวปืนไรเฟิลจู่โจมถูกเจาะไว้ที่ด้านหลังศีรษะทั้งหมด
แม้แต่ลูกเรือก็ไม่เว้น และพวกเขาก็ถูกจับโดยถือเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด
เย่เฉินยืนอยู่ในห้องนักบินของเครื่องบินลำด้านหลัง เยาะเย้ยในใจ ขณะที่เขาเฝ้าดูคนของตระกูลซูถูกจับกุมตัวทั้งหมด
คนทั้งห้าสิบคนเหล่านี้ เป็นกรงเล็บและเขี้ยวของตระกูลซู
ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดตกอยู่ในมือของรัฐบาลญี่ปุ่น พลังของตระกูลซูก็จะได้รับผลกระทบอย่างมากแน่นอน
ตระกูลซู ผมเย่เฉินจะต้องทำให้พวกคุณ ชำระล้างบัญชีอย่างสาสมของพันธมิตรต่อต้านตระกูลเย่ในเวลานั้นแน่นอน!