บทที่ 1956 เนื้อหนังฝ่าฟันภัยพิบัติ
กลางเวทีการแข่งขัน ร่างกายของหยางเฉินเต็มไปด้วยจิตแห่งการต่อสู้ ออร่าบูโดที่ทรงพลังยังคงระเบิดออกมาจากร่างกายของเขา
ดวงตาของตู้ชีถูกทำลาย ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธที่บิดเบี้ยว พุ่งเข้าหาหยางเฉินครั้งแล้วครั้งเล่า
หยางเฉินรับมืออย่างใจเย็น โดยไม่รีบร้อนแม้แต่น้อย
“ปังปังปัง!”
ทั้งสองชนกันอย่างบ้าคลั่ง และทุกกระบวนท่า เป็นการโจมตีที่ร้ายแรงถึงชีวิต
ผู้แข็งแกร่งทุกคนของสำนักบู๊ ต่างก็ตกตะลึง นี่มันช่างเป็นฉากที่ยอดเยี่ยมจริงๆ ผู้แข็งแกร่งที่อยู่จุดสูงสุดภายใต้แดนนภา แม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดทั่วไป ถ้าต่อสู้กับหยางเฉินหรือตู้ชี เกรงว่าคงจะถูกฆ่าในพริบตา
ตู้ป๋อซึ่งนั่งอยู่ในที่นั่งหลัก สีหน้ามืดมนมาก ความแข็งแกร่งของหยางเฉิน ดูเหมือนจะเหนือกว่าที่เขาจินตนาการไว้ ถ้าขืนเป็นแบบนี้ต่อไป ตู้ป๋อจะต้องตายอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม ถ้าตู้ชีตายจริงๆ ก็มีปัญหาแล้ว
ตู้หมิงหยวนดูด้วยความประหลาดใจ มองไปที่ทั้งสองที่อยู่บนเวที และพูดด้วยความตกตะลึงว่า“คุณหยางนี่มันเก่งกาจเกินไปแล้ว เมื่อก่อนผมยังคิดว่าพรสวรรค์บูโดของตนเองไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้ เมื่อเทียบกับคุณหยางแล้ว พรสวรรค์ด้านบูโดของผมคือขยะชัดๆ”
ไม่ใช่แค่ตู้หมิงหยวนเท่านั้นที่มีความคิดนี้ ผู้แข็งแกร่งในสำนักบู๊คนอื่นๆก็มีความคิดแบบเดียวกัน
“ปัง!”
ในขณะนี้ เสียงชนกันดังขึ้น และร่างกายของตู้ชีก็บินออกไปกลางอากาศ
ก่อนที่คนจะล้มลงกับพื้น เลือดก็ไหลออกมาเต็มปากแล้ว และร่างของเขาก็ร่วงลงอย่างหนัก ที่ไกลออกไปหลายสิบเมตร
ในที่เกิดเหตุเงียบกริบ และทุกคนก็จ้องมองไปยังที่เกิดเหตุตรงหน้าพวกเขาด้วยความตกตะลึง
หลังจากที่ตู้ชีล้มลงกับพื้น ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือด เขาพยายามที่จะลุกขึ้น แต่พบว่าอาการบาดเจ็บของเขารุนแรงเกินไป และเขาไม่สามารถลุกขึ้นได้เลย
หยางเฉินยืนอยู่ที่เดิม เสื้อผ้าพริ้วไหว เหมือนเทพเจ้าในโลกนี้ ยืนอยู่บนบัลลังก์
ออร่าบูโดบนร่างกายของเขายังคงระเบิดออกมาเรื่อยๆ และโดยรอบมีกระแสน้ำวงกลมที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งล้อมรอบเขา
เห็นเพียงท้องฟ้าของสำนักบู๊ ทันใดนั้นก็มีเมฆหนาทึบ และมีพายุฝนฟ้าคะนองหลายลูกกวาดไปทั่วท้องฟ้า ราวกับจะฉีกท้องฟ้าออกจากกัน
“บูม!”
ทันใดนั้น ฟ้าร้องหลายลูกก็ตกลงมาจากท้องฟ้า ระเบิดไปทั่วรอบตัวหยางเฉิน และพื้นดินก็ระเบิดจนไหม้ไปหมด
“นักบูโดที่อยู่ภายใต้แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด ทุกคนต่างก็ถอยห่างออกไปหนึ่งพันเมตร!”
ตู้จ้งลุกขึ้นทันทีและตะโกนเสียงดัง
เมื่อได้ยินคำพูดของตู้ชี ผู้แข็งแกร่งของสำนักบู๊ แต่ละคนก็ดึงสติกลับมาได้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เจ้าสำนักก็ถอยแล้ว ดังนั้น ต้องมีบางอย่างที่อันตรายมากเกิดขึ้นแน่นอน ชั่วขณะหนึ่ง ผู้แข็งแกร่งของสำนักบู๊ต่างก็ถอยไปหลายพันเมตร
มีเพียงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดหรือสูงกว่าเท่านั้น ถึงกล้าที่จะอยู่ที่เดิม
ลี่เฉินมองขึ้นไปบนท้องฟ้าด้วยท่าทางเคร่งขรึม และกล่าวว่า”ยืนข้างหลังผม!”
“ครับ!”
หม่าชาวรีบซ่อนตัวไปด้านหลังของลี่เฉิน ด้วยระดับแดนบูโดของเขาในปัจจุบัน หากสายฟ้าสองสามลูกที่ตกลงมานั้นตกใส่เขา เขาจะถูกฆ่าทันที
หม่าชาวถามด้วยความกังวล“อาจารย์ เกิดอะไรขึ้น?”
ลี่เฉินกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ”ผมสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของภัยพิบัติ!”
“ภัยพิบัติสวรรค์?”
ใบหน้าของหม่าชาวดูตกตะลึง
ลี่เฉินพยักหน้า”ภัยพิบัติสวรรค์ในครั้งนี้ มีพลังมากกว่าภัยพิบัติสวรรค์อื่นๆที่ผมเคยเห็นมาก่อน!ถ้านักบูโดทุกคนที่ต้องภัยพิบัติสวรรค์แบบนี้ เกรงว่าในร้อยคนคงมีเก้าสิบเก้าคนที่ต้องตาย!”
หม่าชาวยิ่งตะลึงกว่าเดิม
ตู้ป๋อที่อยู่ไม่ไกล สีหน้าก็เคร่งขรึมเช่นกัน ในฐานะเจ้าสำนักของสำนักมาร ตั้งแต่เล็กจนโต เขาได้เห็นภาพของผู้อาวุโสภัยพิบัติสวรรค์มากมาย แต่เขาไม่เคยเห็นภัยพิบัติสวรรค์ที่แข็งแกร่งขนาดนี้มาก่อน
“ท่านพ่อ นี่เป็นภัยพิบัติสวรรค์ใช่ไหม?”
บนใบหน้าของตู้หมิงหยวนเต็มไปด้วยความตกใจ เขามองไปที่ตู้ป๋อที่อยู่ข้างๆและถาม
ตู้ป๋อพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ“น่าจะใช่!”
ตู้หมิงหยวนไม่เข้าใจ”อะไรคือน่าจะใช่?”
ตู้ป๋อยังคงอธิบายต่อไปว่า“ในบรรดาผู้คนในนี้ มีเพียงหยางเฉินเท่านั้นที่มีโอกาสภัยพิบัติสวรรค์แต่ว่า พ่อไม่ได้รู้สึกถึงกลิ่นอายที่จะทะลุในตัวเขาเลย”
“นอกจากนี้ แม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะแข็งแกร่งมาก แต่แดนของเขาก็อยู่แค่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายเท่านั้น แม้แต่ขั้นเก้าชั้นยอดก็ยังไม่ได้ทะลุผ่าน แล้วเขาจะทะลวงสู่แดนนภาได้อย่างไร?”
“อย่างไรก็ตาม ภัยพิบัติสวรรค์นี้ดูเหมือนจะมาเพราะหยางเฉิน เพราะอะไร พ่อก็ไม่รู้เหมือนกัน”
ถึงตอนนี้ตู้หมิงหยวนจึงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เงยหน้าขึ้นไปมองฟ้าร้องและฟ้าผ่าบนท้องฟ้าของสำนักบู๊ จากนั้นมองไปในทิศทางของหยางเฉิน แล้วถามด้วยเสียงต่ำ “เดิมที สถานการณ์ของคุณหยางก็พิเศษอยู่แล้ว อาจเป็นเพราะพรสวรรค์ด้านบูโดของเขาเก่งกาจเกินไปหรือเปล่า จึงทำให้แม้แต่สวรรค์ก็ยังต้องลงมาปราบปรามเขา?”
ตู้ป๋อเหลือบมองตู้หมิงหยวน และไม่พูดอะไร
ตู้ชีที่ล้มลงไปในกองเลือด ในใจก็เต็มไปด้วยความตก ในฐานะที่เป็นผู้แข็งแกร่งชั้นนำที่เกือบจะก้าวเข้าสู่แดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นแล้ว แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็น แต่เขาก็รู้สึกถึงกลิ่นอายของภัยพิบัติ
เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจนไม่สามารถลุกขึ้นได้ ดังนั้น ภัยพิบัติสวรรค์จึงไม่ใช่เขาเป็นคนดึงดูดมาแน่นอน ในเมื่อไม่ใช่เขา ก็มีแต่หยางเฉินเท่านั้น
“ไม่! เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้!”
ตู้ชีเหมือนคิดได้อะไรบางอย่าง และใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ
ในฐานะผู้อาวุโสที่อายุมากที่สุดของสำนักบู๊ในโลกมนุษย์ เขารู้เยอะมาก
“บูมบูมบูม!”
ทันใดนั้น มีพายุฝนฟ้าคะนองหลายลูกที่ตกลงมารอบๆหยางเฉินซ้ำๆ
พื้นดินรอบๆหยางเฉิน กลายเป็นดินที่ไหม้เกรียมแล้ว
แตกต่างจากความรู้สึกของทุกคน เขารู้สึกได้ชัดเจนว่า สายฟ้าไม่ได้จะทำร้ายเขา แต่เพียงแค่ตกลงมาทั่วรอบตัวเขา
แม้ว่าสายฟ้าจะไม่ตกใส่เขา แต่เขาก็ยังรู้สึกได้ว่าร่างกายของเขาชา และยังรู้สึกว่าสายฟ้าที่หลงเหลือได้ตกใส่เขา แค่พลังนั้นอ่อนเกินไป
เท่าที่คนอื่นๆเห็น ยังมีสายฟ้าเล็กๆระยิบระยับอยู่บนร่างกายของเขา
สายฟ้าตัวเล็กๆเหล่านี้ บินวนอยู่รอบตัวเขา และเขารู้สึกสบายมาก ทุกรูขุมขนในร่างกายของเขาดูเหมือนจะถูกเปิดออก สายฟ้าเล็กๆเหล่านี้เจาะเข้าไปในทุกส่วนของร่างกายของเขาผ่านรูขุมขนของเขา
หยางเฉินรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า สายฟ้าเหล่านี้แทรกซึมเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง และความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขาดูเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้น
ในหัวของเขา จู่ๆก็มีความคิดที่กล้าหาญปรากฏขึ้น ตอนที่แดนบูโดของตนเองยังไม่ทะลุแดนนภา แต่ร่างกายของเขาแข็งแกร่งมากแล้ว ภัยพิบัติสวรรค์ที่ตกลงมาจากฟ้า เป็นเพราะร่างกายของเขากำลังจะทะลุสู่แดนนภาหรือเปล่า?
ในขณะนั้น ตู้ชีกัดฟันและพูดว่า“เนื้อหนังฝ่าฟันภัยพิบัติ!”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ผู้คนในนั้นต่างตกตะลึง!
แม้แต่ตู้ป๋อและลี่เฉินก็ตกตะลึงเช่นกัน
ตู้ป๋อเข้าใจในทันใด และพูดด้วยความตกใจ”เป็นเนื้อหนังฝ่าฟันภัยพิบัติ!นี่ไม่ใช่วิธีการทะลุทะลวงที่มีเพียงเทพมารในตำนานจึงจะมีไม่ใช่หรือ?”
ลี่เฉินก็เผยความตกใจเช่นกัน และพูดอย่างเคร่งขรึม”คุณเป็นใครกันแน่?ทำไมถึงมีวิธีทะลุทะลวงแบบเดียวกับเทพมาร?”
หม่าชาวที่อยู่ข้างๆก็งงไปหมด มองไปที่ลี่เฉินและถามว่า“อาจารย์ เทพมารคือใคร?วิธีการทะลุทะลวงของเทพมารแตกต่างจากวิธีการทะลุทะลวงแดนนภาของนักบูโดอย่างไร?”