หลังจากที่ทุกคนได้ยินว่าหงห้าได้มอบคฤหาสน์ที่ตั้งอยู่ในกรุงโตเกียวให้กับเย่เฉิน ต่างก็มีความตกตะลึงอยู่เต็มใบหน้า ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่า ทำไมหงห้าต้องมอบคฤหาสน์ที่อยู่ไกลถึงกรุงโตเกียวให้กับเย่เฉิน
แต่เฉินจื๋อข่ายและเว่ยเลี่ยงนั้น หลังจากที่ได้ตะลึงไปชั่วขณะแล้ว ก็ได้ข้าใจขึ้นมาในทันที!
ในขณะเดียวกัน พวกเขาก็ได้แต่ทอดถอนใจอยู่ภายในใจ ทำไมตัวเองถึงได้คิดไม่ถึงเรื่องนี้!
ในตอนที่อยู่ที่ญี่ปุ่น พวกเขาได้ติดตามอยู่ที่ข้างกายของเย่เฉินตลอดเวลา ยุ่งอยู่กับการจัดการเรื่องสายการผลิตของบริษัทผลิตยาโคบายา หลังจากทุกคนได้ไปถึงโอซาก้า จู่ ๆ เย่เฉินก็ต้องการเดินทางไปที่เกียวโตเพียงลำพัง
ในวินาทีนั้นเอง หงห้าก็คาดเดาได้แล้วว่า เย่เฉินจะต้องไปหาอิโตะ นานาโกะอย่างแน่นอน
หงห้าเป็นคนฉลาด อีกทั้งยังได้ปรนนิบัติรับใช้อยู่ที่ข้างกายของเย่เฉินมาเป็นเวลานาน ค่อนข้างที่จะรู้เรื่องราวของเย่เฉินมากกว่า
เขาดูออกตั้งนานแล้วว่า ดูเหมือนเย่เฉินจะชื่นชอบอิโตะ นานาโกะผู้เข้าแข่งขันการต่อสู้หญิงชาวญี่ปุ่นคนนั้นอยู่บ้าง และหลังจากที่ผู้เข้าแข่งขันการต่อสู้หญิงคนนั้นได้รับบาดเจ็บจากการแข่งขัน ก็ได้กลับไปรักษาตัวที่ญี่ปุ่น
ห้งห้าได้ติดตามเรื่องราวในภายหลังของอิโตะ นานาโกะอยู่บ้าง เธอได้รับการรักษาอยู่ที่โตเกียวก่อน จากนั้นก็ได้ไปรักษาตัวอยู่ที่เกียวโต และในตอนที่อยู่ที่โอซาก้าจู่ ๆ เย่เฉินก็ได้ไปที่เกียวโตนั้น หงห้าก็คาดเดาสาเหตุออกมาได้ทันที
ที่แปลกกว่านั้นก็คือ เย่เฉินได้ขับรถที่เกียวโตในวันนั้น พอตกกลางคืนก็ได้ขับรถจากเกียวโตไปที่โตเกียว และเมื่อลองรวบรวมรายงานข่าวของญี่ปุ่นที่เกี่ยวข้องสำหรับช่วงเวลาเดียวกันนั้นดู จากเบาะแสเหล่านี้ หงห้าก็ได้จัดเค้าโครงของเรื่องราวทั้งหมดอยู่ภายในใจอีกครั้ง แถมยังคาดเดาได้อย่างไม่คลาดเคลื่อน
เขารู้ว่าอิโตะ นานาโกะได้เป็นผู้สืบทอดตระกูลอิโตะ และเริ่มทำงานอย่างหหนักเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเป็นผู้สืบทอดของตระกูลอิโตะ และรู้ด้วยว่าตระกูลอิโตะอาศัยอยู่ใกล้กลับพระราชวังหลวงโตเกียว มีคฤหาสน์โอ่อ่าหรูหราอยู่แห่งหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจซื้อคฤหาสน์ที่อยู่ข้าง ๆ คฤหาสน์ของตระกูลอิโตะ และมอบให้กลับหลี่ฝางเป็นของขวัญ
ในสายตาเขาแล้ว นี่น่าจะเป็นการสนองตอบความต้องการของผู้อื่น เย่เฉินจะต้องชอบมากแน่
เฉินจื๋อข่ายและเว่ยเลี่ยงก็ได้ไปที่ญี่ปุ่นกับเย่เฉินเหมือนกัน ดังนั้นพวกเขาเองก็พอจะรู้ที่มาที่ไปของเรื่องนี้อยู่บ้าง
ตอนนี้จู่ ๆ ก็พบว่าหงห้าได้มอบคฤหาสน์ในกรุงโตเกียวให้กับเย่เฉินอย่างมีเล่ห์เหลี่ยม จึงรู้ขึ้นมาทันทีว่าภายในใจหงห้านั้นคิดอะไรอยู่
ทั้งสองคนทั้งชื่นชมเขา ทั้งหงุดหงิดโมโหที่ตัวเองคิดไม่ถึงตรงนี้
เมื่อเย่เฉินได้ยินว่าหงห้าได้มอบคฤหาสน์ในกรุงโตเกียวให้ตัวเอง นอกจากนี้แล้วยังเหมือนกับว่าจะอยู่ใกล้กับคฤหาสน์ของตระกูลอิโตะ
จากนั้น เขาก็คิดขึ้นได้ในทันทีทันใด หงห้าน่าจะระแคะระคายอะไรอยู่บ้าง ดังนั้นถึงได้ทำเพื่อสนองตอบความต้องการของผู้อื่นโดยเฉพาะ
วินาทีนา จู่ ๆ เย่เฉินก็รู้สึกมีรสชาติที่บอกไม่ถูกเกิดขึ้นมาภายในใจ
เขาชื่นชอบอิโตะ นานาโกะจริง ๆ และรู้ว่าเธอรู้สึกกับเขายังไง แต่ถึงยังไงตัวเองก็ได้แต่งงานแล้ว ไม่สมควรที่จะใกล้ชิดสนิทสนมกับเธอเกินไปจริง ๆ
เมื่อก่อนอยู่ที่ญี่ปุ่น สาเหตุที่อยากจะไปหาเธอนั้น หลัก ๆ ก็คือเพื่อที่จะรักษาอาการบาดเจ็บของเธอให้หายดี แต่คิดไม่ถึงว่าภายหลังจะทำให้เกิดเรื่องราวมากมายแบบนี้ตามมา
หลังจากที่รักษาอิโตะ นานาโกะจนหายดี และได้พาเธอไปส่งที่โตเกียวอย่างปลอดภัยแล้ว ภายในใจของเย่เฉินก็วางใจขึ้นเยอะ
แต่ทว่าตอนนี้จู่ ๆ หงห้าก็ได้มอบคฤหาสน์ในกรุงโตเกียวให้ ทันใดนั้นก็ได้ทำให้ภาพลักษณ์ของอิโตะ นานาโกะ ชัดเจนขึ้นมาในสมองของเย่เฉินอีกครั้ง
ในตอนนี้เอง หม่าหลันก็ได้ปรบมืออย่างดีอกดีใจ: “ว้าว ยากจะไปเที่ยวญี่ปุ่นตั้งนานแล้ว ไปดูดอกซากุระ ช็อบปิ้งอะไรแบบนั้น ถ้าหากมีคฤหาสน์ของตัวเองอยู่ที่โตเกียวล่ะก็ งั้นไม่เท่ากับว่าสามารถไปได้บ่อย ๆ ครั้งแล้วเหรอ?”
หงห้ารีบกล่าวขึ้นมา: “คุณผู้หญิงหม่า คุณสามารถไปได้ตลอดเวลา อยู่ที่โตเกียวผมได้จัดเตรียมคนรับใช้ไว้เรียบร้อยแล้ว รอรับคำสั่งตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง รับรองว่าไม่ว่าคุณจะไปเมื่อไหร่ ที่นั่นก็จะอยู่ในสภาพที่ดีที่สุด แถมยังมีคนคอยดูแลคุณอย่างเต็มที่!”
“ว้าว นั่นมันสุดยอดไปเลย!” หม่าหลันกล่าวด้วยความตื่นเต้นดีใจอย่างสุดขีด: “ฉันนะ อยากจะออกไปเที่ยวที่ต่างประเทศตั้งนานแล้ว แต่น่าเสียดายที่ ชีวิตในช่างเวลาก่อนหน้านี้นั้นไม่ค่อยราบรื่นสักเท่าไร่ และไม่มีโอกาส ตอนนี้ลูกเขยของฉันมีความก้าวหน้าขึ้นมาแล้ว ต่อไปฉันต้องออกไปเที่ยวดูบ่อย ๆ แล้วล่ะ!”
กล่าวไป เธอก็ได้เอ่ยถามคุณท่านซ่งขึ้นมา: “นี่คุณซ่ง เรือยอชต์ที่คุณมอบให้น่ะ สามารถขับไปที่ญี่ปุ่นได้ไหม?”