The king of War บทที่ 2045 วิถีบู๊ที่เก็บซ่อนไว้ภายใน
ทันใดนั้นลี่เฉินลืมตาขึ้น แต่เผยเชียนอินผู้ซึ่งเขาปกป้องด้วยชีวิต กลับกลายเป็นดวงดาวนับไม่ถ้วน และเลือนหายไปจากโลกนี้
“เชียนอิน!”
เสียงลี่เฉินที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโศกเศร้า
ทันใดนั้น โมเมนตัมวิถีบู๊ที่ทรงพลังก็ปะทุออกมาจากร่างกายเขา
“ปังปังปัง!”
เห็นพื้นดินรอบตัวเขา จากโมเมนตัมอันทรงพลังที่ปะทุออกมาจากร่างกายเขาสั่นสะเทือนจนแตกเป็นเสี่ยงๆ
“พุด!”
ทันใดนั้นเขาก็พ่นเลือดออกมาเต็มปาก ร่างกายก็อ่อนลง และก็หมดสติไป
หยางเฉินรีบก้าวไปข้างหน้า ตรวจสอบครู่หนึ่ง เพื่อให้แน่ใจว่าลี่เฉินยังมีชีวิตอยู่ จากนั้นเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
บนใบหน้าของเขา มีความกังวล การตายของเผยเชียนอิน คงจะทำให้ลี่เฉินสะเทือนใจอย่างมาก?
เดิมทีคนที่ควรจะตายเป็นเขา แต่ว่า เผยเชียนอินทำเพื่อเขา เอาพลังชีวิตของตัวเองถ่ายทอดไปที่ร่างกายลี่เฉิน
ลี่เฉินตะโกนอย่างโกรธจัด และโมเมนตัมอันทรงพลังที่ปะทุออกมา ได้ก้าวไปสู่ระดับแดนนภาขั้นสองชั้นต้น
กล่าวคือ ความแข็งแกร่งของเขา จากแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้น ได้บุกทะลวงไปถึงแดนนภาขั้นสองชั้นต้นทันที ซึ่งเป็นการปรับแดนที่ยิ่งใหญ่ขึ้นหนึ่งระดับ
เห็นได้ชัดว่า นี่เป็นวิธีสุดท้ายที่เผยเชียนอินใช้เคล็ดลับในการถ่ายทอดพลังชีวิต ไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตของลี่เฉินไว้ แต่ยังช่วยปรับระดับแดนวิถีบู๊ของลี่เฉินให้สูงขึ้นมาก
ผู้แข็งแกร่งในสำนักเซิ่งกง ได้เห็นเต็มตากับการจากไปของเผยเชียนอิน และใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความเศร้า
สำหรับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ หยางเฉินรู้สึกผิดมาก เขาพาลี่เฉินมาที่สำนักเซิ่งกงเพื่อตามหาฉินยี แต่ค้นหาจนทั่วสำนักเซิ่งกง ก็ไม่พบฉินยี
แต่กลับทำให้เผยเชียนอินต้องมาตาย
ในตอนนั้นขณะที่หยางเฉินได้พาลี่เฉินที่ยังอาการโคม่ากลับไปที่สำนักมาร คนในสำนักมาร ต่างตกใจ และไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
มารแดงก้าวไปข้างหน้า มองไปที่หยางเฉินและถามว่า “คุณหยาง เกิดอะไรขึ้น? เจ้าสำนักเป็นอะไร?”
หยางเฉินไม่ได้ปิดบัง และเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในสำนักเซิ่งกง
หลังจากได้ยินสิ่งที่เขาพูด บรรดาผู้แข็งแกร่งในสำนักมาร ต่างก็เงียบไป
เฝิงเสี่ยวหว่านร้องห่มร้องไห้ และพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น “พี่หยาง เจ้าสำนักเผยช่างน่าสงสารมาก มีวิธีใดที่จะช่วยชีวิตเจ้าสำนักเผยไหม?”
ในใจหยางเฉินก็รู้สึกแย่ ถ้าทำได้ เขายินยอมที่จะทำ แต่ว่า เผยเชียนอินได้ใช้เคล็ดลับเพื่อช่วยชีวิตลี่เฉินแล้ว และตัวเองก็สลายหายไปอย่างสิ้นเชิง
ไม่มีแม้แต่ร่างกาย แล้วจะช่วยชีวิตเธอได้อย่างไร?
ในขณะนี้ มารแดงก็พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “บางที เจ้าสำนักเผยยังคงมีพลังชีวิต!”
“อืม?”
สายตาของคนอื่นๆหันไปมองมารแดง
มารแดงพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น “สิ่งที่เจ้าสำนักเผยบำเพ็ญคือพลังแห่งการกลับชาติมาเกิด ในท้ายที่สุดเธอเสียสละเคล็ดลับของตัวเอง เพื่อช่วยเจ้าสำนัก บางทีอาจใช้พลังแห่งการกลับชาติมาเกิด”
“วิถีการกลับชาติมาเกิดของเจ้าสำนักเผยไม่ได้อ่อนแอ แม้ว่าร่างกายของเธอจะสลายไปจากโลกนี้ แต่เธออาจไม่หายไปอย่างสมบูรณ์ ในบรรดาผู้แข็งแกร่งที่บำเพ็ญแดนวิถีบู๊ไปถึงระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดนั้น มีผู้แข็งแกร่งส่วนหนึ่งที่จิตวิญญาณแข็งแกร่ง ในสถานการณ์ที่ร่างกายจะแตกสลาย ให้จิตวิญญาณอยู่รอดในโลกนี้ได้”
เมื่อได้ยินคำพูดของมารแดง หยางเฉินก็ดีใจมาก ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงจิตวิญญาณเทพมารที่อยู่ในร่างกายของเขาได้
เทพมาร ดำรงอยู่ในโลกนี้ในฐานะจิตวิญญาณไม่ใช่หรือ?
หยางเฉินรีบถาม “คุณหมายความว่า แม้ว่าร่างกายของเจ้าสำนักเผยจะแตกสลาย แต่จิตวิญญาณก็ยังมีโอกาสที่จะอยู่รอดบนโลกนี้เหรอ?”
มารแดงพยักหน้า “สามารถบำเพ็ญวิถีแห่งการเกิดใหม่ก็แสดงให้เห็นว่า จิตวิญญาณของเผยเชียนอินนั้นทรงพลังมาก แม้ว่าจะมีส่วนน้อยเท่านั้นก่อนที่ร่างกายของผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดจะแตกสลาย จะปลดปล่อยจิตวิญญาณให้อยู่รอดในโลกนี้ แต่ฉันเชื่อว่า จิตวิญญาณของเจ้าสำนักเผยจะต้องทรงพลังมาก และมีความหวังมากที่จะยังมีชีวิตอยู่”
ในขณะนี้ ลี่เฉินที่อยู่ในอาการโคม่า จู่ๆก็ลืมตาขึ้น ชั่วขณะก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียง
“เจ้าสำนัก ท่านตื่นแล้วเหรอ!”
ทุกคนในสำนักมาร ต่างมีความสุข
เดิมทีดวงตาของลี่เฉินที่ไม่มีชีวิตชีวา ทันใดนั้นก็ฟื้นขึ้นมาทันที ดวงตาแดงก่ำและพูดว่า “คุณพูดถูก เชียนอินได้บำเพ็ญวิถีแห่งการกลับชาติมาเกิดและจิตวิญญาณนั้นจะแข็งแกร่งกว่าผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด ยิ่งกว่านั้น ก่อนที่เธอจะเสียสละชีวิตเพื่อช่วยฉัน เธอได้ฝ่าฟันภัยพิบัติสวรรค์ได้สำเร็จ ดังนั้น ตอนที่ร่างกายเธอแตกสลายเธออยู่ในสถานะผู้แข็งแกร่งแดนนภา”
“เดิมทีจิตวิญญาณของเธอแข็งแกร่งมากแล้ว หลังจากที่แดนวิถีบู๊ทะลุเข้าสู่แดนนภา จิตวิญญาณก็จะยิ่งแข็งแกร่ง จิตวิญญาณของเธอ จะต้องยังมีชีวิตอยู่”
พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นเดินออกไป
มารแดงรีบถาม “เจ้าสำนัก ท่านจะไปไหน?”
เสียงของลี่เฉินตอบกลับมา “สำนักเซิ่งกง!”
หยางเฉินมองไปทิศทางที่ลี่เฉินกำลังจะจากไป ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล
แม้ว่าการคาดเดาของมารแดงจะมีความหวัง แต่หยางเฉินเชื่อว่าความหวังนั้นมันน้อยนิดที่จิตวิญญาณของเผยเชียนอินยังอยู่ในโลกใบนี้
หากเผยเชียนอินอยู่ในสภาพปกติ และร่างกายแตกสลายไปแล้ว จิตวิญญาณของเธออาจจะยังสามารถอยู่รอดบนโลกนี้ อย่างไรก็ตาม เพื่อช่วยลี่เฉินที่ตกอยู่ในอันตราย ได้ใช้เคล็ดลับอันทรงพลัง เพื่อบังคับอัดฉีดพลังชีวิตของตัวเองเข้าสู่ภายในร่างกายของลี่เฉิน ส่งผลให้ร่างกายเธอแตกสลาย
ภายใต้สถานการณ์เช่นนั้น หยางเฉินสามารถรู้สึกได้ชัดเจน เผยเชียนอินได้หายตัวไปจากโลกนี้จริงๆ
หลังจากที่ร่างของเผยเชียนอินแตกสลาย หยางเฉินสัมผัสไม่ได้เลยสักนิดกับความผันผวนของจิตวิญญาณ
เว้นแต่ว่า ในสำนักเซิ่งกงจะมีสมบัติที่สามารถรองรับจิตวิญญาณ และรวบรวมจิตวิญญาณของเผยเชียนอินไว้ มิฉะนั้น ก็ไม่มีความหวังใดๆว่าจิตวิญญาณของเผยเชียนอินจะอยู่รอด
เพียงแต่ว่า เขาไม่ต้องการที่จะพูดออกมา อย่างน้อยตอนนี้ ลี่เฉินยังคงมีความหวังริบหรี่
หยางเฉินมองไปที่เฝิงเสี่ยวหว่านและถามว่า หม่าชาวเป็นอย่างไรบ้าง?”
ใบหน้าของเฝิงเสี่ยวหว่านเต็มไปด้วยความกังวล เธอส่ายหัว “สถานการณ์ของพี่ชาวนั้นแย่มาก ฉันสามารถระงับพลังของดวงสายมังกรในร่างกายของเขาได้ชั่วคราวเท่านั้น แต่มันเป็นเพียงส่วนน้อยเท่านั้น และอยู่ได้ไม่นาน ถ้าไม่รีบหาของสุดเย็นเพื่อระงับพลังภายในร่างกายพี่ชาว พี่ชาวจะตกอยู่ในอันตรายมาก”
หยางเฉินขมวดคิ้วอย่างแรง เดิมทีเขาต้องการไปที่สำนักเซิ่งกงเพื่อตามหาฉินยี ผ่านของสุดเย็นที่ฉินยีได้รับ จากนั้นอยู่ในสำนักเซิ่งกง ก็ไม่พบฉินยี
ตอนนี้ถ้าต้องการช่วยหม่าชาว ทำได้เพียงใช้วิธีอื่นเพื่อค้นหาของสุดเย็นเท่านั้น
หลังจากหยางเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และพูดว่า “ฉันจะไปที่สำนักเซิ่งกงก่อน!”
แม้ว่าการตายของเผยเชียนอิน จะไม่เกี่ยวข้องกับเขาโดยตรง แต่หยางเฉินก็ยังรู้สึกผิด หากในวันนี้เขาไม่พาลี่เฉินมาที่สำนักเซิ่งกงเพื่อตามหาเฉินยี เผยเชียนอินก็ไม่บังคับตัวเองเพื่อให้ทะลุแดน ถ้าเธอไม่บังคับตัวเองเพื่อให้ทะลุแดน หลังจากนั้นก็คงไม่มีเหตุการณ์เช่นนั้น
ไม่ว่าจะพบจิตวิญญาณของเผยเชียนอินหรือไม่ก็ตาม หยางเฉินควรช่วยเหลือลี่เฉิน
นอกจากนี้ยังมีประเด็นที่สำคัญมาก แดนวิถีบู๊ของลี่เฉินมาถึงขั้นแดนนภาขั้นสองชั้นต้น หากยางเฉินต้องการค้นหาของสุดเย็นยังต้องการความช่วยเหลือจากลี่เฉิน
ในเวลาเดียวกัน ณ ภูเขามารเขตกลางสำนักเซิ่งกง
ผู้แข็งแกร่งทุกคนในสำนักเซิ่งกง ต่างจมอยู่ในความเจ็บปวดจากการตายของเผยเชียนอิน
ในเวลานี้ ทันใดนั้นออร่าของวิถีบู๊อันทรงพลัง ได้ปกคลุมทั่วสำนักเซิ่งกง
ผู้คนในสำนักเซิ่งกง ต่างตกตะลึง
มีหญิงชราที่เป็นนำ ตะโกนเสียงดัง “ใครกัน?”
ขณะที่สิ้นเสียงของเธอ กลุ่มคนสามคน เดินเข้ามาภายใต้สายตาของทุกคน
การแต่งตัวของทั้งสามคน ตามสไตล์ของนักบูโดในโลกบู๊โบราณ ผู้นำเป็นคนหนุ่มวัยสามสิบ และข้างหลังคนหนุ่ม มีชายชราผู้มีออร่าอันทรงพลังสองคน
ดวงตาของคนหนุ่มกวาดไปทั่ว รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปาก และพูดว่า “ไม่เสียแรงที่เป็นโมเมนตัมวิถีบู๊ที่ธิดาหิมะก่อสร้างขึ้นมา แม้แต่ในโลกมนุษย์ที่อาถรรพ์คุ้มกันถดถอย ถึงกับยังมีวิถีบู๊ที่เก็บซ่อนไว้ภายในอย่างเข้มข้นเช่นนี้”