The king of War บทที่ 2049 เงินทองและเกียรติยศ
ในเวลานี้ ใบหน้าของหยางเฉินเต็มไปด้วยความโกรธ ถ้าเขามาช้าไปสองสามวินาที ลี่เฉินจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้ว่าเขาจะไม่ตาย ศิลปะการต่อสู้ของเขาอาจจะถูกล้มเลิกได้ เขาก็จะไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง
ลุงชางที่กำลังเตรียมตัวโจมตีลี่เฉินก็เบิกตากว้างในขณะนี้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ
ลุงคุนเป็นแดนนภาขั้นสองชั้นต้น และเหนือกว่าผู้แข็งแกร่งของแดนนภาขั้นสองชั้นต้นแม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสองชั้นกลาง ลุงคุนมีพลังในการต่อสู้
แต่ตอนนี้ ลุงคุนได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการโจมตีของหยางเฉิน
นี่ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือ คนที่โจมตีลุงคุนกลับกลายเป็นนักบูโดของโลกมนุษย์ และเขาเป็นชายหนุ่มอายุไม่ถึงสามสิบปีอีกด้วยซ้ำ
พรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้ของสัตว์ประหลาดเช่นนี้ เทียบกับทั้งโลกบู๊โบราณล่าง ไม่มีคนเช่นนี้เลย!
“ผู้อาวุโส ท่านโอเคไหมครับ?”
หยางเฉินพยุงลี่เฉินขึ้นและถามด้วยเสียงต่ำ
ลี่เฉินส่ายหัวเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะเต็มไปด้วยเลือดและได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส แต่อาการบาดเจ็บเหล่านี้ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต
เขารู้ว่าหยางเฉินนั้นแข็งแกร่งมาก แต่ไม่คาดคิดว่าหยางเฉินจะแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ ลุงคุนนั้นเป็นผู้แข็งแกร่งที่กดขี่เขาได้ แต่ก็ถูกหยางเฉินโจมตีบินออกในไม่กี่วินาที ซึ่งหมายความว่า หยางเฉินแข็งแกร่งพอที่จะเอาชนะเขาได้ภายในไม่กี่วินาที
เยว่คงที่เฝ้าดูการต่อสู้อยู่ไม่ไกล เขาอึ้งอยู่กับที่เลยทีเดียว ด้วยความรู้ความเคยเห็นของเขา อย่าว่าแต่เคยเห็นมาก่อนเลย แม้แต่ได้ยินก็ยังไม่เคยได้ยินมาก่อน อายุยังไม่ถึง30 ชายหนุ่มคนนี้ก็มีความแข็งแกร่งเอาชนะนักบูโดของแดนนภาขั้นสองชั้นต้น
ความแข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดของเขา ในโลกบู๊โบราณล่าง เป็นคนรุ่นใหม่ที่แข็งแกร่งมากแล้ว และความสามารถมากที่สุดในศิลปะการต่อสู้
ในเวลานี้ ลุงคุนลุกขึ้นจากพื้นดิน ดวงตาของเขามืดมนและน่ากลัว ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่หยางเฉิน และเขากัดฟันและพูด “นายใช้วิธีการอะไร? ฉันมั่นใจได้เลยว่าไม่มีใครจะสามารถรับการโจมตีในเมื่อกี้นี้ได้ ทำไมนายจู่ๆ ถึงมาปรากฏกายต่อหน้าฉันได้?”
ลุงคุนนั้นประหลาดใจอย่างมาก ภายในใจนั้นก็อึ้งมากเช่นกัน
ทันทีที่เขาโจมตีลง เขาเกือบจะโจมตีลงไปที่ร่างกายของลี่เฉินแล้ว ในระยะใกล้ขนาดนั้น ด้วยความเร็วที่แรงระเบิดเต็มที่ของเขาปะทุ แม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสองชั่นยอด ก็ยังไม่สามารถสกัดกั้นได้ในทันที
เขามีภาพลวงตาว่าหยางเฉินมีความสามารถในการทะลุมิติ และเมื่อกี้เขาใช้วิธีทะลุมิติเพื่อป้องกันการโจมตีที่ร้ายแรงให้ลี่เฉิน
แน่นอน เขารู้ดีว่าหยางเฉินนั้นไม่มีความสามารถในการทะลุมิติได้อย่างแน่นอน และก็ไม่สามารถมีความเร็วที่เท่ากับทะลุมิติได้ด้วยเช่นกัน
หยางเฉินไม่ได้สนใจลุงคุน แต่พูดกับลี่เฉินว่า: “ผู้อาวุโส ท่านไปหาวิญญาณของผู้อาวุโสเผย ผมจะช่วยท่านจัดการคนเหล่านี้ครับ!”
เขารู้ว่าลี่เฉินรีบไปหาวิญญาณของเผยเซียนอิน แม้ว่าความหวังเช่นนี้ยากที่จะเป็นไปได้ก็ตาม แต่ก็เป็นโอกาสอันล้ำค่าสำหรับลี่เฉินที่ยังคงมีความหวังริบหรี่
ลี่เฉินมีสีหน้ากังวล เขาเพิ่งต่อสู้กับลุงคุนเสร็จเมื่อกี้ เขารู้ดีว่าความแข็งแกร่งของลุงคุนนั้นแข็งแกร่งเพียงใด ยิ่งกว่านั้น ยังมีผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นยอดอีกคนที่อยู่ข้างๆ เขา
“ระวังหน่อยนะ พวกมันร่วมมือกันจะแข็งแกร่งมาก!”
หลังจากเห็นแววตาของหยางเฉินแล้ว ลี่เฉินก็เตือนด้วยความหวังดี แล้วหันหลังเดินจากไป
ทุก ๆ วินาทีที่ล่าช้า ความหวังที่จะได้ค้นพบจิตวิญญาณของเผยเซียนอินก็จะลดลง
เมื่อเห็นหยางเฉินและลี่เฉินไม่สนใจเขา ลุงคุนก็โกรธจัด การบังคับอันทรงพลังปะทุขึ้นจากเขา ล็อกลี่เฉินไว้แน่นและพูดอย่างโกรธเคือง “นายหยุดเดียวนี้!”
“คู่ต่อสู้ของนายคือฉัน!”
หยางเฉินกล่าวอย่างเฉยเมย
หลังจากที่เสียงสิ้นสุดลง ความกดดันของศิลปะการต่อสู้อันทรงพลังก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขา
เขาไม่ลังเลที่จะใช้พลังทั้งหมด กระตุ้นสายเลือดคลั่งโดยตรง และในขณะเดียวกันก็ใช้วิชาลับเชียนเสวียน หลังจากใช้โบนัสความแข็งแกร่งทั้งสองวิธีพร้อมกัน ทั้งคนของหยางเฉินดูเหมือนจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนในทันที รัศมีอันทรงพลังก็เล็ดลอดออกมาจากเขา
เขตแดนวิถีมารล้อมรอบทั่วสำนักเซิ่งกงทันที
เมื่อรู้สึกถึงออร่าที่เพิ่มขึ้นอย่างฉับพลัน สมาชิกของตระกูลเยว่ทั้งสามก็ตกใจ
เมื่อกี้หลังจากที่หยางเฉินโจมตีลุงคุนด้วยหมัดเดียวอย่างทันที มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้พวกเขาตกใจ แต่แล้วตอนนี้พวกเขาก็รู้ว่าพวกเขายังประเมินหยางเฉินต่ำเกินไป
ใบหน้าของเยว่คงดูกังวลอย่างยิ่ง หมัดของเขานั้นกำแน่น ในฐานะที่เป็นอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้ในหมู่รุ่นเดียวกันของโลกบู๊โบราณล่าง เขาดูอ่อนมากต่อหน้าคนของโลกมนุษย์ในเวลานี้
หยางเฉินทราบถึงวิกฤตการณ์ในตอนนี้อย่างชัดเจน ดังนั้น เขาจึงเปิดใช้งานสถานะที่แข็งแกร่งที่สุดโดยตรง มีเพียงการขับไล่คนเหล่านี้ออกจากสำนักเซิ่งกงโดยเร็วที่สุดเท่านั้นที่จะช่วย ลี่เฉินค้นหาวิญญาณของเผยเซียนอินด้วยกันได้
หยางเฉินเป็นเหมือนปีศาจตัวใหญ่จากเหวลึก จ้องมอง เยว่คงด้วยสายตาเคร่งขรึมและกล่าว “ออกไปจากสำนักเซิ่งกงเดี๋ยวนี้ ความคับข้องใจระหว่างเราจะถูกลบล้างทันทีได้!”
เขารู้ว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นผู้มีอิทธิพลมากที่สุดในหมู่คนเหล่านี้
เห็นได้ชัดว่าตัวตนของ เยว่คงนั้นไม่ธรรมดา มิฉะนั้นจะไม่มีผู้แข็งแกร่งแดนนภาทั้งสองปกป้องเขาเป็นการส่วนตัว
ความแข็งแกร่งของเขาหลังจากระเบิดออกมานั้นแข็งแกร่งมากก็จริง แต่ความแข็งแกร่งของลุงคุนก็แข็งแกร่งเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เขาเป็นผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสองชั้นต้น และเมื่อกี้ที่เขาเพิ่งต่อยให้ลุงคุนลอยออกไป ไม่ใช่ความแข็งแกร่งของเขาเอง แต่มันเป็นการใช้เขตแดนเวลาเพื่อหยุดเวลาในขณะนั้น เพื่อที่เขาจะสามารถสกัดกั้นลี่เฉินได้ทันเวลา
การที่ใช้เขตแดนเวลานั้นทำให้สูญเสียกำลังอย่างมาก และแม้แต่หยางเฉินก็ไม่สามารถใช้มันเป็นครั้งที่สองได้ในเวลาอันสั้น
ดังนั้นหากต้องการใช้เขตแดนเวลาดักจับลุงคุน ไว้นั้นไม่มีความหวังแน่นอน
และด้วยความแข็งแกร่งของลุงคุน แม้ว่าเขาจะถูกควบคุมโดยเขตแดนเวลาของหยางเฉิน ก็จาม เขาก็สามารถทำลายห่วงของเวลาในทันที
ในขณะนี้ ดวงตาสีดำสนิทของ หยางเฉินหันไปทาง เยว่คง
ในขณะนี้ เยว่คง รู้สึกว่าร่างกายของเขาเย็นชาและกัดราวกับว่าเขาถูกจ้องมองโดยเทพเจ้าแห่งความตาย การบีบบังคับอันทรงพลังทำให้เขามีความต้องการที่จะคลานลงไปที่พื้น
เขามีภาพลวงตาว่าหยางเฉินสามารถฆ่าเขาได้ในไม่กี่วินาทีด้วยความคิดเดียว
“ฮึ!”
จู่ๆ ลุงคุนก็พ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา การบีบบังคับอันทรงพลังเผชิญหน้ากับการบังคับของหยางเฉิน เยว่คงถึงจะรู้สึกดีขึ้นมากหน่อย
เขากัดปลายลิ้น เพื่อที่จะทำให้ตัวเองดูนิ่งเหมือนเดิม จ้องไปที่หยางเฉินและกล่าว “คุณอายุน้อยๆ เช่นนี้ก็มีความแข็งแกร่งอันเช่นนี้ได้ ช่างน่าชื่นชมจริงๆ”
หยางเฉินไม่ได้พูดอะไร จ้องไปที่อีกฝ่ายหนึ่ง รอให้ เยว่คงตอบคำถามของตัวเขาเอง
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เยว่คงกล่าว “ผมจะไม่ปิดบางคุณละกันครับ ผมมาจากตระกูลเยว่ในโลกบู๊โบราณล่าง ผมชื่อ เยว่คง ผมเองมีตำแหน่งที่สูงแน่นอนใน ตระกูลเยว่ ผมพอที่จะเชิญคุณมาเป็นแขกของตระกูลเยว่ ได้หรือไม่ครับ?ตระกูลเยว่ของเรายินดีต้อนรับมากครับ!”
หยางเฉินเยาะเย้ยและพูดอย่างเย็นชา “ออกไปซะ! หรือตายซะ! ฉันจะให้เวลานายคิดหนึ่งนาที ถ้าเวลาถึง ถ้านายยังเลือกไม่ได้ ฉันคงต้องออกแรง”
รอยยิ้มบนใบหน้าของ เยว่คงหยุดนิ่ง ใบหน้าของเขาดูไม่พอใจขึ้นมาทันที หยางเฉินไม่ไว้หน้าเขาเลยแม้แต่หน่อยเดียว แม้แต่ในโลกบู๊โบราณล่างก็ไม่มีบุคคลดังกล่าวไม่เคยมีคนเช่นนี้มาก่อน หยางเฉินเป็นคนแรก
“ไอ้หนุ่ม อย่าเย่อหยิ่งเกินนะ คุณชายเยว่เชิญนายเป็นแขกที่ตระกูลเยว่ นั้นเป็นเกียรติของนาย อย่าคิดว่านายมีวิธีลับในการเพิ่มความแข็งแกร่ง ก็สามารถเอาชนะฉันสวีคุนฉันได้ ”
ลุงคุนดูโกรธและพูดอย่างเย็นชา: “อันที่จริง ขอบเขตศิลปะการต่อสู้ของนายเป็นเพียงแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นเท่านั้นเอง!”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา เยว่คงและลุงชางแสดงออกสีหน้าที่ประหลาดใจ
พวกเขาคิดว่าหยางเฉินเหมือนกับลุงคุนอยู่ที่แดนนภาขั้นสองชั้นต้น แต่คิดไม่ถึงว่า ขอบเขตศิลปะการต่อสู้ของหยางเฉินนั้นอยู่ที่แดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นเท่านั้น
เยว่คงรู้สึกดีขึ้นมากในทันที เขาคิดว่าช่องว่างระหว่างเขากับหยางเฉินเป็นเหมือนอ่าว ปรากฏว่าเหลือเพียงภัยพิบัติเดียวเท่านั้น
“อันที่จริง เป็นเทคนิคลับในการเสริมความแข็งแกร่ง”
เยว่คงเยาะเย้ยมอง หยางเฉินอย่างภาคภูมิใจและกล่าว “คุณสามารถฝึกฝนดังกล่าวในโลกมนุษย์ นั้นถือว่าเก่งมาก แต่แค่ว่า โลกมนุษย์ยังไงก็คือโลกมนุษย์ ในโลกบู๊โบราณล่างศิลปะการต่อสู้อย่างคุณ ใช่ว่าจะไม่มี”
“หากคุณเต็มใจที่จะเข้าร่วมตระกูลเยว่ แม้ว่าคุณจะมาจากพื้นเพต่ำต้อย ผมจะรับประกันความรุ่งโรจน์และความมั่งคั่งอย่างไม่สิ้นสุดในทั้งชีวิตนี้ได้อย่างไม่สิ้นสุด”