The king of War บทที่ 2179 เป็นลูกสาวของฉัน
เซี่ยเหอในเวลานี้ ดวงตาน่ากลัวอย่างยิ่ง ทั้งร่างกายเผยให้เห็นเจตนาฆ่าที่น่าสะพรึงกลัว
“พวกแกสมควรตาย!”
เสียงที่เย็นยะเยือก พูดออกมาจากปากของเซี่ยเหอ
ภายใต้การจ้องมองที่ตกตะลึงของทุกคน เซี่ยเหอขยับเท้า และพุ่งไปหาหัวหน้าหน่วยพิทักษ์ที่ฆ่าหลิวฉีด้วยมีดโค้ง
“ไปตายซะ!”
เซี่ยเหอตะโกนด้วยความโกรธ ยกฝ่ามือขึ้น กระแทกไปที่หัวใจของหัวหน้าหน่วยพิทักษ์อย่างแรง
“เธอกล้าเหรอ!”
จู่ๆสีหน้าของเหอจื้อก็เปลี่ยนไป และเขาตะคอกด้วยความโกรธ
“บูม!”
ฝ่ามือของเซี่ยเหอกระแทกไปที่หัวใจของหัวหน้าหน่วยพิทักษ์อย่างแรง และด้วยเสียงกระแทกที่ดังสนั่น หัวหน้าหน่วยพิทักษ์ก็กระอักเลือดออกมาเต็มคำ และร่างกายของเขาก็ปลิวออกไป
หลังจากที่หัวหน้าหน่วยพิทักษ์กระแทกล้มลงกับพื้น เขาก็กระอักเลือดออกมาอีกหนึ่งครั้ง และเสียชีวิตทันที
“เป็นไปได้อย่างไร?”
ทุกคนในตระกูลเหอต่างตกตะลึง
สามารถเป็นหน้าหน่วยพิทักษ์ของตระกูลเหอได้นั้น ความแข็งแกร่งย่อมไม่อ่อน แดนบูโดถึงระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย
แต่ตอนนี้ กลับถูกเซี่ยเหอกระแทกแค่ฝ่ามือเดียวก็ตายคาที่
นั่นหมายความว่า เซี่ยเหอมีความแข็งแกร่งเทียบได้กับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดแล้วเหรอ?
ในขณะนี้ แววตาของเซี่ยเหอจ้องมองไปที่เหอจื้อ และดวงตาสีแดงเลือดเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่รุนแรง
“เธอ เธอจะทำอะไร?”
เหอจื้อสั่นสะท้านไปทั้งตัว ไม่สามารถพูดได้อย่างคล่องแคล่ว และถอยกลับไปสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัว
หน่วยพิทักษ์สองคนของตระกูลเหอรีบไปข้างหน้า และปกป้องเหอจื้อที่อยู่ข้างหลังเขา
“ทำไมต้องบีบบังคับฉัน? ทำไม?”
แววตาของเซี่ยเหอเย็นราวกับน้ำแข็ง จ้องเขม็งไปที่เหอจื้อ ในขณะที่พูด เธอเดินเข้าไปหาเหอจื้อทีละก้าว
เมื่อเห็นเซี่ยเหอที่มีเจตนาฆ่าที่รุนแรง เหอจื้อก็ตื่นตระหนก และตะโกนในขณะที่กำลังถอย “เซี่ยเหอฉันเป็นลุงของเธอนะ เธอต้องการทำอะไร?”
เซี่ยเหอเย้ยหยัน “ลุง? มีลุงคนไหนที่บีบบังคับหลานสาวของเขาแบบนี้เหรอ? ฉันแค่อยากจะไปจากตระกูลเหอ เป็นคนธรรมดา ทำไมคุณยังต้องบังคับฉัน? ทำไม?”
ด้วยเสียงตะคอกของเธอ ออร่าที่น่าสะพรึงกลัวปะทุออกมาจากร่างกายของเธออย่างต่อเนื่อง
นักบูโดทุกคนในตระกูลเหอ รู้สึกถูกพลังความกดดันอันยิ่งใหญ่
เหอจื้อตกใจจนเกือบฉี่ราด เขาคิดไม่ถึงว่า เซี่ยเหอสามารถปลุกพรสวรรค์ด้านบูโดที่น่ากลัวได้ขนาดนี้
สิ่งที่ทำให้เขาสงสัยอย่างมากก็คือ ผู้ที่สามารถปลุกพรสวรรค์ด้านบูโดนั้น โดยไม่มีข้อยกเว้น พวกเขาล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งบูโดบรรพบุรุษ แต่บรรพบุรุษของตระกูลเหอ ไม่มีผู้นักบูโดที่เก่งกาจนี่นา!
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ทำไมเซี่ยเหอถึงสามารถปลุกพรสวรรค์ด้านบูโดที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ได้? เมื่อปลุกขึ้น ก็มีแข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอด?
ถ้าให้เวลาเธอมากกว่านี้ เธอจะไม่บุกทะลวงเข้าสู่แดนนภาเหรอ?”
“แม่ของฉันเพราะไม่อยากเป็นภาระของฉัน อยู่ในตระกูลเหอได้เอาหัวโขกกับหินเพื่อฆ่าตัวตาย นับตั้งแต่ตอนนั้นระหว่างฉันกับตระกูลเหอ ก็ไม่มีความสัมพันธ์ใดๆต่อกันอีก”
เซี่ยเหอจ้องเขม็งเหอจื้อ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “วันนี้ ฉันจะใช้เลือดสดๆของแก เพื่อประกาศอย่างเป็นทางการว่าฉันได้หลุดพ้นจากตระกูลเหอแล้ว”
ทันใดนั้น ออร่าอันน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าก็ปะทุออกมาจากร่างของเซี่ยเหอ
“เปรี้ยงๆ!”
ในเวลานี้ ท้องฟ้าเหนือตระกูลเหอ ถูกปกคลุมด้วยเมฆดำ และสายฟ้าหลายสายฟาดผ่านท้องฟ้า ราวกับว่ากำลังจะฉีกท้องฟ้าออกจากกัน
“นี่คือ ภัยพิบัติสวรรค์?”
นักบูโดของตระกูลเหอ เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าทีละคน ต่างมีสีหน้าตกตะลึง
จากสายฟ้าบนท้องฟ้า พวกเขารู้สึกถึงพลังกดดันที่น่าสะพรึงกลัว ซึ่งก็คืออำนาจฟ้า
มีเพียงภัยพิบัติสวรรค์เท่านั้น ที่สามารถทำให้นักบูโดรู้สึกถึงอำนาจฟ้า
อย่างไรก็ตาม ตระกูลเหอไม่มีนักบูโดที่สามารถบุกทะลวงแดนนภาได้
ทันใดนั้น พวกเขาทั้งหมดต่างมองไปที่เซี่ยเหอซึ่งออร่าพุ่งพล่านทั่วร่างกาย ชั่วขณะต่างตกตะลึง
นักบูโดคนหนึ่งพูดด้วยเสียงสั่นเครือ “เป็นไปได้ไหมว่า เธอกำลังจะฝ่าฟันภัยพิบัติสวรรค์?”
เหอจื้อได้ถอยไปที่มุมตั้งนานแล้ว และไม่มีหนทางถอยได้อีกแล้ว
หน่วยพิทักษ์ของตระกูลเหอที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขา ขณะนี้ก็ตัวสั่นเช่นกัน และเมื่อพวกเขามองไปที่เซี่ยเหอ ราวกับว่าพวกเขากำลังมองดูปีศาจที่มาจากนรก
“เซี่ยเหอ ฉันรู้ตัวว่าผิดแล้ว ต่อไปฉันจะไม่บังคับเธออีก ตอนนี้เธอสามารถไปจากตระกูลเหอได้แล้ว ต่อจากนี้จะไม่มีใครสนใจเธออีก เห็นแก่พ่อของเธอที่เป็นน้องสามของฉัน ได้โปรดอย่าฆ่าฉันตกลงไหม? ฉันผิดไปแล้วจริงๆ และฉันไม่กล้าอีกแล้ว”
เหอจื้อหวาดกลัวจนตัวสั่นไปทั้งตัว และเอาแต่อ้อนวอน ถึงกับคุกเข่าร้องขอความเมตตา
อย่างไรก็ตาม ในแววตาของเซี่ยเหอไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใดๆ มีเพียงเจตนาฆ่าที่รุนแรงเท่านั้น
“หุบปากซะ!”
เซี่ยเหอตะคอกด้วยความโกรธ และพูดด้วยใบหน้าที่ดุร้าย “แก ไม่คู่ควรที่จะพูดถึงพ่อของฉัน และไม่คูควรเป็นลุงของฉัน! มีเพียงแกตายเท่านั้น ตระกูลเหอถึงจะคืนสู่ความสงบสุข”
“ไปตายซะ!”
เท้าของเซี่ยเหอขยับ เหมือปีศาจ และก็พุ่งเข้าหาเหอจื้อ
ทันใดนั้น เธอปรากฏตัวต่อหน้าเหอจื้อ ยกมือขึ้น แล้วกระแทกไปที่ศีรษะของเหอจื้ออย่างแรง
ดวงตาของเหอจื้อเต็มไปด้วยความสยดสยอง และเขาลืมที่จะหลบ โดยจ้องมองเซี่ยเหอใช้ฝ่ามือกระแทกที่ศีรษะตัวเอง
“ฮึ่ม!”
ในขณะนี้ เสียงที่ไม่แยแสดังขึ้น “ไสหัวไปให้พ้น!”
เมื่อสิ้นเสียงของเขา อำนาจฟ้าอันน่าสะพรึงกลัวก็พุ่งตรงไปล๊อคเซี่ยเหอ
ในขณะนี้เซี่ยเหอรู้สึกเพียงว่าร่างกายของเธอถูกควบคุมโดยพลังที่น่ากลัวและมองไม่เห็น ฝ่ามือที่เธอกระแทกไปที่เหอจื้อ อยู่ห่างจากศีรษะเพียงไม่กี่เซนติเมตร
แต่มันก็แค่ไม่กี่เซ็นติเมตร ก็กระแทกลงไม่ได้
มือใหญ่ กำลังจับข้อมือของเซี่ยเหอไว้แน่น ทำให้เซี่ยเหอไม่สามารถขยับได้
เมื่อเห็นชายวัยกลางคนยืนขวางอยู่ตรงหน้า เหอจื้อตื่นเต้นจนน้ำตาไหลและตะโกนว่า “คุณเจียง ผู้หญิงบ้าคนนี้กำลังจะฆ่าผม ได้โปรดช่วยผมด้วย!”
เมื่อกี้นี้คนที่ช่วยชีวิตเขา คือทายาทผู้สืบทอดของตระกูลเจียง ชื่อเจียงเจี้ยน
ในเวลานี้เจียงเจี้ยน มีใบหน้าเฉยเมย และเขาไม่ได้แสดงความเมตตาเพราะรูปลักษณ์ที่สวยงามของเซี่ยเหอ มือที่จับข้อมือของเซี่ยเหอนั้นแรงมาก
“ปล่อย!”
เซี่ยเหอมองไปที่เจียงเจี้ยนอย่างเย็นชาและพูด
“สาวน้อย สิ่งที่ให้อภัยได้ก็ให้อภัย เขาต้องการให้เธอไปปรนนิบัติฉัน แต่ฉันไม่สนใจเธอ หยุดเถอะ ฉันจะให้โอกาสครั้งใหญ่แก่เธอ”
เจียงเจี้ยนพูด ดวงตาของเขาสงบนิ่งไม่มีวอกแวก
หลังจากได้ยินคำพูดของเจียงเจี้ยนผู้แข็งแกร่งของตระกูลเจียงที่ติดตามมา ต่างก็แสดงความอิจฉา
เห็นได้ชัดว่า พวกเขารู้ความหมายของคำว่าโอกาสครั้งใหญ่
“ฉันบอกให้นายปล่อย!”
ดวงตาของเซี่ยเหอดูน่ากลัวมากขึ้น และออร่าของเขาก็น่ากลัวมากขึ้น
และภัยพิบัติสวรรค์ที่อยู่เหนือตระกูลเหอ ก็แรงขึ้นเรื่อยๆ และอาจฟาดลงมาได้ทุกเมื่อ
เจียงเจี้ยนพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “เธอได้ฝืนกฏสวรรค์อย่างร้ายแรงเพื่อปลุกพรสวรรค์ด้านบูโด และแม้กระทั่งได้ดึงดูดภัยพิบัติสวรรค์มา หากฝ่าฟันภัยพิบัติสวรรค์ด้วยสถานการณ์เช่นนี้ ด้วยความแข็งแกร่งของเนื้อหนังเธอ ฉันเกรงว่าแค่ภัยพิบัติสวรรค์ครั้งแรกเธอก็จะทนไม่ไหว”
“ถ้าเธอหยุดตั้งแต่ตอนนี้ ฉันจะให้สิ่งของที่สามารถช่วยให้เธอดูดซับภัยพิบัติสวรรค์ เป็นสมบัติที่มีประสิทิภาพในการช่วยฝึกฝนให้เนื้อหนังของเธอแข็งแรง เพื่อช่วยให้เธอบุกทะลวงภัยพิบัติสวรรค์ได้”
“ไม่เพียงแค่นั้น แต่ฉันยังต้องการที่จะรับเธอเป็นลูกสาวบุญธรรม ถ้าวันหนึ่งฉันได้เป็นผู้นำตระกูลเจียง เธอก็จะเป็นองค์หญิงคนเดียวของตระกูลเจียง!”
ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ผู้ชมก็ช็อก!
สีหน้าของเหอจื้อซีดมาก หากเซี่ยเหอกลายเป็นลูกบุญธรรมของเจียงเจี้ยนจริงๆ แม้ว่าในวันนี้เขาจะไม่ตาย แต่ในอนาคตเซี่ยเหอจะไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆแน่นอน
นักบูโดทั้งสิบเอ็ดคนที่เจียงเจี้ยนพามา ต่างก็มองไปที่เซี่ยเหอด้วยความอิจฉา แต่พวกเขาก็โล่งใจเมื่อนึกถึงพรสวรรค์ด้านบูโดที่เซี่ยเหอฝืนกฏสวรรค์ปลุกขึ้นมา จากนั้นก็โล่งใจ
แม้แต่ในโลกบู๊โบราณล่าง ก็ยังไม่เคยมีอัจฉริยะคนไหนที่สามารถปลุกพรสวรรค์ด้านบูโดที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ได้ หากเซี่ยเหอกลายเป็นลูกบุญธรรมของเจียงเจี้ยน สำหรับตระกูลเจียง มันจะเป็นประโยชน์อย่างมาก
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดเลยก็คือ เซี่ยเหอกลับไม่ไว้หน้าเจียงเจี้ยนเลย และตะโกนด้วยความโกรธ “ไปให้พ้น!”
หลังจากพูดจบ เธอก็ออกแรงทั้งหมดของเธอ และดิ้นหลุดออกจากการจับของ เจียงเจี้ยน
“ตาย!”
เธอกระแทกฝ่ามือไปที่ศีรษะเหอจื้ออย่างแรง
“ฮึ่ม!”
เจียงเจี้ยนหัวเราะเยาะ “ลงมือฆ่าคนต่อหน้าฉัน ไม่รู้จักประมาณตัวเองแล้ว!”
“เพี๊ยะ!”
เขายกมือขึ้น และตบหน้าเซี่ยเหอ ด้วยการตบที่เสียงดังฟังชัด ร่างของเซี่ยเหอก็ปลิวออกไปทันที