บทที่ 2071
ซ่งเทียนหมิงและซ่งหรงวี่สองพ่อลูก ถูกคำพูดนี้ของหม่าเซียวเหยา ทำให้ไม่พอใจเป็นอย่างมาก!
ป้าหมายที่แท้จริงของพวกเขาสองคนพ่อลูก ก็คือนำซ่งหวั่นถึงออกจากคณะกรรมการของซ่งซื่อกรุ๊ปไปตลอดกาล
ไม่ว่ายังไงก็ตามตนนี้ซ่งหวั่นถึงจะเป็นหรือตาย คณะกรรมการของซ่งซื่อกรุ๊ปก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธออีกแล้ว
แต่ทว่า พวกเขาจะคิดได้อย่างไรว่าซ่งหวั่นถึงที่สูญหายไร้ร่องมาหลายวันมากขนาดนี้ ในคณะกรรมการยังมีคนคิดถึงเธออยู่เสมอและ
คิดแทนเธอ
ยิ่งไปกว่านั้น คำพูดของหม่าเซียวเหยา ในไม่ช้าก็ดึงดูดเสียงเห็นด้วยของคนอื่นๆ
ทุกคนทยอยเอ่ยปาก แสดงความเห็นด้วยกับแนวคิดของหม่าเซียวเหยา ทำให้ในใจของซ่งเทียนหมิงและซ่งหรงวี่กล้าโกรธแต่ไม่กล้าพูดอะไร
ท้ายที่สุดแล้วเรื่องที่พวกเขาฆาตกรรมซ่งหวั่นถิง คณะกรรมการคนอื่นๆก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ
ตอนนี้ท่าทีที่พวกเขาแสดงออกมา ก็ตกอยู่ในความศกเศร้า จำเป็นต้องคำนึงถึงซ่งซื่อกรุ๊ปและต้องเลือกแต่งตั้งประธานคนใหม่
ดังนั้น เมื่อหม่าเซียวเหยาพูดแบบนี้ ต่อให้ในใจของพวกเขาจะไม่พอใจเป็นหนึ่งหมื่นครั้ง แต่ปากก็ไม่กล้าพูดคำว่าไม่แม้แต่คำเดียว
เพราะว่าตราบใดที่พวกเขาพูดคำว่าไม่ออกมา ก็จะทำให้คนอื่นสงสัยแรงจูงใจของพวกเขาในทันที
และเมื่อมีความสงสัยแรงจูงใจของพวกเขาขึ้นมา ถ้าอย่างนั้นอีกฝ่ายก็ต้องสงสัยอย่างแน่นอนว่าซ่งหวั่นถิงประสบอุบัติเหตุอยู่ในประเทศ
ญี่ปุ่นเกี่ยวข้องกับพวกเขาอย่างหนีไม่พ้น
ดังนั้น ซ่งเทียนหมิงทำได้เพียงกัดฟัน และเอ่ยปากพูดว่า: “ผมคิดว่าประธานหม่าพูดถูก ในเมื่อตอนนี้พวกเราต้ดสินใจเลือกแต่งตั้ง
ประธานคนใหม่เพื่อควบคุมสถานการณ์โดยรวมแล้ว งั้นพวกเราก็ต้องเตรียมการพร้อมเพื่อซ่งหวั่นถึงประธานคนก่อนหน้านี้ให้เรียบร้อยในคราว
เดียว”
จากนั้น เขาเอ่ยปากพูดว่า: “ตอนนี้ ขอเสนอของผม ต่อไปไม่ว่าใครคนใดได้รับเลือกเป็นประธานคนใหม่ต้องปฏิบัติตามหลักการ นั่นก็
คือ:เกิดคุณซ่งหวั่นถึงกลับมาอย่างปลอดภัย ประธานคนใหม่นี้ก็ต้องสละตำแหน่งอย่างไม่มีเงื่อนไข คืนตำแหน่งประธานให้กับคุณช่งหวั่นถิง ทุก
คนมีความคิดเห็นยังไงกันบ้าง?”
เมื่อทุกคนได้ยินเขาพูดอย่างนั้น แน่นอนว่าพวกเขาพยักหน้ารัวๆเห็นด้วย
การยกมือลงคะแนนเสียงในครั้งนี้ ยกมือทั้งหมดสิบเจ็ดคน
ในใจของซ่งเทียนหมิงก็ยิ่งโมโหมากขึ้น และแอบพูดในใจ: “นี่แมร่งเป็นการซื้ระเบิดเวลาให้ตัวของฉันเองชัดๆ ตอนนี้ซ่งหวั่นถึงเป็นหรือ
ตายก็ไม่รู้ ใครจะไปรู้ว่าเธอตายแล้วหรือยัง? เกิดเธอไม่ตาย วันไหนมีชีวิตรอดกลับมา งั้นทั้งหมดที่ฉันทำก็เสียเปล่าไม่ใช่เหรอ?”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซ่งเทียนหมิงก็ถอนหายใจในใจ: “ดูเหมือนว่าทางออกที่ดีที่สุดในตอนนี้ ก็คือหลังจากที่รับตำแหน่งแล้วก็ขายทรัพย์สิน
เผื่อเอาไว้!”
ด้งนั้น เขาก็เอ่ยปากพูดต่อไปว่า: “ตอนนี้ พวกเราทำการลงคะแนนต่อไปเถอะ งั้นทุกคนก็จากสิบเจ็ดคนของพวกเรา เลือกคนคนหนึ่งมา
เป็นประธานคนใหม่นี้ ในสิบเจ็ดคนของพวกเรา ทุกคนมีสิทธิ์ลงคะแนนกับรับคะแนน แต่ละคนจำกัดหนึ่งคะแนน ผู้ที่มีคะแนนเสียงมากกว่าก็จะ
เป็นประธานคนใหม่ของพวกเรา!”
จากนั้น เขาก็พูดเสริมว่า: “เนื่องจากเกี่ยวข้องกับตำแหน่งของประธาน จึงเป็นเรื่องสำคัญสำหรับซ่งซื่อกรุ๊ปเป็นอย่างมาก ดั่งนั้นพวกเรา
จะนำระบบการลงคะแนนด้วยชื่อจริงมาใช้ในครั้งนี้ หลีกเลี่ยงมีคนกระทำการลับหลัง”
ทุกคนมองดูก้นไปมาอย่างกะทันหัน
ในคณะกรรมการบริษัท การลงคะแนนด้วยระบบด้วยชื่อจริงนั้นยุติธรรม แต่การลงคะแนนด้วยชื่อจริงยังนำมาซึ่งอันตรายที่ซ่อนอยู่
อย่างใหญ่หลวง นั่นก็คือคิดบัญชีย้อนหลั่ง
ถ้าหากคุณลงคะแนนให้A แต่สุดท้ายBกลับได้รับตำแหน่งนี้ ถ้าอย่างต่อไปBก็ต้องเกลียดคุณอย่างแน่นอน ถึงขนาดใช้อำนาจกลั่นแกล้ง
ข่มเหงคุณและหาเรื่องคุณทุกที่
ถ้าหากคนคนนี้จิตใจคับแคบเป็นอย่างมาก ถ้าอย่างนั้นเขามีความเป็นไปได้ว่าในอีกหลายปีต่อจากนี้ไป ยังคงเป็นเพราะเรื่องนี้ ทำทุก
อย่างทุกวิถีทางเท่าที่ทำได้มาแก้แค้นคุณ
เผชิญหน้ากับคนแบบนี้ ใครก็เทียบไม่ได้ทั้งนั้น