The king of War บทที่ 2194 คุณคือข้อยกเว้น
หยางเฉินเบิกตาโพลง ใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง ผ่านไปครู่หนึ่ง จึงกล่าวอย่าตกใจว่า : “นี่จะเป็นไปได้อย่างไร?”
ถ้าเขาไม่รู้ถึงความเข้มแข็งและยิ่งใหญ่ของตี้ชุนก็เท่านั้น แต่เมื่อกี้นี้ ผู้นำได้บอกกับเขาแล้ว โลกใบเล็กอันนั้นที่อยู่เบื้องหลังสมาคมอาวุโส ก็คือตี้ชุน
แต่ว่าตอนนี้ กลับหายไปแล้ว
“ไม่มีอะไรที่เป็นไม่ได้ ถ้าเจ้าคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ ก็เป็นเพียงเพราะว่าโลกทัศน์ของเจ้าต่ำเกินไป”
ผู้นำกวาดสายตามองหยางเฉินอย่างเย็นชา จากนั้นก็กล่าวต่อว่า : “อาทิเช่น เมื่อคุณยังไม่เคยได้สัมผัสกับวิถีบู๊ จึงคิดว่าจะต้องมีสักวันหนึ่ง ที่คุณจะพบเจอกับผู้แข็งแกร่งระดับฉันเช่นนี้ใช่ไหม?”
คำพูดของเขาจบลง เขาก็โบกไม้โบกมือ จากนั้นฉากที่ทำให้หยางเฉินตกใจก็เกิดขึ้น
ดินแดนในอุดมคติที่มีธรรมชาติงดงามเมื่อกี้นี้ เวลานี้กลับเปลี่ยนกลายเป็นหิมะและน้ำแข็งปกคลุมไปทั่ว
ฉับพลันความหนาวเหน็บถึงกระดูก ทำให้หยางเฉินอดไม่ได้ที่จะหนาวสั่นไปทั้งตัว
“ไป!”
จู่ๆ ผู้นำก็ยกมือขึ้น และเห็นภูเขาหิมะที่อยู่ห่างจากพวกเขาหลายร้อยเมตร ถล่มลงมาโดยตรง
“ครืน!”
ในขณะนี้ แผ่นดินได้สั่นสะเทือนขึ้นมา
หยางเฉินดูหิมะถล่มที่เข้ามาใกล้ตนเองมากขึ้นเรื่อยๆ เขาต้องการจะถอยหลัง แต่กลับพบว่าด้านหลังของตนเองถูกภูเขาน้ำแข็งขวางทางอยู่ ไม่สามารถถอยหลังได้
ในขณะที่เขากำลังคิดว่าจะถอยไปทางไหนดี หิมะถล่มก็พุ่งเข้ามาตรงหน้าเขา และปกคลุมเขาในวินาทีต่อมา
แต่ในเวลานี้ จู่ๆ หิมะและน้ำแข็งที่ปกคลุมไปทั่วพื้นที่ก็มลายหายไป และดินแดนในอุดมคติก็กลับคืนมาดังเดิม
ในแววตาของหยางเฉินเต็มไปด้วยความปีติยินดีที่รอดชีวิตจากภัยพิบัติ เขามองไปยังผู้นำด้วยสีหน้าว่างเปล่าและเอ่ยถามว่า : “ผู้อาวุโส เมื่อกี้นี้……”
“ภาพลวงตา!”
ผู้นำกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“ภาพลวงตา?”
ดวงตาของหยางเฉินเบิกกว้าง ตอนที่เขาอยู่โลกมนุษย์ ก็เคยได้สัมผัสภาพลวงตามาก่อน แต่ไม่เคยรู้สึกเหมือนจริงเช่นนี้มาก่อน
เมื่อกี้นี้เขารู้สึกได้ถึงความเหน็บหนาวที่เข้ากระดูกอย่างชัดเจน กระทั่งหลังจากที่หิมะถล่มความเหน็บหนาวจนเข้ากระดูกนั้น ก็ชัดเจนอย่างไม่มีที่เปรียบ และไม่ต่างจากโลกความเป็นจริงเลย
ถ้าบอกว่า หิมะถล่มเมื่อกี้นี้เป็นภาพลวงตา เช่นนั้นดินแดนในอุดมคติก่อนหน้านี้ ก็คือภาพลวงตาเช่นกันเหรอ?
เวลานี้ ผู้นำก็เอ่ยปากว่า : “ถูกต้อง เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้ ก็คือภาพลวงตา!”
ไม่รอให้หยางเฉินถามต่อ ผู้นำยังกล่าวอีกว่า : “นี่คือสิ่งที่ฉันพูดเมื่อครู่นี้ เพราะว่าโลกทัศน์ของคุณไม่มากพอ การรับรู้จึงแตกต่างกัน ถ้าไม่ใช่ว่าเห็นด้วยตาตนเอง เกรงว่าตลอดชีวิตนี้คุณก็คงคิดไม่ถึงว่า งานนี้จะมีภาพลวงตาที่เหมือนจริงเช่นนี้?”
หยางเฉินเงียบไปชั่วขณะ ทำท่าเหมือนคิดอะไรอยู่
ก่อนหน้านี้ตอนที่ถูกเจียงจิ่วสงพามาที่นี่ ยังคิดว่าถึงตายก็ต้องสู้ให้ถึงที่สุด ตอนนี้ดูเหมือนว่า ตนเองเป็นคนโง่เขลาจริงๆ
ด้วยศักยภาพที่แข็งแกร่งของผู้นำ ใช้เพียงความคิดเดียว ก็สามารถสร้างภาพลวงตาที่เหมือนจริง เหมือนกับสถานการณ์เมื่อครู่นี้เลย
เผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งระดับนี้ เขาจะต่อสู้ได้อย่างไร?
“ข้าวการหายไปของตี้ชุน ยังไม่เป็นที่รับรู้ของคนภายนอก แม้กระทั่งนักบูโดของโลกบู๊โบราณล่างก็ไม่รู้”
ผู้นำมองหยางเฉิน และกล่าวต่อว่า : “คุณน่าจะเข้าใจดีกว่าฉันนะ ที่โลกบู๊โบราณล่างไม่กล้าบุ่มบ่าม ก็เพราะหวาดกลัวผู้แข็งแกร่งที่ถือกำเนิดจากตี้ชุนนั่นเอง”
“ถ้าให้พวกเขารู้ว่าตี้ชุนหายไป คุณคิดว่า บรรดาผู้แข็งแกร่งชั้นยอดที่เคยยืนอยู่โลกบู๊โบราณล่าง ยังจะจัดการอย่างเงียบๆ เหมือนตอนนี้ได้อยู่อีกเหรอ?”
สีหน้าของหยางเฉินดูย่ำแย่อย่างมาก เหมือนกับที่ผู้นำกล่าวมา หากเรื่องการหายไปของตี้ชุนถูกแพร่ออกไป กองกำลังเหล่านั้นของโลกบู๊โบราณล่าง จะไม่สามารถจัดการอย่างเงียบๆ เหมือนตอนนี้อย่างแน่นอน ถึงเวลานั้น โลกมนุษย์ทั้งหมด มันจะกลายเป็นนรกบนดินอย่างแท้จริง
ผู้นำมองไปยังหยางเฉินและกล่าวว่า : “ตอนนี้คุณคิดว่า ถ้าเรื่องการหายไปของตี้ชุนถูกแพร่ออกไป โลกมนุษย์จะต้องถูกยึดครองในไม่ช้าใช่หรือไม่?”
หยางเฉินเพียงแค่พยักหน้า แต่บนใบหน้าของเขา เต็มไปด้วยความเคร่งขรึม
ผู้นำกล่าวอีกว่า : “แดนบูโดของฉันเกือบจะถึงแดนนภาขั้นเจ็ดแล้ว มีลางสังหรณ์ว่า วันนี้จะไม่สายเกินไป”
พูดถึงตรงนี้ เขามองไปยังหยางเฉิน หลังจากเงียบไปเล็กน้อย กล่าวว่า : “หากศักยภาพของฉันทะลุทะลวงได้ จำเป็นจะต้องออกจากโลกบู๊โบราณกลาง และถึงเวลานั้น ผู้แข็งแกร่งของโลกบู๊โบราณกลางจำนวนมาก จะต้องแย่งชิงตำแหน่งผู้นำอย่างแน่นอน”
“ไม่ว่าใครในหมู่พวกเขาจะได้รับตำแหน่งผู้นำ ล้วนจะต้องคิดหาวิธีเข้าสู่โลกบู๊โบราณบน เมื่อถูกเปิดออก เรื่องที่น่ากลัวจะเกิดขึ้นมากมายขนาดไหน คุณก็เข้าใจดี”
พูดถึงตรงนี้ ผู้นำก็หยุดลง มองหยางเฉินด้วยสายตาสงบ
หยางเฉินมีความรู้สึกซับซ้อนอยู่ในใจ คาดไม่ถึงว่าตนเองจะมาถึงโลกบู๊โบราณกลางเป็นครั้งแรก ก็จะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นเลย
เขาก็เข้าใจความหมายของผู้ดำเช่นกัน เว้นแต่เขาจะสืบทอดตำแหน่งผู้นำ มิเช่นนั้น โลกบู๊โบราณกลางก็จะถูกยึดครองในไม่ช้า หากโลกบู๊โบราณกลางถูกยึดครอง โลกใหม่ที่สร้างขึ้นโดยโลกบู๊โบราณล่างกับโลกมนุษย์ ก็จะถูกยึดครองเช่นกัน
เพียงแค่ว่า ตอนนี้ตนเองแทบไม่มีพลังการต่อสู้ของแดนนภาขั้นสามชั้นกลางเลย สำหรับผลการบำเพ็ญเพียรของตนเองท้ายที่สุดแล้วถึงระดับอะไร แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจชัดเจนเช่นกัน
เขารู้เพียงว่า ทักษะการบำเพ็ญเพียรของตนเองมาจากตี้ชุน ก็คือจากปากของผู้นำ ทักษะการบำเพ็ญเพียรของพรรคบำเพ็ญเซียน
และระดับของพรรคบำเพ็ญเซียนกับระดับของการบำเพ็ญเพียรโบราณแตกต่างกัน พรรคบำเพ็ญเซียนทุกๆ ครั้งที่แดนเลื่อนขั้นขึ้น ศักยภาพก็จะพุ่งขึ้นสูงอย่างรวดเร็ว
เมื่อนึกถึงตรงนี้ จู่ๆ เขาก็มองไปที่ผู้นำ แล้วกล่าวว่า : “ดังนั้นที่ท่านต้องการเลือกฉันให้กลายเป็นผู้นำโลกกลาง เป็นเพราะทักษะการบำเพ็ญเพียรของฉัน ทุกๆ ครั้งที่แดนเลื่อนขั้นขึ้น ศักยภาพก็จะพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็วใช่ไหม?”
ผู้นำพยักหน้า : “ระดับของทักษะการฝึกเซียนแบ่งออกเป็นห้าแดนใหญ่คือขั้นรวบรวม ขั้นสร้างลำต้น ขั้นแตกหน่อ ขั้นผลิดอก ขั้นสวรรค์”
“ศักยภาพของขั้นรวบรวม เทียบได้กับแดนนภาขั้นหนึ่งและแดนนภาขั้นสอง ขั้นสร้างลำต้นเทียบได้กับแดนนภาขั้นสามและแดนนภาขั้นสี่ ขั้นแตกหน่อเทียบได้กับแดนนภาขั้นห้าและแดนนภาขั้นหก ขั้นผลิดอกเทียบได้กับแดนนภาขั้นเจ็ดและแดนนภาขั้นแปด และผู้แข็งแกร่งขั้นสวรรค์ เทียบได้กับผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นเก้า กระทั่งแข็งแกร่งยิ่งกว่า!”
“ศักยภาพของคุณในตอนนี้ น่าจะเพิ่งเป็นขั้นสร้างลำต้นได้ไม่นาน หากเป็นขั้นแตกหน่อ พลังการต่อสู้ของคุณน่าจะเทียบเท่ากับแดนนภาขั้นห้า กระทั่งเป็นนักบู๊โบราณของแดนนภาขั้นหกเลย”
“ถึงแม้ว่าตอนนี้เจ้าจะมีศักยภาพเพียงขั้นรวบรวม แต่ก็เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น หากสามารถหาครูที่เต็มใจสอนคุณได้ ศักยภาพของคุณจะต้องก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว และไม่นาน ก็จะถึงขั้นแตกหน่อ ศักยภาพของคุณจะต้องสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว”
“พูดตามตรง คุณในตอนนี้ ห่างจากแดนนภาขั้นหกชั้นยอด ห่างจากแดนฝึกเซียนเพียงขั้นเดียวเท่านั้น”
ในใจของหยางเฉินเต็มไปด้วยความสั่นสะเทือน เขาทราบถึงความเก่งกาจของทักษะการฝึกเซียน แต่คาดไม่ถึงว่าจะร้ายกาจขนาดนี้ โดยเฉพาะผู้แข็งแกร่งขั้นสวรรค์ คาดไม่ถึงว่าจะแข็งแกร่งกว่าผู้แข็งแกร่งขั้นเก้าซะอีก
“ถึงแม้ว่าระดับทักษะการฝึกเซียนจะไม่มากเท่าระดับการบู๊โบราณ แต่ระดับความยากในการเลื่อนขั้น จะต้องไกลเกินกว่าระดับบู๊โบราณอย่างแน่นอนใช่ไหม?”
ดวงตาทั้งคู่ของผู้นำที่จ้องมองไปยังหยางเฉิน เหมือนกับจ้องมองของล้ำค่าอยู่
“ถ้าเป็นผู้ฝึกเซียนคนอื่นๆ ระดับการเลื่อนขั้นนั้นยากหรืออาจจะยากมาก แต่คุณคือข้อยกเว้น!”
ได้ฟังคำพูดของผู้นำ ใบหน้าของหยางเฉินเคร่งขรึม และเอ่ยถามว่า : “ทำไมฉันถึงเป็นข้อยกเว้นล่ะ?”