บทที่ 2122
ตู้ไห่ชิงถามเขาว่า: “ซูโสว่เต้า คุณรู้มั้ยว่าทำไมตอนนั้นฉันถึงได้รักเย่ฉางอิงมากขนาดนั้น?”
ซูโสว่เต้าตกตะลึงในทันใด
เขามองไปที่ตู้ไห่ชิง และถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า: “ทำไม?”
ตู่ให่ชิงยิ้มอย่างขมขื่น และพูดด้วยน้ำเสียงที่เจ็บปวดว่า: “ตอนนั้นเย่ฉางอิงใกล้จะแต่งงาน ฉันก็เหมือนกับที่เหออิงซิ่วสารภาพรักกับคุณ
แบบนั้น วิ่งไปสารภาพรักกับเขา….
“ฉันถึงกับเคยคิดว่าจะมอบร่างกายของตัวเองให้กับเขา ถึงขนาดนี้ แม้แต่เหตุผลของฉันก็เหมือนกับเหออิงซิ่วทุกประการ…
“ตอนนั้นฉันบอกกับเขาว่า:ฉางอิง ฉันรักคุณมาหลายปีไม่ได้อะไรทั้งนั้น ถ้าหากคุณไม่รักฉันจริงไม่ยอมที่จะอะไรให้กับฉัน งั้นก็อย่า
ปล่อยให้ฉันหลงเหลือความเสียใจสุดท้าย…
“ฉันยังบอกอีกว่า:ฉางอิง ผู้หญิงคนหนึ่ง สิ่งล้ำค่าที่สุดคือพรหมจรรย์ของตัวเอง เหตุผลที่พรหมจรรย์นี้เป็นสิ่งล้ำค่า เพราะว่าผู้หญิงทุก
คน ก็หวังว่าจะเก็บมันไว้ให้ผู้ชายที่เธอรักมากที่สุด และฉัน ก็หวังว่าจะสามารถเก็บพรหมจรรย์ของตัวเองไว้ให้คุณ…
พูดถึงตรงนี้ น้ำเสียงของตู้ให่ชิงก็สะอึกสะอื้นขึ้นมา เธอมองไปที่ซูโสว่เต้ และพูดด้วยน้ำเสียงที่ร้องไห้ว่า: “แต่ทว่า สิ่งที่ฉางอิงไม่เหมือน
กับคุณมากที่สุดก็คือ! ตอนนั้นฉางอิงเขาปฏิสธฉันโดยที่ไม่ล้งเลแม้แต่น้อย! เพราะเขาบอกว่า เขาไม่มีทางทำลายอนาคตของฉันได้!!! เพียงแค่
นี้ คุณก็สู้เขาไม่ได้เลย!!!”
เมื่อชูโสว่เต้าฟังถึงตรงนี้ ไม่พูดอะไรสักคำ
เขารู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองร้อนผ่าวอย่างฉับพลัน ร้อนจนทำให้เขาถึงขนาดค่อนข้างลืมตาไม่ขึ้น
เมื่อตู้ให่ชิงเห็นเขาไม่พูดอะไร ก็ถอนหายใจ และพูดว่า: “ซูโสว่เต้า เป็นสามีภรรยากัน เลิกรากันไปด้วยดีเกอะ ได้หรือเปล่า?”
ซูโสว่เต้าอดไม่ได้ที่จะร้องไห้
เขาอยากจะเอ่ยปากพูดคำยอมรับผิดขออภัยอีกไม่กี่คำ ต่อจากนั้นค่อยคิดหาทางไปขอร้องเหนี่ยวรั้งตู้ไห่ชิงไว้
แต่ทว่า เมื่อคิดถึงคำพูดเมื่อกี้นี้ของตู้ห่ชิง เธอก็เหมือนกับที่เหออิงซิ่วขอร้องตัวเอง เคยขอร้องเย่ฉางอิง แต่ตอนที่เย่ฉางอิงกลับปฏิเสธ
เธอ เขาไม่มีหน้าที่จะแก้ตัวให้ตัวเองอีกแล้วจริงๆ
ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็รู้ดีว่า แก้ตัวไปก็ไม่มีประโยชน์ ในเมื่อตู้ห่ชิงตัดสินใจแล้ว ก็คงจะไม่มีทางเปลี่ยนใจอย่างแน่นอน….
ขณะที่เขาไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี ก็มีเสียงเดาะประตูอย่างเร่งรีบดังขึ้นมาอย่างฉับพลัน พ่อบ้านก็พูดอยู่นอกประตูอย่างวิตกกังวล
มากว่า: “คุณชาย คุณท่านให้ผมมาเรียกให้คุณรีบไปเดี๋ยวนี้ บอกว่ามีเรื่องใหญ่และสำคัญเร่งด่วนเป็นอย่างมาก ให้คุณจะต้องรีบโดยเร็วที่สุด!”
ซูโสว่เต้าค่อนข้างตกใจ เขาอาบน้ำอยู่ อาบน้ำเสร็จออกมากรรยาก็จะหย่ากับเขา ดั่งนั้นเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ตอนนี้ตระกูลซูเพราะว่าการ
ประกาศของสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติประเทศญี่ปุ่น และถูกทำให้เผชิญหน้ากับสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวาน
ความจริงตอนนี้เขาไม่อยากไปไหนทั้งนั้น เพียงแค่ต้องการใช้ความพยายามทั้งหมดเหนี่ยวรั้งภรรยาไว้ แต่ทว่า ความเกรงขามของพ่อก็
ไม่ใช่ว่าเขาจะสามารถขัดขืนได้ ยิ่งไปกว่านั้นพ่อก็ให้พ่อบ้านบอกแล้วว่า มีเรื่องใหญ่และสำคัญเร่งด่วนเป็นอย่างมาก ถ้าตัวเองชักช้าอีกไปต่อ
กลัวว่าทางพ่อนั้นก็จะต้องโกรธอย่างแน่นอน
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็ทำได้เพียงพูดกับพ่อบ้านที่มีประตูกั้นอยู่ว่า: “ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ ฉันเปลี่ยนผ้าก็จะไปเดี๋ยวนี้!”
“โอเคครับ!”
หลังจากที่พ่อบ้านไปแล้ว ซูโสว่ต้ามองไปทางตู้ห่ชิง และอ้อนวอนว่า: “ภรรยา รอผมกลับมาพวกเราค่อยคุยกันดีๆได้หรือเปล่า?”
ตู้ให่ชิงส่ายหัวพูดว่า: “ระหว่างเราไม่มีจำเป็นต้องคุยกันอีกแล้ว คุณรีบไปที่คุณท่านเถอะ!”
จากนั้น เธอฉวยโอกาสที่ซูโสว่เต้าไม่ทันระวัง ลากกระเป๋าเดินทางเปิดประตูแล้วเดินออกไป…