บทที่ 2134
ชูจือหยูรีบพูดว่า: “แม่ค่ะ งั้นคืนนี้แม่พักผ่อนให้เต็มที่ พรุ่งนี้เช้าหนูโทรหาแม่นะคะ!”
“โอเค”
ซูจือหยูวางสาย ซูจือเฟยที่อยู่ข้างๆก็พูดด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อยว่า: “อหยู พ่อค่อนข้างมีข้อห้ามต่อเมืองจินหลิงมาโดยตลอด ถ้าหาก
พวกเราไปที่เมืองจินหลิงกับแม่ในเวลานี้ เขาจะโกรธมากหรือเปล่า?”
ซูจือหยูพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “โกรธแล้วยังไง? เขามีลูกสาวนอกสมรสอยู่ข้างนอก ยังพาเธอกลับบ้านมาอย่างสง่าผ่าเผย เอาไว้ต่อ
หน้าต่อตาพวกเราทั้งครอบครั่ว ทำไมเขาไม่คิดว่าพวกเราทั้งสามคนก็จะโกรธบ้างล่ะ?”
ชะงักไปชั่วครู่ ซูจือหยูก็พูดอย่างโกรธเคืองว่า: “เอาจริงๆ ฉันยังอยากจะเผชิญหน้าต่อหน้าต่อตากับเขา! พวกเราสามคนไปที่เมืองจิน
หลิง ก็เป็นการส่งสัญญาณให้กับเขา ทำให้เขารู้ว่าทุกอย่างนี้ล้วนเป็นความผิดของเขา!”
ซูจือเฟยพูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า: “เฮ้อ เรื่องแบบนี้ พวกเราที่เป็นลูกๆจะพูดอะไรได้…
จากนั้น ซูจือเฟยก็พูดว่า: “บนโลกใบนี้มีคนรวยชั้นนำมากมาย คนเหล่านี้มีกี่คนบ้างที่ไม่นอกใจกรรยา ปีนั้นพ่อก็แค่วู่วามในครั้งนั้น ใน
กลุ่มคนเหล่านี้ ถือได้ว่าเป็นคนดีมากคนหนึ่งแล้ว”
ซูจือหยูถามด้วยสีหน้าท่าทางที่จริงจังว่า: “พี่พูดแบบนี้ได้ยังไง? หรือว่าคนรวยก็สามารถที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อการแต่งงานได้งั้นเหรอ?”
ซูจือเฟยรีบพูดว่า: “โธ่เอ๊ย ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันแค่จะบอกว่า ฉันรู้สึกว่าเรื่องราวของพ่อไม่ได้เลวร้ายมากขนาดนั้น ถ้าหาก
สำนึกผิดยอมรับผิดด้วยท่าทีที่จริงใจ กลับยังสามารถให้อภัยได้ แม่จะหย่ากับเขาอย่างเด็ดขาด ขาดการไตร่ตรองไปหรือเปล่า? เนื่องจากว่า
ความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยายี่สิบกว่าปี ประกอบกับมีพวกเราสองคนเป็นลูก หรือว่าโอกาสครั้งหนึ่งก็ให้พ่อของเราไม่ได้เลยเหรอ?”
ซูจือหยูพูดอย่างจริงจังว่า: “นี่เป็นรูปแบบความคิดของผู้ชายเฮงซวย! พูดให้กว้างกว่านี้ ก็คือทัศนคติทั้งสามไม่ถูกต้อง! ฉันถามพี่นะ ถ้า
หากในอนาคตพี่แต่งงาน กรรยาของพี่แอบนอกใจพี่ พี่สามารถให้อภัยเธอได้หรือเปล่า?”
“ฉัน…”ซูจือเฟยพูดอย่างกระอักกระอ่วนว่า: “เรื่องไม่ใช่แบบนั้นหรอกนะ เนื่องจากว่าผู้ชายนอกใจกับผู้หญิงนอกใจ มันก็ไม่ใช่เรื่อง
เดียวกัน…”
“ทำไมจะไม่ใช่เรื่องเดียวกัน?”ซูจือหยูพูดด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อยว่า: “หรือว่าเรื่องนอกใจในระหว่างการแต่งงานแบบนี้ยังแบ่งแยก
ชายเหนือกว่าหญิงด้อยกว่าด้วยเหรอ? ผู้ชายนอกใจสมารถให้อภัยได้ ผู้หญิงนอกใจก็ให้อภัยไม่ได้งั้นเหรอ? ซูจือเฟย! รู้จักกับนายมาหลายปี
เป็นครั้งแรกที่พบว่าที่แท้นายก็ไม่มีความไม่ถูกต้องทางการปกครองมากขนาดนี้!”
“ฉันจะบอกนายให้นะ! ถ้าหากนายทำผิดแบบนี้ในอนาคต่ ต่อให้ภรรยาของนายให้อภัยนาย ฉันไม่มีทางให้อภัยนายแน่! ถึงเวลานั้นก็ไม่
ยอมรับพี่ชายเฮงซวยอย่างนายในทันที!”
ซูจือเฟยถูกซูจือหยูด่าทอ พูดด้วยสีหน้าท่าทางกระอักกระอ่วนเป็นอย่างมากว่า: “โธ่เอ๊ยแม่ทูนหัวของฉัน เธอปากเสียเกินไปแล้ว ฉันยั่ง
ไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมถึงกลายเป็นผู้ชายเฮงซวยได้?”
ซูจือหยูพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ความคิดแบบนี้ก็เป็นตามแบบฉบับความคิดของผู้ชายเฮงซวย! คิดว่าตัวเองมีเงินหน่อยก็สุดยอด ก็
สามารถที่จะมั่วไปทั่วที่ข้างนอกได้งั้นเหรอ?”
“ถ้าหากพี่อยากจะทำแบบนี้จริงๆ งั้นพี่ก็ไม่ต้องไปตามจีบกู้ชิวอี๋คนอื่นเขาหรอก เนื่องจากว่ากู้ชิวอี๋คนอื่นเขายังไงก็เป็นลูกสาวจาก
ตระกูลชั้นสูง ความคิดผู้ชายเฮงซวยอย่างพี่ไม่คู่ควรกับคนอื่นเขา!”
“ฉันแนะนำให้พี่ จากนี้ไปหาดาราสาวจากในวงการบั่นเทิง ที่มีจิตใจมุ่งมั่นเพื่อเงินตั้งอกตั้งใจอยากจะแต่งเข้าบ้านมหาเศรษฐีแต่งงาน
เถอะ!”
“ถึงเวลานั้นพี่ก็ทำข้อตกลงสามข้อกับคนอื่นเขา: พี่ให้เงินที่เพียงพอกับเธอและให้ชีวิตที่ดีพอกับเธอ เธอจะต้องไม่ก้าวก่ายเวลาที่พี่อยู่กับ
ผู้หญิงคนไหนที่ข้างนอก แบบนี้ก็มีสุขกับทุกคนไม่ใช่เหรอ?”
เมื่อซูจือเฟยได้ฟังถึงตรงนี้ พูดด้วยสีหน้าหดหว่า: “ฉันผิดไปแล้วพอใจหรือยังฉันผิดไปแล้ว….
หลังจากที่พูดจบ เขาก็รีบเปลี่ยนเรื่องคุย และเยปากพูดว่า: “ใช่แล้ว ฉันจะรีบไปจัดเตรียมการเครื่องบิน พรุ่งนี้เช้าพวกเราก็ไปที่เมืองจิ
นหลิงด้วยกัน!”
เมื่อซูจือหยูมองออกว่าเขาอยากจะเปลี่ยนเรื่องคุย ก็พูดด้วยท่าทีแสดงอำนาจบีบคั้นว่า: “ชูจือเฟย! เคารพผู้หญิงเคารพคู่ครองของตัว
เอง เป็นวิชาบังคับและความรู้พื้นฐานของผู้ชายคนหนึ่ง ถ้าหากในอนาคตพี่กลายเป็นผู้ชายเฮงซวยคนหนึ่ง ฉันก็ไม่มีพี่ชายอย่างพี่!”