บทที่ 2152
เซียวเวยเวยรีบโค้งคำนับและพูด:”พี่เขย คุณมีธุระก็ไปก่อนเลย เดินทางระมัดระวังด้วย”
“อืม ฉันไปก่อนนะ”
เย่เฉินโบกมือให้เธอ แล้วบิดคันเร่งทันที จากนั้นรถจักรยานไฟฟ้าก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
เซียวเวยเวยมองแผ่นหลังของเย่เฉิน ความรู้สึกต่างๆก็ผุดขึ้นในใจทันที
ในเวลานี้ สิ่งที่เธอคาดหวัง ไม่ใช่หาเงินได้เยอะๆ หรือได้ความโปรดปรานจากคนรวย
สิ่งที่เธอคาดหวังที่สุดคือ ได้นั่งอยู่เบาะหลังของรถจักรยานไฟฟ้าที่เย่เฉินขับอยู่
เพราะเธอรู้สึกว่า เบาะหลังของรถจักรยานไฟฟ้านั้น ถ้าได้นั่งคงมีความสุขและอุ่นใจมากๆ
เย่เฉินขับรถจักรยานไฟฟ้ามาถึงโรงแรมของเฉินจี๋อข่าย
เฉินจื่อข่ายยืนรอเขาอยู่ที่หน้าประตูโรงแรมแล้ว
เมื่อเห็นเย่เฉินขับรถจักรยานไฟฟ้าเข้ามา เขาก็รีบเดินเข้าไปและพูด”คุณชาย ด้วยฐานะของคุณ คุณไม่เหมาะกับการขับรถจักรยาน
ไฟฟ้าแบบนี้อีกต่อไปแล้ว ทำไมคุณไม่ขับรถยนต์ที่ฉินกางกับหวังเจิ้งกางมอบให้คุณก่อนหน้านี้ละ? คุณไม่ชอบรถชูเปอร์คาร์เหรอ?”
เย่เฉินพยักหน้า”รถยนต์ประเภทนั้นไม่ค่อยนำใช้งาน และมันก็ดูอวดรวยเกินไป ถ้าฉันขับออกมาก็จะโดนคนอื่นๆขับตามมาดู ขับตามมา
ถ่ายรูป ฉันไม่ชอบการอวดรวยแบบนั้น”
เฉินจื่อข่ายรีบพูดทันที:”ถ้างั้นผมจะหารถยนต์ที่เรียบง่ายหรูหราสักคันให้คุณดีไหม? คุณคิดว่ารถยนต์ยี่ห้อVolkswagen Phaetonโอเค
ไหม?”
เย่เฉินโบกมือ:”ไม่จำเป็น ฉันข้บรถกรยานไฟฟ้าจนชินแล้ว และเมืองจินหลิงก็ไม่ได้ใหญ่มากนัก ในตัวเมืองก็เล็กนิดเดียว ใช้รถ
จักรยานไฟฟ้าก็ไปได้ทุกที่ แต่หลายวันมานี้ฉันไม่ได้ชาร์จแบตของรถจักรยานไฟฟ้าเลย ดูเหมือนแบตใกล้จะหมดแล้ว เดียวคุณสั่งลูกน้องเอา
รถจักรยานไฟฟ้าไปชาร์จแบตให้ฉันด้วย
ขณะพูด เขาก็จอดรถจักรยานไฟฟ้าไว้ที่หน้าประตูและพูด:”ไปกันเถอะ พาฉันไปเจอชูรั่วหลี”
เฉินจี่อข่ายรีบหันไปพูดกับพนักงานรับรถที่อยู่ข้างๆว่า!”รีบเอารถจักรยานีไฟฟ้าของคุณชายไปจอดเดี๋ยวนี้ และทำความสะอาดรถ
จักรยานไฟฟ้าด้วย และอย่าลืมชาร์จแบตให้เต็ม”
“ได้ครับ ผู้จัดการทั่วไปเฉิน!”
ลูกน้องคนนั้นรับปากทันที และเขาก็รีบเข็นรถจักรยานไฟฟ้าออกไปทันที
เย่เฉินกับเฉินจื่อข่ายเดินเข้าไปในรงแรมทันที และเฉินจี๋อข่ายก็พาเขาไปที่ชั้นบนสุดของโรงแรม
ชั้นบนสุดของโรงแรมเป็นชั้นเอ็กเซ็กคูที่ฟ ซึ่งเอาไว้ต้องรับนักธุรกิจใหญ่ และบุคคลสำคัญ
ลักษณะชั้นเอ็กเซ็กคูที่ฟคือ มีการแบ่งห้องออกเป็นหลายๆโซน และตอนที่โรงแรมออกแบบนั้น ได้มีแบ่งชั้นเอ็กเซ็กคูทีฟเป็นหลายๆโซน
ชั้นเอ็กเซ็กคูที่ฟนั้นมีทางเข้าออกแค่ประตูเดียว มีลิต์ตัวเดียวและบันไดหนีไฟเพียงที่เดียว และชั้นเอ็กเซ๊กคูที่ฟก็มีการใช้ผนัง
คอนกรีตเสริมเหล็กอย่างหนาในการแบ่งโซนห้องออกจากกันด้วย
ทำอย่างนี้ไม่เพียงปลอดภัย แต่ยังมีความเป็นส่วนตัวด้วย และมันก็สะดวกสำหรับการทำงานของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยด้วย
มิฉะนั้น ถ้าหากเป็นชั้นธรรมดาทั่วไปที่มีลิฟต์หลายตัว และมีบันไดหนีไฟหลายๆที่ และมีทางเดินระหว่างชั้นที่เชื่อมต่อกัน ทำให้ทางเดิน
ซับซ้อน ถ้าบุคคลสำคัญเข้ามาพักจะรักษาความปลอดภัยได้ยาก
ซูรั่วหลีและคนอื่นๆ ได้เข้าพกในโซนหนึ่งของชั้นเอ็กเซ็กคูที่ฟ เฉินจี๋อข่ายได้ส่งลูกน้องคนสนิทจำนวนมากคอยคุ้มกันที่นี่ไว้ด้วย เพื่อให้
แน่ใจว่าจะไม่เกิดอะไรผิดพลาด
ซูรั่วหลีในเวลานี้ ได้สวมชุดสปอร์ตบราที่พนักงานหญิงนำมาให้เธอ เธอนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น และกำลังเดินลมปราณเพื่อฝึกฝนกำลัง
ภายในอยู่
สำหรับยอดฝีมือเต๋าบู๊อย่างเธอ ใช้พรสวรรค์เพียงอย่างเดียวยังไม่เพียงพอ ทุกวันต้องคอยฝึกฝนด้วย
มีเพียงฝึกฝนอย่างหนักและต่อเนื่องยาวนานยี่สิบปี ถึงจะเป็นยอดฝีมือเต่าหู้ได้
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ซูรั่วหลีรู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถสงจิตใจของตัวเองและตั้งใจฝึกฝนได้
พราะขณะที่เธอพยายามสงจิตใจของตัวเอง ในสมองของเธอก็จะปรากฏแต่ภาพเย่เฉินออกมาทันที
ในขณะที่เธอไม่สามารถฝึกฝนต่อ กริ่งประตูก็ดังขึ้น
ในเวลานี้ เธอมีสัญชาตญาณว่าเย่เฉินมาหา ทำให้เธอรู้สึกดีใจมากๆ
หลังจากนั้น เธอรีบพุ่งไปที่หน้าประตู และเปิดประตูทันที
เมื่อมองเห็นว่าเย่เฉินยืนอยู่นอกประตู เธอรู้สึกดีใจมากๆและพูดทันที:”คุณชายเย่ ในที่สุดคุณก็มาหาฉัน!”
เมื่อพูดจบ จู่ๆเธอก็รู้สึกได้ท้นที ว่าตัองใส่แค่ชุดสปร์ตบราอยู่ คอและหน้าอกของเธอก็เต็มไปด้วยเหงื่อ ทำให้เธอตกใจและร้องออก
มาทันที และพูดว่า:”อ๊าก! คุณชายเย่ คุณช่วยรอสักครู่!”
เมื่อพูดจบ เธอก็ปิดประตูทันที…