บทที่ 2161
เย่เฉินออกจากโรงแรม แล้วขับรถจักรยานยนต์ไฟฟ้าของตนเอง เพื่อมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านจูเจียงลี่อิ่ง
ชุมชนนี้เพิ่งเปิดใหม่ และช่วงนี้ได้มีการทำโฆษณาส่งเสริมการขายทุกที่ในเมืองจินหลิง ทำให้เยเฉินได้ยินเรื่องนี้เช่นกัน
หากเป็นหลายปีก่อน ชุมชนที่เพิ่งปิดใหม่จะถูกขายหมดในระยะเวลาอันสั้นโดยพลเมืองและนักเก๊งกำไร
อย่างไรก็ตาม เมื่อเร็วๆ นี้ ธุรกิจนายหน้าขายที่ดินอสังหริมทรัย์ไม่ค่อยดี ทำให้ชุมชนใหม่จำนวนมากกำลังประสบกับการขายที่ล่าช้า
นักพัฒนาที่ดินเหล่านั้นจึงทำทุกอย่างเพื่อส่งเสริมการขาย
เดิมเซียวเวยเวยต้องการสมัครเป็นพนักงนขายอสังหาริมรัพย์ แต่เนื่องจากเงินเดือนนั้นจะจ่ายเป็นเดือน ดังนั้นเมื่อไม่ได้สิ่งที่ดีที่สุด ก็
ยอมลดระดับมาเอาสิ่งที่ดีรองลงมา เธอจึงไปทำงานเป็นพริตตี้ชั่วคราวของบริษัทโมเดลสิ่ง
พูดตรง ๆ บริษัทโมเดลลิ่งนั้นเป็นบริษัทคนกลาง
เช่นเดียวกับบริษัทที่เป็นตัวกลาง พวกเขาเซ็นสัญญากับผู้หญิงจำนวนมากที่ต้องการเป็นพริตตี้ จากนั้นจึงกำหนดราคาที่แตกต่างก้นตาม
รูปร่างหน้าตากายนอกที่แตกต่างก้นของผู้หญิงแต่ละคน จากนั้นจึงนำข้อมูลของผู้หญิงเหล่านี้ไปให้กับฝ่ายเอ
เช่น เมื่อสโมสรเปิดกิจการเพื่อเฉลิมฉลอง ต้องการผู้หญิงรูปร่างหน้าตาดี งามสง่าจำนวน 20 คนไปทำงานอยู่ในงาน พวกเขาจะติดต่อ
กับบริษัทโมเดลลิ่งโดยตรง
บริษัทโมเดลลิ่งจะถ่ายรูปโปรไฟล์ของพริตตี้ และให้ฝ่ายเอเลือก หลังจากเลือกแล้วก็ตกลงราคากัน จากนั้นจะกำหนดการและเวลาให้
พริตติ้
โดยทั่วไปแล้ว ค่าใช้จ่ายที่ฝ่ายเอจะให้บริษัทโมเดลสิ่งคือสี่ร้อยถึงแปดร้อยหยวนต่อวันสำหรับพริตตี้หนึ่งคน
อย่างไรก็ตาม บริษัทโมเตลสิ่งเหล่านี้จะหักไว้ครึ่งหนึ่งหรือมากกว่าครึ่ง และให้ค่าแรงแก่พริตตี้ประมาณสองร้อยถึงสี่ร้อยหยวน
แม้ว่าเซียวเวยเวยจะไม่สวยเท่าเซียวชูหร้น แต่เธอก็สวย รูปร่างดีและมีสง่า เธอสามารถได้ค่าตัวถึงแปดร้อยหยวน
ในทำนองเดียวกัน บริษัทโมเดลสิ่งควรจะให้ค่าตอบแทนแก่เธอสี่ร้อยหยวนต่อวัน
อย่างไรก็ตาม ผู้รับผิดชอบบริษัทมดลสิ่งรู้ว่าเซียวเวยเวยขาดแคลนเงิน ดังนั้นจึงตั้งใจกดราคาค่าแรงของเธอ โดยให้เงินเธอเพียงสอง
ร้อยหยวนต่อวันเท่านั้น
เซียวเวยเวยรู้ว่าคนในครอบครัวสามคนกำลังรอเธอนำเงินไปจุลเจือและเป็นค่ารักษาพยาบาล ตนเองจึงจำเป็นต้องมีรายได้เข้ามาทุกวัน
ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะเอาเปรียบมากขึ้นเล็กน้อย แต่เธอก็ทำได้เพียงยอมรับและกล้ำกลืนฝืนทนเท่านั้น
ขณะนี้ เธอสวมชุดกี่เฟ้าสีน้ำเงิน ยืนต้อนรับแขกอยู่ที่ประตูสำนักงานขายของหมู่บ้านจูเจียงสี่อิ่ง
ตอนนี้เป็นเดือนมกราคม อุณหภูมิจึงต่ำมาก ชุดที่เธอใส่นั้นค่อนข้างบาง หลังจากยืนอยู่หน้าประตูไม่ถึงครึ่งชั่โมง ตัวเธอก็แข็งเนื่องจาก
ความหนาวเย็น
อย่างไรก็ตาม เพื่อหารายได้ เธอไม่กล้าที่จะแสดงอารมณ์ใด ( เธอทำได้เพียงกัดฟันและยืนกรานต่อไป
เวลานี้ เธอยืนอยู่ที่ประตูนานกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้ว เธอตัวสั่นเพราะความหนาวเย็น ใบหน้าซีด ริมฝีปากเขียว แต่ยังคงฝืนยิ้มตามแบบฉปับ
ของพริตตี้ ยังคงกล่าวสวัสดีทักทายและโค้งคำนับลูกค้าทุกคนที่เข้ามาในสำนักงานขาย
ขณะนี้ มีผู้หญิงคนหนึ่งสวมเสื้อโค้ทยนมิงค์ออกมาจากสำนักงานขายและกล่าวกับเซียวเวยเวยว่า “เวยเวย วันนี้ประธานหลิวสั่งว่าพนักงา
นพริตตี้ทุกคนต้องลงนามในข้อตกลงรับประกันพิเศษกับบริษัท ประจวบเหมาะตอนนี้ไม่มีลูกค้า คุณตามฉันเข้าไปเซ็นสัญญาก่อน”
ผู้หญิงคนนี้ชื่อเฉินเสี่ยวเฟย เป็นห้วหน้าผู้ดูแลนอกสถานที่ของบริษัมเดลสิ่งของเซียวเวยเวย และเป็นรองผู้บังคับบัญชาของบริษัท